HOOKER and STEVE groovy to the max

Όταν κυκλοφόρησε το “Hooker and Steve”, στην Arhoolie Records [1051] του Chris Strachwitz προς τα τέλη του 1969 ή τις αρχές του ’70, το blues και το rock, ή μάλλον ο συνδυασμός τους, το blues-rock, είχε δώσει ήδη εξαιρετικά δείγματα σε Αμερική και Αγγλία κατά πρώτον, με αποτέλεσμα να θεωρείται πια κοινή λογική η συνύπαρξη στη δισκογραφία και το πάλκο μαύρων και λευκών παικτών· που ναι μεν ξεκινούσαν από διαφορετικές αφετηρίες (κοινωνικές, αισθητικές), αλλά θα μπορούσε να συναντηθούν, στην πορεία, δίχως πρόβλημα. Πόσω μάλλον όταν o εις εξ αυτών είχε καθορίσει με τα παιξίματά του, ήδη από τα early sixties, την μπλουζρόκ πενιά. Ο λόγος, φυσικά, για τον τρανό Earl Hooker.
Γεννημένος κοντά στην Clarksdale του Mississippi το 1929 (πέθανε 41 χρόνια αργότερα στο Chicago από φυματίωση), ο Earl Hooker, που ήταν εξάδελφος του John Lee Hooker, μπορεί να πρωτοηχογραφεί το 1952 για την King, ήταν όμως η παρουσία του στις μικρές εταιρίες το διάστημα 1960-67, την Chief από το Chicago και βεβαίως την Cuca από την Sauk City του Wisconsin, που τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους βιρτουόζους της ηλεκτρικής κιθάρας, με απόλυτο, μάλιστα, groovy blues-rock drive.
Ο Hooker είχε για κιθαριστικό του είδωλο τον Robert Nighthawk (με το απίθανο slide) και το παίξιμο εκείνου προχώρησε, στα χρόνια της σύντομης καριέρας του. Αγαπούσε δε κάθε είδος λαϊκής μουσικής του καιρού του, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση του δικού του παικτικού τρόπου και της συνάφειας εκείνου του τρόπου με blues, boogie, soul, bebop, pop, ακόμη και country ή novelties καταστάσεις. Όλα όμως τούτα περασμένα μέσα από μία groovy συνταγή, την οποία πυροδοτούσε ο ίδιος με τα απολύτως ιδιότυπα (στον ήχο) soli του και φυσικά οι… ανάλογοι οργανίστες (υπήρξε από τους πρώτους bluesmen που έθεσαν χαμοντίστα δίπλα τους, ήδη από το 1960).
Έτσι λοιπόν στο “Hooker and Steve”, που ηχογραφήθηκε στα Sierra Sound Studios, στο Berkeley της California την 18/7/1969, ο Earl Hooker θα συμπράξει με τον οργανίστα Steve Miller (μέλος εκείνη την εποχή των Linn County και αργότερα των Daddy Longlegs – δεν έχει καμμία σχέση με τον περισσότερο γνωστό μας κιθαρίστα Steve Miller), τον μπασίστα Geno Skaggs (έχει ηχογραφήσει με John Lee Hooker, Johnny Big Moose Walker, Lightnin’ Hopkins, Luther Tucker, Jimmy Reed κ.ά.), τον ντράμερ Bobby Johnson, καθώς και με τον περίφημο αρμονικίστα Louis Myers (από τους Aces) σε δύο κομμάτια, παρουσιάζοντας, όλοι μαζί, ένα απολαυστικό set ηλεκτρισμένου groovy blues, με τις όποιες ένθεν (jazz) κι ένθεν (country) επεκτάσεις του. Όποιος θέλει ν’ ακούσει τέτοιον ήχο σήμερα προστρέχει σε κάποιες από τις εγγραφές του Ronnie Earl· το επώνυμο του οποίου είναι Horvath, αλλά προτιμά να υπογράφει με το μικρό του παντοτινού του ειδώλου.