Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

ΤΑ ΡΟΚ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ μέρος Ι

Προσφάτως κυκλοφόρησε ξανά το βιβλίο τού Γιώργου Τουρκοβασίλη Τα Ροκ Ημερολόγια από τις Εκδόσεις Στο Περιθώριο [πρώτη έκδοση Οδυσσέας, 1984]. Για το βιβλίο αυτό υπήρξε μιαν όχι και τόσο ανεξήγητη ζήτηση τα τελευταία χρόνια, ενταγμένη σ’ αυτό το «κλίμα επιστροφής» που καλλιεργήθηκε εν σχέσει με τα greek eighties. Αφού τυπώθηκαν ξανά κάμποσοι δίσκοι της περιόδου, αφού επανήλθαν στο προσκήνιο συγκροτήματα χαμένα από τότε, αφού γυρίστηκαν ταινίες, γιατί να μην κυκλοφορήσει εκ νέου και κανα βιβλίο; Συνέβη.
Τα καινούρια Ροκ Ημερολόγια έχουν διαφορετικό κασέ από το... original, έχουν περισσότερες Α/Μ φωτογραφίες, ενώ διορθώθηκαν λάθη, όπως και κάποιες πραγματολογικές χοντράδες, που υπήρχαν στην πρώτη έκδοση. Σαν επανέκδοση δηλαδή είναι περιποιημένη (διατίθεται και σε σωστή τιμή), αν και το βασικό μενού παραμένει το ίδιο και... βεβαίως «μπάζει». Και «μπάζει» περισσότερο, τώρα, απ’ όσο «έμπαζε» το 1984. Υπό αυτήν την έννοια και μόνον εγώ θα πω πως δεν ήταν αναγκαία η επανέκδοση τού βιβλίου. Θα προτιμούσα, με άλλα λόγια, ο Τουρκοβασίλης να κυκλοφορούσε ένα φωτογραφικό λεύκωμα π.χ., γιατί οι φωτογραφίες του είναι όντως ωραίες, παρά Τα Ροκ Ημερολόγια.
Στο βιβλίο υπάρχουν κάποια κείμενα τού φωτορεπόρτερ, μα κυρίως μεταφέρονται οι «απόψεις» τινών ροκάδων, φρικιών, πάνκηδων, νιουγουεβάδων και λοιπών «φυλών» της εποχής. Τι λένε όλοι αυτοί; Βασικά... ό,τι τους κατέβει, με τον Τουρκοβασίλη να καταγράφει χωρίς προσωπική κρίση. Τώρα, σε κάθε είκοσι αρλούμπες που θα διαβάσεις από τις «φυλές», μπορεί να υπάρχει και κάτι σωστό ανάμεσα, ok, όμως και αυτό χάνεται μέσα στη γενικότερη αφασία.
Πιθανώς ορισμένοι να πουν πως τα πράγματα, σήμερα, εν σχέσει με τον λόγο γύρω από τη μουσική, είναι ακόμη χειρότερα. Αν όντως συμβαίνει έτσι –και δεν έχω λόγους να μην το δεχθώ, ίσα-ίσα...– τότε το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως ένα εγχειρίδιο τής... ροκ κοτσανολογίας, στην Ελλάδα, από τα fifties έως και τώρα. Και υπό αυτή την έννοια η χρησιμότητά του, εν τέλει, ίσως να μην είναι και τόσο μικρή...
Στη συνέχεια σταχυολογώ κάποια λίγα «τρελά», από ’κείνα που καταγράφονται στις πρώτες 100 σελίδες τού βιβλίου και τα οποία αφήνω ασχολίαστα (στην ανάρτηση). Αν υπάρχει λόγος να πω κάτι θα το πω στα σχόλια. Στις υπόλοιπες 90 (σελίδες) θα αναφερθώ μιαν επόμενη φορά... 

«Τη χρονιά ’82-’83 βγαίνουν οι περισσότεροι δίσκοι ελληνικού ροκ και γενικά το ροκ περνάει σαν έννοια στο πλατύ κοινό» (σελ.17)
«Οι νέοι αυτοί αρνούνται να παίξουν το παιχνίδι του κατεστημένου που μιλάει για επιστροφή στις ρίζες και για ελληνικότητα» (σελ.17) 
«Η νέα γενιά του ροκ κάνει αισθητή την παρουσία της στη συναυλία των Police (Μάρτιος ’80), την πρώτη ροκ συναυλία ύστερα από εκείνη τη θρυλική των Rolling Stones του 1967» (σελ.19) 
«Αφού η ελληνική μουσική δεν κατάφερε να γίνει ροκ, έγινε το ροκ ελληνικό!» (σελ.20) 
«Και ότι η κατακραυγή εναντίον τους (των χούλιγκανς) καλλιεργείται από το σύστημα, όχι για λόγους ηθικής τάξης, αλλά γιατί τους βρίσκει εμπόδιο στην παραπέρα εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου» (σελ.32)
«Η Κλειστοφοβία ήταν ένα αβαντγκάρντ ψυχεδελικό γκρουπ. Ο Στέφανος έπαιζε εντελώς πειραματικά κιθάρα, με μια πρόκα. Κανένας δεν ήξερε μουσική από μας» (σελ.42) 
«Το ’83 εκδηλώνεται πιο έντονα μια στροφή από το πανκ στη νέα ψυχεδέλεια, που νωρίτερα είχε εκφραστεί σε ορισμένα τραγούδια των Magic de Spell και στη μουσική των Metro Decay (σελ.50) 
«Τέλος, η λέξη “αντιδραστικός” τώρα έχει πάρει αντίθετη σημασία. Δε σημαίνει δεξιός, σκοταδιστής, αλλά προοδευτικός, επαναστάτης που αντιδρά στο σύστημα» (σελ.56-57) 
«Η μουσική είναι ιδεολογία. Φανταστείτε ότι στο μέλλον, μια εξελιγμένη αστυνομία θα ερευνά τις μουσικές προτιμήσεις, για να μαθαίνει τα πολιτικά φρονήματα» (σελ.57) 
«Το ροκ εν ρολ άρχισε το ’54 με τον Bill Haley, με το Rock around the clock. Μετά από εκεί, το πήρανε οι Fats Domino, Chuck Berry, Little Richard. Σε μια φάση ήρθε ένας άλλος τραγουδιστής που τον έλεγαν Elvis Presley, μιμήθηκε όλους αυτούς και έβγαλε κομμάτια δικά του, και τον θεωρούμε τώρα αυτόν σαν τον βασιλιά του ροκ εν ρολ» (σελ.62) 
«Την άλλη δεκαετία, έρχονται οι Beatles, οι Rolling Stones. Βγαίνουνε ο Hendrix, η Joplin, οι Doors, κάτι Bad Company, κάτι Procol Harum, πριν απ’ το ’70» (σελ. 62) 
«Μετά βγαίνει ένα συγκρότημα που λέγεται Pink Floyd. Αυτοί είναι κάτι το ξεχωριστό, δεν κάνουν καμιά μίμηση, η μουσική βγαίνει από μέσα τους, από την ψυχή, γι’ αυτό τη λέμε “ψυχεδελική”» (σελ.62-63) 
«Το ’76, επειδή το ροκ εν ρολ κόντευε να σβήσει, βγήκε το πανκ για να το ανανεώσει. Το πρώτο συγκρότημα οι Sex Pistols, τα “σεξουλιάρικα πιστόλια”, κάνουν κάτι τρελά, κάτι ροκ εν ρολ κινήσεις κι έτσι, ναρκωτικά μέσα, ο μισός κόσμος να ’χει κατεβάσει ηρωίνες, LSD, να ’ναι μαστουρωμένοι όλοι, να παίζουνε μουσικοί αυτοί, να τα σπάνε» (σελ.63)
«Η πρώτη μουσική σε χυδαιότητα είναι το πανκ, αλλά η πρώτη σε ηλιθιότητα είναι το χέβυ μέταλ» (σελ.63) 
«Αν πας στο σπίτι ενός ντισκά, θα βρεις πολλούς δίσκους χέβυ μέταλ, γιατί κατά βάθος αυτό του αρέσει...» (σελ.78)
«Αληθινά λυπάμαι που είμαι Έλληνας. Έχω γνωρίσει ξένα παιδιά και βλέπω τι απλά που είναι» (σελ.80) 
«Γίνεται η δικτατορία. Ήταν σα να ’χεις ανάψει με το ζόρι μια καλή φωτιά και να ’ρθει ο άλλος να σου ρίξει έναν κουβά νερό. Γιεγιέδες, νεανικά συγκροτήματα και πειρατικοί σταθμοί γίνανε φύλλο και φτερό» (σελ.88)
«Ένα ποσοστό πέθανε από LSD, ένα άλλο ποσοστό πήγε φυλακή(...) Αμέσως μετά βγήκε η καινούργια γενιά που ήτανε 16-17 χρονών, που μπήκε κατευθείαν στο άγριο, μπήκε στα χοντρά ναρκωτικά» (σελ.93) 
«Τα περισσότερα συγκροτήματα που παίζουν και βγάζουν δίσκους είναι πουλημένα» (σελ.97)
«Εδώ στην Ελλάδα, το ροκ δεν υπάρχει σαν τρόπος ζωής» (σελ.97)

70 σχόλια:

  1. Χαχα, ωραίο αυτό με τον Fats Domino...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι κι ο Elvis ήταν καλός συνθέτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε τον τζαναμπέτη, που του κάναμε και τη χάρη να τον θεωρούμε "βασιλιά"...

      Διαγραφή
  3. Αγόρασα το βιβλίο από τα public. Εντάξει οι eight-κηδες τα ίδια λέγαν τοτε,τα ίδια λένε και τωρα.Εχουν πλάσει στο μυαλό τους ενα δικό τους ''ροκ''. Επίσης αυτός ο Γιάννης Κολοβός που γράφει τον πρόλογο , εχει γράψει και το δικό του βιβλίο ''ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ'' που είναι πιο αστείο και απο τα ανέκδοτα του Τοτου.
    Νik

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην εισαγωγή του Κολοβού διαβάζουμε:

      «Ο Τουρκοβασίλης δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει σε ερωτήματα τέτοιου είδους (σ.σ. ή όποιου άλλου είδους), όπου αυτό όμως είναι εφικτό, αφήνει τους νέους με τους οποίους έζησε μαζί για μήνες, να πούνε οι ίδιοι όσα είχαν στο μυαλό τους».

      Τι σημαίνει αυτό;
      Πως ό,τι παπαριά κατέβαινε στο μυαλό του κάθε βλάκα, ο Τουρκοβασίλης ήταν εκεί για να την καταγράψει δίχως καμμία προσωπική κρίση.
      Το βιβλίο θέλω να πω πως θα ήταν πραγματικά χρήσιμο, αν ο φωτορεπόρτερ, αντί να αναπαράγει σαν ηχώ, έλεγε πού και πού (δηλαδή συνεχώς) και κανένα «σκάσε Τζίνο». Απεναντίας, εκείνος κάθεται και ακούει σαν πρόβατο ό,τι αηδία του ξεφουρνίζουν.

      Να για παράδειγμα εκείνος ο απίθανος, ο... ποιητής Ηλίας ο Έμερσον, που... «πήρε το όνομα Έμερσον από τον μεγάλο θαυμασμό που είχε (σ.σ. όχι για τον ποιητή Ralph Waldo Emerson, όπως θα ανέμενε ο καθείς, αλλά...) για τους Emerson Lake and Palmer, τους οποίους πρωτάκουσε το ’74 σ’ ένα καράβι όπου δούλευε ναυτικός»!!
      Μπορεί να άργησε λιγάκι, αλλά... πολύ εξωτικό!

      «Ο Έμερσον δεν αγάπησε ποτέ τον Καβάφη, το μπουζούκι και τους Beatles. Γνήσια λαϊκός ο ίδιος (σ.σ. μιλάμε για πολλά γέλια!), μισούσε τον Ανατολίτη λαϊκό Έλληνα. “Μια φορά άκουσα ρεμπέτικο, όταν ήμουν μικρός και κατάλαβα ότι δεν είναι αυτός ο δρόμος μου. Είπα μακριά!”».

      Ό,τι να ’ναι...

      Διαγραφή
    2. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΠΑΝΤΑΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΡΕ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΣΑΜΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΣΣΣ ΜΠΟΙΝΓΚ

      Διαγραφή
    3. «Κόκκινα τραγούδια, που πάντα ζεματάνε
      Ροκ και επανάσταση, κάτι για να πουλάνε
      ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ, δεν τους αντέχω άλλο»

      Σε ποιους αναφέρονταν τα Κοινωνικά Απόβλητα; Για πες μας...

      Στον Νικόλα Άσιμο...

      «Εργάτες σκλάβοι και παιδιά, νάτην, ξυπνά κι η αγροτιά
      Της γης οι προλετάριοι μαζί μας ξεσηκώνονται
      Μονάχοι μας ραγιάδες, ωσάν κι εμάς χιλιάδες.(…)
      Για την πλέρια ευτυχία της ανθρώπινης ανάγκης.
      Όπου είναι τ’ όνειρο η ζωή
      Θέλεις το λες κομμουνισμό, δεν θέλεις, αναρχία.
      Όλοι μαζί, όλοι μαζί μας στον αγώνα.
      Το δικό μας, το δικό σας, τον κοινό μας τον αγώνα.
      Όλοι μαζί για να γευτούμε κάθε στιγμή της έκρηξης»

      (από το «Μην καρτεράτε» του 1978)


      ή μήπως στον Πάνο Τζαβέλλα;

      «Φτιασιδωμένη η ψευτιά
      γυρνά στους δρόμους και γελά
      μπουτίκ, βολάν και ξιπασιά
      Προπό, λαχεία, διαφθορά
      Κι άλλοι με ιδρώτα το ψωμί
      κι άλλοι πουλάν μισοτιμή
      πατρίδα λευτεριά τιμή
      αρκεί να πιάσουν την καλή
      να γίνουν υπουργοί»

      (από το «Ξυπνείστε» του 1975)


      Ρε άιντε τώρα με τις παρλαπίπες, που έρχεται να μας αραδιάσει ο κάθε πικραμένος εδώ πέρα.

      Διαγραφή
    4. >Επίσης αυτός ο Γιάννης Κολοβός που γράφει τον πρόλογο , εχει γράψει και το δικό του βιβλίο ''ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ'' που είναι πιο αστείο και απο τα ανέκδοτα του Τοτου.

      Δεν ξέρω αν γράφει ή όχι σαχλαμάρες στον πρόλογο, αλλά τα "Κοινωνικά απόβλητα" τα έχεις διαβάσει;

      Γιατί πρόκειται για μια σοβαρή κοινωνιολογική μελέτη, με όλα τα στάνταρντ των μελετών του είδους, που υπάρχουν εδώ και 60+ χρόνια.

      Τι ακριβώς σου φάνηκε «αστείο», εκτός αν μιλάμε για τον κλασσικό ελληναρά που με πετάει μια παπαριά (χωρίς ουσία κι όλας, αφού το "αστείο" δεν είναι επιχείρημα) κρίνει έργα που δεν φτάνει ούτε στο ελάχιστο.

      Αν σου φάνηκαν μαλακίες ή αστείες οι απαντήσεις των συνεντευξιαζόμενων, σκοπός του βιβλίου από τη φύση του ως έρευνας είναι να τις καταγράψει και να τις αναλύσει, όχι να διαλέξει και να βάλει μόνο τις ...σωστές.

      Διαγραφή
    5. > Τι σημαίνει αυτό;
      Πως ό,τι παπαριά κατέβαινε στο μυαλό του κάθε βλάκα, ο Τουρκοβασίλης ήταν εκεί για να την καταγράψει δίχως καμμία προσωπική κρίση.

      Η καταγραφή μιας εποχής έχει τη σημασία της. Αν ακούγαμε τις αποψάρες του Τουρκοβασίλη δεν θα ξέραμε τι πίστευαν οι νέοι τότε (και ας είναι και μαλακίες, το ενδιαφέρον έχει η καταγραφή).

      Τα "σωστά" τα μαθαίνουμε διαβάζοντας και 1000 άλλα βιβλία, δεν είναι ανάγκη να μας έγραφε και ο Τουρκοβασίλης τους λόγους που ο Έλβις ήταν "βασιλιάς" διορθόνωντας τον νεαρό.

      Άλλο ιστορικό ντοκουμέντο και άλλο ιστορική κριτική. Και τα δύο έχουν την αξία τους.

      Διαγραφή
    6. >>Η καταγραφή μιας εποχής έχει τη σημασία της. Αν ακούγαμε τις αποψάρες του Τουρκοβασίλη<<

      Κααλά... Και οι «αποψάρες» του συγγραφέα καταγράφονται στο βιβλίο, και μάλιστα ουκ ολίγες φορές είναι κι αυτές για να τραβάς τα μαλλιά σου.

      Δεν χρειαζόμαστε βιβλία που να δίνουν βήμα στους ανόητους. Τίποτα, κανείς, δεν έχει να κερδίσει απ’ αυτό. Δεν μπορεί το κάθε θύμα να πλασάρεται σαν μάγκας, απλώς και μόνο επειδή είναι νέος, λέγοντας ό,τι του κατέβει. Έλεος πια μ’ αυτό το γλείψιμο στην αγράμματη και θρασύτατη νεότητα (όταν είναι τέτοια δηλαδή).
      Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει ποιοι μιλάνε (χέστηκα αν είναι νέοι ή γέροι), αλλά αν αυτά που διαβάζω, αυτά που λέγονται, έχουν κάποιο νόημα. Εδώ το νόημα είναι... σταγόνες. Στον ωκεανό των ηλιθιοτήτων.

      Διαγραφή
    7. > Δεν χρειαζόμαστε βιβλία που να δίνουν βήμα στους ανόητους. Τίποτα, κανείς, δεν έχει να κερδίσει απ’ αυτό.

      Τα βιβλία που καταγράφουν μια εποχή και ένα κλίμα, με την ηλιθιότητα που ενδεχομένως είχε, είναι καταπληκτικά ιστορικά εργαλεία για να ανασυνθέσεις μια εποχή (και να βγάλεις συμπεράσματα γιατί έγινε έτσι το τάδε, γιατί το δείνα, κλπ).

      Εξ και και "ημερολόγια" ― χρονικό είναι, καταγραφή μιας εποχής και μιας μερίδας του κόσμου, όχι "ροκ, η σωστή άποψη" ή "ροκ, η πραγματική ιστορία".

      Τέλος πάντων, η ιστορική επιστήμη έχει ιστορία κάτι χιλιετιών.

      Δεν θα ανακαλύψουμε ή ...αποδομήσουμε σήμερα εμείς στο Δισκορυχείο την αξία της πρωτογενούς καταγραφής (ακόμα και της ακατέργαστης όπως εδώ ― άλλωστε σε τέτοιες καταγραφές, π.χ. ερασιτεχνών λαογράφων ή και αθέλητων συχνά καταχωρητών) έχουν βασιστεί άπειρες σοβαρότατες μελέτες) και των ιστορικών πηγών.

      Ν.

      Διαγραφή
    8. >>Τέλος πάντων, η ιστορική επιστήμη έχει ιστορία κάτι χιλιετιών.<<
      Και οι ιστορικοί του κώλου επίσης.
      Τους αρχαίους τους ξέρασε η ίδια η Ιστορία. Τους τωρινούς (δεν αναφέρομαι στον συγγραφέα, ο οποίος δεν το παίζει ιστορικός) δυστυχώς τους τρώνε στη μούρη τα διάφορα θύματα.

      Διαγραφή
  4. Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols, γκε γκε;;;

    :) :) :) :) :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άκου "σεξουλιάρικα πιστόλια";
      Πόσο βλάκας μπορεί να είναι κάποιος δηλαδή;

      Διαγραφή
  5. Εντάξει κύριε Φώντα, βγάλατε στη φόρα τα "λάθη" του βιβλίου. Αλλά, αφού είστε τόσο "αποκαλυπτικός", γιατί δεν γράφετε και για την κόντρα Παπαλέξη-GOD; Φοβάστε κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να γράψω για την κόντρα Παπαλέξη-GOD; Κι αν φοβάμαι κάτι;

      Έδωσα χώρο στο «δισκορυχείον», και στη μία και στην άλλη μεριά, ώστε να διατυπωθούν αμφότερες οι απόψεις. Μέχρι εκεί.
      Δεν μ’ ενδιαφέρει να εκφράσω γνώμη δημοσίως, όχι γιατί φοβάμαι φυσικά, αλλά γιατί απλώς δεν μ’ ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή να το κάνω.
      Αν είναι να πω κάτι (δημοσίως), θα το πω όποτε κρίνω (και αν κρίνω) εγώ.

      Δεν θα δεχθώ άλλο σχόλιο για το θέμα «Παπαλέξης-GOD».

      Να μείνουμε στο θέμα της ανάρτησης σας παρακαλώ.

      >>βγάλατε στη φόρα τα "λάθη" του βιβλίου<<
      Διάφορα λάθη του βιβλίου έχουν διορθωθεί, και αυτό δίνει νόημα στην έννοια της «δεύτερης έκδοσης» – καθότι υπάρχουν και «δεύτερες εκδόσεις», που κυκλοφορούν αδιόρθωτες.

      Το πρόβλημα με τα «ροκ ημερολόγια» δεν είναι πρωτίστως τα λάθη (το ότι οι Bad Company π.χ. παρουσιάζονται σαν γκρουπ «πριν απ’ το ’70»), αλλά τα πάμπολλα φληναφήματα που καταγράφονται.

      Διαγραφή
  6. Έχω διαβάσει τα ροκ ημερολόγια και τα συμπεράσματα μου είναι οτι τα περισσότερα από τα άτομα των 80ς που μας λεν τις ιστορίες τους είναι νεαρής ηλικίας. Δηλαδή πρόκειται για παιδιά 16-17-18 χρονών. Σε αυτές τις ηλικίες ακούγονται πολλές ανακρίβειες και είναι κάτι λογικό απο μια άποψη .Ομως το μεγαλύτερο θέμα είναι ότι μερικοί περνούν σαν δεδομένο αυτές τις παπαριες,τις αναπαράγουν μέχρι και σήμερα, τις πιστεύουν και μέσα από αυτές σχηματίζουν μια άποψη για το ροκ γενικότερα και προσπαθούν να την επιβάλουν και σε άλλους.
    Το προσωπικό βιβλίο του κ. Κολοβού (Κοινωνικά απόβλητα) για παράδειγμα, δίνει μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή για το πανκ (πανκ=αναρχία με λίγα λόγια). Μας λέει επισης ότι το πανκ πρωτοεμφανίστηκε σαν μουσικό είδος το '76 με τους sex pistols και πολλές άλλες ανακρίβειες. Ο κάθε πιτσιρικάς λοιπόν που θα διαβάσει το βιβλίο του μετά από 30+ χρόνια θα θεωρήσει δεδομένα τα λεγόμενα του κ.Κολοβου και θα απόκτηση μια λάθος άποψη.Το ιδιο συμβαίνει και σήμερα με τα ''ροκ ημερολόγια'' που αρκετοί τα θεοποιούν ...Οντως θα ήταν πολύ πιο σημαντικό να κυκλοφορούσε ενα φωτογραφικό λεύκωμα του κ.Τουρκοβασιλη.
    Lampros

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>τα περισσότερα από τα άτομα των 80ς που μας λεν τις ιστορίες τους είναι νεαρής ηλικίας. Δηλαδή πρόκειται για παιδιά 16-17-18 χρονών.<<

      Πάντως και οι μεγαλύτεροι λένε ακόμη χειρότερες αηδίες.
      Π.χ. ο Γιώργος Τ. (πρέπει να ήταν κοντά στα 30 τότε) που καταγράφεται στο εξής αμίμητο:

      «Γίνεται η δικτατορία. Ήταν σα να ’χεις ανάψει με το ζόρι μια καλή φωτιά και να ’ρθει ο άλλος να σου ρίξει έναν κουβά νερό. Γιεγιέδες, νεανικά συγκροτήματα και πειρατικοί σταθμοί γίνανε φύλλο και φτερό»

      Τι λέει ο άνθρωπος!!
      Το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Όλα πολλαπλασιάστηκαν.

      Διαγραφή
    2. > Το προσωπικό βιβλίο του κ. Κολοβού (Κοινωνικά απόβλητα) για παράδειγμα, δίνει μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή για το πανκ (πανκ=αναρχία με λίγα λόγια).

      Αναφέρει και τις άλλες τάσεις, και μάλιστα εκτενώς. Αυτό που μελετάει όμως είναι το ελληνικό πανκ, το οποίο κυρίως είχε αυτή την τάση, δεν είχαμε πολλούς σκίνχεντς να παίζουν πανκ εδώ ας πούμε, ούτε πολύ πανκ για εφηβικούς χαβαλέδες τύπου Buzzcocks.

      >Μας λέει επισης ότι το πανκ πρωτοεμφανίστηκε σαν μουσικό είδος το '76 με τους sex pistols και πολλές άλλες ανακρίβειες.

      Δεν είναι ακριβώς ανακρίβεια, σαν επίσημη ημερομηνία αυτό ορίζουν οι περισσότεροι.

      Από εκεί και μέρα απλά ανιχνεύουν «πρώιμο πανκ" στους Stooges, στους MC5, στο garage του '60 και άλλα τέτοια.

      Αλλά το πανκ ως μουσική τάση, και όχι απλά ως όρος που χρησιμοποιείται γενικά, σκόρπιοι μουσικοί και «ήχος», το 1976 ξεκίνησε, και οι Sex Pistols αν όχι οι πρώτοι, ήταν πάντως οι επικεφαλής και γνωστότεροι εκπρόσωποι.

      Για να το πούμε και αλλιώς, αν ρώταγες τους Kingsmen και τους MC5 τι παίζουν δεν θα σου έλεγαν "πανκ". Ούτε όλοι όσοι θα τους κάλυπταν θα τους χαρακτήριζαν ποτέ "punk", μόνο καμμιά φορά εδώ και εκεί, στο Creem και αλλού, και με την συμβατική έννοια της λέξης στα αμερικάνικα.

      Αλλά από το 1976 και μετά οι σχετικές μπάντες θα σου δήλωναν ως punk, και τα media κλπ θα τις χαρακτήριζαν ως punk αβίαστα.

      Διαγραφή
    3. >>Για να το πούμε και αλλιώς, αν ρώταγες τους Kingsmen και τους MC5 τι παίζουν δεν θα σου έλεγαν "πανκ"<<

      Πρώτα απολα δεν υπήρχε ο όρος στα 60ς αλλά υπήρχε στα early 70s(για να περιγράψει μερικές μπάντες του 60...) ΠΡΙΝ τους sex pistols...
      Θα στο πω όμως και αλλιώς για να το καταλάβεις: Τα ''κοινωνικά απόβλητα'' εαν τους ρώταγες τι παίζουν θα σου έλεγαν ''πανκ'' ενω παίζουν κάκιστο μέταλ...

      ΑΡΑ: ''Πρώιμο πανκ'' (μικρές εταιρίες ή και καθόλου, ερασιτεχνικά γκρουπ, αυθορμητισμός,feeling).
      Πανκ του 76 (EMI,VIRGIN,CBS κτλ) ''.

      Επίσης ,αυτο το τραγούδι απο κάτω τι ειναι για σενα; jazz,metal,progressive rock,doo wop;
      Για πες εσύ και άσε τους Kingsmen και τους mc5...
      https://www.youtube.com/watch?v=jfvAVlFoRmg

      Θα σου απαντήσω μονό εαν γράψεις επώνυμα και πεις κάτι ουσιώδες. Πράγμα δυσκολο,επομενως από την μεριά μου το θέμα λήγει για να μην χαλάμε και το αρχικό ποστ.
      Lampros

      Διαγραφή
    4. ΠΑΙΧΤΕ ΡΑΜΟΟΥΝΣ ΡΕ ΑΣΧΕΤΟΙΙΙΙΙ!

      Διαγραφή
  7. κατα αρχην συμφωνω με Φωντα....ασυναρτητα πραγματα στο ημερολογιο.....αλλα εγω θα προσθεσω κατι.....μηπως δεν ηταν και η δεκαετια ασυναρτητη με ενα καρο νεοκυματικα ελληνικα γκρουπακια να προσπαθουν να μιμηθουνε τα ξενα πλην εξαιρεσεων..και με συγκροτηματα οπως Duran Duran και Heaven 17 να δηλωνουν ΝΕΟΚΥΜΑΤΙΚΑ???ειναι γνωστο οτι πολυς κοσμος εχει θεοποιησει το new wave punk και δεν σεβεται τις προηγουμενες δεκαετιες που ΧΤΙΣΤΗΚΕ η συγχρονη μουσικη εκφραση....ειναι επισης γνωστο οτι ολα τα μεγαλα γκρουπ της εποχης ειχαν ΚΑΤΑΚΛΕΨΕΙ τους παλαιοτερους ροκερς και οτι ο ορος punk προηπηρχε και μαλιστα υπαρχει και σε τραγουδι των WHO..ειναι τοσο μεγαλο το θεμα της διαμαχης που περιμενω απο Φωντα σχετικο ποστ και τη ΘΕΣΗ του σχετικα με τη δεκαετια του 80 και το new wave η το post punk που ειναι της μοδας στις μερες μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >αλλα εγω θα προσθεσω κατι.....μηπως δεν ηταν και η δεκαετια ασυναρτητη με ενα καρο νεοκυματικα ελληνικα γκρουπακια να προσπαθουν να μιμηθουνε τα ξενα πλην εξαιρεσεων..

      Που το ασυνάρτητο; Ροκ/new wave/κλπ παίζανε, τα ξένα γκρουπάκια θα μιμηθούνε, τι θα έπρεπε να μιμηθούνε δηλαδή; Το Γιάννη Ντουνιά;

      Αν εννοείς γιατί δεν προσπαθούσαν να κάνουν κάτι δικό τους, ε, ποιός είπε ότι δεν προσπαθούσαν; Δεν θα έλεγα ότι αντέγραφαν με την έννοια της κλοπής! Αντέγραφαν απλά στυλιστικά πράγματα, που είναι λογικό. Προφανώς όταν παίζεις ένα ξένο είδος, θα επηρεαστείς και από ξένα συγκροτήματα (που το ανακάλυψαν και το κάνουν και πιο επαγγελματικά).

      > και με συγκροτηματα οπως Duran Duran και Heaven 17 να δηλωνουν ΝΕΟΚΥΜΑΤΙΚΑ???

      Γιατί, τι ήτανε; Τo new wave δεν ήταν μόνο σκοτεινά συγκροτήματα Siouxsie και PIL, έτσι χαρακτήριζε ο τύπος και η βιομηχανία τα περισσότερα ποπ/συνθ κλπ σχήματα (νεορομαντικά, κλπ) των όψιμων 70s/πρώιμων 80s.

      Wikipedia: Duran Duran are an English new wave/synthpop band formed in Birmingham in 1978.

      Διαγραφή
    2. > ειναι επισης γνωστο οτι ολα τα μεγαλα γκρουπ της εποχης ειχαν ΚΑΤΑΚΛΕΨΕΙ τους παλαιοτερους ροκερς

      Οι παλιότεροι ρόκερς να δείς πόσους είχαν κατακλέψει, από τους πρώτους λευκούς ρόκερ που κατέκλεψαν τους μαύρους (συχνά τσεπώνοντας και τα δικαιώματα για διασκευές για λευκό ακροατήριο), τους bluesmen που δανείζονταν αβέρτα, έως τους Beatles και τους Stones που στήθηκαν πάνω σε αμερικάνικα (blues, rock, pop κλπ) δάνεια.

      > και οτι ο ορος punk προηπηρχε και μαλιστα υπαρχει και σε τραγουδι των WHO..

      Kαι ο όρος ροκ προυπήρχε και σήμαινε πέτρα (και «χαμούρεμα» στα μαύρικα το ροκ ν ρολ), ακόμα και τραγούδια με rock στον τίτλο τους, αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρχε και το είδος το 1940 ας πούμε.

      Εξάλλου άλλο να προυπάρχουν σκόρπια στοιχεία εδώ και εκεί (να χαρακτηρίσει κανείς τους Who "punk" ας πούμε), και άλλο να εμφανιστεί μια τάση ή ένα κίνημα που υιοθετεί και επίσημα ένα όνομα και από και πέρα αυτό ταυτίζεται μαζί της.

      Διαγραφή
  8. το 1980 ημουν 17 και εζησα καλα την δεκαετια αυτη. βγηκανε καλα πραγματα αλλα υπηρχε μεγαλη αποσυνθεση μετα το 1983. Επισης ειναι γνωστο οτι το αλμπουμ "No fun" του Iggy Pop 1973 θεωρειται το πρωτο πανκ αλμπουμ..η παρεμβαση μου εγινε κυριως στο ζητημα του σεβασμου του παλιου ροκ....πολλα πιτσιρικια το παιζουν ποστ πανκ και λοιδωρουν τους παλιους ροκερς..
    στον ανωνυμο εχω να πω οτι αυτο που μου αφησε στη μνημη η δεκαετια του 80 ηταν το ΚΙΤΣ η ιταλοντισκο και τα νεορομαντικα γκρουπακια....επισης οι εκπληκτικοι Tears for Fears και οι Talk Talk...το πανκ ειχε ηδη πεθανει απο το 1981-82

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον δεν την έζησες πολύ καλά John.

      Μερικά απ'τα γνωστά ονόματα (κάποιοι ξεκίνησαν τέλη 70s αλλά η μεγαλύτερη δισκογραφία τους ήταν στα 80s):

      The Legendary Pink Dots
      Savage Republic
      The Durutti Column
      Coil
      Trisomie 21
      Eric Random
      Attrition
      Current 93
      Nurse With Wound
      Nick Cave
      Einstürzende Neubauten
      Phantom Band
      Psychic TV
      SPK
      Severed Heads
      The Hafler Trio
      Mark Stewart
      Swans
      Blurt
      Lemon Kittens
      Possession
      Tuxedomoon
      DNA
      Cabaret Voltaire
      Deutsch Amerikanische Freundschaft
      Eyeless In Gaza
      23 Skidoo
      ... και χιλιάδες (κυριολεκτικά) άλλοι.

      Να μην αναφέρω εκατοντάδες κυκλοφορίες DIY (αυτό είναι το σημαντικότερο των 80s) που τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς, επανακυκλοφορούν (VinylOnDemand κυρίως).

      Εχουμε την ίδια ηλικία και κάποια στιγμή (γύρω στα 00s) δεν ήθελα ν'ακούσω τίποτα από 80s. Τώρα στα 50+ επανεκτιμώ τα 80s που τα έζησα και κάποτε τα μίσησα.

      Διαγραφή
  9. Σχετικά με το βιβλίο (δεν το διάβασα) αλλά αυτά που αναφέρεις παραπάνω Φώντα είναι... μεγάλα λόγια. Σ'εμάς τους Έλληνες αρέσουν. Έχουμε γνώμη και άποψη για τα πάντα. Και αν παίξαμε και σε κανένα γκρουπάκι τότε δε σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.

    Πάντως αν κάποιος θέλει να γνωρίσει ή να ξαναθυμηθεί τα 80s του συνιστώ τα βιβλία του Μπάμπη Αργυρίου.

    Καλές ακροάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τα βιβλια του Αργυριου ειναι φανταστικες ιστοριες που δεν καταγραφουν τα 80s απλα αναφερουν καποια στοιχεια...τα εχω και τα 2 ..παμε στα συγκροτηματα που γραφεις...γιασενα ισως ολα αυτα ναναι αξιολογα για πολλους ομως οχι...προσωπικα δεν μπορω να ακουσω Coil,Psychic TV,DNA και πολλα αλλα που ακουγοντουσαν τοτε απο μια μεριδα εναλλακτικων ακροατων και σημερα απο κανεναν...ουτε αυτα τα ακουσαμε στην ωρα τους αλλα τελη 80 αρχες 90..αρα λοιπον τι μας μενει απο την δεκαετια του 80? αυτα που σου πρωτοαναεφερα πιο πανω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ακούγονται σήμερα από κανέναν;

      Το γεγονός ότι τα τελευταία 10χρόνια επανεκδίδονται κυρίως αυτά (ή πιο άγνωστα αντιστοίχου κλίματος) από την 80s δισκογραφία, δεν λέει κάτι;

      Διαγραφή
    2. >Τα βιβλια του Αργυριου ειναι φανταστικες ιστοριες που δεν καταγραφουν τα 80s απλα αναφερουν καποια στοιχεια...τα εχω και τα 2

      Μουσικές αναφορές εννοώ φυσικά.


      > στα συγκροτηματα που γραφεις...γιασενα ισως ολα αυτα ναναι αξιολογα για πολλους ομως οχι...προσωπικα δεν μπορω να ακουσω Coil,Psychic TV,DNA και πολλα αλλα που ακουγοντουσαν τοτε απο μια μεριδα εναλλακτικων ακροατων και σημερα απο κανεναν...

      Το κανένας από που το συμπεραίνεις;

      > ουτε αυτα τα ακουσαμε στην ωρα τους αλλα τελη 80 αρχες 90..

      Εσύ έχασες.

      > αρα λοιπον τι μας μενει απο την δεκαετια του 80? αυτα που σου πρωτοαναεφερα πιο πανω..

      Τέλεια! Με έπεισες. ΚΙΤΣ, ιταλοντισκο, Tears for Fears και Talk Talk. Καίω τους δίσκους μου (εκτός της Sabrina και του Χαριτοδιπλωμένου)

      Διαγραφή
  11. Damian ειπα απο την αρχη οτι βγηκανε και καλα αλμπουμ ειδικα στην αρχη...τα περισσοτερα που γραφεις δεν περασαν στο ευρυ ακροατηριο και δεν χαρακτηρισαν την δεκαετια λογω των διαφορων στυλ και της εκκεντρικοτητας τους...
    σου ευχομαι να τα ακους και να γουσταρεις...στο φιναλε αυτο μετραει....αν πηγαινες και απο Rollin Under γνωριζομαστε σιγουρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μου ειπες επισης οτι ολα αυτα τα ακουσες στην εποχη τους.....οχι ρε φιλε τοτε, πλην εξαιρεσεων, δεν υπηρχαν αυτα πουθενα στην Ελλαδα, ουτε ως δισκοι εισαγωγης...ζησαμε κι εμεις τοτε....

      Διαγραφή
    2. Διαφωνώ με τη ´δικτατορία των πολλών´, ότι είναι καλό για τους πολλούς είναι και το σωστό, ότι δε μ´ αρέσει είναι ασήμαντο, ότι δεν καταλαβαίνω είναι ελιτίστικο, όποιος κριτικάρει είναι σνομπ κλπ
      Ποτέ δεν προσπαθώ να πείσω κάποιον ότι αυτό που ακούω , διαβάζω , βλέπω είναι αριστούργημα ασυζητητί. Λεω την άποψή μου χωρίς να είμαι απόλυτος και χωρίς να απαιτώ να συμφωνείς με τα γούστα μου.
      Δε νομίζω πχ να συμφωνείς με την άποψη ότι το σινεμά των 80s είναι η βιντεοκασέτα και ο ... Ψάλτης ; Αυτά έβλεπε η πλειοψηφία.

      Αν πέρασες και από το Rollin Under τότε γνώρισες και μια άλλη όψη των 80s - 90s. Παρεμπιπτόντως πρόσφατα βρήκα στην αποθήκη μου κάποια τεύχη του fanzine και τα ξεφυλλισα. Συγκινήθηκα με το πάθος αυτών των παιδιών για τη μουσική και την τρέλα τους να βρουν πληροφορίες (χωρίς internet) για να γράψουν για τους ´εκκεντρικούς´.

      Αυτή είναι, για μένα, η 10ετια του 80 και ας διαφωνούσαμε με τον Μπαμπη στα ακούσματα.

      Διαγραφή
    3. Μπράβο στον Μπάμπη και σε όλα τα παιδιά, που προσπαθούσαν να δώσουν μια σωστή εικόνα του ροκ εκείνη την εποχή. Και με πρωτότυπα κείμενα (πληροφοριακά, συνεντεύξεις) και με μεταφράσεις για γενικότερα ζητήματα (Chris Cutler, Julian Cope, Paul Roland κ.ά.).

      Διαγραφή
    4. Προφανως αστειεύεσαι John. Πριν δεν έγραψες για το Rollin Under? Το δισκάδικο έγινε στα 90s αλλά υπήρχε mail order. Να αναφέρω stereodisc, Berlin (non stop video) από το 80. Άσε που απο τη λίστα (επαναλαμβάνω ότι είναι ένα πολύ μικρό μέρος απο τα πιο γνωστά ) που αναφέρω παραπάνω κυκλοφορούσαν κανονικά στην Ελλάδα (virgin, music box κλπ)

      Διαγραφή
    5. Πραγματικά συγκινήθηκα. Υπηρχε μάλιστα ένα κείμενο του φίλου μου του Πάκη Τζιλή, επισκόπηση της 10ετιας του 80 ( απίστευτο ε;) στο οποίο γραφει προφητικά πράγματα. Ακόμα και για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και το τι θα επακολουθήσει.

      Διαγραφή
  12. Διακρίνω διανοουμενίστικη έπαρση, υπεροψία και σνομπισμό αγαπητοί μου.

    Τα "Ροκ Ημερολόγια" δεν έχουν αξία ως ιστορία του ροκ ή του ελληνικού ροκ, δεν είναι ιστορική αλλά ανθρωπολογική μελέτη. Ο ανθρωπολόγος Τουρκοβασίλης ζει μαζί με εξωτικές φυλές (φρικιά, πανκς, χούλιγκανς), πραγματοποιεί έρευνα πεδίου (field research), συμμετέχει στην καθημερινή ζωή τους και καταγράφει την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις αφηγήσεις τους. Το βιβλίο έχει τεράστια αξία για όσους ενδιαφέρονται ανθρωπολογικά για τις φυλές του rock'n'n'roll ή του δρόμου στην πραγματική ζωή τους, έτσι όπως είναι πραγματικά, με την άγνοια και τα λάθη τους, όσο και αν κάτι τέτοιο δεν έχει τίποτα να πει σε έναν κορδωμένο ιστορικό του καναπέ που δεν τον ενδιαφέρει ο πραγματικός δρόμος και η αλητεία αλλά ακαδημαϊκά ερωτήματα όπως αν το πανκ γεννήθηκε στην Αγγλία ή στις ΗΠΑ ή ποιο ήταν το πρώτο ελληνικό πανκ τραγούδι.

    Όταν μελετάμε μια φυλή στο φυσικό περιβάλλον της δεν έχει σημασία αν οι πεποιθήσεις της (π.χ. ότι την δημιούργησε ο Μεγάλος Μανιτού μέσα από τη Γη ή ότι επί χούντας πνίγηκαν οι πειρατικοί σταθμοί) είναι αληθείς σύμφωνα με ό,τι θεωρούμε εμείς αληθές αλλά να κατανοήσουμε τον τρόπο ζωής της, να μπούμε στη θέση της.

    Υπό αυτή την έννοια, η κριτική που ασκεί ο κύριος Τρούσσας στο βιβλίο μοιάζει με κριτική σε ανθρωπολογική μελέτη για κάποια φυλή του Αμαζονίου, που διαμαρτύρεται, και μάλιστα με πολύ περιφρονητικό ύφος, επειδή οι ιθαγενείς είναι ηλίθιοι και νομίζουν ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από την Γη. Η κριτική που ασκείται είναι εκτός θέματος και υπεροπτική.

    Όσον αφορά στο βιβλίο του Κολοβού συμφωνώ ότι κοιτά τα πράγματα μέσα από το διαστρεβλωτικό πρίσμα της ελληνικής diy σκηνής βαφτίζοντας πανκ το κακοπαιγμένο μέταλ και αγνοώντας τα καλύτερα ελληνικά πανκ συγκροτήματα απλά επειδή δεν ήταν diy. Άλλο όμως μελέτη του πανκ και άλλο μελέτη του diy. Αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται απαραίτητα.

    Μετά τιμής

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Υπό αυτή την έννοια, η κριτική που ασκεί ο κύριος Τρούσσας στο βιβλίο μοιάζει με κριτική σε ανθρωπολογική μελέτη για κάποια φυλή του Αμαζονίου<<

      Σοβαρά ρε φίλε;
      Συγκρίνεις τις επιστημονικές ανθρωπολογικές μελέτες γύρω από τις φυλές του Αμαζονίου με τους… εξωτικούς μαλάκηδες του «ροκ», που νομίζουν πως, στην καλύτερη περίπτωση, η παπαρολογία τούς μετατρέπει σε… αντιδραστικούς (μπούχαχα) και τάχα-δήθεν διαφορετικούς;
      Και λέω στην καλύτερη, γιατί στη χειρότερη μιλάμε για εγκληματικά στοιχεία (βλέπε χούλιγκανς), που έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα. Έλα τώρα…

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ με τον Δημήτρη.Τα Ροκ Ημερολόγια είναι μία ανθρωπολογική/λαογραφική μελέτη,δεν αποτελεί ιστορία του ροκ.Επίσης πιο πολύ με ενδιαφέρει να δω πως σκεφτόταν ένας ροκάς τότε από το να μάθω ποιά είναι η αυθεντική κόπια του πρώτου δίσκου των sabbath.
      Ωστόσο η εικόνα της τότε νεολαίας που μας παρουσιάζεται μέσα από τους διαλόγους εμένα μου φαίνεται μια χαρά.Παιδιά ανήσυχα,ζωντανά και όχι μούχλες,με αναζητήσεις πνευματικές/πολιτικές,αφελείς ίσως αλλά μιλάμε για παιδιά 17χρονα,μακριά από κομματικά μαντριά,αντιστεκόμενα όσο μπορούσαν στην αλλοτρίωση,και με ποικιλία ακουσμάτων ιδιαίτερα ψαγμένη-από stooges μέχρι progressive/ψυχεδέλεια και φυσικά πανκ.Μιλάμε για μιά εποχή που η πληροφόρηση ήταν ελάχιστη,και κάποιοι απο τα παιδιά ακουγαν μέχρι και ιταλικό πανκ.Οι περισσότεροι που μιλάνε ήξεραν όλα σχεδον τα είδη του ροκ μέχρι τότε,ατελώς έστω,ξέρετε κύριε Τρούσσα η σημερινή νεολαία με τόση πληροφορία από το ιντερνετ τι ξέρει?Ούτε τους
      Led Zeppelin δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι και εσεις βρίζετε χυδαία παιδιά πρίν τριάντα χρόνια,επειδή δεν γνώριζαν κάποια πράγματα ή έκαναν κάποιες λανθασμένες εκτιμήσεις.
      Οι νέοι του τότε κρατούσαν την ροκ αφήγηση ζωντανή,δεν τους ενδιέφεραν οι ακαδημαικές παπαριές που έχουν γραφτεί τον τελευταίο καιρό στην πλάτη βιωμάτων άλλων ανθρώπων,δεν αναφέρομαι στον Κολοβό,σε άλλα βιβλία αναφέρομαι που τα γνωρίζεις.
      Αποτελεί καταγραφή ανθρωπολογική τα ροκ ημερολόγια?
      Επιστημονικά μιλώντας ναι.Αν διαφωνείς γράψε εμπεριστατωμένα γιατί δεν είναι.

      Ηλίας Πετρόπουλος

      Διαγραφή
    3. Και «Ηλίας» και «Πετρόπουλος» μάλιστα…

      Ελπίζω εσύ να γουστάρεις τα ρεμπέτικα όπως ο διάσημος συνονοματεπώνυμός σου και όχι να τα σιχαίνεσαι όπως ο… Ηλίας ο Έμερσον.
      Ελπίζω, επίσης, αν παίζεις κιθάρα, να παίζεις με πένες ή με τα νύχια σου και όχι με πρόκες και πινέζες…
      Τέλος, για να μην το τραβήξω άλλο, ελπίζω να μην θεωρείς πως τα «περισσότερα συγκροτήματα που παίζουν και βγάζουν δίσκους είναι πουλημένα».

      Διαγραφή
  13. Ναι κύριε αριστερέ του 80 που δεν έχεις λιώσει ποτέ του παντελόνι σου σε πλατεία, τις συγκρίνω.

    Και δεν μου αρέσει καθόλου το ύφος σου.

    Δίχως συμπάθεια και δίχως όρεξη να συνεχίσω τη συζήτηση υπό τέτοιους όρους

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε τώρα τα «αριστερά» και τα «λιωμένα παντελόνια».

      Εδώ, να μας πεις από πού κι ως πού η παπαρολογία αποτελεί αντικείμενο… ανθρωπολογικής μελέτης.
      Από πότε ο βλάκας και το «γίδι» δηλαδή (για να μη μιλήσω για τους εγκληματίες, το ξαναλέω) ανυψώνονται σε εκφραστές του ροκ.

      Αντί να μας πεις, έστω (έστω αυτό… να το δεχθώ), πως γι’ αυτές τις αηδίες που αραδιάζονται στο βιβλίο θα έπρεπε κάποιοι (που είχαν τη σχετική πληροφόρηση στα χέρια τους για δεκαετίες, σε περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνα κ.λπ.) να απολογηθούν, εσύ προτιμάς να μας το παίξεις θιγμένος…

      Γεια χαρά νταν λοιπόν.

      Διαγραφή
    2. >Εδώ, να μας πεις από πού κι ως πού η παπαρολογία αποτελεί αντικείμενο… ανθρωπολογικής μελέτης.

      Ρώτα κανένα πανεπιστημιακό / κοινωνιολόγο κλπ ρε άσχετε για να μάθεις.

      Επειδή για εσένα είναι διαφορετικές οι "μελέτες για τους ινδιάνους του αμαζονίου" με τις καταγραφές για τους πανκ στα Εξάρχεια, δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζονται και αξιολογούνται διαφορετικά από τους επιστήμονες.

      Επειδή έχω συνεργαστεί στον πανεπιστημιακό χώρο, τέτοια ντοκουμέντα, ακόμα και από λαϊκή (μη επιστημονική) καταγραφή όπως του Τ. θεωρούνται ανεκτίμητα, και άπειρες ιστορικές και κοινωνιολογικές εργασίες έχουν βασιστεί πάνω τους, και εδώ και στα εξωτερικά.

      Αμαν με την αιώνια επαρχιώτικη αποψάρα...

      Διαγραφή
    3. >>Επειδή έχω συνεργαστεί στον πανεπιστημιακό χώρο<<

      Κατάλαβα, κατάλαβα...

      Διαγραφή
    4. Τι κατάλαβες;

      Ότι μετράει μόνο η αποψάρα μας χωρίς εχέγγυα εκτός από ότι κουτσομάθαμε στο "μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής";

      Αν αρρωστήσεις πας σε γιατρό που έχει βγάλει πανεπιστήμιο η σε καμμιά γύφτισσα μάγισσα με ματζούνια;

      Διαγραφή
    5. Ποιος είναι ο «γιατρός που έχει βγάλει πανεπιστήμιο»; Ο Γ.Τ.;

      Άσε να μας πεις τις υπόλοιπες μπαρούφες, όταν θα γράψω το Μέρος ΙΙ.

      Διαγραφή
  14. MOY MAΘΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΛ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟΠΑΙΓΜΕΝΟ ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΕΡΙΚΟΙ....ΝΙΑΟΥ ΡΕ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @
    "Δεν χρειαζόμαστε βιβλία που να δίνουν βήμα στους ανόητους. Τίποτα, κανείς, δεν έχει να κερδίσει απ’ αυτό. Δεν μπορεί το κάθε θύμα να πλασάρεται σαν μάγκας, απλώς και μόνο επειδή είναι νέος, λέγοντας ό,τι του κατέβει. Έλεος πια μ’ αυτό το γλείψιμο στην αγράμματη και θρασύτατη νεότητα (όταν είναι τέτοια δηλαδή)."

    Κρίμα για τον Τουρκοβασίλη. Έπρεπε να έχει πάρει συνεντεύξεις μόνο απο κομματικούς νεολαίους, που δεν θα έλεγαν ό,τι τους κατέβαινε αλλά μιλούσαν μόνο καθ΄υπαγόρευσιν.

    Καλά ο Τρούσας, αλλά εσείς ρε μαλάκες (στους "ροκάδες" αναφέρομαι) συνδιαλέγεστε με έναν κνίτη;!
    Και ειδικά όσοι κορδώνεστε ότι ζήσατε τα eighties δεν βλέπετε την κατάντια που σημαίνει αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω ρε χάπατο, αναγνωρίζεις πουθενά τον εαυτό σου στις φωτογραφίες ή στα λόγια του βιβλίου και θίχτηκες;

      Αν υπήρχε βιβλίο με κομματικούς πάσης φύσεως (γιατί εδώ έχουμε τους ακομμάτιστους… για πολλά γέλια), που να έλεγαν τέτοιες παπαριές για το ροκ να ’σαι απολύτως σίγουρος πως θα έγραφα πάλι τα ίδια.

      Διαγραφή
    2. Υπάρχει όχι ένα αλλά πολλά, και τα έχεις αποσιωπήσει ή θάψει. Μήπως νομίζεις ότι μιλάς με τίποτα αγράμματους χομπίστες σαν κι αυτούς που έχεις περιμαζέψει εδώ μέσα.
      Κι από πού συμπέρανες ότι θίχτηκα ρε;

      Διαγραφή
    3. Για να μας πεις, γραμματιζούμενε, το ένα και τα πολλά, τα οποία έχω αποσιωπήσει ή θάψει.

      Διαγραφή
    4. Τα βιβλία του Κατσάπη τα ξέρεις; Προφανώς έχεις υπόψη σου πόσοι τόνοι "μαργαριταριών" (κυρίως σταλινικών) περιέχονται εκεί μέσα. Και μη πάς να ξεφύγεις επειδή αναφέρονται στα '60s και early '70s.

      Τον Οδηγητή τον ξέρεις; Ξέρεις τί έλεγε το "όργανο" της σταλινικής "νεολαίας" στα '80s;

      Τον Ριζοσπάστη της ίδιας περιόδου (και παλαιότερων) τον ξέρεις;

      Όλα αυτά υπάρχουν μπροστά στα στραβά σου αλλά προσποιείσαι πως δεν υπάρχουν νομίζοντας ότι απεθύνεσαι σε αγράμματα συλλεκτάκια των βορείων προαστίων. Συν κάμποσα άλλα που θα σου τα φυλάξω για κυρίως γεύμα, γιατί απ' όσο έχω καταλάβει, δεν είσαι μόνο θρασύτατος αλλά και πραγματικά άσχετος.

      Διαγραφή
    5. Έλα ρε βλάκα, πάλι τα ίδια, με τους «σταλινικούς» και με τις μαλακίες; Έχεις καταντήσει γελοίος τόσο καιρό, δεν το καταλαβαίνεις; Άιντε να σε δει κανας γιατρός. Κόφτο. Άιντε να πεις αυτές τις μπούρδες εκεί όπου σε παίρνει. Ξέρεις εσύ…

      Σου ζήτησα να μου πεις βιβλία κομματικών, που να λένε τέτοιες αηδίες για το ροκ, κι εσύ μου λες για τα βιβλία του Κατσάπη, τον Οδηγητή και τον Ριζοσπάστη και τρίχες κατσαρές.

      Για το βιβλίο του Κατσάπη «Το “πρόβλημα” νεολαία» έχω γράψει στο δισκορυχείον κι έχω κάνει κριτική. Δεν το έχω θάψει. Έχω πει που διαφωνώ και που συμφωνώ. Έχω εντοπίσει λάθη, ανακρίβειες και άλλα πολλά. Κανείς δεν το έχει κάνει αυτό. Και προπαντός εσύ, που είσαι βλάκας και το διαβάζεις σαν Ευαγγέλιο.

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7.html

      Χάπατο, εγώ δεν αγόραζα Ριζοσπάστη και Οδηγητή όταν ήμουν 18 χρονών και δεν ξέρω τι λένε. Αν έχεις συγκεκριμένα φύλλα που να λένε μαλακίες για το ροκ να μου τα υποδείξεις. Και δεν θα έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να σου πω τη γνώμη μου γι’ αυτά.
      Κι επειδή δεν ξέρεις τι σου γίνεται κάποια στιγμή θα κάνω ένα ποστ με σοβιετικά βιβλία που είχαν βγει, παλιά, στη Σύγχρονη Εποχή, και μιλάνε για το ροκ, και να ’ρθεις μετά να συζητήσουμε…
      Δηλαδή, τι να συζητήσουμε… Τέλος πάντων…

      Διαγραφή
    6. Ρε, εσύ δεν είσαι που έχεις δημοσιεύσει τις απόψεις του σταλινικού Φαράκου και της σταλινικής Ιμβριώτη λιβανίζοντάς τες ως "πρώιμη ροκ φιλολογία στον τόπο μας"; Και προσποιείσαι ότι δεν είσαι σταλινικός κι ότι δεν αγόραζες τάχα μου Οδηγητή;
      Φέρε όσα σταλινικά βιβλία θέλεις για το ροκ να δούμε τί διαφορετικές μαλακίες λένε.

      ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!

      Διαγραφή
    7. Την εποχή (late sixties-early seventies), όταν ΚΑΝΕΙΣ δεν άρθρωνε ουσιαστικό λόγο στην Ελλάδα για τα κινήματα (hippies κ.λπ.) και όλοι (δεξιοί-ακροδεξιοί) έγραφαν τις παπαριές που έγραφαν στα περιοδικά και τις εφημερίδες, κάποιοι άνθρωποι, που εσύ τους αποκαλείς «σταλινικούς», είπαν κάτι άλλο, τις δικές τους τέλος πάντων απόψεις.

      Και ο Φαράκος μέσα από τη φυλακή, το 1969, και η σημαντική για το κοινωνικό της έργο Ρόζα Ιμβριώτη το 1972 και άλλοι διάφοροι, που θα τους μάθεις σιγά-σιγά…

      Άιντε τώρα, τράβα να ρίξεις καμμιά βουτιά μπας και ηρεμήσεις…

      Αν έχουμε να πούμε κάτι εν σχέσει με το θέμα της ανάρτησης έχει καλώς, αλλιώς τα υπόλοιπα την επόμενη φορά, στο… Μέρος ΙΙ.

      Διαγραφή
  16. Τι στενάχωρη έκπληξη στ' αλήθεια να αντικρίζει κανείς τούτη την περίεργη μάζωξη διαφόρων φασιστοειδών φιλόμουσων γύρω από το blog αυτό που -διαφωνώντας συχνά με την αυστηρότητα που επιδεικνύει σε ζητήματα ευρύτερα μουσικολογικά - πάντως το παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό αδιάλειπτα και πάντα με ενδιαφέρον. Τι να κάνουμε.. σημεία των καιρών..μιλάς με κάποιον που ξέρει όλη την εναλλακτική, new wave, post punk, όπως θες πες την σκηνή του '80 (μπορεί ακόμα ακόμα να έπαιζε και σε καμία τέτοια μπάντα από το μακρυνό '80) και ξαφνικά να σου αρχίζει κάτι κορώνες του τύπου "περήφανος Έλληνας" και τα ρέστα. Σκοτεινή εποχή, οι άνθρωποι χάσαν το μυαλό τους. Ίσως κι όλοι εκείνοι οι νέοι που τότε μιλούσαν με περισσή αφέλεια για την "αντισυστημικότητα" του ροκ τρεις δεκαετίες αργότερα να μεταμορφώθηκαν κι αυτοί σε περήφανους Έλληνες, μιας και η "αντισυστημικότητα" στις μέρες μας πήρε άλλη μορφή(απολύτως τρομακτική και στρεβλωμένη) και τα ιδανικά του διεθνισμού (ναι,τον προλεταριακό διεθνισμό εννοώ και όχι τον βαρουφάκειο), της ειρηνικής συνύπαρξης ανάμεσα στους λαούς και της ευημερίας εκείνης για τους πολλούς που βασίζεται στους ίδιους και όχι στον κάθε μαφιοζοκαρχαρία, δεν είναι πια της μοδός. Γι' αυτό κι οι διάφοροι αντισταλινικοί ανώνυμοι ας κάτσουν να διαβάσουν και κάνα βιβλίο, αντί να αναμασάνε αυτά που έχουν καταπιεί αμάσητα. Τα βιβλία κάνουν αυτό το μεγάλο καλό. Βασανίζουν τις (συνήθως) βλακώδεις βεβαιότητές μας. Αυτά και συγνώμη αν λοξοδρόμησα από το κυρίως θέμα. Έχω την εντύπωση δεν λοξοδρόμησα και τόσο. Γιατί η αφέλεια του '80 μπορεί πια να είναι vintage, η μαλακία όμως του 2016 δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και συ να πας να ζησεις τιποτες αντί να αναμασας σαν τριβιαλ αυτα που λεν τα βιβλια σου

      Διαγραφή
  17. θελω να ΞΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΘΩ σχετικα με Τρουσα...μαλωσαμε εδω μεσα για τον αριστεροπολιτικ λογο του που μου θυμιζε ΠΣΚ και βαλε, Α Λ Λ Α ο ανθρωπος αυτος ξερει ΚΑΝΤΑΡΙΑ μουσικη και μας μορφωνει δωρεαν...στο φιναλε το μπλοκ ειναι δικο του και καταθετει τις αποψεις του, που τον τελευταιο καιρο εχω παρατηρησει ειναι πολυ προσεκτικες μετα απο τις αντιδρασεις μας...πολλοι γραφουμε εδω μεσα και διαφωνουμε εντονα, αλλα δεν ειναι αναγκη να βριζουμε ρε παιδια η να προσβαλουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει John, δεν υπάρχει πρόβλημα.

      Προσωπικώς, την παραπάνω κουβέντα την ανέχομαι. Και το έχω αποδείξει.
      Ε, κάποια σχόλια, τώρα, εμμονικών είναι κι αυτά μεσ’ στο παιγνίδι. Πιο πολύ γελάω μ’ αυτά παρά εκνευρίζομαι – χωρίς τούτο να σημαίνει πως οι συγκεκριμένοι σχολιαστές θα έχουν και πλήρες ελεύθερο βήμα στο δισκορυχείον, όταν ελεεινολογούν και βρίζουν.

      Ορισμένοι θέλουν να με βγάλουν Κνίτη σώνει και καλά. Είναι εντελώς γελοίο. Και τούτο το ξέρουν όσοι με γνωρίζουν από παλιά, από τα μαθητικά και τα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά και πιο μετά.
      Πάντα ήμουν σε κόντρα με την ΚΝΕ και στο Γυμνάσιο και αργότερα με την ΠΣΚ στο Πολυτεχνείο κ.λπ., χωρίς τούτο να σημαίνει πως δεν θα συμφωνήσω με επιμέρους απόψεις προσώπων του χώρου, που μπορεί να τις θεωρώ σωστές.

      Όταν βγαίνει η Ιμβριώτη δηλαδή το 1972 και γράφει στο βιβλίο της αυτά που γράφει για τους hippies, όταν κανείς ψευτοροκάς ή αναρχοτέτοιος την ίδιαν εποχή δεν άνοιγε το στόμα του για να πει την παπαριά του…

      να εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/hippies.html

      …γιατί να μην συμφωνήσω; Επειδή θα βγουν κάποιοι βλαμμένοι και θα την αποκαλέσουν «σταλινική»; Έλα τώρα… είναι αστείοι οι τύποι.

      Διαγραφή
    2. @
      "Α Λ Λ Α ο ανθρωπος αυτος ξερει ΚΑΝΤΑΡΙΑ μουσικη και μας μορφωνει δωρεαν"

      Φίλε μου θα ήθελα να μου πεις σε τί σε μόρφωσε το συγκεκριμένο κείμενο. Γιατί αν είσαι έως 15 χρονών τότε ok. Αν είσαι όμως πάνω από 15 νομίζω ότι θα πρέπει να αναρωτηθείς γιατί το γράψιμό σου και το σκεπτικό σου μοιάζουν με 15χρονου που μόλις άρχισε να ψάχνεται μουσικά.

      Διαγραφή
    3. πρωτα απο ολα βαλε ονομα να σε προσφωνω...φιλε μιλησα γενικα...ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ πραγματα εδω μεσα...αν δεν συμβαινει αυτο απορω γιατι μπαινεις...

      Διαγραφή
  18. «Οι νέοι όλου του κόσμου έχουν την πεποίθηση, ότι οι μεγαλύτεροί τους έχουν προσχεδιάσει γι’ αυτούς μια ζωή που αναπόφευκτα θα αντικρύσουν την πυρηνική καταστροφή είτε τώρα αμέσως, είτε στο άμεσο μέλλον.(…) Καταλήγουν τα νιάτα να θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα. Ακόμα και η αυτοκαταστροφή τούς φαίνεται προτιμότερη απ’ αυτή την κόλαση που ζούνε. Γίνονται σκληροί κατήγοροι, όπως διαβάζω σ’ ένα περιοδικό των χίπις: ‘Τι κάνατε για μας; Μας οδηγείτε στο θάνατο συνειδητά και προγραμματισμένα… Ε λοιπόν εμείς θέλουμε μια ζωή χαρούμενη και υπεύθυνη και όχι μια ζωή στο χείλος του γκρεμού’. Και σε άλλη εφημερίδα τους ‘Ο Ρεαλισμός’ κηρύττουν: ‘Ο διάλογος τελείωσε, δε χρειάζονται πια άλλα λόγια και πορείες, τώρα ο σκοπός μας είναι να γκρεμίσουμε μια άρρωστη κοινωνία’».
    «(…) Όπως το φαινόμενο των χίπις, που κι αυτοί όμως κλίνουν προς μια ζωή γεμάτη και πλούσια από νόημα. Διαμαρτύρονται μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο, στο γύρω τους περιβάλλον. Θέλουν να διαθέτουν τον εαυτό τους αδέσμευτοι, χωρίς καμιά ευθύνη. (…) Ακόμα νομίζω πως κι αυτή η ξεγυμνωμένη από κάθε ερωτικό συναίσθημα υπερ-σεξουαλικότητα πρέπει να αποδοθεί στην ψυχολογία του άγχους. Οι γενειάδες, η ελευθερία στο σεξ, τα διάφορα σύμβολά τους, ακόμα και η έλλειψη καθαριότητας είναι η πεισμωμένη διέξοδο και αντίσταση. Αντιστέκονται στον καθωσπρεπισμό και στην υποκριτική κοινωνία και σε κάθε προγραμματισμό με τη φαντασία τους και την απάθεια. Καταφεύγουν στις ηδονές, σε νέες θρησκείες, που είναι η φυγή από την πραγματικότητα, και ξέφρενα ζητούν νέα ήθη, νέες απόψεις, νέες αντιλήψεις για τη ζωή».
    «Άλλες ομάδες νέων σέρνονται στα κλαμπ, κάνουν ωτοστόπ στους μακρινούς δρόμους, κρατούν την κιθάρα τους, κάθονται στα πεζοδρόμια και τραγουδάνε. Κι άλλοι Χίπις ονειρεύονται να στήσουν μέσα σ’ αυτή την τέλεια εκβιομηχανισμένη κοινωνία της αφθονίας ένα βασίλειο φτώχειας, ονείρου και αλληλεγγύης».
    «(…) Είναι οι έφηβοι που ψάχνουν να βρουν τον εαυτό τους, που αποφεύγουν την οικογένειά τους, έχουν άγχος και φτάνουν στην απάθεια και στη ‘φυγή’. Βρίσκουν κάποια ανακούφιση, κάποια λύτρωση –έτσι τουλάχιστον νομίζουν– στο σεξ και τα ναρκωτικά. Όλοι και όλα τους φταίνε. Απ’ εδώ βγαίνουν οι χίπις.(…)»

    Ρε, αυτά τα βαθυστόχαστα δεν είναι που έγραφε το σταλινοφασιστόμουτρο η Ιμβριώτη;
    Τι διαφορά έχουν από αυτά που έλεγαν την ίδια εποχή ο Γεωργαλάς, ο Τσιριντάνης, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, ή οι εκκλησιαστικές κωλοφυλάδες; Ή οι ταινίες του Δαλιανίδη λίγο αργότερα;
    Μιλάμε για τόσο οξυδερκείς κοινωνιολογικές αναλύσεις που θα έκαναν τον Μαρκούζε να σκίσει τα πτυχία του… Κρίμα που οι χίπηδες δεν ήξεραν ελληνικά ή ρώσικα, για να διαβάσουν τους ελληνόφωνους σταλινοφασίστες, χουντικούς, παπαδαριό, ή «σοβιετικά» βιβλία για το ροκ, για να μάθουν γιατί εξεγείρονταν.
    Φώντα, κνίτης-ξεκνίτης, εμείς ζούμε για να σ’ ακούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άιντε από ’κει πέρα ρε. Που μάθατε και τον Γεωργαλά και τον Τσιριντάνη!! Αγράμματοι. Διαβάσατε το βιβλίο του Κατσάπη και νομίζετε ότι πιάσατε τον παπα από τα arxidia. Το μάτι σας…

      Κι όταν κάνεις copy-paste από το δισκορυχείον να το κάνεις ολόκληρο.
      Για να συνεχίσει λοιπόν η Ιμβριώτη:

      «Και τέλος οι πιο ώριμοι –κι αυτοί που είναι περισσότεροι– ζητούν ν’ απαλλαγούν από τα γρανάζια της οικογένειας, αλλά και ολόκληρης της κοινωνικής μας ζωής.(…) Είναι οι νέοι που ποθούν να πάρουν μέρος στη διαμόρφωση της μοίρας των συνανθρώπων τους. Οι περισσότεροι είναι παιδιά από ευκατάστατες οικογένειες. Παίρνει το κίνημά τους κοινωνικό χαρακτήρα.(…) Σ’ αυτούς ανήκει η Νέα Αριστερά».

      Και να μην βγάζεις συμπεράσματα βλάκα, από τα λίγα λόγια που αντέγραψα από το βιβλίο. Να ψάξεις να το βρεις και να το διαβάσεις. Κανείς δεν είπε ότι η Ιμβριώτη είχε σχέση με τον Μαρκούζε. Άλλο είναι το ζητούμενο στο «Κατηγορώ της Νεολαίας».

      Διαγραφή
  19. Λοιπον ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε μπλογκ και ομολογω πως ψιλοντρεπομαι γι αυτο.Πριν την εποχη των μπλογκς και των διαφορων Τρουσων κατεβαιναμε στις πλατειες μιλουσαμε,παπαριαζομασταν,μεθουσαμε,κλαιγαμε,καναμε ονειρα,ερωτευομασταν,ζουσαμε οπως και τωρα.Οι αφελειες μας ως τσουλουφια και ως ανοησιες ειναι τα παρασημα της εφηβειας μας και η μουσικη,το ροκ ή οπως θελετε πειτε το ειναι το σαουντρακ ολων αυτων των στιγμων πριν τα κοιμητηρια.Οι Τρουσες με τον ενα ή με τον αλλο τροπο εκαναν ενα ψιλοονοματακι που το συντηρουν-δημοκρατικα παντα- με τις ιστοσελιδες τους και τα περιοδικα τους.Ειναι οι ειδικοι που εκφερουν λογο επι παντως επιστητου και χωρις ντροπη.Συνταγματικο τους δικαιωμα.Αμα θες κουβεντες Τρουσα και εχεις ελαχιστη δοση φιλοτιμου κλεισε το μπλογκ σου και κατεβα στο δρομο να κουβεντιασεις με τους ανθρωπους που κυνικα αποκαλεις "γιδια" ή με οποιους αλλους της κλασης σου.Ομως οι πλατειες ειναι ερημες απο γιδια και γεματες πιτσαριες,γιαουρταδικα και ξεκωλαδικα.Και δεν χρειαζεται παντα να λες την τελευταια κουβεντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Λοιπον ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε μπλογκ και ομολογω πως ντρεπομαι λιγο γι'αυτη την εκπτωση.Ας ειναι.
    Πριν την εποχη των διαφορων Τρουσων και των μπλογκ τους γεμιζαμε τις πλατειες κι εκει ονειρευομασταν,παπαρολογουσαμε,ερωτευομασταν,κλαιγαμε ενιοτε,μεθουσαμε,ανακαλυπταμε τον κοσμο,ζουσαμε οπως τωρα.Το ροκ, ή οπως σκατα θελετε πειτε το-μεταλ,πανκ,τζαζ κ.λ.π-ειναι το σαουντρακ της νιοτης μας δηλ.της ζωης μας-τρεμετε ακαδημαϊκες μπαμπογριες! - και η αφελειες μας ως τσουλουφια ή ως ανοησιες ειναι τα παρασημα μας.Ενταξει αυτη η ζωη συμπεριλαμβανομενων των αναμνησεων ειναι μικρη για να την πατανε σαν τσιχλα οι οποιοι αναλυτες.Τα κοιμητηρια δεν ειναι μακρια κι οποιοι ψευτες και απατεωνες θα χαθουνε στη λησμονια.
    Οι Τρουσες και οι ομοιοι του ειναι οι "ειδικοι" που καταφεραν να κανουν ενα ψιλοονοματακι μεσα απο τα διαφορα περιοδικα και εδω και καποια χρονια απο τα μπλογκ τους.Μαλιστα μας αφηνουν και μιλαμε μεσα απο αυτα.Τους ευχαριστουμε γι'αυτο.Ειναι δημοκρατες.Εχουν οπωσδηποτε γνωμη επι παντος επιστητου.Αυτοκλητα και ανερυθριαστα σιχτηριζουν
    οτι δεν συμμορφωθηκε με την παιδεια τους,ιδεολογικη ή ο,τι αλλο.Λες και τους ρωτησε κανεις.Συνταγματικο τους δικαιωμα.Εμεις ομως γιατι πρεπει να ασχολουμαστε μαζι τους και να τους δινουμε περισσοτερη αξια απο οση επιτρεπουν οι ιδιοι στους εαυτους τους;

    ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΙΝΔΙΑΝΟΙ ΑΦΟΥ ΑΘΛΙΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΜΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ.

    Τρουσα αμα εισαι στο ελαχιστι τιμιος κι διαθετεις καποια ειλικρινια κλεισε το μπλογκ σου και κατεβα στις πλατειες ως tabula rasa να μιλησεις με τα "γιδια" γιατι μαλλον παρα τις οποιες ιστορικες σου γνωσεις-που δε λεω χρειαζονται κι αυτες σαν εργαλειο γνωριμιας με τον πολιτισμο- δεν εχεις καταλαβει και πολλα σε σχεση με την ουσια των θεματων που ασχολεισαι.Ομως οι πλατειες εχουν γεμισει γιαουρταδικα,ξεκωλαδικα και λοιπα.Παντως δε χρειαζεται να λες παντα την τελευταια κουβεντα πραγμα βεβαια που δεν βοηθαει και πολλη στη συντηρηση μιας τετοιου ειδους ιστοσελιδας.

    Κουκου Ρουκου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αντε ρε Τρουσσα, γυρνα απο τις διακοπες σου και αρχισε να γραφεις για τα κλασσικα θεματα και να αρχισουν τα σκανε τα σχολια - ξερεις εσυ οπως ξερουν και οι σχολιαστες και οι αναγνωστες...

    αντε τελειωνε - πλητουμε...

    (να περασει- δεν βριζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δεν θα δεχθώ άλλα σχόλια γι' αυτή την ανάρτηση. Εξάλλου δεν ήταν λίγα κι αυτά που πέσανε...
    Τα υπόλοιπα στο ΜΕΡΟΣ ΙΙ...

    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Έγραψα πως δεν θα δεχθώ άλλα σχόλια σ’ αυτή την ανάρτηση και το εννοώ.
    Ο ανώνυμος αναγνώστης, που αυτοαποκαλείται και «παλιό φρικιό», θα δει το σχόλιό του δημοσιευμένο, όταν θα γράψω το «Μέρος ΙΙ» (το κρατάω, δεν βιαζόμαστε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή