στους OMIKRON PROJECT συμμετέχει ο Νίκος Τσιλογιάννης

Κουαρτέτο, ελληνικό κουαρτέτο, είναι οι Omikron Project, ένα σχήμα που αποτελείται από… μικρά και μεγάλα ονόματα και σίγουρα από εξαιρετικούς μουσικούς. Ήτοι: Νίκος Τσιλογιάννης σε ντραμς και άλλα ιδιόφωνα κρουστά (να πούμε μόνο Μπουρμπούλια και KRACQ, τίποτ’ άλλο – παρότι υπάρχουν κι άλλα πολλά), Ντίνος Ζούμπερης μπάσο, ηλεκτρονικά (από Αδιέξοδο, Ναυτία, Echo Tattoo κ.λπ.), Henk Spies σοπράνο σαξόφωνο, εφφέ και, τέλος, Αλέξης Δρόσος σοπράνο, ντιτζερίντου, beckophone (πνευστό, που συνδυάζει το επιστόμιο τενόρο σαξοφώνου με μια σωληνοειδή κατασκευή).

Τι είναι οι Omikron Project; Ένα σχήμα που παίζει σύγχρονη τζαζ, με πολλά στοιχεία δημιουργικού αυτοσχεδιασμού και ethnic αναφορών-υπαινιγμών. Και τούτο είναι μια αρχική περιγραφή, καθότι, στην πράξη, διαπιστώνεις κάτι άλλο πιο σημαντικό. Το πώς λειτουργεί η μουσική του γκρουπ, και κυρίως από ποια δομικά στάδια περνάει, πριν καταλήξει να είναι το ένα ή το άλλο. Έτσι, και παρότι το Omikron Project λειτουργεί σαν ένα «ομαδικό» σχήμα, δεν λείπουν οι σολιστικές προσεγγίσεις ιδίως από τους δύο πνευστούς (και τον Τσιλογιάννη φυσικά), με το ευρύτερο ρυθμικό τμήμα και τις επιπρόσθετες «ατμόσφαιρες» (από τα ηλεκτρονικά σίγουρα, αλλά βασικά από το ντιτζερίντου) να σκορπίζουν συχνά… υποχθόνιο πανικό.

Κάτι άλλο που πρέπει να σημειώσουμε είναι πως οι Omikron Project δεν είναι κολλημένοι με τις μεγάλες διάρκειες (καθότι η μουσική τους, χοντρικά, θα μπορούσε και να έλκεται απ’ αυτές). Στο “Solstice” [Athena Recordings, 2017] υπάρχουν κομμάτια του ενός, των δύο και των τριών λεπτών, που δείχνουν και είναι ολοκληρωμένα, με το μεγαλύτερο στο χρόνο track, το 8λεπτο “Zero option”, να σε παρασύρει σ’ έναν αυτοσχεδιαστικό κυκεώνα, που μοιάζει συχνά με (ηχητική) κατολίσθηση.

Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση improv γκρουπ, που ενσωματώνει την «ακρότητα» μέσα στο γενικότερο πλάνο, λειαίνοντας «ανώμαλες» περιοχές, χωρίς να αλλοιώνει την ουσία.

Επαφή: https://www.facebook.com/omikronprojectofficial/?fref=ts