τζαζ με λίγα λόγια…

STEFANO TRAVAGLINI: Ellipse [Notami Jazz, 2017]

Ο Stefano Travaglini είναι ένας ιταλός πιανίστας, που ενδιαφέρεται σφόδρα για τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Έτσι τουλάχιστον εμφανίζεται σ’ αυτό το σόλο πιάνο CD του, που έχει τίτλο “Ellipse” και είναι ηχογραφημένο στο Όσλο, τον Σεπτέμβριο του 2016 από τον Jan Erik Kongshaug. Όμως υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει τον Travaglini ή, εν πάση περιπτώσει, τον κάνει ν’ ακούγεται κάπως διαφορετικά – και τούτο έχει να κάνει με το γεγονός πως o Ιταλός αυτοσχεδιάζει μελωδικώς.

Ο Travaglini δεν ενδιαφέρεται να αποδομήσει τις βασικές αρχές της πιο κλασικής jazz πιανιστικής (τουλάχιστον εκείνης που άγεται από τον ρομαντισμό), δεν τον νοιάζει να εμφανισθεί ως πειραματιστής ή ως ανατρεπτικός. Εκείνο που τον νοιάζει είναι να αναπτύξει τα διάφορα patterns που προκύπτουν στη στιγμή, σε κάθε στιγμή, σε μικρές μελωδικές ασκήσεις, που όλες μαζί θα καθίστανται ικανές να μεταφέρουν στον ακροατή ένα γενικότερο (και αρμονικότερο) αφήγημα. Νομίζω πως το επιτυγχάνει.

Επαφή: www.edizioninotami.it

ANDREW HADRO: For Us, The Living II: Marcescence [Tone Rogue Records, 2018]

Για το “The Living” (μέρος πρώτο) του σαξοφωνίστα, κλαρινίστα και φλαουτίστα Andrew Hadro είχαμε γράψει πριν τέσσερα χρόνια, όταν είχαμε αναφερθεί σ’ εκείνο το CD τής Tone Rogue. Επαναφέρω την εισαγωγή: «“For Us, The Living”… ήταν η κατάληξη(;) ενός ιστορικού λόγου, που εκφώνησε ο Πρόεδρος Abraham Lincoln τον Νοέμβριο του 1863 στο Εθνικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο, στο Gettysburg της Pennsylvania –λίγους μήνες μετά την φερώνυμη μάχη (Battle of Gettysburg) που έγειρε την έκβαση του Αμερικανικού Εμφυλίου– και … “For Us, The Living” ο τίτλος τού παρθενικού άλμπουμ του βαρυτονίστα (και φλαουτίστα) Andrew Hadro, ενός μουσικού που καταγράφει το δικό του προσωπικό παίξιμο, κινούμενος στην μεγάλη βαρυτονική παράδοση (Gerry Mulligan, Hamiet Bluiett, John Surman και τα τοιαύτα)».

Στο μέρος ΙΙ δίπλα στον Hadro βρίσκονται, τώρα, ο πιανίστας Julian Shore και ο περκασιονίστας Rogério Boccato, με τα tracks να εναλλάσσονται ανάμεσα στα πρωτότυπα, τις αναμενόμενες διασκευές (Wayne Shorter, Bill Frisell) και τις λιγότερο αναμενόμενες (Radiohead). Το άκουσμα διακρίνεται από μια… σοβαρότητα, την οποίαν οδηγούν τα μέσα και αργά tempi και οι γενικότεροι χαλαροί τόνοι. Δεν είναι πως δεν υπάρχουν «εκπλήξεις» εδώ (όπως στο “Faust arp” των Radiohead π.χ. με τις πολλαπλές πνευστές εγγραφές, να δημιουργούν μια πρωτότυπη ατμόσφαιρα), είναι κυρίως το γεγονός πως αυτές ακριβώς οι «εκπλήξεις» δεν βγάζουν το “For Us, The Living II: Marcescence” από τις βασικές του ράγες. Κάτι που δεν είναι αναγκαστικώς μειονέκτημα…

Επαφή: www.andrewhadro.com

ROMAIN PILON: Copper [jazz&people, 2018]

Κιθαρίστας (ηλεκτρικός εδώ) είναι ο Romain Pilon, ο οποίος μας παρουσιάζεται στο “Copper” μέσω μιας σειράς δικών του συνθέσεων. Δίπλα στον Pilon στέκονται ο κιμπορντίστας Tony Paeleman, ο ντράμερ Fred Pasqua και σε ορισμένα tracks (ως guests) ο τενορίστας Seamus Blake και ο πιανίστας Pierre de Bethmann.

Ο… ηλεκτρισμός λοιπόν είναι εκείνος που κυριαρχεί στο “Copper”, δίχως, πάντως, το άκουσμα να είναι fusion απαραιτήτως και οπωσδήποτε. Εντάξει, υπάρχουν rock στοιχεία εδώ (“Trippin’”, “The quiet ones”), που μας παραπέμπουν στο Canterbury style των μέσων του ’70, αλλά υπάρχουν και συνθέσεις λιγότερο φορτισμένες και δυναμωμένες, στις οποίες αρθρώνεται ένας περισσότερο ήπιος και… τεχνικός λόγος (με αναφορές στον John McLaughlin ας πούμε της ύστερης εποχής).

Γενικώς το “Copper” είναι ένα ευχάριστο CD, που κρατάει καλά μέχρι το τέλος.

Επαφή: www.jazzandpeople.com

FABIEN MARY OCTET: Left Arm Blues [jazz&people, 2018]

Τρομπετίστας και ενορχηστρωτής είναι ο Fabien Mary και ηγέτης βασικά σ’ ένα οκτέτο (οι υπόλοιποι συνεργάτες του είναι τρεις σαξοφωνίστες, και από ένας τρομπονίστας, κιθαρίστας, κοντραμπασίστας και ντράμερ), το οποίο αποδίδει σχεδόν αποκλειστικώς δικές του συνθέσεις (υπάρχει μόλις μία version εδώ, στο “All the things you are” του Jerome Kern).

Ο Fabien Mary είναι Γάλλος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να παραδώσει ένα άλμπουμ πηγμένο στις blues μελωδίες και στο ανελέητο swinging. Με πολύ ωραίο έλεγχο των πνευστών ενορχηστρώσεων (ο Fabien έχει να διαχειριστεί τρομπέτα, άλτο σαξόφωνο, τενόρο, βαρύτονο, μπάσο κλαρίνο, φλάουτο και τρομπόνι) και με συνθέσεις που δεν περιαυτολογούν (υπάρχουν δίλεπτα, τρίλεπτα, τετράλεπτα tracks, αλλά και ορισμένα μεγαλύτερης διάρκειας), ο Mary δημιουργεί ένα CD, που έχει τον τρόπο να σου κρατά καλή συντροφιά και να ολοκληρώνεται δίχως να το καταλάβεις. (Φυσικά, συντελεί προς αυτό και η βινυλιακή διάρκειά του).

Επαφή: www.jazzandpeople.com