DR.ATOMIK

Με ήχο δικό τους, οι Dr.Atomik είναι ένα ελληνικό γκρουπ που κρατάει από παλαιά (Chapter 24 και τα λοιπά) κάνοντας αισθητή, ανά περιόδους, την παρουσία του. Εδώ, λίγα λόγια για τα δύο άλμπουμ που έχουν ηχογραφήσει μέχρι σήμερα.
Το “Dr.Atomik” [Hitch-Hyke LIFT 099, 2007] ήταν η αρχή. Ο Αντώνης Λιβιεράτος έπαιζε κιθάρες και όργανο, ο Αντώνης Γουλιέλμος κιθάρες επίσης, ο Γιάννης Νικολάου (στα live) διαμόρφωνε οπτικό υλικό και όλοι μαζί έδιναν την εντύπωση μουσικών (πιο πολύ για τον Λιβιεράτο ο λόγος) που ήθελαν να επιστρέψουν σ’ έναν οικείο ήχο του παρελθόντος· εκείνον του “Tin Invaders” ας πούμε, του άψογου βινυλίου που είχαν κυκλοφορήσει οι Chapter 24, στο Δικαίωμα Διάβασης, το 1988. Τι είχε εκείνος ο ήχος; Μία ασυνήθιστη, θορυβώδη συνομιλία φωνών, πλήκτρων και κιθαρών, που κρατούσε τόσο από το κλασικό άγγιγμα του Peter Hammill, αλλά και από ’κείνο του αμερικανικού «ανεξάρτητου» rock. Είκοσι χρόνια αργότερα τίποτα δεν είχε σβήσει. Απεναντίας, τα πάντα φαίνεται να λειτουργούσαν στον υπέρτατο βαθμό. Ο ήχος (mixing και mastering), έγινε στην Painesville του Οχάιο από τον Paul Hamann (συνεργάτης και παραγωγός των Pere Ubu), αποκτώντας μία δυσεύρετη αναλογική ζωντάνια, εμποτισμένη από τις «Barrett-ικές» μελωδίες του συγκροτήματος και τη γενικότερη ψυχωτική ατμόσφαιρα. Το fifties πρωτόγονο electro feeling (Louis & Bebe Barron, Attilio Mineo και τα τοιαύτα) πήγαινε, δε, πακέτο με το όνομα του σχήματος, αφού ο… Dr.Atomik θα μπορούσε να είναι ο «τρελός επιστήμονας» σε κάποια ταινία του Ed Wood, ή όπως υποστήριζε (τότε) το γκρουπ, ο αντίστοιχος... σοβιετικός «αιμοδιψής», που ερχόταν να καταστρέψει τις «αξίες» του δυτικού πολιτισμού στις ΗΠΑ των fifties.
Τρία χρόνια αργότερα, δηλαδή πέρυσι, στα τέλη του ’10, οι Dr.Atomik θα κυκλοφορούσαν σε δική τους ανεξάρτητη παραγωγή (CD και limited βινύλιο) το “Reptiles” [Greek Crisis Records CD1001], στο οποίο θα παρουσίαζαν μία σειρά συνθέσεών τους ντυμένες μ’ έναν κάπως διαφορετικό μανδύα. Δίχως electro μεταβλητές, οι τέσσερις πλέον Dr.Atomik (Αντώνης Λιβιεράτος φωνή, πλήκτρα, φυσαρμόνικα, κιθάρα, μπάσο, Αντώνης Γουλιέλμος κιθάρες, Γιάννης Τρυφερούλης ντραμς, Βαγγέλης Μπουλουχτσής μπάσο – άπαντες με συμμετοχές και σε άλλα συγκροτήματα, από τους Chapter 24, όπως προείπαμε, μέχρι τους Swing Shoes) καταστρώνουν ένα είδος progressive rock (μην πάρετε τοις μετρητοίς το χαρακτηρισμό), πάντα με τον τρόπο, κάποιες φορές, του Peter Hammill, και ουχί του… Peter Gabriel. Έτσι, κάπως, σε μπάζει στο κλίμα το εισαγωγικό “Lend us your ears” (μία από τις πιο ώριμες συνθέσεις, που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό από ελληνικό σχήμα), για ν’ ακολουθήσει μία σειρά μικρών (το punky “Little punk bird”), μέσων και μεγαλύτερων σε διάρκεια κομματιών, τα οποία και σε μεταφέρουν πάραυτα στο αναγνωρισμένο κλίμα της rock «ανεξαρτησίας»· αν και ό,τι ακούς, εν τέλει, δεν είναι ένα πούρο rock n’ roll, αλλά ένα ωραία οργανωμένο σύστημα ηχητικό εντός του οποίου παρεισφρέουν τα blues, η jazz, η λεγόμενη americana…
Επαφή: www.dratomik.com