Καινούριο γερμανικό συγκρότημα, με πολλές αναφορές στο
ψυχεδελικό rock και krautrock, οι The Sun or The Moon κάνουν
ένα πολύ δυναμικό έως και συναρπαστικό ντεμπούτο με το “Cosmic” [Tonzonen Records, 2021] – την
πρώτη τους δουλειά, που θα κυκλοφορήσει επισήμως στις 19 Σεπτεμβρίου σε double LP, CD και digital.
Επηρεασμένοι, λοιπόν, από την σημαντικότερη εποχή τού rock και βασικά από
συγκροτήματα όπως οι Pink Floyd (το ότι διασκευάζουν με μαγικό τρόπο το “Julia dream” μπορείς να το
θεωρήσεις έως και αναμενόμενο, καθώς ολοκληρώνεις την ακρόαση τού “Cosmic”), οι The Sun or The Moon, δηλαδή οι Frank Incense μπάσο,
κιθάρες, ηλεκτρικό σιτάρ, modular synths,
φωνή, Susanne Baum
πλήκτρα, George Nowak
κιθάρες, θερεμίνη και Niclas Ciriacy ντραμς, κρουστά (συν κάποιες βοήθειες σε σαξόφωνα και
επιπλέον κιθάρες) είναι απλώς συναρπαστικοί.
Το άλμπουμ τους ανοίγει με το φερώνυμο track “Cosmic”, στηριγμένο σφόδρα στα πλήκτρα,
στις κιθάρες και τα εφφέ, αλλά και σε μια μελωδική γραμμή oriental κατεύθυνσης,
που εξελίσσεται αργά, και που έχει τον τρόπο να σε ταξιδεύει.
Στο 9λεπτο “Twisted kamasutra” οι The Sun or The Moon εμμένοντας σ’ αυτή την slow εξέλιξη, προτείνουν ένα track, που επίσης σε κερδίζει από την αρχή με τον ωραίο τρόπο που αναπτύσσεται (τις έξοχες κιθάρες και την πάντα «τριπαριστή» χρήση των πλήκτρων). Και αυτά μέχρι την μέση τουλάχιστον της διάρκειας – γιατί από ένα σημείο και μετά το κομμάτι «αγριεύει», καθώς το τέμπο ανεβαίνει, ενώ προστίθενται ακουστικά και ηλεκτρονικά εφφέ.
Το “Eldorado” που ακολουθεί διαρκεί κι αυτό περί τα εννέα λεπτά, με τα λόγια να ανήκουν, όπως ίσως θα μαντέψατε, στον Edgar Allan Poe. Υπάρχει λοιπόν μια μελοποίηση του ποιήματος, μέσω τραγουδίσματος με εφφέ και επιμέρους επικά ξεσπάσματα, με το συνολικό αποτέλεσμα να είναι επίσης εξαιρετικό.
Στη μέση ακριβώς του άλμπουμ αναπτύσσεται η διασκευή των The Sun or The Moon στο “Julia dream” (1968) του Roger Waters. Η εκτέλεση είναι πρώτης τάξεως, αγγίζει τα οκτώ λεπτά, εξελίσσεται αργά, το πιάνο συμμετέχει περισσότερο στην ενοργάνωση, ενώ υπάρχουν γεμίσματα με εφφέ και επιπλέον πλήκτρα κατά τόπους, συν ένα σύντομο fuzzy σόλο στην κιθάρα προς το τέλος, που δημιουργεί περαιτέρω cosmic vibes.
Οκτάλεπτο είναι και το επόμενο track, το “Trippin’ on Mars”, που και αυτό έχει early Floyd-ικές αναφορές, στην μπασογραμμή του τουλάχιστον, αλλά και μονότονη ρυθμική, που φέρνει στην μνήμη τους CAN. Το τέμπο είναι γρήγορο και το «φόρτωμα» με κιθάρες, πλήκτρα, εφφέ κ.λπ. μετά την μέση, σε συνδυασμό με την eastern-psych εξέλιξη σπρώχνουν το κομμάτι πολύ μπροστά.
Το προτελευταίο track του “Cosmic” έχει τίτλο “Space travel agent” και διαρκεί λίγο πάνω από τα δέκα λεπτά. Αν φανταστείτε το “Cosmic” ως 2LP τότε προσανατολίζεστε σε σχέση με το τι μπορεί να περιέχεται στο τέλος της τρίτης πλευράς και κυρίως στην τέταρτη. Εδώ, έχουμε ένα από τα πιο «τραβηγμένα» τραγούδια του άλμπουμ, με κάπως ιδιαίτερη χρήση των ντραμς και των κρουστών.
Το “Cosmic” θα ολοκληρωθεί με το γιγαντιαίο “Quicksand”, που διαρκεί σχεδόν δέκα εννέα λεπτά(!), καταλαμβάνοντας ολάκερη την τελευταία πλευρά τού 2LP. Εδώ υπάρχει βασικά το σαξόφωνο τού Leon Binder, που παρεμβαίνει με ωραίες μελωδικές φράσεις και αναπτύξεις σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού, το οποίο στηρίζεται σ’ ένα βασικό και επαναλαμβανόμενο ρυθμικό μοτίβο, με παράλληλα συνεχή breaks από τα πλήκτρα και τα κρουστά κυρίως, και δευτερευόντως από την κιθάρα (που κάνει αισθητή την παρουσία της μόνον προς το τέλος της σύνθεσης). Κομμάτι που σε παρασύρει σταδιακώς στον... κόσμο του, είναι το “Quicksand”, που δείχνει και αυτό, σε κάθε περίπτωση, την αξία τούτης της μπάντας, των The Sun or The Moon, που μπαίνουν με πάθος, με όρεξη και με βλέψεις για πολύ μπροστά, στον... διεθνή «κοσμικό» συναγωνισμό.
Επαφή: www.tonzonen.de
Στο 9λεπτο “Twisted kamasutra” οι The Sun or The Moon εμμένοντας σ’ αυτή την slow εξέλιξη, προτείνουν ένα track, που επίσης σε κερδίζει από την αρχή με τον ωραίο τρόπο που αναπτύσσεται (τις έξοχες κιθάρες και την πάντα «τριπαριστή» χρήση των πλήκτρων). Και αυτά μέχρι την μέση τουλάχιστον της διάρκειας – γιατί από ένα σημείο και μετά το κομμάτι «αγριεύει», καθώς το τέμπο ανεβαίνει, ενώ προστίθενται ακουστικά και ηλεκτρονικά εφφέ.
Το “Eldorado” που ακολουθεί διαρκεί κι αυτό περί τα εννέα λεπτά, με τα λόγια να ανήκουν, όπως ίσως θα μαντέψατε, στον Edgar Allan Poe. Υπάρχει λοιπόν μια μελοποίηση του ποιήματος, μέσω τραγουδίσματος με εφφέ και επιμέρους επικά ξεσπάσματα, με το συνολικό αποτέλεσμα να είναι επίσης εξαιρετικό.
Στη μέση ακριβώς του άλμπουμ αναπτύσσεται η διασκευή των The Sun or The Moon στο “Julia dream” (1968) του Roger Waters. Η εκτέλεση είναι πρώτης τάξεως, αγγίζει τα οκτώ λεπτά, εξελίσσεται αργά, το πιάνο συμμετέχει περισσότερο στην ενοργάνωση, ενώ υπάρχουν γεμίσματα με εφφέ και επιπλέον πλήκτρα κατά τόπους, συν ένα σύντομο fuzzy σόλο στην κιθάρα προς το τέλος, που δημιουργεί περαιτέρω cosmic vibes.
Οκτάλεπτο είναι και το επόμενο track, το “Trippin’ on Mars”, που και αυτό έχει early Floyd-ικές αναφορές, στην μπασογραμμή του τουλάχιστον, αλλά και μονότονη ρυθμική, που φέρνει στην μνήμη τους CAN. Το τέμπο είναι γρήγορο και το «φόρτωμα» με κιθάρες, πλήκτρα, εφφέ κ.λπ. μετά την μέση, σε συνδυασμό με την eastern-psych εξέλιξη σπρώχνουν το κομμάτι πολύ μπροστά.
Το προτελευταίο track του “Cosmic” έχει τίτλο “Space travel agent” και διαρκεί λίγο πάνω από τα δέκα λεπτά. Αν φανταστείτε το “Cosmic” ως 2LP τότε προσανατολίζεστε σε σχέση με το τι μπορεί να περιέχεται στο τέλος της τρίτης πλευράς και κυρίως στην τέταρτη. Εδώ, έχουμε ένα από τα πιο «τραβηγμένα» τραγούδια του άλμπουμ, με κάπως ιδιαίτερη χρήση των ντραμς και των κρουστών.
Το “Cosmic” θα ολοκληρωθεί με το γιγαντιαίο “Quicksand”, που διαρκεί σχεδόν δέκα εννέα λεπτά(!), καταλαμβάνοντας ολάκερη την τελευταία πλευρά τού 2LP. Εδώ υπάρχει βασικά το σαξόφωνο τού Leon Binder, που παρεμβαίνει με ωραίες μελωδικές φράσεις και αναπτύξεις σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού, το οποίο στηρίζεται σ’ ένα βασικό και επαναλαμβανόμενο ρυθμικό μοτίβο, με παράλληλα συνεχή breaks από τα πλήκτρα και τα κρουστά κυρίως, και δευτερευόντως από την κιθάρα (που κάνει αισθητή την παρουσία της μόνον προς το τέλος της σύνθεσης). Κομμάτι που σε παρασύρει σταδιακώς στον... κόσμο του, είναι το “Quicksand”, που δείχνει και αυτό, σε κάθε περίπτωση, την αξία τούτης της μπάντας, των The Sun or The Moon, που μπαίνουν με πάθος, με όρεξη και με βλέψεις για πολύ μπροστά, στον... διεθνή «κοσμικό» συναγωνισμό.
Επαφή: www.tonzonen.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου