Το Λευκό… Manifiesto της Χρυσής Νεολαίας

Μερικά αποσπάσματα από ένα... νεολαιίστικο αντικομμουνιστικό βιβλιαράκι, που κυκλοφόρησε το 1973 από τις εκδόσεις Επτάλοφος. Έτσι, για να σκάσει λίγο το χειλάκι μας…

Πρέπει να δώση η κοινωνία ιερότητα στους νέους για να πάρη λατρεία για το υπέροχο, διότι με την συμπεριφορά της σήμερα σκοτώνει το ηθικό και το ωραίο.
Κι όμως η στρατιά της «Χρυσής Νεολαίας», καίτοι δεν παίρνει από την κοινωνία ούτε το ιερό, ούτε το ωραίο, δίνει το ιδανικό της αγάπης, της γλυκύτερης σκιάς του ανθρώπου.(…)
Η σωστή έρευνα δεν μπήκε στην πραγμάτωσι, για να γραφή το θρυλικό ποσοστό που αντιπροσωπεύει η «Χρυσή Νεολαία». Και η παράλειψι αυτή αποτελεί μια κατηγορία του σωστού κατά της «Αρχής» κάθε χώρας, η οποία αδρανεί να φέρη στο φως την εικόνα της πολλής νεολαίας που είναι και καύχημα της κοινωνίας.(…)
Ζητούμε κατανόησι. Ζητούμε να περάση η νέα γενιά από την λεωφόρο της συμπόνιας και της επαναστάσεως. Της επαναστάσεως όμως που βάνει ταφόπετρες στα σάπια σημεία του Έθνους και οργανώνει το έδαφος για να ζωογονηθή από τον καινούργιο ήλιο, διότι πραγματική επανάστασι σημαίνει ήλιο και όχι συννεφιά.(…)
Δεν τον ενδιαφέρει τον λαό ο τύπος του πολιτεύματος, αλλ’ η καρδιά του, η οποία και είναι η ουσία του. Η ουσία του πολιτεύματος καθορίζει τον τύπο του. Κανείς δεν έγινε τύραννος από τον τύπο του πολιτεύματος, αλλ’ από τις πράξεις του.(…)
Αναμφισβήτητα η επανάστασι είναι ιερή λέξι και θεία ενέργεια, εάν δεν είναι κάλπικη. Διότι οι μεν επαναστάσεις κινδυνεύουν από τους ψευτοεπαναστάτες και οι δημοκρατίες από τους ψευτοανθρωπιστές.(…)
Οι νέοι πρέπει να είναι πάντα μεθυσμένοι από σωστή δράσι. Οι νέοι είναι το ταχύμετρο της ζωής, αυτοί χρωματίζουν τα έθνη και δοξάζουν τις κοινωνίες. Οι νέοι βλέπουν με το όνειρο και δημιουργούν με την πίστη στο όνειρο, ενώ οι πρεσβύτεροι βλέπουν τη ρημαγμένη ζωή και δημιουργούν το εφικτό. Τους ορίζοντες όμως και τις επαναστάσεις τους δημιουργούν οι νέοι με το πρόσταγμα του σωστού κι όχι με τη θεωρία ούτε του Γκάντι, ούτε του Μαρκούζε.(…) 
Φαίνεται πως ο άνθρωπος είναι πολύ διπρόσωπος. Κόπτεται για την ψυχή του κι εργάζεται για τη σάρκα του. Να γιατί οι νέοι κατηγορούν τον κόσμο για ιησουιτισμό. Να γιατί μερικοί νέοι, μερικές φορές, κραυγάζουν προς τα Κράτη που έχουν τη δύναμι: δείξτε μας το ωραίο να το πολλαπλασιάσουμε, αλλιώς υποκρίνεσθε.(…)
Είναι ένα μεγάλο έγκλημα να σκοτώνης τα όνειρα. Και μάλιστα τα όνειρα των νέων, διότι σκοτώνεις μια ιερή εικόνα.(…)

Σας θυμίζουν τίποτα όλες αυτές οι απέραντες (και απολίτικες) συντηρητικές κοινοτοπίες (το λέω ευγενικά), περί… εξιδανίκευσης της νεολαίας (έτσι γενικώς και αδιακρίτως); Για διαβάστε παρακάτω… μπορεί κάτι να σας θυμίσουν…

«Η αλήθεια είναι ότι ένα υπέροχο όνειρο αντικαθιστούσε τον προηγούμενο μαυρόασπρο κόσμο. Αυτό που ονομάστηκε “ουτοπία”, ήταν η νέα πραγματικότητα στις εφηβικές παρέες. Αν δούμε την εποχή με τα δικά τους μάτια, θα δούμε το λουλούδι όπως ένας χριστιανός κοιτάζει τον Σταυρό του Κυρίου, ένα ιερό σύμβολο μιας απόλυτης αλήθειας».

«Βλέπουμε ήλιους και χέρια που απλώνονται να φτάσουν ουρανούς. Βλέπουμε σκίτσα γεμάτα αστέρια και πρόσωπα που χαμογελούν ή θυμώνουν με τον κόσμο».

«Και εδώ ο συντηρητισμός επικράτησε και ξεριζώθηκαν κακήν κακώς τα λουλούδια».

«Εκείνο που ενώνει τους νέους ανθρώπους δεν είναι η ιδεολογία, αλλά η διάθεση»…

(σ.σ. Μιλάμε για πολύ γέλιο αυτό το τελευταίο, αφού κολλάει ταμάμ μ’ εκείνο το... «δεν τον ενδιαφέρει τον λαό ο τύπος του πολιτεύματος, αλλ’ η καρδιά του, η οποία και είναι η ουσία του»!).

Βαριέμαι ν’ αντιγράφω άλλες ανάλογες μπαρούφες του γνωστού παπατζή… Ένα είναι σίγουρο. Μόνο χουντικοί ή βλάκες ή δευτεροετείς του… κατηχητικού θα υπέγραφαν τέτοιου τύπου… νεανικά μανιφέστα.