Είναι γνωστό πως το ελληνικό τραγούδι έχει υποφέρει τα
πάνδεινα από τη λογοκρισία. Και γύρω απ’ αυτό το θέμα, που κάποτε αξίζει να γίνει
βιβλίο, έχουν διαρρεύσει ουκ ολίγες παράδοξες και ευτράπελες ιστορίες.
Ίσες από τις πιο απίστευτες απόπειρες λογοκρισίας να ήταν
εκείνη που επιχείρησε, κάποτε, ο Αλέξανδρος Πατσιφάς, ο αείμνηστος ιδρυτής της
εταιρείας Lyra, σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη!
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ή υποπτευόμαστε, στη διαδικασία
ολοκλήρωσης ενός τραγουδιού υπάρχουν (υπήρχαν) διάφορα στάδια και περιπτώσεις
λογοκρισίας. Βασικά, οι δυσκολίες ξεκινούσαν από τη στιγμή που θα προσέγγιζες,
με το τραγούδι σου, μιαν εταιρεία. Ακόμη και αν είχες ήδη αυτολογοκριθεί ως
δημιουργός, ο παραγωγός είχε τον πρώτο λόγο για το στίχο σου (και σχεδόν ποτέ για
τη μουσική, καθότι, συνήθως, δεν κατείχε από πεντάγραμμα), μιας και ο ίδιος
γνώριζε καλύτερα από τον καθένα πώς λειτουργούσαν οι επιτροπές του Υπουργείου
Προεδρίας. Έτσι, έκοβε κατά το δοκούν, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει τη
σχετική άδεια τάχιστα, χωρίς αναπάντεχες τριβές και καθυστερήσεις.
Είναι αλήθεια, δηλαδή, πως μια πρώτη «δουλειά» γινόταν πριν
το τραγούδι φθάσει στην επιτροπή, η οποία (επιτροπή) σχεδόν πάντα έδινε την
άδεια, αφού το κράτος θα έπρεπε να εισπράξει και το σχετικό παράβολο. Τα τραγούδια,
εννοώ, κουτσουρεύονταν πρώτα από τον παραγωγό κι έπειτα από το λογοκριτή. Όλοι
κάτι κόβανε… Άλλοι για λόγους προκαταβολικής «προστασίας», και άλλοι απλώς για
να δικαιολογήσουν τη δουλειά τους. Ενίοτε, δε, και για τους δύο λόγους
ταυτοχρόνως.
Άιντε και κυκλοφορούσε, τελικά, το τραγούδι. Τίποτα δεν
εξασφάλιζε, ακόμη και τότε, την απρόσκοπτη μετάδοσή του. Το επόμενο στάδιο
λογοκρισίας ελάμβανε χώρα στους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς θαλάμους της ΕΡΤ
και της ΥΕΝΕΔ. Δίσκοι σταμπάρονταν και καταστρέφονταν επειδή –αν και διέθεταν
άδεια κυκλοφορίας, έχοντας τυπωθεί κανονικά– δεν γέμιζαν το μάτι κάποιου
διευθυντή ή παραγωγού. Έτσι, τους έτρωγε και πάλι το μαύρο σκοτάδι.
Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/56249
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου