Ο Tom Rush είναι ένας αγαπημένος folkist. Μπορεί, στους κατά καιρούς δίσκους του, να μην είχε πολλά δικά του τραγούδια, αλλά των φίλων του – του James Taylor, του Jackson Browne, της Joni Mitchell, του Fred Neil… – όμως δικό του είναι το “No regrets” από το “The Circle Game” [Elektra, 1968] ένα από τα πιο αναγνωρισμένα folk στάνταρντ των sixties. Δικό του είναι, επίσης (τούτο είναι προσωπικό), ένα από τα 2-3 ωραιότερα εξώφυλλα που έχω δει ποτέ· και αναφέρομαι στο cover του φερώνυμου άλμπουμ του στην Elektra από το 1965 (o Tom ν’ ανάβει το τσιγάρο του με φόντο τις εγκαταστάσεις του λιμανιού της Νέας Υόρκης – αυτό, ίσως, είναι – στον ποταμό Hudson), με τη φωτογραφία και το design του William S. Harvey (βασικός γραφίστας της Elektra). Εν πάση περιπτώσει. Πολλά μπορεί να ειπωθούν για τον 70χρονο πια Tom Rush, που εξακολουθεί να βρίσκεται στη σκηνή, αλλά, για την ώρα, λίγα λόγια για ένα μόνο τραγούδι. Είναι το “Old man song”, που προέρχεται από ένα άλλο φερώνυμο άλμπουμ του, στην Columbia [CS 9972] αυτή τη φορά, από το 1970. Ενορχήστρωση και παραγωγή στον εν λόγω δίσκο είχε κάνει ο Ed Freeman (έχει δουλέψει για τον John Fahey, την Carly Simon, τον Don McLean, τον Roy Buchanan κ.ά.), ενώ συμμετείχαν στην ηχογράφηση εκτός του Tom Rush (τραγουδά και παίζει κιθάρα) οι Trevor Veitch ηλεκτρικές κιθάρες, μαντοτσέλο, Duke Bardwell μπάσο, Warren Bernhardt πιάνο, όργανο και Herbie Lovelle ντραμς. Σε κάποια κομμάτια έπαιζαν και έξτρα μουσικοί, όπως ο Ron Carter κοντραμπάσο και ο Dave Bromberg dobro, ενώ στο “Old man song” ακουγόταν και ο ίδιος ο Ed Freeman στη 12χορδη. Όλο το άλμπουμ, περιττό να το πω, είναι απολαυστικό (ένα από τα 2-3 καλύτερα του Tom Rush), αλλά το “Old man song” είναι το κάτι άλλο. Δεν νομίζω να έχει γραφτεί ποτέ ωραιότερο τραγούδι για την τελευταία ηλικία…
Το κομμάτι αυτό, όμως, δεν ήταν σύνθεση του Tom Rush, αλλά ενός καναδού τροβαδούρου της εποχής – όχι ιδιαιτέρως γνωστού στην Ελλάδα – του Murray McLauchlan (στα credits αναφέρεται ως M. McLaughlin!). Μάλιστα, ο Tom Rush λέει άλλο ένα τραγούδι του στο ίδιο άλμπουμ, το επίσης εξαιρετικό “Child’s song”, που τραγούδησε ο McLauchlan στον πρώτο του δίσκο “Song from the Street” [True North, 1971]. Στο δεύτερο άλμπουμ του, το “Murray McLauchlan” [CAN. True North TN-9, ή USA. Epic KE 31902 1971], o Καναδός τραγούδησε και το “Old man’s song” (έτσι αναγράφεται, ως man’s και όχι man), δίνοντας τη δική του εκδοχή σ’ αυτό το σπάνιας φόρτισης άσμα· ένα από τα πιο θλιμμένα που έφθασαν ποτέ στ’ αυτιά μου.
Πολλά μπορεί να ειπωθούν για τον 70χρονο πια Tom Rush, που εξακολουθεί να βρίσκεται στη σκηνή, αλλά, για την ώρα, λίγα λόγια για ένα μόνο τραγούδι. Είναι το “Old man song”, που προέρχεται από ένα άλλο φερώνυμο άλμπουμ του, στην Columbia [CS 9972] αυτή τη φορά, από το 1970. Ενορχήστρωση και παραγωγή στον εν λόγω δίσκο είχε κάνει ο Ed Freeman (έχει δουλέψει για τον John Fahey, την Carly Simon, τον Don McLean, τον Roy Buchanan κ.ά.), ενώ συμμετείχαν στην ηχογράφηση εκτός του Tom Rush (τραγουδά και παίζει κιθάρα) οι Trevor Veitch ηλεκτρικές κιθάρες, μαντοτσέλο, Duke Bardwell μπάσο, Warren Bernhardt πιάνο, όργανο και Herbie Lovelle ντραμς. Σε κάποια κομμάτια έπαιζαν και έξτρα μουσικοί, όπως ο Ron Carter κοντραμπάσο και ο Dave Bromberg dobro, ενώ στο “Old man song” ακουγόταν και ο ίδιος ο Ed Freeman στη 12χορδη. Όλο το άλμπουμ, περιττό να το πω, είναι απολαυστικό (ένα από τα 2-3 καλύτερα του Tom Rush), αλλά το “Old man song” είναι το κάτι άλλο. Δεν νομίζω να έχει γραφτεί ποτέ ωραιότερο τραγούδι για την τελευταία ηλικία…
Το κομμάτι αυτό, όμως, δεν ήταν σύνθεση του Tom Rush, αλλά ενός καναδού τροβαδούρου της εποχής – όχι ιδιαιτέρως γνωστού στην Ελλάδα – του Murray McLauchlan (στα credits αναφέρεται ως M. McLaughlin!). Μάλιστα, ο Tom Rush λέει άλλο ένα τραγούδι του στο ίδιο άλμπουμ, το επίσης εξαιρετικό “Child’s song”, που τραγούδησε ο McLauchlan στον πρώτο του δίσκο “Song from the Street” [True North, 1971]. Στο δεύτερο άλμπουμ του, το “Murray McLauchlan” [CAN. True North TN-9, ή USA. Epic KE 31902 1971], o Καναδός τραγούδησε και το “Old man’s song” (έτσι αναγράφεται, ως man’s και όχι man), δίνοντας τη δική του εκδοχή σ’ αυτό το σπάνιας φόρτισης άσμα· ένα από τα πιο θλιμμένα που έφθασαν ποτέ στ’ αυτιά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου