XAN CAMPOS για το εξαιρετικό progressive jazz άλμπουμ του

«Τον ισπανό πιανίστα Xan Campos τον γνώρισα ως μέλος του κουιντέτου τού κοντραμπασίστα Paco Charlin, στο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ (στο Teatro Principal της Pontevedra) υπό τον τίτλο “Visions” [Free Code, 2007]· για το άλμπουμ αυτό είχα γράψει παλαιότερα στο Jazz & Tζαζ (#194).

Ο Campos, γεννημένος το 1987 στο χωριό Cangas της Γαλικίας (ΒΔ Ισπανία) θα ξεκινήσει μουσικές σπουδές στην πατρίδα του από πολύ νεαρός, λαμβάνοντας όλα τα διπλώματα στο πιάνο μέχρι την ηλικία των 21. Ήδη όμως είχε μπλέξει στα live και τη δισκογραφία, αφού το όνομά του το συναντάμε τόσο στο “Tributo a Charlie Parker” [Free Code, 2005] ως μέλος του SPJ Group, όσο και στο “Mandanga Trio” [Private, 2007] ως μέλος του φερώνυμου σχήματος. Ήταν η εποχή όπου βρισκόταν στη σκηνή συνεχώς, παίζοντας με τους συνεργάτες του στο “Visions”, δίνοντας το 2009 την “Odysseia” [Free Code], ένα ωραίο άλμπουμ, ελληνικού τίτλου, νέο-μποπ προσανατολισμού και μεσόγειου λυρισμού, με το κλασικό “Soul eyes” του Mal Waldron να κάνει στράκες (βγαλμένο για κιθάρα και fender rhodes). Το “Orixe Cero” [Free Code, 2011] είναι το πλέον πρόσφατο άλμπουμ του Xan Campos, ο οποίος, εδώ πραγματικά μεγαλουργεί».

Αυτά έγραφα για τον κιμπορντίστα Xan Campos τον Μάιο του ’12, με αφορμή, τότε, το έξοχο άλμπουμ του “Orixe Cero” και τέλος πάντων χαίρομαι γιατί, πέντε χρόνια μετά, συναντώ και πάλι αυτόν τον ευφάνταστο μουσικό σ’ ένα το ίδιο ή και ανώτερο CD, το “ESD” [ESP. freecode jazz records, 2016], που χοντρικά κινείται στο χώρο της progressive-jazz – της jazz εκείνης δηλαδή, την οποίαν πρότειναν και αποθέωσαν οι… ροκ πιτσιρικάδες στα χρόνια του ’70.

Θα ήταν παράτολμο, ίσως, να γράψω για κάποιες συγκεκριμένες αναφορές από το παρελθόν εδώ (σίγουρα τα γκρουπ της Vertigo, όπως οι Ben ας πούμε ή οι Jade Warrior, ή ακόμη και οι Yes ή οι Refugee, θα μπορούσε να ανήκουν σ’ έναν ευρύτερο κύκλο επιρροών, μαζί, φυσικά, με πιο… μεσογειακά prog-rock ακούσματα) και τούτο επειδή η μουσική των Ισπανών όσο παλαιική κι αν ακούγεται δεν παύει να εμφανίζει ιδιαίτερες ποιότητες, σε συνδυασμό πάντα με τα κλασικά jazz-rock ή και ελαφρώς  πειραματικά στοιχεία της.

Έτσι λοιπόν, στο “ESD”, εκείνο που μετράει πάνω απ’ όλα είναι η ακεραιότητα των συνθέσεων (όλες τους ροκάρουν με μεγάλο ενδιαφέρον) και κυρίως ο συντονισμός-συνδυασμός τους προς ένα long play με καταφανή ενότητα. Μπράβο λοιπόν στους μουσικούς που συμμετείχαν στην εγγραφή (Virxilio da Silva κιθάρες, Wilfried Wilde κιθάρες, Xan Campos πλήκτρα, Iago Fernández ντραμς, Yoel Molina κιθάρες) και οι οποίοι προσφέρουν ένα ανέλπιστο (όχι για τους ίδιους, αλλά για εμάς) progressive.

Επαφή: www.freecodejazzrecords.com