εσωτερικές υποθέσεις…

Super Mario and The Exotic Watermelons. Τι όνομα! Κι άιντε να υποθέσεις τι παίζουν, αν πρώτα δεν ακούσεις. Βάζω λοιπόν το πρώτο 45άρι τους (500 κομμάτια) “Santa Maria feat. Nancy Sim/ Santa Maria remix by QarcQ” [Amola Kalimba] τώρα στο πλατώ και το οποίο πιάνει, με τη μία, κόκκινο. Extra groovy jazz-funk από μία εξαμελή μπάντα (Super Mario κιθάρες, Πάνος Τσίγκος όργανο, Rhodes, Nancy Sim φωνή, Κώστας Στεφόπουλος κρουστά, Τόλης Γκούλας κρουστά, Βασίλης Κιούπης bass guitar) που γουστάρει τους afro ήχους, αλλά και νεότερα groovy ονόματα, όπως τους Corduroy ή τον Lack of Afro. Δυνατό και το remix. Γρήγορα και με LP.
Εδώ και οι δυο πλευρές… http://is.gd/LVPdX7.
KollektivA είναι η μετεξέλιξη του γκρουπ Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό, που δισκογραφούσε στη Lyra και αλλού, όλη την προηγούμενη δεκαετία. Τώρα (δηλαδή πέρυσι) κάτω από το καινούριο τους όνομα ηχογράφησαν το πρώτο τους CD (στη Lyra επίσης), μία καθ’ όλα συμπαθητική προσπάθεια κινούμενη στον τομέα ελέγχου ενός ερωτικού άσματος με κάποιες κοινωνικές προεκτάσεις, που έχει όμως αισθητικά σκαμπανεβάσματα. Εννοώ, πως οι KollektivA αξίζει να παλέψουν και να επεκτείνουν τις μελωδικές διαστάσεις των τραγουδιών τους, φιλτράροντας ακόμη πιο πολύ τις βαρύγδουπες ροκάδικες συνιστώσες τους. Στο άλμπουμ τους υπάρχουν 2-3 πολύ καλά τραγούδια· και δεν εννοώ την ωραία διασκευή τους στο κλασικό “Which side are you on?” της Florence Reece, αλλά το «Νανούρισμα», τον «Καθρέφτη», το… παλιομοδίτικο, αλλά αβίαστα μελωδικό «Αγάπη είναι να μένεις» (με κάποια φαντασία, έστω και… καλπάζουσα, θα μπορούσε να το υιοθετήσουν ακόμη κι οι Crazy Horse), πράγμα που δείχνει πως υπάρχει το έδαφος, γενικώς, ώστε ν’… ανθήσουν κι άλλα ακόμη στην πορεία.
Την πρώτη φορά που είχα έρθει σ' επαφή με τους Intravenus (στο τεύχος 191 του J&T, 2/2009) είχα γράψει με αφορμή ένα 40λεπτο demo τους: «Το συγκρότημα παρουσιάζεται κυρίαρχο ενός στυλ ικανού να συγκεράζει στοιχεία από το progressive rock, το fusion και τα ημέτερα ή άλλα trad ηχοχρώματα, μ’ έναν τρόπο πειθαρχημένο και όχι κραυγαλέο. Οι συνθέσεις τους ρέουν με την άνεση του φτασμένου, πιστοποιώντας πως, μέσω μιας κανονικής αλλά με γνώση παραγωγής, θα μπορούσε να κατακτήσουν μακρύτερα εδάφη». Μπορεί λοιπόν το DVD “Medley, In Concert” (2010), με τα ωραία ενοποιημένα αποσπάσματα από τις συνθέσεις τους “Odyssey”, “Paradox folk”, “2 realities” και “Road closed” – έτσι όπως παρουσιάστηκαν στην Τεχνόπολι – να είναι, στην μόλις 4λεπτη διάρκειά του, κατατοπιστικό, όμως ξαναλέω πως το συγκρότημα, οι μουσικοί που το αποτελούν, έχουν άμεσα την ανάγκη μιας κανονικής παραγωγής, που να φιξάρει το ταλέντο τους. Δεν υπάρχει λόγος να καθυστερούν.