ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ 10+1 θρυλικά λαϊκά κομμάτια, που πάντα θα κάνουν τη διαφορά στο ρεπερτόριο του μεγάλου τραγουδιστή

Υπήρξε ξεχωριστός τραγουδιστής ο Δημήτρης Μητροπάνος. Μεγάλος. Αναγνωρίσιμος από χιλιόμετρα, με το δικό του μέταλλο, τα δικά του πατήματα (ή μη πατήματα) στις νότες, ένα επίλεκτο μέλος μιας ομάδας ερμηνευτών που ευνοήθηκε από την εποχή των διαχρονικών ασμάτων.

Χωρίς ιδιαίτερη καριέρα στα sixties (μιας και τότε ξεκινούσε), αλλά με τρανή αυτόφωτη παρουσία στα seventies (και πέραν αυτών), ο Μητροπάνος υπήρξε η ύπατη φωνή του λαϊκού νταλκά, της λεγόμενης καψούρας, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Τα τραγούδια του εκείνης της περιόδου –βασικά συνθέσεις του Τάκη Μουσαφίρη και του Σπύρου Παπαβασιλείου– που ισορροπούσαν ανάμεσα στον ήχο του σκυλάδικου και τη λαϊκή μπαλάντα αποτέλεσαν από τη μια μεριά τον αφρό της τραγουδιστικής του προσφοράς, αλλά και το διαβατήριο, αν θέλετε, προκειμένου να μπει ο Μητροπάνος συν τω χρόνω στα σαλόνια, αρχίζοντας να απασχολεί σιγά-σιγά τα μαζικά μέσα και από ’κει και πέρα την κουλτούρα (είτε την ψεύτικη, είτε την κανονική).

Μπορεί και τα μεν και τα δε, τα seventies τραγούδια του και τα πιο σύγχρονα εννοώ, να τα είπε ο ίδιος άνθρωπος, αλλά μεταξύ τους όλα αυτά τα κομμάτια, ως κοινωνικά και αισθητικά παράγωγα, δεν είχαν και δεν έχουν κανέναν εσωτερικό δεσμό. Όπως ουδεμία σχέση δεν έχει η Ελλάδα του «Κάνε κάτι να χάσω το τραίνο» και της «Κυρά Ζωής», με την Ελλάδα του «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη», της «Ρόζας» και της «Κατσαρόλας»…
Αυτά είναι τα 10+1 κορυφαία τραγούδια του Δημήτρη Μητροπάνου, που έρχονται από πολύ παλιά και που θα ταξιδεύουν, έτσι, εις τον αιώνα τον άπαντα. Μια αναγκαία διευκρίνιση, όμως, πιο πριν. Δεν συμπεριλαμβάνω ανάμεσα το περίφημο “Pot-Pouri”, για ένα και μόνο λόγο. Και τα τρία κομμάτια είναι διασκευές παλαιότερων τραγουδιών που είχαν πει η Μαρινέλλα, ο Κωστής Χρήστου και οι Θάνος Μπρατσιώτης/ Σόφη Ζαννίνου. Είπα να επιλέξω, δηλαδή, από τραγούδια πρώτων εκτελέσεων.

Η συνέχεια εδώ…

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/141535