A MAN & A MACHINE 02

Πριν δύο περίπου χρόνια (3/12/2009), είχα αναφερθεί στο πρώτο “A Man & A Machine” http://is.gd/BwyyZC τονίζοντας πως ο… φουτουριστικός τίτλος της συλλογής δεν υπονοούσε μία ταυτόχρονη εμβάθυνση στο απώτατο ηχογραφικό παρελθόν, αλλά, μία τρόπον τινά τυπική περιδιάβαση στα 70s (ολίγον) και 80s μονοπάτια. Το ίδιο ακολουθείται σε γενικές γραμμές και στο δεύτερο τόμο· με τη μόνη διαφορά πως οι επιλογές μοιάζουν, τώρα, περισσότερο στοχευμένες και αισθητικώς πιο συναφείς.
Οι κύριοι Philippe Pierre-Adolphe και Stephane Ritzenthaler, που είναι υπεύθυνοι για το “02” [Le Son Du Maquis, 2010] σκάβουν βαθιά, σκαλίζοντας όμως και πάνω-πάνω, επιλέγοντας κομμάτια των Suicide, Shriekback και Fad Gadget, των φοβερών Βέλγων Polyphonic Size, των P.I.L. και των D.A.F., των Cabaret Voltaire (το “Diskono” χρωστούσε εξ ίσου στον King Tubby και τους Can), των πρώιμων Simple Minds και Human League με την άπαιχτη electro-pop τους, μα ακόμη της Laurie Anderson και των Pere Ubu. Και όλα αυτά (και άλλα) στο πρώτο CD, γιατί στο δεύτερο μπαίνουν στο κόλπο οι Yello, οι Talking Heads, οι Chris and Cosey, ο Ιάπων Haruomi Hosono (από τους early 70s Happy End και φυσικά τους Yellow Magic Orchestra), ο Paul Haig (οι μέρες των Josef K είναι κάπως μακρυά) και οι Telex (του Marc Moulin). Φυσικά τα… Can-όπαιδα και από ’δω δεν απουσιάζουν. Οι Βέλγοι Autumn, οι Γάλλοι Kas Product και οι επίσης Γάλλοι Gouts De Luxe κρατούν ψηλά το μετρονόμο και τις… ελπίδες όλων για ένα ακόμη βαθύτερο “03”.
(Το “Mother’s little helper” των... Polyphonic Size δεν ακούγεται στο CD)