ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 394

18/8/2021
«Πόσον διατηρώ ζωηράν την εικόνα της εποχής μου. Μικρά, μικροτέρα τής σημερινής η Ελλάς και σχετικώς έντιμος η Ελληνική κοινωνία.(...)
Εκείνο το οποίον ενθυμούμαι ζωηρώς και όπερ δεν υπέπεσεν εις την αντίληψιν όσων, εκ της αναδιφήσεως παλαιών κειμένων προσπαθούσι να συλλάβωσι τον παλμόν τής χθες, είναι ότι εις τους καιρούς εκείνους, τους άνευ ψυχαγωγίας καιρούς, δεν υπήρχε π λ ή ξ ι ς . Θα ήτο δε η πλήξις άγνωστος και ως λέξις, εάν δεν συνήντα τις ταύτην εις μεταφράσεις Γαλλικών μυθιστορημάτων, βριθόντων αισθηματισμών μάλλον ανοήτων.
Δεν έπληττον, κύριε, οι άνθρωποι. Τείνω να καταλήξω εις το συμπέρασμα ότι η ανία είναι θυγάτηρ της ποικιλίας. Επινόησις των νεοτέρων χρόνων.
Εάν θελήσετε να συγκρίνητε την εποχήν εκείνην, από απόψεως ψυχαγωγίας, με την σημερινήν τοιαύτην, θα εδίδατε τον βαθμόν άριστα εις το παρελθόν και τον βαθμόν μηδέν εις το παρόν, και χείρον τούτου, αν χείρον υπάρχη.
Εκείνο το οποίον φραγκολεβαντινίζοντες ονομάζουσι σήμερον σινεμά, ευρίσκεται ακόμη εις τον εγκέφαλον των εφευρετών του. Μη ομιλώμεν περί ραδιοφώνου. Αλλά ουδέ φωνόγραφος είναι γνωστός. Θα χρειασθώσιν αρκετά ακόμη έτη δια να εισαχθεί ο πρώτος φωνόγραφος εις την μικράν επαρχιακήν πόλιν όπου υπηρετεί, καθηγητής τού Γυμνασίου ο αείμνηστος πατήρ μου Θρασύβουλος Παλιοκαιρινός, και να συγκεντρωθή ο πληθυσμός εν τη διορόφω οικία τού προύχοντος Ευσεβίου Τσικνή, πρώτου αποκτήσαντος το σατανικόν, ως εθεωρήθη, μηχάνημα.
Μέχρι της στιγμής εκείνης περί του ομιλούντος χωνίου μάς ωμίλουν οι ερχόμενοι εξ Αθηνών ταξιδιώται, λίαν αραιοί και ούτοι. Αλλά οι ταξιδιώται εθεωρούντο έκπαλαι τ ε ρ α τ ο λ ό γ ο ι , και οι ακροαταί των δεν απέδιδον σοβαρότητα εις τας πληροφορίας των.
Δεν θα επιστεύαμεν λοιπόν εάν δεν εθέταμεν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και εάν δεν ηκούαμεν ιδίοις ωσί τους αναδιδομένους εκ του φωνογράφου ήχους.
Αλλά, δια να επανέλθωμεν εις τα περί ψυχαγωγίας τού καιρού εκείνου, ούτε το θέατρον δυνάμεθα να κατατάξωμεν εις τας εκδηλώσεις αίτινες εψυχαγώγουν το κοινόν.
Προβληματικαί ακόμη και αι μετακινήσεις. Με ποίον μέσον να μετακινηθής εις εποχήν καθ’ ην μόλις είχεν αρχίσει εις τας συζητήσεις της Βουλής να γίνεται λόγος περί «σιδηρών τροχιών»; Άγνωστος λοιπόν ο σιδηρόδρομος, άγνωστος η άσφαλτος, άγνωστον το αυτοκίνητον. Οιαδήποτε μετακίνησις, μέσω των δυσβάτων ατραπών, βριθουσών και τούτων ληστών, απετέλει επικίνδυνον περιπέτειαν.
Όταν βλέπω, ή μάλλον αναγιγνώσκω, κατά τας ημέρας ταύτας, εις την εκδρομικήν στήλην των εφημερίδων, πόσαι εκδρομαί ετοιμάζονται δια τας εορτάς του Πάσχα, ενθυμούμαι, όχι πλέον την επαρχιακήν μου πόλιν, αλλ’ αυτήν ταύτην την πρωτεύουσαν τής χώρας, όπου οι λησταί είχον τα «λημέρια» των επί της οδού Πατησίων. Δια ν’ ανέλθη δε τις εις Πάρνηθα έδει να συνοδεύεται υπό ισχυράς στρατιωτικής δυνάμεως.(...)».

Παύλου Παλαιολόγου «Το Ημερολόγιο του Κοσμά Παλιοκαιρινού» [Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων – χωρίς χρονιά, πιθανώς από το 1965]

17/8/2021
Ασυναγώνιστο λαϊκό κομψοτέχνημα. Στράτος Διονυσίου...
«Μεσ’ στης μοίρας μας τα χέρια / όλα τα ’φερε ο χρόνος
πίκρες γίναν τα φιλιά μας / στην καρδιά μας μπήκε ο πόνος...»
https://www.youtube.com/watch?v=W8C1tZcPRDY

16/8/2021
Πέθανε ο στιχουργός Τάσος Σαμαρτζής. Όλοι ξέρουν το τραγούδι του «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια» σε μουσική Νότη Μαυρουδή. Εν πολλοίς ανεξερεύνητη περίπτωση.
Ο άνθρωπος αυτός είχε γράψει, ανάμεσα σε διάφορα άλλα, αγγλικούς στίχους πάνω στη μελωδία του «Πέντε μάγκες στον Περαία» (ή «Πέντε μάγγες», όπως είναι το σωστό) του Γιοβάν Τσαούς! Άσχετους στίχους με το θέμα του τραγουδιού τού Γιοβάν Τσαούς, καθώς ο Johnny Brown υπήρξε ένας από τους πιονιέρους (λευκούς) της κατάργησης της δουλείας στην Αμερική. Τόλμη αναμφισβήτητα, η οποία δικαίωσε τον Τάσο Σαμαρτζή, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος...
https://www.youtube.com/watch?v=c6DfXAk9pOM

16/8/2021
Χθες πέθανε ο Γκερντ Μύλλερ, στα 75 προς 76 του, ένας από τους μεγαλύτερους στράικερ, γκολτζήδες, στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Ως παίκτης τον νιάτων μας, και επειδή τον ζήσαμε, ας πούμε δυο λόγια.
Δεν μπορούσες να ταυτιστείς, ως νέος, με τον Γκερντ Μύλλερ. Δεν ήταν φανταιζί παίκτης, δεν ήταν ντριμπλαδόρος, δεν ήταν εντυπωσιακός, δεν ξεσήκωνε τις κερκίδες με τις κατεβασιές του ή με τις βολίδες του από μακριά, δεν ήταν «ήρωας». Ήταν όμως η αρχή και το τέλος του ποδοσφαίρου, που δεν είναι άλλο από το γκολ.
Αν το ποδόσφαιρο είναι απλώς θέαμα χωρίς γκολ, τότε ακυρώνεται εν τη γενέσει του.
Αν η μπάλα δεν μπει στο δίχτυ, απλώς παίζεις για να παίζεις, και απ’ όλα τα 0-0 στην ιστορία ελάχιστα μπορεί να θυμάσαι μετά από χρόνια (προσωπικά θυμάμαι ένα Λίβερπουλ-Μπάγερν 0-0 από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, με πολύ μεγάλη μπάλα).
Ο Μύλλερ προσωποποιούσε την απόλυτη ουσία του ποδοσφαίρου. Την παραβίαση της αντίπαλης εστίας. Με γκολ – τα περισσότερα εκ των οποίων δεν τα θυμόσουν ούτε πέντε λεπτά μετά. Κάτι προβολές, κάτι σουτάκια, κάτι μισογκόλ... ασ’ τα να πάνε... πάντα όμως η μπάλα θα όδευε στο πλεκτό, έτσι κι έφθανε στα πόδια του (ιδίως όταν βρισκόταν στην μικρή περιοχή, στην οποία χοντρικά «κατασκήνωνε»).
Αυτό το «χαρτάκι» μάς έχει μείνει από τότε...

15/8/2021

Fabrizio De Andrè “Ave Maria”…
https://www.youtube.com/watch?v=PA16-gr75W0

14/8/2021
Είχαν τραγουδήσει τον Ιούλιο του 2012 στο Καλλιμάρμαρο, οι Nomadi. Τους είχε καλέσει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, μαζί με τους Salvatore Adamo, Angelo Branduardi, Tonino Carotone, Christophe κ.ά. Είχαν ηχογραφήσει κιόλας μαζί, το «Έξοδο βρες» (άκου στα σχόλια), αλλά το ωραιότερο τραγούδι των Ιταλών είναι το “Io vagabondo” από το 1972, που το είχα βρει κάποτε σε δισκάκι στο Μοναστηράκι...
Και στον Άρη, στην Κυψέλη, είχα βρει LP τους... Καλό γκρουπ...
https://www.youtube.com/watch?v=bMkyy2DwI2w