ΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ υπνοδρόμιο

Συνειρμός. Μπορεί και άσχετος. Αλλά όχι εντελώς... Διαβάζοντας τη λέξη «Υπνοδρόμιο» [Same Difference Music, 2020]  –o τίτλος τού πρώτου άλμπουμ τού project Κυματική Αθηνών– και βλέποντας παραλλήλως και αυτό το σκοτεινό-νυχτερινό εξώφυλλο, το μυαλό μου πήγε κατ’ ευθείαν στο σπουδαίο LP «Στο Κοσμοδρόμιο» (“Na Kosmodromie”) του πολωνού οργανίστα Krzysztof Sadowski. Εκείνος ο δίσκος του 1971 δεν έχει ουδεμία σχέση, φυσικά, με το τωρινό «Υπνοδρόμιο», μπορεί να μοιράζεται όμως ένα κοινό πλάνο. Να περιγραφεί κάτι που να κινείται έξω από τα αναμενόμενα, κάτι που ηχητικώς να ίπταται, που να κατευθύνεται προς όψεις του υπερπέραν. Βεβαίως το «υπερπέραν» στην περίπτωση τής Κυματικής Αθηνών μπορεί να συνθλίβεται και να συμπυκνώνεται σε κάτι «εσωτερικό», σ’ ένα ταξίδι προς μιαν ενδότερη «τέταρτη διάσταση», αλλά στην πράξη δεν παύει, στον πυρήνα του, να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Σαν ένα trip στο εξωτερικό ή στο... εσωτερικό μας διάστημα. 

Ως Κυματική Αθηνών αναγνωρίζονται τέσσερις άνθρωποι. Ο Adi Newton τρομπέτα σε δύο tracks, ο Παναγιώτης Τομαράς επεξεργασμένα όργανα, tape loops, φωνητικά, η Άννα Σερκεδάκη φλάουτο, φωνητικά, οκαρίνα και η Θάλεια Ιωαννίδου τρομπέτα. Πέραν του Newton, που είναι γνωστός σε όσους από τους Clock DVA κ.λπ., ο Τομαράς μάς είναι γνωστός βασικά από τα Ηχοτοπία (για το άλμπουμ των οποίων «Χωρίς Ταυτότητα» είχαμε γράψει πέρυσι τέτοιαν εποχή). Το «Υπνοδρόμιο» διαθέτει έξι tracks (τέσσερα στην πρώτη πλευρά του LP και δύο στην δεύτερη) και πάμε ν’ ακούσουμε...

Η ηλεκτρονικά πλασαρισμένη ambient κυριαρχεί, εδώ, ως άκουσμα. Όμως υπάρχουν και ποικίλες άλλες αναφορές, που «μπερδεύονται» ανάμεσα, προσδίδοντας στο «Υπνοδρόμιο» και άλλες διαστάσεις.
Βασικά το άλμπουμ ορισμένες φορές το ακούω σαν έναν ιδιότροπο συνδυασμό –θα σας πω, εδώ, δύο ονόματα από τα ελληνικό παρελθόν– Άβατον και Μάκη Πρέκα (το σημαντικό “Recording is An Art” από το 1985). Υπάρχει από την μια μεριά αυτό το αρχαιοπρεπές «περιβαλλοντικό» πλαίσιο, το οποίο διαμορφώνουν τόσο τα όργανα, όσο και οι φωνές («Πολυφωνία», «Ατσιποδιάρης» κ.λπ.), και από την άλλη υπάρχει όλη εκείνη η ηλεκτρονική επεξεργασία, που προσδίδει στο «Υπνοδρόμιο» αυτήν την ιδιάζουσα space ή inner space διάστασή του.
Ενυπάρχουν και υπαινιγμοί από Vangelis ανάμεσα (τους ακούω), και άλλα «πράγματα» γνωστά και λιγότερο γνωστά, αλλά εκείνο που κυρίως διακρίνεται είναι η πεποίθηση πως... χωρίς να εκβιάζεις από ηχητικής-τεχνικής-στουντιακής πλευράς καταστάσεις, μπορεί να φθάσεις σ’ ένα αισθητικό τέρμα. Σ’ έναν χώρο ούτως ειπείν «δικό σου», σ’ ένα χώρο που ναι μεν προϋπήρχε, αλλά μπαίνοντας κι εσύ, με τα δικά σου ηχητικά προτάγματα, έχεις τον τρόπο να τον αναπλάσεις.  
Πολύ σημαντικά τα δύο tracks της δεύτερης πλευράς, τα «Σε ύπνο» και «Αποχώρηση», είναι εκείνα που κυρίως φανερώνουν τις αρετές αυτού του γκρουπ(;) ή του προσωπικού «οχήματος» του Παναγιώτη Τομαρά, αν θέλετε, όταν το krautrock επιστέγασμα (της καλύτερης φάσης του Deuter φερ’ ειπείν) δίνει στο «Υπνοδρόμιο» την πρέπουσα εξω-κοσμική (space) ή εσω-κοσμική (meditation) κάλυψή του.
Επαφή: www.samedifferencerecords.bandcamp.com/music