ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΣΙΝΟΥ μια ανάσα δρόμος

Τραγουδίστρια, ερμηνεύτρια, «φωνή», πείτε την όπως θέλετε, η Μαρία Λατσίνου (γνωστή, φρονώ, από τη συμμετοχή της στους socos & the live project band) έχει τώρα προς διάθεση το πρώτο προσωπικό CD της. «Μια Ανάσα Δρόμος» [Puzzlemusik, 2015] ο τίτλος του, και σύγχρονα τραγούδια το υλικό της (όχι rock με τη στενή έννοια), τα οποία είναι συντεθιμένα (μουσική και στίχοι) από τον Χρήστο Αλεξόπουλο.

Αν τα κομμάτια τού «Μια Ανάσα Δρόμος» μπορεί να ξενίσουν τους ακροατές τού Socos εκ πρώτης (και μόνον εκ πρώτης) είναι γιατί αυτά είναι ενοργανωμένα, βασικά για πιάνο (ο ίδιος ο Αλεξόπουλος) και ακόμη ακορντεόν (Αντώνης Σταύρου), κρητική λύρα με συμπαθητικές χορδές (Γιώργος Ανδρουλάκης), μπάσο (Γιώργος Λιάπης) και ντραμς (Φοίβος Βαλαβάνης). Θέλω να πω πως απουσιάζουν τα βασικά ηλεκτρικά όργανα (όπως οι κιθάρες και τα keyboards). Τούτο, φυσικά, δεν εμποδίζει τις συνθέσεις τού Αλεξόπουλου ν’ ακούγονται όχι απλώς δυναμικές και έντονες, αλλά και κάτι παραπάνω… Αιτία, η φωνή της Λατσίνου, που γνωρίζει να ανταποκρίνεται στην θεατρικότητα των τραγουδιών – να υιοθετεί, εννοώ, ερμηνευτικές περσόνες, ικανοποιώντας τα επιμέρους δεδομένα.

Η ερώτηση θα μπορούσε να ήταν η εξής… Τι τραγούδια λέει, τελικώς, η Λατσίνου; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Θα επιχειρήσω, όμως, να δώσω στίγμα… Υπάρχουν κομμάτια που θυμίζουν το «καμπαρέ» στυλ του μεσοπολέμου ή του… μεταπολέμου, άλλα είναι βαλσάκια (εννοώ πως περιβάλλουν και βαλς ρυθμούς-μελωδίες), άλλα έχουν να κάνουν με μια κάποια jazz, αλλά είναι rock (χωρίς τις προφανείς rock προδιαγραφές), άλλα γειτνιάζουν με το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι, αλλά φέρνουν στο νου… mid Λένα Πλάτωνος, αλλά είναι τύπου… Tiger Lillies (δηλαδή όλα τα παραπάνω…).

Πάντως, εκείνο που αποκαλύπτεται μετά από τις απανωτές ακροάσεις (το «Μια Ανάσα Δρόμος» το απαιτεί) είναι πως τα τραγούδια του Αλεξόπουλου δεν είναι συνηθισμένα – δεν είναι από ’κείνα που ακούμε από ’δω κι από ’κει. Έχουν μη προφανείς μελωδίες και αναπτύξεις, και μιαν αυθεντικότητα (ως δημιουργίες ή κατασκευές) που σε παρασύρει με τον τρόπο της. Η Λατσίνου πάντα εξαιρετική, εισβάλλει σ’ αυτά τα συνθέματα και τα αποδίδει με τη στόφα του αληθινού ερμηνευτή. Δύσκολα μπορώ να θυμηθώ ελληνικό άλμπουμ, με γυναικεία φωνή, που να φέρνει προς το «Μια Ανάσα Δρόμος». Ίσως κάποια long plays της Σαβίνας Γιαννάτου, αν και πάλι… είναι λίγες οι ομοιότητες.

Σ’ ένα CD, που τα έχει όλα πλούσια, όπως λέμε, εν τέλει κάτι λείπει. Έπρεπε να υπάρχουν κάπου τυπωμένοι οι στίχοι. Δεν είναι αμελητέο, επειδή δεν αποκρυπτογραφούνται, στο σύνολό τους, αμέσως, λόγω των ερμηνευτικώς πολυσήμαντων διαδρομών που ακολουθεί η Λατσίνου.

Επαφή: puzzlemusik@gmail.com