THE MICHAEL BLUM QUARTET ένα διαφορετικό tribute στον Oscar Peterson

Εδώ έχουμε έναν πραγματικά περίεργο δίσκο, ένα αληθινά περίεργο όσο και απολαυστικό tribute. Ο νεαρός κιθαρίστας (και τραγουδιστής) Michael Blum, με τη βοήθεια τού κουαρτέτου του (Jim Stinnett μπάσο, Brad Smith πιάνο, Dom Moio ντραμς), δεν επιχειρεί απλώς να παρουσιάσει έναν φόρο τιμής στο θρύλο πιανίστα της jazz Oscar Peterson (1925-2007), αλλά κάτι πιο ειδικό και απαιτητικότερο. Να «περάσει» στην κιθάρα του τα soli του Peterson στο πιάνο! Νότα προς νότα; Τώρα, αυτό δεν μπορώ να το βεβαιώσω για κάθε δευτερόλεπτο μουσικής που ακούγεται στο “Chasin’ Oscar/ A Tribute to Oscar Peterson” [Michael Blum Music, 2016], αλλά, εν πάση περιπτώσει, αυτός είναι ο στόχος του. Και αυτό επιτυγχάνεται, χονδρικώς, παίρνοντας γραμμή από το στάνταρντ (του Peterson) “Nightingale” (lead track στο άλμπουμ) και προχωρώντας στα… ενδότερα.

Όχι, ο Blum δεν διασκευάζει σώνει και καλά συνθέσεις του Oscar Peterson, αλλά κυρίως κομμάτια τής jazz που πέρασαν στο ρεπερτόριο τού μεγάλου πιανίστα, αποτελώντας κατά μίαν έννοια τα εμβλήματά του – και αυτό είναι ίσως ακόμη πιο απαιτητικό και δύσκολο. Έτσι, πέραν του “Nightingale” ακούμε Gershwins (“I loves you, Porgy”), A.C. Jobim (“The girl from Ipanema”), την “Tristeza”των Haroldo Lobo & Niltinho και άλλα διάφορα. Σε όλα τα tracks υπάρχει (και σε σχέση πάντα με την κιθάρα του Blum) η ευφράδεια και η σαφήνεια του παιξίματος τού Δασκάλου. Αν ο Peterson θα μπορούσε να παίξει αργά ή γρήγορα, σκληρά ή μαλακά, με πάθος ή συγκρατημένα, μπαλάντες, blues ή bop, επιλέγοντας πάντα ό,τι ήταν καταλληλότερο για τη στιγμή, έτσι και ο Blum επιχειρεί να δημιουργήσει, με τα παιξίματα και τις επιλογές του, ένα ανάλογο καλειδοσκόπιο.
Το “Chasin’ Oscar” μπορεί να χρωστά επίσης πολλά στον μπασίστα τού κουαρτέτου τον Jim Stinnett (σημαντικότατη μονάδα, που έχει να παρουσιάσει παραστάσεις και ηχογραφήσεις με Red Garland, Jean-Pierre Rampal, Ernestine Anderson, Sam Rivers, Buddy DeFranco, Anita O’Day, Rufus Reid, Phish, Tal Farlow…), που κάνει φοβερή ρυθμική δουλειά περνώντας συγχρόνως και δύο δικές του συνθέσεις στο set, όμως είναι τα παιξίματα του Michael Blum, που μαγεύουν στο “Chasin’ Oscar” – καθώς μεταφέρουν με απόλυτη επάρκεια στο τώρα τη μαγική ατμόσφαιρα δίσκων όπως το περίφημο “We Get Requests” [Verve, 1964], με Peterson, Ray Brown και Ed Thigpen. Το νέο “The girl from Ipanema” δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα εκείνο, το ιστορικό, τού ’64…

Επαφή: www.michaelblumguitar.com