ένα LP των Ελλήνων RABBITS 50 χρόνια μετά

Οι Ροδίτες Rabbits είναι γνωστοί στους φίλους του ελληνικού ροκ από το δισκάκι τους “Run around of a girl/ I’m looking in the universe” [Pan-Vox PAN 6062], που είχε κυκλοφορήσει το 1966. Αυτά τα δύο τραγούδια του Γιάννη Μανιατάκη είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά… greek garage-punk των δικών μας sixties και η παρουσία τους σ’ εκείνη την πρώτη (και πλέον ιστορική) συλλογή του είδους, την “Greek Garage Bands of 60s” [ΜΒΙ-10489, 1990] σε επιμέλεια των Θοδωρή Κρίθαρη και Άκη Λαδικού, απλώς το επιβεβαιώνει. Πενήντα χρόνια αργότερα, δηλαδή τώρα, ανέκδοτο υλικό των Rabbits (ανάμεσα και τα tracks από το 45άρι) εμφανίζονται στο άλμπουμ τής B-other Side “Looking in the Universe”. Το LP, που περιέχει 15 κομμάτια, συμπληρώνεται από δύο ένθετα με κείμενα και φωτογραφίες δεκατεσσάρων σελίδων συνολικώς, συν ένα bonus CD (με 24 tracks!) – με τον όλον πακέτο να είναι «κομμένο» σε 450 αντίτυπα.

Τα βασικά μέλη των Rabbits ήταν τα αδέλφια Μανιατάκη (ο Γιάννης ρυθμική κιθάρα, πιάνο, τραγούδι και ο Βασίλης μπάσο), τα οποία δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή, και ακόμη ο Γιάννης Χαραλαμπίδης (σε κιθάρα, όργανο, φυσαρμόνικα, τραγούδι), ο Γιώργος Χρήστου ντραμς, και από το 1965 και μετά ο Νίκος Κούρος (σε όργανο, πιάνο). Ο Κούρος είναι και το πιο γνωστό μέλος των Rabbits, αφού εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο στάνταρ μαέστρους του νεότερου ελληνικού τραγουδιού (Σαββόπουλος, Μαρινέλλα, Αλεξίου, Κραουνάκης, Αρβανιτάκη… μερικές από τις άπειρες συνεργασίες του).

Για την ιστορία των Rabbits υπάρχει πληθώρα στοιχείων στα δύο ένθετα του LP, καθώς ο Γιάννης Χαραλαμπίδης κρατούσε αρχείο διασώζοντας και εντύπως τη διαδρομή του γκρουπ. Από τα σημαντικά που αξίζει να μεταφέρουμε εδώ είναι οι παρουσίες των Rabbits... όχι στην Ρόδο (γιατί εκεί ήταν απλώς πασίγνωστοι) μα στην Αθήνα, στα live και στο στούντιο, που έχουν μια ξεχωριστή σημασία (για ένα γκρουπ της επαρχίας πρώτα-πρώτα).

Έτσι, οι Rabbits εμφανίζονται στα «πρωινά» του Ηλία Καραμανέα στο Rex, πρωτεύουν εκεί και ακολούθως προκρίνονται στο φεστιβάλ της Βραδυνής. Εν συνεχεία αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στο Ρεσιτάλ Μαμούθ (15/5/1966 στο Πιγκάλ της Πατησίων), όπως και στη Χρυσή Βραδιά (2/10/1966 στο Παναθηναϊκό Στάδιο) – χωρίς, όμως, να μπορέσουν να παραβρεθούν τελικώς σ’ αυτές τις δύο εκδηλώσεις, κάτι που, οπωσδήποτε, στοίχισε στη μετέπειτα καριέρα τους. Περαιτέρω, στις αρχές του 1968 το ροδίτικο συγκρότημα έχει έτοιμη τη διασκευή του στο “Simon says” (το bubblegum hit των 1910 Fruitgum Company) ως «Φύγε, φύγε λοιπόν», που οπωσδήποτε θα γινόταν και από αυτούς (όπως έγινε από τους Charms) επιτυχία. Τι παίχθηκε με το συγκεκριμένο τραγούδι; Διαβάζουμε στο ένθετο:

«Μετά την επιτυχία του πρώτου single οι Rabbits ετοιμάζονται για ένα δεύτερο, το οποίο θα περιλάμβανε τη διασκευή τού “Simon says” των 1910 Fruitgum Company ως “Φύγε, φύγε λοιπόν” με στίχους του Γιάννη Χαραλαμπίδη, καθώς και το “Rabbit stomp”, που δεν γράφτηκε στην πρώτη προσπάθεια. Ερχόμενος για οικογενειακούς λόγους ο Γιάννης Χαραλαμπίδης στην Αθήνα άφησε μια μπομπίνα (ηχογραφημένη σ’ ένα μικρό ιδιωτικό στούντιο στη Ρόδο) με τη δική τους διασκευή στο “Simon says” στον Όμηρο Αθηναίο, για αξιολόγηση και έγκριση από την εταιρεία. Όμως η ηχογράφηση αυτή έφτασε στα αυτιά του Τάκη Τσερώνη, μάνατζερ τότε των Charms, με αποτέλεσμα το “Φύγε, φύγε λοιπόν” να γίνει “Τρελλοκόριτσο” με άλλους στίχους και με τους Charms να δρέπουν τις δάφνες της επιτυχίας αντί των Rabbits… Κατόπιν, σε κάποια συνάντηση του Γιάννη Χαραλαμπίδη με τον τότε ιδιοκτήτη της Pan-Vox (Music-box) Μαρτέν Γκεσάρ, δόθηκε από τον ίδιον τον Γκεσάρ η ειλικρινής, καθ’ όλα τ’ άλλα, εξήγηση στον απογοητευμένο Γιάννη Χαραλαμπίδη, που δεν πίστευε στα ίδια του τ’ αυτιά… “το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό”».

Εκεί κάπου η προσπάθεια των Rabbits, για μια καριέρα που θα ξεπερνούσε τα όρια του νησιού τους, τελειώνει. Παρά ταύτα υπάρχει και το τώρα. Η υπενθύμιση, θέλω να πω, όλων αυτών μέσω της έκδοσης τής Β-other Side.

Το τι περιλαμβάνεται στο LP και στο CD το είπαμε. Δεκαπέντε tracks στο πρώτο, είκοσι τέσσερα στο δεύτερο (ανάμεσά τους και τα δεκαπέντε του LP). Από πού προέρχονται αυτά τα tracks; Από τρεις πηγές. Πρώτον, από live των Rabbits της περιόδου 1963-68, δεύτερον, από το session του single της Pan-Vox και τρίτον από στούντιο ηχογραφήσεις της περιόδου 1977-79.

Οι μη επίσημες εγγραφές είναι διαφόρων ηχητικών ποιοτήτων και υποθέτω πως η ανάδειξή τους από τον μάστορα Γιάννη Κύρη ήταν ένα έργο δύσκολο. Τι ακούμε ακριβώς; Μα τα κλασικά τραγούδια της εποχής (“Blue suede shoes” Carl Perkins, “Long tall Sally” Little Richard, “What’d I say” Ray Charles, “The house of the rising sun” The Animals, “La Poupée qui fait non” Michel Polnareff, “Aline” Christophe, “Mellow yellow” Donovan, “Un'ora sola ti vorrei” The Showmen… ακόμη και το “Jambalaya” του Hank Williams,) τα οποία οι Rabbits οικειοποιούνται επιτυχώς (όπως στην περίπτωση του “Clarabella”, που είναι κατά τη γνώμη μου η ωραιότερη version του άλμπουμ). Από ’κει και πέρα έχουμε το 45άρι τής Pan-Vox, που πάντα θα λάμπει ως ένα κλασικό πλέον greek garage-punk και ακόμη δύο εξ ίσου δυνατές ή και δυνατότερες εκδοχές των “Run around of a girl” και “I’m looking in the universe” (ως The V Rabbits Studio Version και με χρήση πλήκτρων). Φυσικά, ανάμεσα και το «Φύγε, φύγε λοιπόν»… κι εδώ να ξαναπώ τούτο.

Όποιο συγκρότημα κατόρθωνε να κυκλοφορήσει, πρώτο, αυτό το τραγούδι στην Ελλάδα του ’68 είναι σίγουρο πως θα το έκανε επιτυχία. Συνέβη με τους Charms. Την ίδια επιτυχία θα είχε το τραγούδι αν συνέβαινε με τους Rabbits.

Εξαιρετική και ultra «γκαραζέρικη» είναι επίσης η εκδοχή τους στο “Rawhide” (Link Wray, The Ventures…) ως “The Rabbit’s stomp”, ενώ το «Μα είσαι ή δεν είσαι βλάκας» (το “Balla balla” από Chubby Checker, Rainbows κ.λπ.) είναι ok, κι έχει πλάκα.

Αν υπάρχει κάτι, που εμένα προσωπικώς με «ζαλίζει» στο άκουσμα του δίσκου των Rabbits τούτο έχει να κάνει με το γεγονός πως δεν ξεκαθαρίζεται, επακριβώς, τι είναι τι. Εννοώ πως τα κομμάτια είναι ανακατεμένα, δίχως δίπλα να αναφέρεται από πότε προέρχεται το ένα και από πότε το άλλο (αν είναι sixties-seventies κτλ.). Αυτό δυσκολεύει, όσο να ’ναι την «παρακολούθηση». Κατά τα λοιπά η B-other Side, για άλλη μια φορά, τα έχει «χώσει» κανονικά…

Επαφή: www.b-otherside.gr