ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Μουσικός Αύγουστος 1977 – Oι κύκλοι συναυλιών στο Θέατρο Λυκαβηττού, που αποτέλεσαν κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός της εποχής

Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 –να μην πάμε ακόμη πιο πίσω– διαπιστώνεις, σε σχέση με τα πολιτιστικά, πως ο Αύγουστος ήταν ένας κοινός μήνας για την Αθήνα, σαν όλους τους άλλους του χρόνου. Δεν υπήρχε αυτή η παύση των πάντων (και των πολιτιστικών), που συμβαίνει στις μέρες μας.
Μπορεί, για κάποιους, να ήταν και μήνας διακοπών ο Αύγουστος, αλλά, γενικά –και στα μίντια– δεν προβαλλόταν ως τέτοιος. Ο κόσμος είχε μικρότερη ανάγκη για διακοπές απ’ όσο σήμερα, έπληττε λιγότερο τέλος πάντων, ενώ υπήρχε πάντα και το άγχος της επιβίωσης, που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για... αγραναπαύσεις.
Οι κινηματογράφοι βρίσκονταν σε φουλ φάση, τα θέατρα ανέβαζαν μέσα στον Αύγουστο παραστάσεις, αν δεν συνέχιζαν με το ίδιο έργο, στο πλαίσιο της θερινής σεζόν, ενώ και οι συναυλίες (της λεγόμενης «σοβαρής μουσικής» και όχι μόνο) έδιναν κι έπαιρναν, με τον κόσμο να συρρέει σ’ αυτές κατά κύματα.
Στην Αθήνα βασικά όλα αυτά, και ίσως σε μια-δυο μεγάλες πόλεις, γιατί στην υπόλοιπη Ελλάδα εκείνο που ονομάζουμε «πολιτιστική δραστηριότητα» συνοψιζόταν, χοντρικώς, στα τοπικά πανηγύρια, που είχαν σχεδόν πάντα θρησκευτική αφετηρία.

Για να γίνουν πιο πιστευτά όλα τα προηγούμενα, να δώσουμε κι ένα στοιχείο. Αν πάρει κάποιος το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών του 1976 θα διαπιστώσει πως στις 20 από τις 31 ημέρες του Αυγούστου υπήρχαν εκδηλώσεις, πάντα στο Θέατρο Ηρώδου Αττικού, ενώ υπήρχε εκδήλωση και ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο!
Καθόλου παράξενο λοιπόν, όταν επιλέγεται ο Αύγουστος προκειμένου να αναπτυχθεί ίσως η κορυφαία τιμητική εκδήλωση (έως και σήμερα) στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη.
Ένας μήνας, από τις 6 Αυγούστου έως τις 6 Σεπτεμβρίου 1977, με 29 προγραμματισμένες συναυλίες συνολικά (δεν θα υπήρχαν συναυλίες μόνο στις ημερομηνίες 19, 26 και 27 Αυγούστου), στις οποίες θα παρουσιάζονταν 11 «θεοδωρακικά» έργα, ενσωματωμένα σε τέσσερις κύκλους, με παρουσία δεκάδων χιλιάδων Αθηναίων!
Το πρόγραμμα θα ονομαζόταν Μουσικός Αύγουστος και θα ήταν ενσωματωμένο στις Καλλιτεχνικές Εκδηλώσεις 1977 του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), επί της τότε γενικής γραμματείας Τζαννή Τζαννετάκη.
Η εποχή, όπως κάθε εποχή εξάλλου, είχε τις ιδιαιτερότητές της. Βρισκόμαστε μόλις τρία χρόνια από την πτώση της δικτατορίας, με ανοιγμένες εθνικές πληγές, όπως ήταν εκείνη του Κυπριακού, η οποία χαίνει και λόγω του θανάτου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις 3 Αυγούστου –ο Μίκης Θεοδωράκης δεν θα άφηνε ασχολίαστο το θλιβερό γεγονός στην πρώτη συναυλία του Μουσικού Αυγούστου– με διάφορα ακροδεξιά σταγονίδια να προκαλούν σε στράτευμα και κοινωνία, με την αντιπολίτευση να φοβάται για φθινοπωρινό εκλογικό αιφνιδιασμό (και όχι άδικα, αφού οι εκλογές θα γίνονταν στις 20 Νοεμβρίου 1977), με τον θάνατο του Elvis Presley (16 Αυγούστου) να γίνεται πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες και με τις φωτιές να κατακαίνε τον Παρνασσό, τον  Όλυμπο, την Εύβοια και το Τατόι / Βαρυμπόμπη (και τότε).
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αναπτύχθηκε ο Μουσικός Αύγουστος και ας δούμε κάπως πιο αναλυτικά τα συμβάντα…
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/moysikos-aygoystos-1977-i-koryfaia-timitiki-ekdilosi-sto-ergo-toy-miki-theodoraki