γερμανικά και κομματάκι «προχωρημένα»

Reidemeister Move: plays BORROMEAN RINGS [corvo records, 2016]

Εντελώς παράξενο άκουσμα από ένα label, τη γερμανική corvo records, που μας έχει συνηθίσει στις ηχητικές «ακρότητες». Ο λόγος για το “plays Borromean Rings” των Reidemeister Move, τους οποίους αποτελούν οι Robin Hayward μικροτονική τούμπα & σύνθεση και Christopher Williams κοντραμπάσο. Δύο μπάσα όργανα δηλαδή (το ένα, μάλιστα, μικροτονικό) σε μια επικοινωνία-μονομαχία με νικητή το… βόμβο και τον λελογισμένο θόρυβο. Δίχως ηλεκτρονικές παρεκβάσεις ή άλλα έξτρα βοηθητικά, οι δύο μουσικοί κατορθώνουν να δημιουργήσουν ένα πλήρες drone άκουσμα, που αναπτύσσεται σε 31 λεπτά ακριβώς, ορίζοντας ένα αισθητικό περιβάλλον ικανό να τους πάει παρακάτω… Σε κάτι που θα έχει ως βάση αυτό το συγκεκριμένο ή κάτι άλλο… Οψόμεθα, όπως λένε.

[Ηχογραφημένο σε εκκλησία, κάπου στο Βρανδεμβούργο, τον Αύγουστο του 2014, το “plays Borromean Rings” εννοείται πως αφορά σε πολύ συγκεκριμένη κατηγορία ακροατών, καθώς κινείται στα άκρα του πειράματος. Δεν απαγορεύεται, φυσικά, να το ακούσουν και όποιοι άλλοι…].

Επαφή: www.corvorecords.de

NORBERT STEIN / PATA MESSENGERS: Friends & Dragons [Pata Music, 2016]

Νέο CD μικρής σχετικώς διάρκειας (λιγότερο από 20 λεπτά) από μια μπάντα που βρίσκεται διαρκώς στα πάνω της, την Pata Messengers του τενορίστα Norbert Stein. Εδώ έχουμε βασικά ένα κουαρτέτο (Nicola Hein ηλεκτρική κιθάρα, Joscha Oetz κοντραμπάσο, Etienne Nillesen κρουστά) που ασκείται σε free ηλεκτρικά πεδία, που αγγίζουν στα ακρότατά τους έως και τα όρια του πειραματισμού. Οι «βαθιοί» σαξοφωνισμοί του Stein, σε συνδυασμό με τον συνήθως «διαβρωτικό» ρόλο της κιθάρας και την συχνά μετρικά αδέσμευτη συνοδεία του rhythm section, δίνουν στο “Friends & Dragons” μιαν αίσθηση αυθόρμητου, ή εν πάση περιπτώσει λιγότερο προγραμματισμένου. Και τα τέσσερα tracks του CD εμφανίζουν την αισθητική συνέπεια τής… κλασικής jazz-avant, χωρίς βεβαίως τούτο να σημαίνει πως εδώ έχουμε κάτι το εντελώς «εικονοκλαστικό» και το «κατεστραμμένο». Απεναντίας οι εν τω γεννάσθαι μελωδίες είναι επαρκώς οριοθετημένες, κινούμενες πάντα μέσα στο πλαίσιο διερεύνησης των επεκτάσεών τους.

[Ηχογράφηση από τον Ιούνιο του 2015 στο Hansahaus στούντιο της Βόνης].

Επαφή: www.patamusic.de

ROBERT DICK, URSEL SCHLICHT: The Galilean Moons [NEMU records, 2015]

Ένα τρίτο στη σειρά jazz-avant CD, αυτή τη φορά υπογραμμένο από ένα ντούο, τον φλαουτίστα Robert Dick και την πιανίστα Ursel Schlicht. Με μεγάλη δισκογραφία που ξεκινάει από τα seventies, ο Robert Dick έχει το δικό του όνομα στο χώρο του «προχωρημένου», όπως εξάλλου και η Schlicht, που έχει και αυτή την προσωπική της διαδρομή στο free improvisation.

Το “Galilean Moons” –που αναφέρεται φυσικά στους δορυφόρους του Δία, την Ιώ, την Ευρώπη, τον Γανυμήδη και την Καλλιστώ, τους οποίους ανακάλυψε ο Γαλιλαίος– έχει concept, και το concept του είναι οπωσδήποτε… διαστημικό. Το πώς περνάει, τώρα, αυτή η space αντίληψη στη μουσική είναι ένα θέμα, ή έστω ένα ερώτημα, αν και πέραν των όποιων συμβολισμών εκείνο που προέχει εδώ είναι να αξιολογηθεί ό,τι φτάνει στ’ αυτιά μας και όχι κατ’ ανάγκην το… χάσιμό του στο αχανές.

Έτσι, λοιπόν, οι δύο μουσικοί –και ιδίως η πιανίστα Schlicht– εκμεταλλεύονται άπασες τις δυνατότητες των οργάνων τους, επιδιώκοντας μέσα από τις διάφορες τεχνικές και προσεγγίσεις (multiphonics, prepared piano κ.λπ.) να επεκτείνουν το ηχητικό οπλοστάσιό τους, δημιουργώντας όλα εκείνα τα ηχοχρώματα, τα ικανά να σε παρασύρουν/μεταφέρουν σ’ έναν… πέρα κόσμο, εκεί όπου το ηχητικό απροσδόκητο να είναι σε συνεχή εφαρμογή.

Και πράγματι. Ακούγοντας την τετραμερή σουίτα «τα φεγγάρια του Γαλιλαίου», των Dick και Schlicht, είναι πολύ λίγες οι στιγμές εκείνες στις οποίες μπορείς να αποκρυπτογραφήσεις, πλήρως και εντελώς, ό,τι ακούς. Τούτο σημαίνει πως καταβλήθηκε προσπάθεια να παραχθεί μια μουσική, που να μην είναι κατ’ ανάγκην προφανής, συνδέοντας επιτυχώς το θεματικό υπερκόσμιο, με την ηχητική φαντασία και το απρόσμενο.

Επαφή: www.nemu-records.com