Υπάρχει ένα «εσωτερικό ξεγύμνωμα» στα λόγια της νέας
τραγουδοποιού Irini Qn, στο
παρθενικό άλμπουμ της «Χωρίς το Τόξο στην Αρένα» [Μετρονόμος, 2020], το οποίο
δεν το συναντάς συχνά στην δισκογραφία.
Γενικώς, η συγκεκριμένη «τακτική» είναι προϊόν της δεκαετίας του ’80, χωρίς τούτο να σημαίνει πως και νωρίτερα κάποιοι, λίγοι, κάποιοι ελάχιστοι τραγουδοποιοί δεν μίλησαν για ’κείνα που τους απασχολούσαν ως άτομα-άτομα και όχι ως άτομα, που δρούσαν εντός του κοινωνικού συνόλου.
Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο το να μιλάς για τον εαυτό σου – πόσω μάλλον να βγάζεις τα εσώψυχά σου στην φόρα μέσω του τραγουδιού. Απαιτείται τόλμη πρώτα-πρώτα, κάτι που η Irini Qn το έχει σ’ έναν μεγάλο βαθμό ή και πολύ μεγάλο (αυτά τα θέματα δεν μετριούνται εύκολα). Τούτο λοιπόν είναι το πρώτο βασικό γνώρισμα τής τραγουδοποιίας της. Επ’ αυτού και το επόμενο.
Ωραία... μιλάς, γράφεις, τραγουδάς για τον εαυτό σου... πώς θα το πράξεις; Με τι τρόπο, ώστε αυτό που θα προτείνεις να εμπεριέχει συγχρόνως κι ένα (σοβαρό) καλλιτεχνικό εκτόπισμα; Εδώ τα πράγματα αρχίζει να δυσκολεύουν – αλλά όχι για την Irini Qn, η οποία εμφανίζει στο «Χωρίς το Τόξο στην Αρένα» στοιχεία μεγάλης τραγουδοποιού.
Πολλά ταλέντα εμφανίστηκαν στην διαδρομή. Λίγα όμως διέπρεψαν μέσα στα χρόνια, μέσα στις δεκαετίες δίχως να καούν ή να χαθούν. Ας θυμηθούμε, από αυτά τα λίγα ταλέντα, την Αρλέτα και την Λένα Πλάτωνος, δύο γυναίκες τραγουδοποιούς, τις οποίες σέβεται και υπολήπτεται η Irini Qn, και που άφησαν στο ελληνικό τραγούδι μεγάλο και ανεξίτηλο στίγμα. Θα το πράξει άραγε και η Irini Qn; Ποιος ξέρει...
Πάντως, και σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να φορτώσουμε στην καλλιτέχνιδα περισσότερες ευθύνες και υποχρεώσεις από εκείνες που η ίδια επιθυμεί να αναλάβει. Ας μείνουμε λοιπόν σ’ αυτό το πρώτο CD της, και ας αφήσουμε κατά μέρος τα «τι μέλλει γενέσθαι»...
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/307637/irini-qn-mia-nea-ellinida-tragoydopoios-kanei-tin-ekpliksi-sto-telos-tis-xronias
Γενικώς, η συγκεκριμένη «τακτική» είναι προϊόν της δεκαετίας του ’80, χωρίς τούτο να σημαίνει πως και νωρίτερα κάποιοι, λίγοι, κάποιοι ελάχιστοι τραγουδοποιοί δεν μίλησαν για ’κείνα που τους απασχολούσαν ως άτομα-άτομα και όχι ως άτομα, που δρούσαν εντός του κοινωνικού συνόλου.
Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο το να μιλάς για τον εαυτό σου – πόσω μάλλον να βγάζεις τα εσώψυχά σου στην φόρα μέσω του τραγουδιού. Απαιτείται τόλμη πρώτα-πρώτα, κάτι που η Irini Qn το έχει σ’ έναν μεγάλο βαθμό ή και πολύ μεγάλο (αυτά τα θέματα δεν μετριούνται εύκολα). Τούτο λοιπόν είναι το πρώτο βασικό γνώρισμα τής τραγουδοποιίας της. Επ’ αυτού και το επόμενο.
Ωραία... μιλάς, γράφεις, τραγουδάς για τον εαυτό σου... πώς θα το πράξεις; Με τι τρόπο, ώστε αυτό που θα προτείνεις να εμπεριέχει συγχρόνως κι ένα (σοβαρό) καλλιτεχνικό εκτόπισμα; Εδώ τα πράγματα αρχίζει να δυσκολεύουν – αλλά όχι για την Irini Qn, η οποία εμφανίζει στο «Χωρίς το Τόξο στην Αρένα» στοιχεία μεγάλης τραγουδοποιού.
Πολλά ταλέντα εμφανίστηκαν στην διαδρομή. Λίγα όμως διέπρεψαν μέσα στα χρόνια, μέσα στις δεκαετίες δίχως να καούν ή να χαθούν. Ας θυμηθούμε, από αυτά τα λίγα ταλέντα, την Αρλέτα και την Λένα Πλάτωνος, δύο γυναίκες τραγουδοποιούς, τις οποίες σέβεται και υπολήπτεται η Irini Qn, και που άφησαν στο ελληνικό τραγούδι μεγάλο και ανεξίτηλο στίγμα. Θα το πράξει άραγε και η Irini Qn; Ποιος ξέρει...
Πάντως, και σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να φορτώσουμε στην καλλιτέχνιδα περισσότερες ευθύνες και υποχρεώσεις από εκείνες που η ίδια επιθυμεί να αναλάβει. Ας μείνουμε λοιπόν σ’ αυτό το πρώτο CD της, και ας αφήσουμε κατά μέρος τα «τι μέλλει γενέσθαι»...
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/307637/irini-qn-mia-nea-ellinida-tragoydopoios-kanei-tin-ekpliksi-sto-telos-tis-xronias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου