ΗΤΑΝ ΤΟ ROCK ANTIΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ; ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ…

Ο αναγνώστης Γιώργος με πήγε χθες όχι μόνο σε μια παλιά ανάρτηση, αλλά και στα σχόλιά της, τα οποία είχα λησμονήσει. Αααα… τι ευκαιρία ήταν αυτή για μια επικαιροποίηση και μια ξεχωριστή ανάρτηση!

Έτσι λοιπόν στο ποστ ΤΟ «ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑ» πριν τρία και βάλε χρόνια (7/3/2013) είχα σχολιάσει... (Προσθέτω φυσικά και κάποια καινούρια στοιχεία, διατηρώντας όμως το επιτιμητικό ύφος εκείνων των σχολίων). 

Τι μπούρδες είναι αυτές ρε; Έπρεπε να είχα χρόνο να έγραφα άλλα τόσα…

Ποιο είναι το δίπολο «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού – Ελληνοχριστιανισμού»; Ποιοι ήταν οι «διαφωτιστές» στην Ελλάδα του ’60; Οι Μαστοράκηδες και οι Καρατζαφέρηδες;
Θα πρέπει να ξέρουν ορισμένα κωθώνια πως αυτό που λέμε αντικουλτούρα (κομμάτι της οποίας ήταν και το ροκ του ’60) ήταν σφόδρα ΑΝΤΙ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ. Αν ο διαφωτισμός στηρίχτηκε πάνω στην ανάπτυξη της αστικής τάξης και στις νέες κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις που διαμορφώθηκαν μέσω της τεχνολογίας, η αντικουλτούρα επεδίωξε την καταστροφή αυτού του πλέγματος, που οδηγoύσε την κοινωνία στο ικρίωμα. Όπως έγραφε και ο Herbert Marcuse στο κλασικό βιβλίο του «Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος» [Παπαζήσης, Αθήνα 1971]:
«Με τον τρόπο που οργάνωσε την τεχνολογική της βάση η σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία έχει τάση προς τον ολοκληρωτισμό. Ολοκληρωτισμός δεν είναι μόνο ο τρομοκρατικός πολιτικός ομοιομορφισμός, αλλά και ο μη τρομοκρατικός οικονομικο-τεχνικός ομοιομορφισμός, που λειτουργεί με την χειραγώγηση των αναγκών στο όνομα ενός γενικού ψευτοσυμφέροντος. Ο ολοκληρωτισμός δεν είναι μόνο μια ορισμένη μορφή κυβέρνησης ή κόμματος, είναι ακόμα κι ένα ειδικό σύστημα παραγωγής και διανομής, που εναρμονίζεται απόλυτα με τα ‘πολλά’ κόμματα και τις εφημερίδες, με την ‘διάκριση των εξουσιών’, κ.λπ.».
Μπας και αυτά σας θυμίζουν καθόλου το σήμερα;
Λοιπόν, κωθώνια προσέξτε.
Ο Marcuse (ο πάπας της αμφισβήτησης του ’60) διατυπώνει μέσα σε λίγες γραμμές το πιο ΑΝΤΙ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ μανιφέστο, που θα μπορούσε ποτέ να φανταστούμε. Ουσιαστικά κατακρημνίζει τις μεγάλες προσφορές-κατακτήσεις του Διαφωτισμού (την τεχνολογική πρόοδο, τη δημοκρατία, τη διάκριση των εξουσιών, τα κόμματα, την ελευθερία του Τύπου κ.λπ.) επειδή στην πορεία, όλα τούτα, κατέληξαν συστατικά μιας ανελεύθερης κοινωνίας. Γι’ αυτό και οι hippies π.χ. υπήρξαν τα πιο... αντι-διαφωτιστικά άτομα που πάτησαν στη Γη από την εποχή των Μπογκομίλων (όπως θα ’λεγε και η Gisela Bonn, που κάποιοι βλάκες την έχουν περί πολλού, αλλά ήταν αντιδραστική μέχρι το κόκκαλο). Απαρνήθηκαν τις δομές τής αστικής κοινωνίας, την τεχνολογία της, τα μέσα της, την οργάνωσή της, επανεφευρίσκοντας τα κοινόβια, την κοινοκτημοσύνη, την ισότητα στη βάση, πήγαν στις ανατολικές θρησκείες, θεοποίησαν τα ελαφρά ναρκωτικά (κάνναβη) –καθώς το κάπνισμα χασίς αναγορευόταν σε τελετή αντίθεσης προς τον πόλεμο στο Βιετνάμ και ανυπακοής προς το ορθολογικό διαφωτιστικό κατεστημένο– υιοθετώντας εν τέλει τα χαρακτηριστικά κάποιων προ-Διαφωτισμού κοινωνιών κ.λπ. 

Ή όπως έγραφε και ο Γιώργης Οικονομόπουλος στο κείμενό του «Ναρκωτικά και Πολιτική» (περιοδικό Τετράδια, έβδομο, Απρίλης '83):  
«Στη δεκαετία του '60 η χρήση των ψυχεδελικών ουσιών και ιδιαίτερα της κάνναβης, πήρε έναν χαρακτήρα άρνησης των κατεστημένων αξιών (σ.σ. ποιες ήταν αυτές; – μην τα ξαναλέμε), αμφισβήτησης του συμβατικού τρόπου ζωής (σ.σ. ποιος ήταν αυτός; – μην τα ξαναλέμε) και συνδεόμενη με ουμανιστικά και ανατρεπτικά στοιχεία, έγινε σύμβολο της αυτοδιάθεσης. Το αντιπολεμικό και αμφισβητησιακό κίνημα των νέων που εκδηλωνόταν στις ΗΠΑ με την SDS, το κίνημα των γυναικών, οι χίππις, οι μαύροι πάνθηρες και η νέα αριστερά γενικότερα, συνδέθηκαν με τη χρήση των ψυχεδελικών». 

Και γιατί το ροκ απέτυχε, σε κάθε περίπτωση, ν’ αλλάξει την κοινωνία; Γιατί όλα αυτά δεν ήταν εν τέλει αρκετά. Ή όπως έγραφε και ο Οικονομόπουλος για την... ψυχεδέλεια: 
«Φυσικά απ' όλα αυτά δεν βγαίνει αναγκαστικά το συμπέρασμα ότι τα ψυχοδηλωτικά και η κάνναβη είναι κάποια "μαγικά ποτά" για την επανάσταση ή την αλλαγή της κοινωνίας. Κανένα φάρμακο δεν πρόκειται να φέρει την "επικίνδυνη" κοινωνική αλλαγή» (σ.σ. τι να εννοεί άραγε ο Οικονομόπουλος όταν λέει «επικίνδυνη»; – για πείτε εσείς κωθώνια μου...).  

Για διαβάστε, αν δεν έχετε ήδη πιάσει το νόημα, γιατί είστε και βόδια, τι γράφει ο R.G. Davis, ο ιδρυτής τού San Francisco Mime Troupe (σ.σ. τα κωθώνια να μάθουν τι ήταν αυτό), στο βιβλίο «Αντικουλτούρα/ η δημιουργία μιας διαφορετικής κοινωνίας/ τόμος πρώτος » [Ερμείας, Αθήνα 1972]: 
«Όσοι είναι έτοιμοι για αλλαγή μπορούν να κάνουν ό,τι κάνουμε κι εμείς, ή να ενταχθούν σε μας. Η σοσιαλιστική μίμηση και η σοσιαλιστική άμιλλα, ο μεγάλος δάσκαλος».
Γι' αυτό σας λέω... Σταματάτε να γράφετε ό,τι σας κατέβει, γιατί το μόνο που καταφέρνετε είναι να γελοιοποιείστε.

Μετά ένας βλάκας με το αστείο ψευδώνυμο… Κουκλίνος (άκου… Κουκλίνος!) έγραψε: «ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ». Του απάντησα... 
Βλάκα, πάρε δρόμο μη σε... διαφωτίσω πρωινιάτικα. Κομμένος ο διάλογος με τους αγράμματους. Όσοι γουστάρουν μπουρδολόγημα να πάνε να κουβεντιάσουν με τους όμοιούς τους. Κάτι… απελευθερωτές της νεολαίας και κάτι… διαφωτιστικά ζωντόβολα.

Ποιος μίλησε για «επιστροφή στη φύση» (κουβέντα άστοχη και ειρωνική); Μίλησα εγώ για «επιστροφή στη φύση»; Μόνον ένας βλαμμένος θα το έγραφε αυτό, ένας αγράμματος (που διαβάζει Marcuse από τη Wikipedia, αφού δεν έχει ούτε ένα βιβλίο σπίτι του), ή ένας επαγγελματίας διαστροφέας, που έχει την ικανότητα να συμπεραίνει ό,τι θέλει, αναποδογυρίζοντας όσα γράφω. Το νόημα τού τι ακριβώς σήμαινε στα sixties «ανακάλυψη της φύσης» (όρα hippies) συνδεόταν άμεσα με τον αγώνα για αλλαγή της κοινωνίας.

«Αυτό που συμβαίνει είναι η ανακάλυψη (ή μάλλον η εκ νέου ανακάλυψη) της φύσης σαν συμμάχου στον αγώνα κατά των εκμεταλλευτικών κοινωνιών, στις οποίες ο βιασμός της φύσης επιδεινώνει τον βιασμό του ανθρώπου. Η ανακάλυψη των απελευθερωτικών δυνάμεων της φύσης και του ζωτικού τους ρόλου στην οικοδόμηση μιας ελεύθερης κοινωνίας γίνεται μια νέα δύναμη στην κοινωνική αλλαγή».
Herbert Marcuse στο κεφάλαιο «Φύση και Επανάσταση» από το βιβλίο «Αντεπανάσταση και Εξέγερση» [Παπαζήσης, Αθήνα Οκτώβριος 1974]. 

Είναι όμως σίγουρο πως οι αναρχοφασίστες, που κοιμούνται και στον ξύπνιο τους, δεν πρόκειται να καταλάβουν. Αυτοί θα συνεχίσουν να μασάνε το κουτόχορτο τού Ξένοιαστου Παλαβιάρη… εεε… Καβαλάρη ήθελα να πω, την πιο ισχυρή κινηματογραφική αντεπίθεση του «αμερικανικού ονείρου» στα sixties, στην προσπάθειά του να περιφρουρήσει, πανικόβλητο, το είναι του. 
Ή όπως έλεγε κι ο Μarcuse πάλι από το «Αντεπανάσταση και Εξέγερση»: 
«Έχω τονίσει τον απολίτικο, διάχυτο, ανοργάνωτο χαρακτήρα αυτής της δυσαρέσκειας. Η πιθανή μαζική βάση για κοινωνική αλλαγή μπορεί κάλλιστα να γίνει η μαζική βάση για το φασισμό.(…) Η σχέση μεταξύ φιλελεύθερης δημοκρατίας και φασισμού έχει βρει τη συντομότερη και πιο χτυπητή διατύπωση στη φράση: “η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι το πρόσωπο των ιδιοκτητριών τάξεων όταν δεν φοβούνται, ο φασισμός όταν φοβούνται”».