ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΟΥΜΠΟΥΡΟΣ μονολογώντας…

Ψάχνοντας να βρω λίγα στοιχεία για τον Μιχάλη Τούμπουρο, έπεσα πάνω σε μία είδηση που μ' έκανε να δαγκωθώ. Ο άνθρωπος αυτός, που προσφάτως κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ (10/2009) δεν υπάρχει πλέον στη ζωή. Σκοτώθηκε, στα 51 του, σε δυστύχημα του δρόμου, στην Καλαμάτα, πριν από ενάμιση μήνα (3 Μαρτίου). Έτσι, το κείμενο που είχα γράψει πριν από λίγο καιρό για το δίσκο του αποκτά τώρα άλλη σημασία. Καλαμάτα 1991, από αριστερά: Ορφέας Περίδης, Μιχάλης Τούμπουρος, Θέμις Μαρσέλλου, Μαρία Βουμβάκη, Δώρα Μασκλαβάνου (παρουσιάστρια)

Έπρεπε να περάσει τόσος καιρός, για να κάνει ο Μιχάλης Τούμπουρος προσωπικό άλμπουμ; Μιλάμε για τον τραγουδοποιό, που είχε παρουσιάσει μαζί με τον Γιώργο Μακρή το Μονολογώντας, το καλύτερο τραγούδι στους Πρώτους (και τελευταίους) Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας, που είχε διοργανώσει στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, το 1991, o Μάνος Χατζιδάκις και ο οποίος είχε τιμηθεί με τρίτο βραβείο. Έπρεπε, ως φαίνεται.
Ο Τούμπουρος δεν ήταν επαγγελματίας μουσικός, ιατρός ήταν, και γι’ αυτό, ίσως, η δισκογραφία να μην ήταν στις προτεραιότητές του. Όμως να, σχεδόν 20 χρόνια μετά ένα CD με τον τίτλο εκείνου του τραγουδιού, Μονολογώντας [Lyra], ήρθε να μας απασχολήσει. Και μας απασχόλησε. Υπό την έννοια ότι ο Τούμπουρος έχει προσωπικό λόγο να προτάξει, τόσο στο στιχουργικό κομμάτι, όσο και στο συνθετικό. Το όλον κλίμα τού άλμπουμ του παραπέμπει, συχνά, σε… Tom Waits. Παράξενο; Δηλητηριώδη blues (Πες μου ιστορίες, Παράξενα απόψε φυσάει), διαστρεβλωμένες jazz ή rock μπαλάντες (Μονολογώντας, Υποχωρεί το χώμα), διαβρωμένα τάνγκο (M’ αναμμένα τσιγάρα), τραγούδια δύστροπα εν γένει, τα οποία ερμηνεύονται μ’ έναν ολίγον πριμιτίβ, αλλά αποδεκτό τρόπο (βοηθά και η χροιά της φωνής, που απλώνεται σε βαθειές, ξερές και ολίγον σκοτεινές, ή, μάλλον, υποφωτισμένες περιοχές). Δυστυχώς, όμως, όσοι… βοήθησαν στην ηχογράφηση – δίκοπο μαχαίρι ως συνήθως – δεν εξυπηρέτησαν τα άσματα. (Μουζουράκης, Μαχαιρίτσας και κάπως ο Τσακνής στάθηκαν πιο κοντά, ενώ ο Λάκης Παπαδόπουλος, η Αλεξίου και ο Στόκας ήταν εκτός κλίματος). Εννέα τραγούδια πρόλαβε να πει ο Μιχάλης Τούμπουρος (και τα είπε μια χαρά), γιατί δεν είπε και τα υπόλοιπα;
Τέλος πάντων… Καθόμαστε και συζητάμε... Ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια.