Ως… “from
Gregorian to Baroque, from World Music to Jazz” διαφημίζεται το
“Orgelwind” [SUISA, 2015], το οποίο υπογράφουν ο Marco Santilli κλαρινέτα (άλτο & μπάσο) και ο Ivan Tibolla
εκκλησιαστικό όργανο. Είναι έτσι; Έτσι ακριβώς.
Οι δύο μουσικοί με προφανείς αναφορές στον Monteverdi και
σε άλλους συνθέτες της εποχής φτιάχνουν ένα άψογο CD, που σε γενικές γραμμές εγώ θα το
έλεγα… progressive. Και
τούτο χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο στο νου μου… ούτε καν τους Gryphon, ούτε καν τους Egg (κατά τόπους).
Με υλικό βασικά πρωτότυπο, αλλά και με κάποιες διασκευές ανάμεσα, όπως στο “Koyaanisqatsi” του Philip Glass ή στο έξοχο “Chanson balladée” του και λιμπραρίστα A.R. Luciani από το 1976, οι Santili και Tibolla καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον και στα 17 κομμάτια τού “Orgelwind”, συνδυάζοντας εκείνα τα στοιχεία της παλαιάς μουσικής, που μας είναι οικεία από χρόνια (ημών που ακούσαμε baroque-rock δηλαδή και όχι αναγκαστικά… σκέτο baroque), με τον ελεγχόμενο αυτοσχεδιασμό.
Με υλικό βασικά πρωτότυπο, αλλά και με κάποιες διασκευές ανάμεσα, όπως στο “Koyaanisqatsi” του Philip Glass ή στο έξοχο “Chanson balladée” του και λιμπραρίστα A.R. Luciani από το 1976, οι Santili και Tibolla καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον και στα 17 κομμάτια τού “Orgelwind”, συνδυάζοντας εκείνα τα στοιχεία της παλαιάς μουσικής, που μας είναι οικεία από χρόνια (ημών που ακούσαμε baroque-rock δηλαδή και όχι αναγκαστικά… σκέτο baroque), με τον ελεγχόμενο αυτοσχεδιασμό.
Εντελώς ξεχωριστό άκουσμα, που ενθουσιάζει χωρίς να το
περιμένεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου