ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΡΟΦΟ μια καλλιτεχνική ομάδα από τη Θεσσαλονίκη και ο τρόπος που κινείται στα σκοτάδια της πειραματικής ηλεκτρονικής

Ο Πρώτος Όροφος είναι μια καλλιτεχνική ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, που διοργανώνει συναυλίες με ονόματα από το χώρο της avant και πειραματικής ηλεκτρονικής. Η ομάδα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2008 οργανώνοντας τα πρώτα live στο χώρο ενός γραφείου επί της οδού Ολυμπίου Διαμαντή (στη Θεσσαλονίκη). Σε ανάμνηση αυτών των γεγονότων ο Πρώτος Όροφος κυκλοφορεί, κάθε χρόνο, ένα CD-συλλογή με τους μουσικούς που εμφανίστηκαν στις εκδηλώσεις του την προηγούμενη χρονιά. Έως σήμερα έχουν τυπωθεί επτά τέτοιες συλλογές, όπως κι ένα προσωπικό άλμπουμ, εκείνο του PS Stamps Back. Για ορισμένες απ’ αυτές τις κυκλοφορίες θα πούμε τώρα λίγα λόγια…

Πρώτος Όροφος 4 [11/2012, 1000 αντίτυπα]

Ξεκινάμε με το τέταρτο CD της σειράς, που περιλαμβάνει εγγραφές από τον Οκτώβριο του ’11 έως τον Μάιο του ’12.

Το άλμπουμ ανοίγει με το υποβλητικό “Fire drone” των Nadja (Aidan Baker κιθάρες, φωνή, Leah Buckareff μπάσο), ένα track στηριγμένο στους βόμβους βασικά, οι οποίοι επέχουν ρόλο χαλιού – επί του οποίου (χαλιού) δεν εναποτίθεται απολύτως τίποτα. Η συνέχεια, όμως, είναι απείρως πιο εντυπωσιακή. Μιλάμε για το 11λεπτο “Live at Protos Orofos” των Frédéric D. Oberland, May Roosevelt και Μιχάλη Βρέττα, μια σύνθεση(;) για βιολί, κιθάρες και ηλεκτρονικά, πολύ κοντά σ’ ένα ύφος πειραματικού progressive. Πολύ δυνατό track! Σε drone-noise κατευθύνσεις κινείται το “Set you free” του Biomass, όπως και το “Varstatg arre” του Αθηναίου Ghone. Το “Shed” των Nylon Bug είναι ένα μονότονο, αν και όχι τόσο… μοτόρικο electro (όχι τόσο Neu! δηλαδή). Το “41 Lupoj” του Ilios, όπως συχνά συμβαίνει με τις εγγραφές του πιονιέρου αυτού του abstract electro στην Ελλάδα, είναι ένας «κόσμος» από μόνο του, όπως το ίδιο ισχύει και για το πολύ καλό “A series of tragic events”του Inverz (πιο κοντά στο electro-prog αυτό). «Ντρονιά» ταξιδευτική το “Ice drone” του Καναδού Aidan Baker και εντελώς ιδιοσυγκρασιακό το “Baroque” του Νίκου Βελιώτη (με τα τύποις κρουστά να παραπέμπουν ακόμη και σε… δυτικοαφρική). Το “Aria for voice(s)” του Αλέξη Πορφυριάδη είναι ένα «σκληρό» βοκαλιστικό κομμάτι για γυναικεία φωνή/φωνές, που θα θυμίσει… σε όσους… τους δρόμους της Σαβίνας Γιαννάτου και της Fatima Miranda. Το “A hidden house in the mountains” του Γιώργου Καραμανωλάκη υποβάλλει μινιμαλιστικώς και… βομβοειδώς, με το “Market” των Good Luck Mr. Gorsky να καταγράφεται ως ένα καθαρό electro με πολύ ενδιαφέρουσες συνηχήσεις.

Η συνέχεια εδώ…

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/100057