Όλο το καλό rock που ακουγόταν στην Ελλάδα λίγο πριν και λίγο μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

Ορισμένοι βορβόλακες νομίζουν πως η χούντα από τα πρώτα πράγματα που έκανε, μόλις κατέλαβε την εξουσία, ήταν να κυνηγήσει το ροκ (και όσους το άκουγαν – εδώ γελάμε!). Μάλιστα, ως απόδειξη αναφέρεται από ορισμένους άμυαλους το γεγονός πως στο περίφημο, πια, ογδοηκοστό τεύχος των Μοντέρνων Ρυθμών (της 10ης Μαΐου 1967) έγιναν «μαστίχα» τα της συναυλίας των Rolling Stones, που είχε συμβεί λίγες ημέρες νωρίτερα – με τους συντάκτες (Νίκος Μαστοράκης, Αλέκος Συργιάννης, Θεόδωρος Σαραντής) να αναφέρονται στα ελληνικά συγκροτήματα (και στον Ιταλό Guidone), που έπαιξαν ως support, και όχι στους Rolling Stones.

Όπως σημείωσα και πριν λίγες μέρες (17/4/2017) στο LiFO.gr τούτο συνέβη για τον εξής απλό λόγο… «Το περιοδικό, με το καλημέρα τής αμερικανόδουλης “εθνικής κυβερνήσεως”, δεν ήθελε να δείξει πως ένα κομμάτι της νεολαίας, υπό τους ήχους ενός δυτικού νεανικού συγκροτήματος, αυθαδίαζε κι έτσι όλο το ρεπορτάζ των Μοντέρνων Ρυθμών, που θ’ αφορούσε στους Stones από το live της Λεωφόρου, παραλήφθηκε – με τη σύμφωνη γνώμη προφανώς τού εγνωσμένης αντικομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης (ήδη από τα χρόνια του '40) εκδότη τους Θανάση Τσόγκα».
Το πρόβλημα δηλαδή δεν ήταν το ροκ γενικώς, αλλά ειδικώς η μια κάποια… διασάλευση της τάξεως. Αυτό φαίνεται και από τη γενικότερη αρθρογραφία του συγκεκριμένου τεύχους των Μ.Ρ. (του #80 εννοώ), όπου μεταγλωττίζονται τραγούδια των Troggs, Dave Clark Five, Byrds, «κριτικάρονται» 45άρια των Ricky Shayne και Simon Dupree and the Big Sound (μεταξύ άλλων), παρουσιάζονται ειδήσεις από τον κόσμο του ροκ (Manfred Mann, Alan Price Set, Who), με τον Γιάννη Πετρίδη στη στήλη του «Μουσική Επιθεώρηση από τη Θεσσαλία» να προμοτάρει κανονικά την επικείμενη συναυλία των Animals, δίνοντας μάλιστα και τηλεφωνικό αριθμό για τη σχετική επικοινωνία! Δηλαδή για το τεύχος της 10ης Μαΐου το live των Animals ήταν ακόμη εν ισχύι και αν δεν έγινε, τελικώς, τούτο δεν οφειλόταν στο ότι συνέβησαν κάποια επεισόδια στη συναυλία των Rolling Stones (και άρα το... απαγόρευσε η χούντα), αλλά γιατί η εταιρεία M PLUS M Enterprises (Μαστοράκης και Μανιατόπουλος), που έφερε τους Rolling Stones, είχε εν τω μεταξύ φαλιρίσει.

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι να ρίξουμε μια ματιά στα TOP-50 των τευχών #79 (19 Απριλίου 1967) και #80 (10 Μαΐου 1967), προκειμένου να διαπιστώσουμε την… ροκ λαίλαπα, που σάρωνε τότε τη χώρα.

Έτσι στο πρώτο TOP-50 βλέπουμε στην πρώτη δεκαπεντάδα τραγούδια των Hollies, Monkees, Spencer Davis Group, Donovan, Troggs, Beach Boys, Kinks, για να ακολουθήσουν στις αμέσως επόμενες θέσεις κομμάτια των Question Mark and the Mysterians, Beatles, Rolling Stones, Blues Magoos, Who, The Mamas and the Papas, Left Banke, Alan Bown Set, Turtles κ.λπ., χωρίς να απουσιάζουν, εννοείται και τα ελληνικά ονόματα (Charms, Olympians, Idols, Sounds, Κώστας Καρύδας, Strangers).

Τα ίδια και στο TOP-50 της 10ης Μαΐου 1967 με το “Gimme some lovin’” των Spencer Davis Group να βρίσκεται στην πρώτη θέση, ακολουθούμενο από το “Ruby Tuesday” των… αληταράδων Rolling Stones (όχι… ο Πατακός δεν ζήτησε από τον Τσόγκα και τον Μαστοράκη να… μπαλαμουτιάσουν το TOP-50 – δυστυχώς για τους ανεγκέφαλους…). Στις υπόλοιπες θέσεις και πάλι, βεβαίως, Hollies, Beatles, Monkees, Kinks, Donovan, Troggs, Blues Magoos, Who, Left Banke, Question Mark and the Mysterians, Rokes, Buckinghams κ.λπ., κ.λπ. Χαμός…

Νούμερο 1 στην Ελλάδα την 10η Μαΐου 1967

Το ροκ, ως ένα προϊόν των δυτικών καπιταλιστικών κέντρων (Αμερική, Αγγλία κ.λπ.) είχε διαθέσιμες από τη χούντα όλες τις εξ αρχής προϋποθέσεις (κι ένα εργοστάσιο, εκείνο της Κολούμπια, που έκοβε νυχθημερόν δίσκους και δισκάκια) ώστε να ριζώσει και να βλαστήσει στη χώρα.