ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 93

3/5/2018
Πέθανε χθες στα 81 του ένας σημαντικός ιταλός τραγουδοποιός, ο Tony Cucchiara (Τόνυ Κουκιάρα).

Ο Cucchiara έγινε πολύ γνωστός στα σίξτις, όταν άρχισε να τραγουδάει φολκ σκοπούς της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σικελίας, παράλληλα με αμερικάνικα κομμάτια (μεταγραμμένα στα ιταλικά) των Peter Paul and Mary, Phil Ochs, Pete Seeger, Eric Andersen κ.ά. μαζί με τη γυναίκα του Nelly Fioramonti (οι δυο τους έγιναν γνωστοί ως Tony & Nelly κατά τo πρότυπo των… Ian & Sylvia, Richard & Mimi Farina, David And Marianne Dalmour και τόσων άλλων).  

Έγραψε ή συνέγραψε και ποπ τραγούδια ο Cucchiara, που είπαν ο Little Tony, o Mario Zelinotti (το φοβερό “Il conto torna”, που τραγούδησε στα ελληνικά και ο Τέρης Χρυσός ως «Η σκέψις μου») κ.λπ. Μάλιστα, το 1971 ο Tony Cucchiara θα τραγουδήσει το “Vola cuore mio”, μεγάλη επιτυχία, που θα το πει και ο Δάκης στην Ελλάδα (στα ιταλικά κι αυτός).  

Σπουδαίος, που όσο τον ψάχνεις τόσο περισσότερες τραγουδάρες του εντοπίζεις…  

3/5/2018 

Κάτι κοινό είχαν/έχουν η Σώτη Τριανταφύλλου με τον Αμβρόσιο, που αθωώθηκαν, το οποίο δεν το είχε ο Παστίτσιος...

2/5/2018 

Το O Lucky Man! (1973) του βρετανού σκηνοθέτη Lindsay Anderson (από τους πρωτεργάτες του free cinema) είναι μία από τις πιο συναρπαστικές ταινίες που έχω δει ποτέ. 

Μια αφηνιασμένη σάτιρα τού σύγχρονου τρόπου ζωής (του «σύγχρονου» για το 1973, αλλά και του παντοτινού), έτσι όπως καθοδηγείται αυτός από τις ιδιοτροπίες του καπιταλισμού – που ακόμη και στις πιο δύσκολες καμπές του έχει τον τρόπο να ανασυντάσσεται οργανωμένος πίσω από γελοία, αλλά εγκληματικά ολοκληρωτικά καθεστώτα.  

Για όλα αυτά μιλάει το O Lucky Man! (παίζει ο Malcolm McDowell) μ’ έναν τρόπο κινηματογραφικά εντυπωσιακό, αφήνοντας τη μουσική τού σπουδαίου Alan Price να δρα ζωντανά και σχολιαστικά, όπως ο χορός στο αρχαίο δράμα, υπογραμμίζοντας την ουσία και το ζητούμενο της δράσης.  

Το σάουντρακ το είχα αγοράσει ως «εισαγωγής», στις αρχές του ’80, όταν είχα δει για πρώτη φορά την ταινία, αλλά αργότερα το αντικατέστησα με «ελληνικό» (δικιάς μας κοπής δηλαδή), επειδή είχε gatefold cover με τους στίχους μέσα, φωτογραφίες κ.λπ. 

2/5/2018 

Το χάλι με σχεδόν όλα τα ιντερνετικά ειδησεογραφικά σάιτ έχει να κάνει μ’ εκείνο το κομμάτι, που αποκαλείται «ροή ειδήσεων». Εκεί προβάλλονται τα πάντα, χωρίς κανένα φίλτρο σημαντικότητας ή σοβαρότητας, καθώς μπορεί να εξισώνονται οι ειδήσεις για έναν πόλεμο με θύματα π.χ., με το τι κάνει ή δεν κάνει ένα ξέκωλο στην Αμερική. Έτσι, είσαι αναγκασμένος (σε αναγκάζουν) να διαβάζεις, ως τίτλους, ακόμη κι εκείνα τα «νέα», που από τη φύση τους είναι μόνο για ροχάλες.
Αυτή η παρακμή δεν υπήρχε στις εφημερίδες, εννοείται. Τι υπήρχε; Υπήρχε η στήλη των «κοινωνικών», που είχε κι ένα γούστο, όταν την έγραφε π.χ. η Φωφώ Βασιλακάκη στην πάλαι ποτέ Ελευθεροτυπία ή ακόμη και ο Ίακχος (στον Ταχυδρόμο), που έβγαζε και γέλιο (με τις αρλούμπες που διάβαζες).  

Τώρα; Τώρα όλα τα κνώδαλα και τα ζωντόβολα της Αμερικής τύπου Καρντασιάν, Χαντίντ κ.λπ., τα τρώμε στη μούρη ως «ροή ειδήσεων», μαζί με το… καβούρι, που, ενώ τηγανιζόταν, ζωντάνεψε κι έφαγε τα λαχανικά στο τηγάνι!  

Ποτέ πριν η πιο απύθμενη γελοιότητα δεν συναγωνιζόταν, τόσο σθεναρά, την πιο επικίνδυνη ηλιθιότητα - με τις δυο τους (γελοιότητα και ηλιθιότητα) να στοχεύουν κατ' ευθείαν στα νεύρα και τη νοημοσύνη μας. 

30/4/2018 

Υπάρχουν ορισμένοι αφελείς που νομίζουν πως αν βρίσουν τον Τραμπ και ειρωνευτούν τη γυναίκα του (την κούκλα γυναίκα του) αυτομάτως θα μετατραπούν σε προοδευτικούς, ίσως δε και σε επαναστάτες (της δεκάρας). Είναι αυτοί οι αφελείς, σαν την (και ανεκδιήγητη συγχρόνως) Ρέα Βιτάλη, του Προταγκόν, που αναρωτιούνται… «Έχει αυτή η εικόνα (σ.σ. η εικόνα του ζεύγους Τραμπ) καμία σχέση με την “Αμερική” της εφηβείας μας; Της πρωτοπορίας, των ρευμάτων, του αύριο στο διηνεκές;»!!

Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλουν να παραστήσουν ορισμένοι.  

Τι σχέση έχει η Αμερική της πρωτοπορίας και των… ρευμάτων (κλείστε καμμιά πόρτα μην πλευριτώσετε εσείς οι… προχωρημένοι) με τα προεδρικά ζευγάρια; Πότε, δηλαδή, τα ζευγάρια συμβόλισαν το ρηξικέλευθο; Εκτός και αν η Βιτάλη θέλει να μας πει, αλλά ντρέπεται, για τη βλαχάρα απ’ το Τσικάγκο και τον άντρα της που μακέλεψε Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σομαλία, Υεμένη, Λιβύη και Συρία (εφτά χώρες σε οκτώ χρόνια – μια χαρά τα κατάφερε ο Αφροαμερικάνος!).
Λοιπόν, μάγκες μου, τελειωμένα πράγματα. Εμένα σαν Έλληνα μ’ ενδιαφέρει, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ, πώς ένας αμερικανός πρόεδρος πολιτεύεται στο εξωτερικό και όχι στο εσωτερικό. Κι αυτό που βλέπω με τον Τραμπ είναι πως πρόκειται, ΕΩΣ ΩΡΑΣ, για τον πιο ειρηνόφιλο πρόεδρο της Αμερικής από το ’50 και μετά. Αφήνω κατά μέρος τα διεθνή οικονομικά, που και αυτά τα χειρίζεται μια χαρά.
Τώρα, ας κάτσουν οι αστείες ακκιζόμενες και οι ταγοί της ηθικής ν’ ασχοληθούν με τις σχέσεις του με τις πορνοστάρ και με το αν ξερίζωσε το δέντρο που φύτεψε με το γάλλο λιμοκοντόρο έξω απ' το Λευκό Οίκο… 

29/4/2018

Άκυρο ρε αχαΐρευτοι, άκυρο. Δεν πέθανε ο πατέρας του Αποστόλη Τότσικα, Γιάννης. Πέθανε ο Γιάννης Τότσικας… τελεία. Πρωταγωνιστής στην Αναπαράσταση (1970) του Αγγελόπουλου, με φοβερή φάτσα aggressive, αξούριστου χωριάτη, που έμεινε ανεκμετάλλευτη, γενικότερα, από το ελληνικό σινεμά. RIP. 

Ο γιός; Όπου τον έχω δει αβαθής και επιφανειακός. Μόνο για εξώφυλλα στο Τηλέραμα και στο Τιβιζάπινγκ… Τίποτα ιδιαίτερο…

29/4/2018

Μας γ@μήσατε τα πρέκια μ’ αυτό το «διπλό φονικό στην Κύπρο», που προβάλλεται σήριαλ πρωτοσέλιδο εδώ και κάτι μέρες. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει ούτε γραμμή. Και ποτέ δε διαβάζω τέτοια θέματα, καθώς ο κόσμος σκοτώνει από την εποχή του Κάιν και τίποτα νεότερο δεν υπάρχει επ' αυτού… Τουλάχιστον αν γινόταν τραγούδι (σαν του… καημένου του Αθανασόπουλου) μπορεί και να μ’ έπιανε το φιλότιμο να το ακούσω…

29/4/2018

Κλειστό το κέντρο, λέει, λόγω του «Ποδηλατικού γύρου της Αθήνας» – ήτοι, ένα ακόμη χτύπημα στην ελεύθερη, κυριακάτικη, μετακίνησή μας.
Ποδηλατικοί γύροι, μαραθώνιοι, ημιμαραθώνιοι, τέταρτα του μαραθώνιου, ου μην αλλά και όγδοα κι άλλα… κυνηγητά στις γειτονιές και στο Πεδίο του Άρεως, Αγώνες δρόμου και περιπάτου Greece Race for the Cure, Γύροι Αθήνας και άλλες τέτοιες τρίχες.
Δεν αρκούν, φαίνεται, τα ζόρια στη βδομαδιάτικη μετακίνησή μας… κάτι συμβαίνει Κυριακή παρά Κυριακή και μας κλείνουν μέσα τις ώρες που θέλουμε να βγούμε.

Σώνει και καλά δηλαδή να τρέχουμε σα ζουρλοί, λες και δε μας φτάνουν οι καθημερινές τρεχάλες, ή να κάνουμε χιψτεροποδήλατο μαζί με τους… καμένους Αθηναίους.

27/4/2018

Πριν λίγο καιρό, στις 8 Απριλίου, έφυγε από τη ζωή ένας σημαντικός σαξοφωνίστας της τζαζ, ο Nathan Davis (στα 81 του). Το είχα μάθει εκείνες τις μέρες, ήθελα κάτι να γράψω, αλλά στην πορεία το ξέχασα… Και το ξαναθυμήθηκα τώρα. 

Οι δίσκοι του Nathan Davis, τουλάχιστον εκείνοι των δεκαετιών του ’60 και του ’70, είναι απίστευτα σπάνιοι και με πολύ μεγάλη τύχη θα βρει κάποιος κάτι ν’ αγοράσει με τιμή γύρω στα 100 ευρώ – καθότι «φεύγουν» με 200άρια, 300άρια και βάλε! Δεν ξέρω γιατί… Ίσως γιατί από το 2000 και μετά οι ηχογραφήσεις του έγιναν εντελώς hip, αφού με την αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος για τη soul jazz προσπέρασαν άλλους και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Μάλιστα, εκείνη την εποχή, περί το 2000, είχα αγοράσει και τη φοβερή reissue τού “The Hip Walk” (πρώτη έκδοση στη γερμανική SABA το 1965), που κάποιοι την πουλάνε τώρα ένα κατοστάρικο!  

Ο Nathan Davis, που έχει αφήσει έξοχα άλμπουμ, έκανε μεγάλη καριέρα (και) στην Ευρώπη και εκτός των άλλων παίζει τενόρο, σοπράνο και φλάουτο στο συγκλονιστικό “Swinging Macedonia” του Dusko Goykovich, που είχε πρωτοβγεί στη Δυτική Γερμανία το 1967…

27/4/2018

Αυτοί οι ξεφτιλοξεφτίλες οι «θεσμοί» οκτώ χρόνια τώρα μας κοροϊδεύουν με το ζήτημα του λεγόμενου «χρέους», το οποίο φυσικά οι ίδιοι δημιούργησαν με τα τσιράκια τους, τους ντόπιους ολιγάρχες, τραπεζίτες, αεριτζήδες κ.λπ.
Είναι δε σίγουρο πως θα εξακολουθήσουν να μας κοροϊδεύουν, καθότι ούτε έξοδος από τα μνημόνια προβλέπεται (αυτό που θα συμβεί τον Αύγουστο θα είναι ένα τίποτα), αφού όλα τα εκατοντάδες προηγούμενα μέτρα θα συνεχίσει να εφαρμόζονται και μάλιστα με μεγαλύτερη σφοδρότητα (και με νέες… μεταρρυθμίσεις σε συντάξεις, αφορολόγητο, αγορά εργασίας κ.λπ.), ενώ κάθε δεκάρα υποτιθέμενης «ελάφρυνσης» θα είναι βαμμένη με αίμα.
Συνεχίζουμε τελειωμένοι…