PHIL WACHSMANN, PAUL LYTTON, ΦΛΩΡΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ οι άγριες free-improv μέρες των 80s ξανά σε κίνηση

Πίσω από τα κεφαλαία WLSFW κρύβονται τα πρώτα γράμματα των επωνύμων των Phil Wachsmann, Paul Lytton, Sten Sandell, Floros Floridis και Nate Wooley, και συνεπώς οι υποψιασμένοι έχουν ήδη καταλάβει με το τι ακριβώς έχουμε, εδώ, να κάνουμε. Πριν πούμε μερικά λόγια για το ηχογράφημα, που ανήκει, φυσικά, στο χώρο του free-improv, εγώ θα σημειώσω τούτο. Δεν θέλει θάρρος να παίξεις (σήμερα) τέτοια μουσική, εννοείται(!), αλλά θέλει ένα κάποιο θάρρος από μιαν ελληνική εταιρεία (σήμερα) ν’ αποφασίσει να κυκλοφορήσει ένα τέτοιο άλμπουμ. Το λέω, γιατί όλο και σπανιότερα συμβαίνουν πια στη χώρα μας αυτού του τύπου οι παραγωγές.

Ο λόγος, λοιπόν, για το “Featuring” [Puzzlemusik, 2018], που είναι ζωντανά ηχογραφημένο, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, στο Ulrichsberg της Αυστρίας (δήμος στα σύνορα Αυστρίας, Γερμανίας και Τσεχίας) στο πλαίσιο του φεστιβάλ Kaleidophon 2016 – ένα φεστιβάλ που συμβαίνει εδώ και 33 χρόνια στη συγκεκριμένη περιοχή. Έτσι, θα βρεθούν εκεί οι Wachsmann (βιολί, ηλεκτρονικά), Lytton (κρουστά), Sandell (πιάνο), Φλωρίδης (κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο) και Wooley (τρομπέτα) προκειμένου να αναπτύξουν τις ιδέες τους, τις σημερινές ιδέες τους (που δεν διαφέρουν και τόσο από ’κείνες του απώτατου παρελθόντος), γύρω από την οριοθέτηση (γιατί κάποια όρια υπάρχουν) του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και του τρόπου μέσω του οποίου εκείνος καθίσταται φόρμα επικοινωνίας.

Wachsmann, Lytton και Φλωρίδης συνεργάζονται σε live, όπως και στη δισκογραφία, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 – την εποχή, εννοώ, των ιστορικών παραστάσεων στον Ελλήσποντο της Θεσσαλονίκης και του άλμπουμ που προέκυψε από ’κει το 1986 (ηχογραφημένο στο Αγροτικό του Παπάζογλου, μαζί και με τον μπασίστα Hans Schneider). Τώρα, οι τρεις τους έχουν δίπλα τους δύο πιο νέους (στο χώρο) μουσικούς, τον σουηδό πιανίστα Sten Sandell και τον αμερικανό τρομπετίστα Nate Wooley… ξαναπιάνοντας την ιστορία από την αρχή.

Μεγάλες περιπτώσεις οι δύο Βρετανοί, ο Wachsmann και ο Lytton, ήδη από τα sixties και τα seventies και τις ιστορικές φάσεις του improv, όπως και ο Φλωρίδης, φυσικά, που είναι (ως γνωστόν) από τους πρώτους που «εισαγάγουν» την Ελλάδα στο σχετικό πανευρωπαϊκό χάρτη. Από κοντά και ο Σουηδός, που έχει κι αυτός τη δική του διαδρομή από τη δεκαετία του ’80 και μετά, και βεβαίως ο Wooley, για τον οποίον έχουμε γράψει και στο δισκορυχείον (δες τα σχετικά για το ελληνικό άλμπουμ του “Third” στη Rekem το 2014, μαζί με τον Chris Forsyth).

Το “Featuring” περιλαμβάνει τρία tracks, ένα 30λεπτο και δύο περίπου 6λεπτα, έχει δηλαδή βινυλιακή διάρκεια – αν και με τους συγκεκριμένους χρόνους θα ήταν κάπως δύσκολο να τυπωθεί σε βινύλιο. Τέλος πάντων… μια χαρά είναι και το CD. Πόσω μάλλον όταν έχει και εκπληκτική εγγραφή (αντιλαμβάνεσαι το live μόνο από τα χειροκροτήματα στο τέλος των κομματιών), πράγμα το οποίον… ξεφεύγει (η ποιότητα της εγγραφής εννοώ) ιδίως στους ήχους των κρουστών (του Lytton), που νομίζεις ότι προέρχονται από κάποιο άλλο στερεοφωνικό που παίζει συγχρόνως!

Φυσικά, το ημίωρο track είναι από μόνο του μια σύνοψη τού τι σημαίνει free-improv. Πώς, δηλαδή, το αυθόρμητο, που έχει σφυρηλατηθεί άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, μέσα στα χρόνια, μετατρέπεται στη σκηνή σ’ έναν επικοινωνιακό κώδικα, που κρατά τους πέντε μουσικούς διαρκώς σε εγρήγορση, αλλά και με την «απαίτηση» κατάθεσης μονίμως νέων «ιδεών», ρυθμικών μετατροπών, απρόβλεπτων μεταβολών (σ’ ένα πρωτόλειο μελωδικό επίπεδο) και συνεχών ηχητικών αποκλίσεων από το προφανές και το αναμενόμενο.

Από τα τρία tracks του CD θα έλεγα πως εκείνο που ακούγεται έτι περισσότερο απόλυτο και εντελώς αποκομμένο από οποιαδήποτε συμβατική εξέλιξη είναι το τρίτο και τελευταίο – μια εικονοκλαστική, στα όρια του θορύβου, αναπάντεχη διατριβή που εκπλήσσει με την εφευρετικότητα και τη συνοχή της.

Επαφή: www.puzzlemusik.com