Η κρίση έχει δώσει ακόμη περισσότερη τροφή στις
κακοπληρωμένες δουλειές, στις δουλειές τού ποδαριού, στις δουλειές των νέων
ανθρώπων. Είναι γνωστό αυτό. Σερβιτόρες και σερβιτόροι, πιτσαδόροι με παπάκια,
διακινητές φυλλαδίων και λοιπά και λοιπά… Σε δουλειά του ποδαριού εξελίσσεται
εσχάτως και το «ντιτζεϊλίκι». Φυσικά, ό,τι δουλειά και να κάνει κάποιος,
προκειμένου να βγάλει μερικά λεφτά, δεν είναι ντροπή, υπό ορισμένες
προϋποθέσεις όμως. Πως ό,τι γίνεται, γίνεται μ’ ένα μίνιμουμ γνώσης και
ικανότητας (όπου αυτά απαιτούνται) και βεβαίως ευσυνειδησίας. Αλλιώς, δεν έχει
νόημα.
Για να μοιράζεις πίτσες θέλεις δίπλωμα οδήγησης για
μηχανάκι, για να βάζεις δίσκους σ’ ένα μαγαζί άραγε χρειάζεσαι κάτι;
Όσοι ασχολούνται με το DJ-ing
μιλάνε για τις διάφορες αισθητικές κατηγοριοποιήσεις του, που, μεταξύ μας, δεν
έχουν κανένα πρακτικό νόημα. Απεναντίας, πρακτικό νόημα βρίσκω στις εξής δύο
συνομοταξίες. Τους… μεγαλοεπαγγελματίες, να τους πούμε έτσι, των τρανών
χορευτικών κλαμπ, που παίζουν κυρίως δικές τους παραγωγές (βασικά techno/house και «μαύρη μουσική» όπως εκείνοι
την καταλαβαίνουν) και τους απλούς-απλούστατους… μικροεπαγγελματίες, που
«κολλάνε» τραγούδια το ένα δίπλα στο άλλο, που δουλεύουν για το χαρτζιλίκι τους
και που στελεχώνουν (δεν λέω επανδρώνουν) κλαμπάκια και μπαράκια σ’ εξοχές και
πόλεις.
Η πρώτη ομάδα, προσωπικά, δεν με πολυενδιαφέρει, και τούτο
γιατί δεν είμαι από ’κείνους που πιστεύουν πως ο κάθε DJ τού μεγάλου dance club είναι κάτι σαν μουσικός,
και πως πρέπει περαιτέρω να λογίζεται και σαν «δημιουργός». Εδώ, υπάρχει πολύ
χάιδεμα.
Μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις βεβαίως (DJ Krush, Mikael Delta – για ν’ αναφέρω δύο
ονόματα, ένα ξένο κι ένα εγχώριο), παρότι, και σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να
ξεχνάμε πως η δημιουργία δεν μπορεί να εξαντλείται στο κόψε-ράψε, στο σάμπλιν,
στο σκρατς, στα ετοιματζίδικα εφφέ και στα παιγνίδια με τα πάσης φύσεως κομβία.
Αυτές είναι δεξιότητες που αποκτούνται μετά από κάποιες ώρες ενασχόλησης με τα
μαραφέτια, δεν είναι σώνει και καλά δημιουργία. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα, γιατί,
στο τέλος, δεν θα μπορούμε να συνεννοηθούμε.
H συνέχεια εδώ…
Η ανυπαρξία σχολίων γύρω από το θέμα της ανάρτησης, με οδηγεί στα παρακάτω συμπεράσματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Οι μουσικόφιλοι μίας κάποιας ηλικίας (ας πούμε άνω των 40), που προφανώς έχουν διαμορφωμένα γούστα και πιο αυστηρές απαιτήσεις για το τί θα ακούσουν, δεν πολυβγαίνουν (είναι ακριβό σπορ το "πίνειν" σε εποχή κρίσης, ιδιαίτρα όταν έχεις υποχρεώσεις). Και όταν το κάνουν, σπανίως επιλέγουν μαγαζί μόνο με κριτήριο τη μουσική, απλώς γιατί αξιόλογα τέτοια σπανίζουν. Περισσότερο, επιλέγουν να συχνάζουν περιστασιακά σε events στα οποία ακολουθούν συγκεκριμένα ονόματα αναγνωρισμένων DJηδων.
2. Η πλειοψηφία των νεότερων, αδιαφορούν για τους DJs και την ουσία των όσων παίζουν. Το να βγει κάποιος έξω για να ακούσει μουσική, δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα ως προς την επιλογή του μαγαζιού και του είναι πραγματικά αδιάφορο τί ακριβώς θα παιχτεί, αφού για τους περισσότερους πρόκειται για μια ηχητική ταπετσαρία ποτοσυνοδείας. Αν ενδιαφέρονταν πραγματικά για το τί παίζεται, τα 2/3 των μαγαζιών θα έκλειναν...
3. Η έννοια του residency στα μαγαζιά μικρής κλίμακας είναι σχεδόν άγνωστη. Λόγω ασχετοσύνης καταστηματαρχών, επιλέγεται η περιφορά του επιταφίου, αντί της μονιμότητας ατόμων και μουσικού ύφους, γιατί έτσι νομίζουν ότι θα τραβήξουν περισσότερο κόσμο και θα έχουν καθημερινό rotation πελατείας. έτσι όμως μαγαζιά δεν χτίζονται.
4. Το rock DJing, όπου είναι ίσως και το πλέον πρόσφορο (μαζί με τη μαύρη μουσική) για deep cuts, έχει πλέον τελειώσει. Οι πραγματικοί γνώστες (όχι αυτοί/ες που θα σου παίξουν από χιπστερίαση Silver Apples στο laptop και θα το κολλήσουν με Monkees -είμαι μάρτυρας), είναι όλοι μιας κάποιας ηλικίας. Είναι πλέον βιολογικός θάνατος να έχεις περάσει τα 45-50 και να ξενυχτάς κάθε βράδυ παίζοντας μόνο για 2-3 κολλητούς σου (στην ουσία) που θα εκτιμήσουν το set σου.
Κάπως έτσι νομίζω πως έχουν τα πράγματα. Χώρια που παραευτελίστηκε το laptop, με τα αθλίου συμπίεσης μουσικά αρχεία που παίζει η πλειοψηφία των ψηφιακών δισκοθετών. Με αποτέλεσμα αν προστεθούν στα απαράδεκτα ηχητικά συστήματα των μαγαζιών, να τρέχεις χιλιόμετρα για να γλυτώσεις. Τουλάχιστον ας μην υποφέρουν τ' αυτιά και η αισθητική μας.
Πολύ σωστά τα βρίσκω όλα αυτά.
ΔιαγραφήΤην ειδοποιό διαφορά την κάνει το Νο.3 του spacefreak,προσυπογράφω.
ΔιαγραφήΚανείς δεν πρόκειται να ακούσει τόνους μουσικής, να μάθει, να κρίνει και ΜΕΤΑ να κάνει τον DJ, ειδικά αν αυτό που θέλει πιο πολύ είναι το τελευταίο (για το ψώνιο, το μεροκάματο ή και τα δύο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικά, κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στην υπερπροσφορά εργασίας στο συγκεκριμένο κλάδο (ένας ανάμεσα σε πολλούς), πόσο μάλλον να "κόψει" τους όποιους άμουσους, χαμηλόμισθους και φιλόδοξους DJ, των οποίων η προσπάθεια για ένα μεροκάματο είναι παραπάνω από σεβαστή.
Ενημερώσου, ρώτα και μετά επιλέγεις. Αλλά "βρώμικο" σερβίρουν και σε (τάχα μου) κλασάτα μέρη, οπότε θα την πατήσεις κάποιες φορές, αλλά δεν έγινε κάτι.
Κι αυτά σωστά τα βρίσκω.
ΔιαγραφήKαλημερα,να πω και εγω κατι.Το ντιτζειλικι ηταν καποτε πραγματικα επαγγελμα και πληρωνοταν και αδρα.Ιδιως προς τα τελη των seventies,μεχρι και τα μεσα της δεκαετιας του ογδοντα στα ελληνικα νησια όταν αυτά κατεκλυζονταν κατά κυματα από τα βορεια ξανθα γενη και η απουσια ελληνων τουριστων ηταν εμφανης,οι αναγκες που προεκυψαν για χωρους διασκεδασης και χορου(από ντισκο,ροκ,μεχρι…) καλυφθηκαν από ελληνες τυπους(αθηναιους και μη) που κατειχαν μουσικες γνωσεις και υλικο(δισκους,κασσετες,πικαπ) καθοσον οι ντοπιοι σε αυτά τα μερη δεν ηξεραν… καν ελληνικα(απλως κατειχαν την ιδιοκτησια των χωρων.)Πιτσιρικας στις πρωτες διακοπες καπου το ΄83-84 δεν θα ξεχασω στην τοτε Παρο μας πλησιαζαν ντοπιοι οταν καταλαβαιναν οτι ημαστε ελληνες και μας ρωτουσαν αν γνωριζουμε αγγλικα και ξενη μουσικη για να δουλεψουμε.Οι αμοιβες ηταν μεγαλες αρκει τα υπεθρια προκατ λαθραια μπαρακια και ντισκοτεκ να γεμιζαν από ξανθα κεφαλια,που αφηναν παρα πολλα φτηνα(για τους ξενους) χιλιαρικα.Προσωπικα γνωρισα λιγο μεταγενεστερα τυπο που εκανε αυτή τη δουλεια επαγγελματικα(με τη σεζον) κονομοντας σε ένα πενταμηνο χοντρικα, οσο δεν εβγαζε άλλος σε δυο χρονια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήdon't get me started...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονεμένη ιστορία...
Διαγραφή