SUNBAR PRODUCTIONS, INC. presents disco-funk [RCA Victor/ Minos Matsas & Son RCLP 20027, 1975]

Κάτι τέτοιες συλλογές, όπως η “Disco-Funk” της καναδικής Sunbar Productions, σε κάνουν να αναρωτιέσαι γύρω από το πώς μπορεί να σκέπτονταν οι δικοί μας δισκο-παραγωγοί και μεταπράττες (και μάλιστα το 1975), όταν αποφάσιζαν να κυκλοφορήσουν στην Ελλάδα ένα τόσο προχωρημένο άλμπουμ (φυσικά, πρωτοβγήκε σε ΗΠΑ/Καναδά). Δεν κρατώ τόσο εμπεριστατωμένο αρχείο, για να γνωρίζω πότε ακριβώς ακούστηκε ή γράφτηκε, για να περιγράψει club, η λέξη «ντισκοτέκ» (όχι δισκοθήκη) στη χώρα μας –υποθέτω προς τα τέλη του ’60–, ακόμη χειρότερα δεν μπορώ να προσδιορίσω πότε ακριβώς, γράφτηκε ή ειπώθηκε κάτι περί «ντίσκο» στην Ελλάδα, όμως εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η στόχευση των ανθρώπων της Minos Matsas & Son (τότε), να δώσουν το ok, έστω και εν τη αγνοία τους, προκειμένου να... πυροδοτηθεί αυτός ο απίστευτος δυναμίτης· πιθανώς η σημαντικότερη συλλογή, που κυκλοφόρησε ποτέ (να πω στον κόσμο;), με τη λέξη disco στο εξώφυλλο.
Και για να μην υπάρξει παρανόηση –επειδή τα συγκροτήματα που συμμετείχαν, δεν τα ήξερε ούτε η μάνα τους– κοτσάρανε, τα ημεδαπά τζιμάνια, κι εκείνο το «Ειδικά για discotheques» στο εξώφυλλο, έχοντας, έτσι, ήσυχη τη συνείδησή τους, πως αν κάποιος αγόραζε τη “Disco-Funk”, για να την ακούσει κατά λάθος σπίτι του, εκείνοι δεν θα έφεραν πλέον καμμίαν ευθύνη. Πάμε για... track το track.
Side A, track 1. Οι Hudson County στο θρυλικό “Bim sala bim”, που... λίκνισε μία τουλάχιστον γενιά ελληνοπαίδων. Κάποιοι τους έχουν για Ιταλούς (τα ονόματα Gomez και Cohen δεν μαρτυρούν κάτι τέτοιο). Κάποιοι άλλοι τους αποκαλούν και Fantastic Soul Inventions, επειδή υπό αυτό το όνομα κυκλοφόρησε το “Bim sala bim” σε 45άρι στην Ιταλία. Μου μυρίζει μαφία... Το τραγούδι είναι φοβερό με μεγαλιθικό horn τμήμα (και με κάτι σαν afrobeat περάσματα), στριγκή ερμηνεία και ρυθμομηχανή που προκαλεί... αναπνευστική ανεπάρκεια.
Track 2. Οι Madeira στο “Rice and beans”. Deep funky ρυθμός με ωραίες «κοφτερές» κιθάρες, «κυκλικά» πνευστά, breaks και blax ατμόσφαιρα. Instro κλάσης.
Track 3. Οι Con-Funk-Shun στο “Clique”. Το πιο γνωστό γκρουπ της “Disco-Funk” σ’ ένα σχεδόν instro, από το 1974, στη Freetone. Disco ναι, αλλά με jazz-funky sax σόλο για... κάμποσα λεφτά.
Track 4. Η Lillian Hale στο “Don’t boom boom”. Ακόμη ένα 45άρι της Freetone. Φωνάρα η Hale. Μπορεί να θυμίζει χίλιες τραγουδίστριες του είδους –ακόμη και την Dee Dee Bridgewater, όταν τραγούδαγε disco στα late seventies– αλλά είναι μοναδική.
Track 5. Οι (The) People στο “Party is a groovy thing”. Για τους People’s Choice από τη Φιλαδέλφεια πρόκειται – το δεύτερο γνωστό σχήμα της συλλογής. Το κομμάτι ήταν επιτυχία το 1974 (έφθασε μέχρι το Νο 6 στα disco singles) και ξεχωρίζει για τα πυρωμένα chorus φωνητικά του.
Η Side B ανοίγει με το “Everybody’s funky” των Hudson County. Ακόμη ένας δυναμίτης απ’ αυτή τη φοβερή μπάντα (δεν είναι flip-side στο “Bim sala bim” – από κάπου αλλού προέρχεται, αν δεν ακούστηκε εδώ πρώτη φορά). Σπάνιας δύναμης soli στα σαξόφωνα, αγχωτικά φωνητικά και chorus vocals που τσιτώνουν επιδερμίδες, ζαλιστικά breaks, εκστατικό πρέσιν.
Track 2. Οι Brother Soul στο “Cookies”. Ακόμη ένα σχεδόν instro (υπάρχουν κάποια τύπου... toasting φωνητικά), στηριγμένο σε βαθιά και μονότονα disco vibes, όπως κάθε ανάλογο κομμάτι που σεβόταν τον εαυτό του εν έτει ’74 (single στην Leo Mini).
Track 3. Οι The Third Time Around στο “Soon everything is gonna be alright” του Νιγηριανού Olubiji Adetoye. Θες δε θες, εδώ, το afro δεν το γλιτώνεις.
Track 4. Οι T.C.B. στο “Get it up”. Κλασικό early disco, ολίγον... Nicky Siano.
Track 5. Οι Con-Funk-Shun στο “Bumpsomboody”. Ωραίο instro, με περίτεχνη κιθάρα.
Track 6. Οι (The) People στο “A groovy thing”. Βαθύ drummin’, με γλαφυρό σόλο στο τενόρο και «λακωνικές» πενιές.
Aντέχετε άλλο;