PALMETTO RECORDS

Η Palmetto Records του Ελληνοαμερικανού Matt Balitsaris είναι ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα μικρά jazz labels της τελευταίας 20ετίας.
Το πρώτο άλμπουμ τής Palmetto, για το οποίο θα γράψω τώρα λίγα λόγια είναι το “Alone At The Vanguard” (rec. 30/11-5/12/2010) του σημαντικού πιανίστα Fred Hersch. Ο Hersch, ερμηνεύει δικές του συνθέσεις αφιερωμένες στους Bill Frisell, Lee Konitz και Robert Schumann και ακόμη versions συνθέσεων του Βραζιλιάνου Jacob do Bandolim, του Eubie Blake (το κλασικό “Memories of you”) και του Sonny Rollins. Από τα ονόματα και μόνον είναι ολοφάνερο το εύρος ενδιαφερόντων τού Hersch. Ακόμη, της καθ’ όλα επιτυχημένης απόπειράς του να συνθέτει με στόχους, ανανεώνοντας, συγχρόνως, ό,τι του παραδόθηκε.
Ο Noah Preminger είναι τενορίστας και το “Before the Rain” το δεύτερο, μόλις CD του. Νέος μουσικός ο Preminger (και ήδη ξεχωριστός), έχει έφεση στις μπαλάντες. Σχεδόν όλα τα κομμάτια, στάνταρντ ή πρωτότυπα, κυλάνε σε χαμηλά tempi, με τα soli του να κατακρατούν το απολύτως απαραίτητο. Καμμία επιτήδευση, κανένας άστοχος εντυπωσιασμός. Εξαιρετικό το “November” τού πιανίστα του κουαρτέτου Frank Kimbrough (οι υπόλοιποι είναι ο John Hebert μπάσο και ο Matt Wilson ντραμς). Και για να κλείσω…
Ο τρομπετίστας Tim Hagans έχει τη δική του ξεχωριστή παρουσία στη σκηνή, την τελευταία 30ετία. Πιθανώς, δε, κάποιοι να έχουν τσεκάρει τ’ όνομά του από τα απολαυστικά του άλμπουμ “Animatioν*Imagination” και “Re-Animation” στην Blue Note τη διετία 1999-2000· μία συνύπαρξη jazz, ηλεκτρονικών και DJ-ικών, που μπορεί να έφερνε στο νου ύστερο Miles Davis και κυρίως Toshinori Kondo, κατακρατούσε όμως τη δική της αίγλη. Δέκα χρόνια μετά ο 57χρονος πια Tim Hagans εξακολουθεί να πορεύεται με το δικό του τρόπο, προσφέροντας εξ ίσου ενδιαφέρουσες ηχογραφήσεις. Και το λέω τούτο έχοντας κατά νουν το τελευταίο του CD, που έχει τίτλο “The Moon is Waiting” [Palmetto, 2011], ένα πρώτης κλάσεως άλμπουμ που δείχνει, φανερώνει και αποδεικνύει, όχι μόνο το συνθετικό και παικτικό του τάλαντο, αλλά κυρίως τη διάθεσή του να προσφέρει πάντα κάτι διαφορετικό. Έχοντας δίπλα του άσσους συμπαραστάτες, τον Vic Juris κιθάρες, τον Rufus Reid μπάσο και τον Φινλανδό Jukkis Uotila ντραμς και πιάνο, ο Hagans μεγαλουργεί σε κομμάτια όπως το φερώνυμο του CD (εξελίσσεται με κατακρημνιστικό τρόπο, άνευ κάποιου τέμπο, με μακροσκελή soli στην τρομπέτα, «ουρλιαχτά» στην κιθάρα και rhythm section που διατηρεί το εκρηκτικόν της σύνθεσης στον ύψιστο βαθμό), το “Get outside” (ξεκινά με τις στιβαρές μπασογραμμές του Reid, για να εξελιχθεί σ’ ένα γενναίο fusion, με την τρομπέτα να κάνει στράκες), το “Boo” (με σόλο στο κοντραμπάσο για σεμινάριο και τον Hagans να φυσάει και να ουρλιάζει στην τρομπέτα του α λα Eddie Harris – βεβαίως ο Harris ήταν τενορίστας, αλλά δεν έχει σημασία), το “Wailing trees” (γραμμένο, όπως αναφέρει στο ένθετο ο Hagans, για τον Tomasz Stanko των 70s – ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η σύνθεση διαπνέεται από μία free συνειδητότητα)… Γενικώς, το “The Moon is Waiting” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ που σε κρατά σε εγρήγορση καθ’ όλη την ωριαία διάρκειά του.
Επαφή: www.palmetto-records.com