CORECASS, COLLAPSE UNDER THE EMPIRE Γερμανοί σε dark, progressive και post-rock περιβάλλοντα

CORECASS: Void [Golden Antenna, 2020]
Οι Corecass δεν είναι συγκρότημα, είναι το προσωπικό «όχημα», όπως συνηθίζουμε να το λέμε, της Elinor Lüdde από το Αμβούργο. 

Στο πιο νέο άλμπουμ της “Void” η Lüdde χειρίζεται όλα τα όργανα που ακούγονται (και βασικά την άρπα της), «παίζει» με ήχους και field recordings, ενώ ακούγεται και η φωνή της. Μάλιστα, για τις ανάγκες της εγγραφής έφθασε μέχρι το σχετικά γειτονικό Waren (Müritz), εκεί όπου, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, βρήκε ένα (εκκλησιαστικό) όργανο, το οποίο με ωραίο τρόπο «χρησιμοποίησε» στο άλμπουμ της. Το αποτέλεσμα; Γενικώς και ειδικώς άψογο!
Το “Void”, με τα μόλις έξι tracks και την μικρή διάρκεια (περί τα 25 λεπτά), είναι ένα εξαιρετικό... βαρύ κομψοτέχνημα. Τώρα, το πώς μπορεί να συνδυάζονται το «βαρύ» από τη μια μεριά, με το «κομψοτέχνημα» από την άλλη, δεν θέλει και πολύ προσπάθεια για να γίνει αντιληπτό.
Το άκουσμα είναι οπωσδήποτε «βαρύ», η βαριά «σκιά» τού οργάνου κρίνεται ως αποφασιστική, όσον αφορά στην επιβολή μιας συγκεκριμένης… γοτθικής ατμόσφαιρας, ενώ και ο ρομαντικός, όσο και... πεισιθάνατος ήχος της άρπας, δεν μπορεί παρά να προκαλεί ανάλογα αισθήματα.
Το «κομψοτέχνημα», τώρα, αιτιολογείται ως χαρακτηρισμός, από το γεγονός πως η Lüdde δεν παρασύρεται (μέσα στο γενικότερα πλάνο της) από τις μεγάλες και δυσκίνητες φόρμες, αλλά εμμένει σε... ποπ χρονικές διαστάσεις (ένα 7λεπτο track, ένα 6λεπτο και τα υπόλοιπα τέσσερα 2λεπτα και 3λεπτα), δημιουργώντας δυνατά, ποιητικά, dark και progressive περιβάλλοντα, με μια βεβαιότητα υποβλητικού σάουντρακ.
Γενικώς, το “Void” παίζει και με την «εικόνα», κάποιαν «εικόνα» που έχει στο νου της η Elinor Lüdde, σκοτεινή κατά το μάλλον ή ήττον, διατηρώντας πάντα ένα δυνατό Poe-τικό feeling.
Επαφή: www.goldenantenna.com

COLLAPSE UNDER THE EMPIRE: Everything We Will Leave Beyond Us [Finaltune Records, 2020]
Το όγδοο άλμπουμ των Γερμανών Collapse Under the Empire, που τους αποτελούν οι Chris Burda και Martin Grimm, είναι γεγονός. Αποκαλείται “Everything We Will Leave Beyond Us” και είναι τυπωμένο, και αυτό, για την Finaltune Records. Για το συγκρότημα έχουμε ξαναγράψει στο blog, όταν αναφερθήκαμε στο CD τους “The Fallen Ones” [Finaltune Records, 2017]. Μάλιστα, όσα είχαμε γράψει τότε για τους Γερμανούς ισχύουν στο ακέραιο και σήμερα. Περίεργο; Ίσως...
Κατ’ αρχάς όλα τα tracks είναι ορχηστρικά, με το ρυθμικό τμήμα και τις κιθάρες, δηλαδή τους κιθαριστικούς τοίχους, να κυριαρχούν, δημιουργώντας καταστάσεις όχι πολύ διαφορετικές από εκείνες των Mogwai ή των «δικών μας» Electric Litany.
Υπάρχει ούτως ειπείν αυτό το κάπως περίεργο (ηχητικό) χαρακτηριστικό του... επικού λυρισμού, που απλώνεται σε κάθε track, δημιουργώντας ένα υπερεντατικό περιβάλλον. Βασικά, σε τέτοια συγκροτήματα οι συνθέσεις (καθώς λόγια δεν υπάρχουν), και όχι τα παιξίματα, τα τεχνικά μέσα, η ηχογράφηση-παραγωγή κ.λπ. παίζουν τον πρώτο, τον κυρίαρχο ρόλο. Και σαν συνθέτες οι Burda και Grimm είναι αρκετά ενδιαφέροντες, βρίσκοντας τον τρόπο να προχωρήσουν αυτό το... κινηματογραφικό post-rock στα αισθητικά ακρότατά του.
Κρίνοντας από τους μάλλον-προγραμματικούς τίτλους των κομματιών (“Ark of horizon”, “Red rain”, “Seven”, “Resistance”, “Destruction”, “Everything we will leave beyond us”, “New beginning”, “Another earth”), οι Collapse Under the Empire ετοιμάζουν ένα αποκαλυπτικό και εν συνεχεία ένα ηχητικώς μετα-αποκαλυπτικό περιβάλλον, εκεί όπου –και έπειτα από κάποια ολική καταστροφή– κάτι καινούριο και κάτι νέο ξεπηδά.
Αισιόδοξους τους βρίσκω...
Επαφή: www.finaltune.com