Κυριακή 30 Μαΐου 2010

ANAZHTEITAI TYXH…

Λίγα λόγια για μερικούς ελληνικούς δίσκους που, συνήθως, περνούν απαρατήρητοι («καλώς» θα πουν κάποιοι – ok…). Σε όλους έκανα μιαν ακρόαση. Σε δύο απ’ αυτούς άλλη μία…
Κωστής Ζευγαδέλλης, Ελένη Πέτα, Γιώτα Βασιλακοπούλου: Άρωμα Παράξενο (Diatono)
Η φωνή τής Πέτα είναι ό,τι εδώ βαραίνει. Καθότι οι στρογγυλές μεσογειακές μελωδίες και τα «κάπου τα έχω ξανακούσει» λόγια μπορεί, ναι μεν, να μην κάνουν τη μεγάλη διαφορά, κάνουν όμως… μια κάποια διαφορά. Ευπρόσωπο άλμπουμ, με 2-3 τραγούδια να ξεχωρίζουν. Πρώτο ανάμεσά τους το «Κύματα περνούν τα χρόνια μου».
Φώτης Λαζίδης: Μέρα Πρώτη, Μέρα Δεύτερη [No Label]
Τυπική περίπτωση ελληνόφωνου, ηλεκτρικού άσματος, άνευ ξεκάθαρης ταυτότητας. Όχι ακριβώς rock, ούτε ακριβώς μπαλάντα· συνήθως κάτι ενδιάμεσο. Μένουν οι στίχοι του Λαζίδη, ορισμένες μελωδίες και κάποιες ερμηνείες (Μανώλης Χατζημανώλης).
Julie Massino: Till the Morning Light” [No Label]
CD-single (διάρκεια 10:39), προάγγελος στην ουσία ενός πλήρους άλμπουμ, που (γενικώς) αναμένεται· τη συνεργασία της Massino με τον τραγουδοποιό Φραγκίσκο Γαΐτη. Εδώ, ακούμε ένα μόνο τραγούδι σε μία «ο θεός να την κάνει» reggae version και, από ’κει και κάτω, ένα dance remix κι ένα vocals dance remix του ιδίου κομματιού, με το ίδιο και απαράλλαχτο σφυροκόπημα. Η dance εκδοχή κάτι λέει.
Κατερίνα Κυρμιζή, Νίκος Γρηγοριάδης: Είναι εδώ! (Lyra)
Δώδεκα τραγούδια του Γρηγοριάδη περιέχει το άλμπουμ, σε light pop φόρμες, με ολίγον τι… greek global feeling, τα οποία αποδίδει ο ίδιος και (κυρίως) η Κυρμιζή. Ως instro θα είχε περισσότερη τύχη…
Νίκη Φραγκούλη: Κάθε που βραδιάζει (Ιδιωτική Έκδοση)
Κι εδώ ο μελωδικός διάκοσμος (οι συνθέσεις του Στέφανου Κοντόπουλου) προσφέρει μιαν αβάντα σ’ ένα άλμπουμ που, εν τέλει, μένει ανολοκλήρωτο. Λαϊκά alla Πλέσσα, ροκότητες, μπαλάντες… Η τραγουδίστρια, με το αυθάδες ηχόχρωμα, γνωρίζει τους τύπους των ασμάτων, υποστηρίζοντάς τα με άνεση.
Γυάλινος Κόσμος: Μια ήσυχη ζωή [No Label]
Κιθαριστικό pop-rock στην… παράδοση των C:Real. Καλοφτιαγμένο, αλλά κοινότοπο.Catelouso: Το Τραγούδι των Σειρήνων [Kytherios Music]
Αρκετά ενδιαφέρον neo-folk άλμπουμ, στηριγμένο σε συνθέσεις του Παναγιώτη Λευθέρη (Catelouso). Οι συνολική οργανική παρουσία (φλάουτα, κοντραμπάσο, κιθάρες, τσέλο, βιολιά, ακορντεόν, πιάνο, keyboards, ηλεκτρονικά), τα ορχηστρικά και τα τραγούδια, οι φωνές και η γενικότερη άποψη δείχνουν πως έχουμε να κάνουμε με κάτι ξεχωριστό. Ίσως όχι ανεξίτηλο, αλλά πάντως ξεχωριστό· κάπως σαν «Το εμβατήριο των ποιητών».
Στάθης Νικολαΐδης: Τ’ εγάπ’ς τραγωδίας [Legend]
Είναι αξιέπαινη η προσπάθεια κάποιων ανθρώπων (Βασίλης Αρχιτεκτονίδης, Κυριάκος Σαχανίδης) να συνθέσουν σύγχρονο ποντιακό τραγούδι, με σέβας και με (ενορχηστρωτική) άποψη. Κατά τα λοιπά, το εξ ίσου σημαντικό. Χθόνιες ερμηνείες από έναν άψογο τραγουδιστή.
Βασίλης Παϊτέρης: Να μη μας πάρει από κάτω [Μικρός Ήρως]
Εκσυγχρονισμένο (ηλεκρικές κιθάρες, keyboards) τσιγγάνικο τραγούδι, με πούρο λαϊκό, κοινωνικό, αλλά και ερωτικό στίχο (στα όρια του… σκύλου), από τα υπόγεια της πολυκατοικίας που έχτισε ο Χατζής, δίχως, φυσικά, τη δική του αισθητική πεποίθηση. Ο αντίλαλος της rom ψυχής…
Στέλιος Μπικάκης: Διαδρομή [MBI]
Κρητικό, έντεχνο λαϊκορόκ, από έναν δυνατό τραγουδιστή, με παράδοση στο είδος. «Μητροπάνειας» συνταγής το «Εκτός δικτύου»· το προτιμώ από την «Ομόνοια» και από την «Ανάμνηση».
Σαράντης Σαλέας: Εγώ Μεγάλωσα Νωρίς [7]
Πολύ καλή φωνή, και συμβατά με την τωρινή εικόνα του χώρου τα τραγούδια που επιλέγει να πει ο τσιγγάνος ερμηνευτής. Κάποτε, αυτά τα άλμπουμ δεν έβγαιναν τόσο εύκολα έξω από τα όρια της φάρας. Τώρα, είναι περισσότερο κοντά στον οποιονδήποτε. Σε όποιον, τέλος πάντων, έχει στ’ αυτιά του κάτι από τον αλήστου μνήμης ήχο της Ομονοίας.
Βασίλης Αθανασούλης: Χαράζει [Orama]
Λαϊκό άλμπουμ με κλαρίνα (Βασίλης Σαλέας), απ’ όπου σκάνε διάφορα (reggae, «κατσιμιχαίικα», rom, νταλκαδο-λαϊκά). Το αντέχω…

12 σχόλια:

  1. Χαρά στο κουράγιο σου, να τ' ακούς όλα αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά ρε συ Φώντα,σηκώνω κι εγω τα χέρια ψηλά!Και είναι και αρκετοί δίσκοι.Rip Dennis Hopper.
    Καλημέρα,Θοδωρής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να κάνω ρε παιδιά; Κάποιος πρέπει ν΄ασχοληθεί και μ' αυτά. Να μας βάλει κι ο Λοβέρδος στα βαρέα και ανθυγιεινά...
    Το έμαθα για τον Dennis Hopper. Δε μου άρεσε ως ηθοποιός. Άντε, λίγο, στον Αμερικανό Φίλο. Τον θυμάμαι δίπλα στον Reagan, στον Bush πατέρα, αλλά και στο γιο... να στηρίζει τον πόλεμο ενάντια στην "τρομοκρατία". Ο easy rider ήταν ένας συντηρητικός του κερατά, που ψήφισε Obama, μόνο και μόνο επειδή δεν γούσταρε την Palin...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απορώ πώς άντεξες! 11 albums x 40 λεπτά έκαστο μας κάνουν 7,5 ώρες και 1-2 επιπρόσθετες αν κάθισε κάποιο συμπαθητικά στο αυτί = το μεροκάμματο του τρόμου.

    Η ζωή είναι πολύ μικρή για τέτοιες "πολυτέλειες" (= δισκοφιλανθρωπείες) Φώντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Spacefreak, η ζωή είναι μικρή, ούτως ή άλλως, για κείνα που αγαπάμε. Κι εγώ αγαπάω να ψαρεύω καλά τραγούδια από... ασήμαντα άλμπουμ. Ιδίως ελληνικά. Μάλιστα, θα έλεγα πως αυτό το πράγμα με ξεκουράζει.
    Πόσες ώρες είπες; Επτάμιση; Μπορεί και περισσότερες... Όχι όμως σερί. Κάτσε. Αυτά ακούστηκαν σ' ένα διάστημα 2-3 μηνών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://www.youtube.com/watch?v=h5JXrP8yv8o

    Έδώ είναι πολύ καλός πάντως...Ειδικά αν σκεφτείς οτι οι περισσότερες σκηνές με sheen/brando/hopper στο τελευταιο κομμάτι του έργου είναι τελείως αυτοσχεδιαστικές.

    rip

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φραγκίσκος Γαϊτης9 Ιουνίου 2010 στις 5:27 μ.μ.

    Αγαπητέ Φώντα. Είμαι ο Φραγκίσκος Γαϊτης (συνθέτης και στιχουργός του Till the morning light της Julie Massino). Επειδή είμαι ερασιτέχνης του χώρου (το πραγματικό μου επάγγελμα είναι Μικροβιολόγος Τροφίμων) θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που έστω και με κάπως αρνητικό τρόπο (απόλυτα σεβαστό βέβαια) ασχολήθηκες με το CD αυτό. Φυσικά και μόνο που δέχθηκε η Massino να τραγουδήσει το τραγούδι μου, για μένα είναι μια τεράστια επιτυχία καθώς ούτως ή άλλως η μουσική για μένα είναι χόμπυ.

    Όταν βρώ χρήματα ελπίζω να ολοκληρώσω και το δικό μου CD (με 10 τραγούδια και όχι με ένα) αλλά με δεδομένο ότι η αυστηρή κριτική πάντα βοηθά θα εκτιμούσα ένα σχόλιό σου (έχω ανεβάσει 3 τραγούδια στο www.myspace.com\fragiskosgaitis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κύριε Γαΐτη...
    Άκουσα τα τραγούδια σας στο mySpace. To Antigone et Alexandre το βρήκα ok. Αν και θέλει δουλειά στα φωνητικά εντούτοις είναι πνευματώδες. Κάπως έτσι θα έγραφε κι ο Bob Azzam, αν ζούσε στα 00s; Ποιος ξέρει...
    Το I'll never find out, με βελτιώσεις θα έσκιζε στη Eurovision (λέω εγώ - και δεν το λέω ειρωνικά). O Γλόμπος λίγα πράγματα - δεν του πάνε και οι στίχοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φραγκίσκος Γαϊτης10 Ιουνίου 2010 στις 8:37 π.μ.

    Ευχαριστώ. Τα σχόλια λαμβάνονται σοβαρά υπόψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ευχαριστώ για το άκουσμα της μουσικής μου δουλειάς, επίσης και για την κριτική σου, καλοδεχούμενη. Βέβαια δε ξέρω γιατί οι μουσικές θα πρέπει απαραίτητα να έχουν ταυτότητες, όπως και οι άνθρωποι-σαφώς, αλλά αυτή είναι η δική μου οπτική και ο καθείς μπορεί να έχει τη δική του. Να 'σαι καλά και καλές ακροάσεις.

    Φώτης.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πρέπει να ξανακούσω το CD κύριε Λαζίδη, για να πω κάτι παραπάνω. Εμμένω, για την ώρα, σε όσα έγραψα. Ευχαριστώ για την επικοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με ευχαριστεί ιδιαίτερα η δήλωσή σου με την ειλικρινή σου θέση και την προσπάθεια για να ξανακούσεις το δισκάκι. Σε ευχαριστώ έτσι κι αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή