Κύριε Τρούσσα ένα από τα πιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό,ακομπλεξάριστο και άκρως διαφωτιστικό.Ήταν και η αιτία να ανακαλύψω το δισκορυχείο.Με τιμή Ματθαίου Γιώργος
Δεν υπηρχαν πολλα μερη στο πλανητη την ευλογημενη δεκαετια(του εξηντα) που να μην παραξαν ροκ μουσικη με τον ένα η άλλο τροπο,και σε οποιοδηποτε καθεστως.Απλα το ροκ σαν το λουλουδι τραβαει κάθε κοντα του κάθε ζουζουνι.Και όπως θα εχεις καταλαβει εδώ και δεκαετιες στο ελλαντα τραβαει κατά κορον τους ασχετοηλιθιους γραφιαδες που προσθετουν την λαλακια τους στη λιστα της ατελειωτης παπαριαδας.Και δυο παρατηρησεις στο ενδιαφερον και ουσιαστικο σου αρθρο.1.Σχετικα με τον Silvio Rodriguez και τους Βeatles,ας τα ακουνε για πολλοστη φορα ο ενχωριοι πολλα βαρυδες με διπλο καιμακι ροκαδες που πλητουν με τα βαρετα και ανουσια ποπακια τους,και 2.Ως ποτε αυτό το αθλιο απομειναρι που συνεχιζει να αποκαλει εαυτον rolling stones θα περιφερεται σαν περσονα μοντελα στους νεους δρομους που υποδεικνύουν οι US presidents(Από τον Κλιντον μεχρι τον μαυρουκο) τραγουδωντας paint it black?(εδώ εχει γελιο).Καλημερα και συνεχισε τις καλες μουσικες αναφορες.
Γεια σου Γιάννη. Φυσικά και θα συνεχίσω. Πόσω μάλλον όταν απευθύνομαι και σε αναγνώστες που τους ενδιαφέρει να βλέπουν αυτό που είναι. (Ελπίζω να είναι οι περισσότεροι).
Η φωτογραφία με το άγαλμα του Λένον είναι το λιγότερο επιβλητική, γνωρίζοντας που βρίσκεται το αξιοθέατο. Αν δεν μου το'λεγε κάποιος πάντως, θα στοιχιμάτιζα ότι είναι σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη. Δυστυχώς, πάντα θα προωθείται ότι πουλάει περισσότερο (είτε αυτό είναι μουσική, είτε άποψη). Πόσο θα ασχολιόταν κάποιος για το αν οι Στόουνς έπαιξαν στην Κούβα (οι οποίοι ενδέχεται να έχουν παίζει και κάτω στους καταρράκτες του Νιαγάρα), αν δε συνδεόταν με την ιστορία της Κούβας. Πάρα πολύ καλό άρθρο.
Ωραίααα. Πες εσύ τι ξέρεις με τ’ όνομά σου και το επώνυμό σου (δίνοντας εν πάση περιπτώσει το «σωστό» ηλεκτρονικό προφίλ σου) κι εγώ τότε θα σου πω το «κάτι παραπάνω», που μάλλον το αγνοείς…
(Έχω το δικαίωμα να ξέρω αν είσαι νουνεχής αναγνώστης του δισκορυχείου, που θέλει να κάνει μια ειλικρινή κουβέντα, και όχι απ’ αυτούς τους λεμέδες, που ξερνάνε διάφορες ύβρεις και αηδίες, κι έπειτα πάνε και κλαίγονται στα βρωμημπλόγκ, επειδή τους «γράφω»…)
Δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσαι αλλά αυτό που κάνεις είναι υποτιμητικό για τους αναγνώστες. Πρέπει να είσαι πολύ ανασφαλής τελικά. Σιγα μη σου φέρω και πιστοπιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Βρήκα αυτό, ψάχνοντας για τους los pacificos. φαίνεται αξιόπιστο συνολικά και περιλαμβάνει το εξής, ελληνικού ενδιαφέροντος: "Los Kents appeared in 1968. **Pashalidis**, the accordionist, became the guitarist when O’Reilly left the group. Carlos Carnero was the drummer and Mario Moro the bassist. A year later, Waldo O’Farril, a member of Dimensión Vertical, joined the band. After Frank Tony, who was the singer for a short time, left the group, Jorge Conde entered – and this remained as its more stable line-up." http://www.cubanow.net/articles/history-rock-cuba
Σταματήστε ρε κοπαδιασμένοι να μας τα τσουρεκιάζετε με τα ροκοφανή κρατικά μονοπώλια και ξεβουλώστε τ' αυτιά σας με καμια ροκιά που να θερίζει. Και ρίχτε κανα αρθράκι για τίποτα Incredible Hog, Les Variations, Euclid, Highway Robbery, Coloured Balls να γουστάρουμε, ασάλιωτη βαρυμαγκιά.
Άντε Los Pacifloros, που ανακαλύψατε και ροκ στη Φιντελία και γράφετε σεντόνια για τα ανύπαρκτα.
Αφού ψευτοδιάβασαν… Λακάν και Φουκώ βγήκαν οι ανεκδιήγητοι Βρωμηοί να γράψουν άρθρο για το κουβανικό ροκ! Οι θλιβεροί αυτοί καλαμαράδες, που απέκτησαν την ψευτοσυνείδηση του ροκά στο ΒρωμηοΓυμνάσιο, ακούγοντας Led Zeppelin και Jethro Tull, και αφού μάσησαν όλες τις συστημικές καραμέλες για το αμερικάνικο ροκ των sixties (από Monterey και γαϊδουροκαλόκαιρα της αγάπης, μέχρι «Φράουλες και Αίματα» και «Ξένοιαστους… Παλαβιάρηδες»), έχουν το θράσος τώρα να κουβεντιάσουν και για το κουβανικό ροκ! Και από πού αντλούν τα επιχειρήματά τους; Από τη Wikipedia και από τα συγγράμματα των… βρωμηερών (κρατικών) ελληνικών πανεπιστημίων!! Οι κατά τ’ άλλα… αντικρατιστές της πλάκας! Να ήταν τουλάχιστον από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια να πω “ok” –οι Αμερικανοί, όταν είναι ξύπνιοι, και γράφουν για τη μουσικές τους, δεν πιάνονται– αλλά οι Έλληνες με τις παρωπίδες τι να μας πουν για το ροκ (εκείνο το ροκ, το όποιο ροκ) της Σοβιετίας ή της Κούβας; Βρήκαν τώρα οι ανίδεοι, που μάθανε τον Silvio Rodríguez και τους ICAIC από το δισκορυχείον, το 2016, να γράψουν για κάποιους Los Pacificos και για το τι «υπέστησαν» αυτοί οι κύριοι από τον Κάστρο! Επειδή είναι ζώα τους πληροφορώ πως το συγκρότημα αυτό έζησε στην Κούβα για κάμποσα χρόνια δίνοντας συχνότατα συναυλίες – δεν έδωσαν ΜΙΑ δηλαδή, και αφού έπαιξαν Beatles, Kinks κ.λπ. … από ’κει και κάτω αγνοείται η τύχη τους (κοινώς… οι κομμουνιστές τους έριξαν στα θηρία). Οι συναυλίες τους, φυσικά επιτρέπονταν από το καθεστώς –γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση το συγκρότημα θα είχε διαλυθεί από τον πρώτο κιόλας μήνα της παρουσίας του δεν θα ζούσε για χρόνια (αυτές τις απλές σκέψεις οι… καμένοι λακανικοί δεν μπορούν να τις κάνουν) – με το «βρετανικό ρεπερτόριο» ν’ αποδεικνύει πως τα συγκεκριμένα τραγούδια ήταν διαθέσιμα στη χώρα, άμα ήθελε κάποιος να τα βρει και να τ’ ακούσει δηλαδή. Όπως τα άκουσε και ο Rodriguez εξάλλου, ήδη από τα sixties (όπως διαβάσαμε και στη συνέντευξή του).
Χρόνια αργότερα βρέθηκαν κάτι ταινίες, λέει, από live των Los Pacificos, και μια πανάγνωστη εταιρεία από το Μαϊάμι, που κανείς δεν ξέρει τι άλλο έχει κάνει (και ξέρετε τώρα τι σημαίνει Μαϊάμι εν σχέσει με την Κούβα, και πόσο βάση μπορεί να δώσει κάποιος σε τέτοιες «πληροφορίες») έστησε το μύθο. Οι κυνηγημένοι Los Pacificos, με τα… δανεικά όργανα και με τον τραγουδιστή και ρυθμικό κιθαρίστα τους Carlos Davila να σκοτώνεται στην Ανγκόλα κάποτε στα seventies (προφανώς, για τους μαλακοκάβληδες, τον είχε στείλει εκεί ο Κάστρο για να τον ξεφορτωθεί…).
Ας δούμε όμως τι γράφουν κάποιοι άλλοι πανεπιστημιακοί, όχι σαν τους Έλληνες και τα βρωμηολιγούρια ΤΗΣ ροκ, που ξέρουν (οι «άλλοι πανεπιστημιακοί») να ψάχνουν και να γράφουν με καθαρό μυαλό…
“Los Pacificos were Cuba’s first Beatles cover band, performing Beatles music in English and WEARING Beatles suits (σ.σ. που τα εύρισκαν;) in a variety of Havana venues (σ.σ. έπαιζαν σε διάφορους χώρους). While they never recorded, at the height of their career (which lasted from 1965 to 1970) a performance at the 5.000 seat Anfiteatro de Marianao was cancelled because of the size of the overflow crowd wanting to hear Beatles music performed live” (σ.σ. για τέτοιους λόγους έχουν ματαιωθεί εκατοντάδες συναυλίες σε κάθε γωνιά του κόσμου).
Αντιλαμβάνονται τα ζώα τι λένε εδώ οι Deborah Pacini Hernandez, Hector Fernandez L’Hoeste και Eric Zolov (του University of Pittsburgh Press) στο βιβλίο τους “Rockin’ Las Americas/ The Global Politics of Rock in Latin/o America”; Είμαι σίγουρος πως ΟΧΙ, αφού το άχυρο έχει πλημμυρίσει τη βοϊδοκεφάλα τους.
Τι απέγιναν τα μέλη των Los Pacificos δεν ξέρω… αν και το πιο πιθανόν είναι το… αιμοσταγές καθεστώς να τους παλούκωσε σε κάποια πλατεία της Αβάνας. Ο leader τους όμως (τραγουδιστής και κιθαρίστας) Pepe Piñeiro, που πρόλαβε και γλίτωσε τον ανασκολοπισμό, εμφανίστηκε στο μεγάλο κονσέρτο που είχε διοργανωθεί στην Αβάνα τον Δεκέμβριο του 1990 στη μνήμη του John Lennon, δίπλα στους Carlos Varela, Santiago Feliu κ.ά.
Η αντικομμουνιστική ροκιά -δεν εννοώ αντισοβιετική- που υπήρξε στην ελλάδα, με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πρέπει να είναι μοναδικό φαινόμενο σε δυτικοευρωπαϊκό επίπεδο. Ήταν σίγουρα κυρίαρχη αντίληψη στην ύστερη μεταπολίτευση που βιώσα εγώ (ως "ροκάς" σπεύδω να διευκρινίσω), αλλά η καταγωγή της είναι μάλλον στα 60'ς (σκέπτομαι τον τουρνά, τον ρόμπερτ ουίλιαμς, ή τον μαστοράκη και τον καρατζαφέρη. Κατά βάθος είχε να κάνει περισσότερο με την μικροαστική αντίληψη περί προόδου, παρά με κάποιο ανατρεπτικό πρόταγμα. Σε αυτό ο κατσάπης μπορεί να έχει δίκιο κατά λάθος. Μπορεί να ήταν μια υπαρκτή αόριστη διαμάχη στο εσωτερικό τους status quo μεταξύ συντηρητικών / "εκσυγχρονιστών". Αυτό κατά κάποιον τρόπο καθιστά το θέμα πρόσφορο και για προβολές στο σήμερα, από διάφορους του ακραίου κέντρου, όπως ο μανδραβέλης, αλλά, λόγω της μεταπολιτευτικής εξέλιξης, και για κάποιους που νομίζουν ότι οι καταλήψεις του 815, το χημείο κλπ έχουν σχέση με τα σημερινά διακυβεύματα.
Είναι η δική μου προσωπική άποψη και όποιος θέλει την αποδέχεται. Οι (Los) Pacificos βάσει των κομματιών που ανθολογούνται σ’ εκείνο το CD της εταιρείας από το Μαϊάμι (πρωτεύουσα των κουβανών αντικαθεστωτικών και των εγκληματιών μισθοφόρων να υπενθυμίσω), είναι ένα καλό συγκρότημα – τόσο… καλό, που θα μπορούσε κάποιος να το περάσει ακόμη και για αμερικάνικο. Τέτοια συγκροτήματα υπήρχαν παντού στον κόσμο στα sixties. Και βεβαίως στην Ελλάδα (ελληνικά συγκροτήματα, εννοώ, που δεν ξεχώριζαν εύκολα από ’κείνα του Texas-punk). Αυτό ήταν το ζητούμενο; Για μένα, ΟΧΙ. Μπορεί αυτού του τύπου τα γκρουπ να είχαν και να έχουν ακόμη και σήμερα μεγάλο fun, όμως, έτσι όπως εγώ το σκέφτομαι, δεν συγκρίνονται σε αξία μ’ εκείνα τα συγκροτήματα που προσπάθησαν να συνδυάσουν το ροκ (όπως ερχόταν από την Βritish Invasion βασικά) με τα κατά τόπους ηχοχρώματα. Οι μάγκες ήταν οι Forminx, ας πούμε, που επιχείρησαν και πέτυχαν να διασκευάσουν Χατζιδάκι και «Ματζουράνα», οι Τούρκοι των διαγωνισμών Altin Mikrofon, που συνδύασαν το ροκ με την τουρκική γλώσσα και τις μελωδίες της Ανατολίας, οι Κουβανοί που ανακάτεψαν το ροκ με το son και τα γενικότερα latin ηχοχρώματα κ.λπ. Αυτό είναι το βαθύ νόημα του «ελληνικού ροκ», του «τουρκικού ροκ», του «κουβανικού ροκ» κ.ο.κ. Να κάνεις κάτι δηλαδή, που να σε ξεχωρίζει από τους Αγγλοαμερικάνους και όχι να τους αντιγράφεις (έστω και με ταλέντο). Λες και είσαι ο τελευταίος άποικος. Δεν πρόκειται να συγκρίνω ποτέ τους κάθε Pacificos με τους Grupo Los Barbas ας πούμε τού “O Bembe O Bamba”…
Κατά τα λοιπά οι αμερικανοί συγγραφείς δεν τα λένε καλά, γιατί μπερδεύουν, λέει, τα ονόματα… πριν λεγόντουσαν αλλιώς οι Pacificos και μετά αλλιώς… Για κοίτα ρε τους ειδήμονες του κουβανικού ροκ, που ξέρουν και τους Τζαβαδαμαςκούκα της Κούβας, που μετά έγιναν… Play Boys!! Εδώ, μέχρι χθες δεν είχαν ακούσει ούτε τους ICAIC (!!) και τώρα μας το παίζουν επαΐοντες. Αυτό είναι το ατελείωτο θράσος τους!
Αυτοί οι άσχετοι θα πρέπει να ξέρουν πως εκείνο που μετράει, στην περίπτωσή μας, είναι το τι μουσική έπαιζαν τα μέλη του γκρουπ και όχι πώς λέγονταν μέσα στα χρόνια. Και το γεγονός ότι τους επετράπη να ηχογραφήσουν –γιατί τέτοιου τύπου πολύ καλή ηχογράφηση (και μάλιστα live) δεν γίνεται από ερασιτέχνες– οι Βρωμηοί δεν το μετρούν καθόλου. Γιατί είναι πανύβλακες. Ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν, γιατί είναι στούρνοι και άσχετοι, τι τεχνικές προδιαγραφές απαιτούνταν για να ηχογραφήσεις «σωστό ήχο» live στα sixties.
Αν οι ήχοι αυτοί ήταν απαγορευμένοι κανένα καθεστώς δεν θα έστελνε συνεργείο για να γράψει live μια συναυλία, με… αντικαθεστωτικά τραγούδια!! Αφήνω το γεγονός πως μιλάμε πια για μια άλλη, για μια δεύτερη συναυλία, αφού εκείνη στην οποίαν αναφέρονται οι Αμερικανοί δεν έγινε (“cancelled because of the size of the overflow crowd wanting to hear Beatles music performed live”). Δηλαδή το γκρουπ, ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ, υπήρχε για κάμποσα χρόνια, άσχετο από το όποια ονόματά του (αυτό είναι εντελώς αδιάφορο για την ουσία της υπόθεσης), παίζοντας και ξαναπαίζοντας.
Και φυσικά δεν ήταν υποχρεωμένοι να ξέρουν οι αμερικανοί συγγραφείς το κάθε κωλο-CD, που βγήκε 35 σχεδόν χρόνια αργότερα και άρα σωστά λένε “they never recorded” – γιατί όντως δεν υφίσταται επίσημη εγγραφή. Μόνον οι ηλίθιοι θα τους απαξίωναν γι’ αυτό τον λόγο.
Όσον αφορά εκείνο το «παράνομο» με τους Beatles… ε… ’ντάξει οι γρόθοι δεν καταλαβαίνουν πλέον με τίποτα. Λόγω του εμπάργκο των Αμερικάνων δίσκοι από τη Δύση δεν έρχονταν στην Κούβα. Έρχονταν όμως δίσκοι από το eastern block (αφού εκεί κυκλοφορούσαν Beatles από τα μέσα του ’60). Τι «παράνομες εισαγωγές» και άλλες τέτοιες μαλακίες μάς τσαμπουνάνε οι γρόθοι;
Τώρα για την τύχη του Davila… Θεωρώ εντελώς ανεδαφικό να επιστρατεύτηκε λόγω… Beatles! Η λογική λέει πως αν ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο θα συνέβαινε πρώτα για τον leader του συγκροτήματος, τον Pepe Piñeiro, και όχι για οποιοδήποτε άλλο μέλος. Εξάλλου, γιατί να μην στέλνονταν και οι τέσσερις στην Ανγκόλα; Ο Κάστρο θα γλίτωνε μια κι έξω μ’ αυτούς τους… παλιο-αντικαθεστωτικούς. Μαλακία έκανε κι αυτός!
Ρε αυτές τις μπούρδες δεν θα τις έλεγαν ούτε οι Μανδραβέληδες!!
Τα ίδια ακριβώς, όμως, ισχύουν ακόμη και αν μιλάμε για στούντιο ηχογράφηση και όχι για live επεξεργασμένο κατόπιν εορτής (στο Μαϊάμι). Πάλι είναι αδύνατον να εξηγηθεί πώς και γιατί μπήκαν σ’ ένα κρατικό στούντιο οι Pacificos, για να ηχογραφήσουν ολόκληρο σετ με Beatles, Kinks κ.λπ. –καθώς ήταν… στιγματισμένοι– και δεν τους πέταξαν έξω με τις κλωτσιές από τις πρώτες κιόλας νότες. Αυτές τις απλές ερωτήσεις οι ηλίθιοι ποτέ δεν τις κάνουν στον εαυτό τους. Γι’ αυτό είναι και ηλίθιοι δηλαδή.
Τα βλακόμετρα ΤΗΣ ροκ μιλάνε για τους Beatles στην Κούβα στα μέσα των sixties, ου μην αλλά και στο 1964! Καλά, τόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι; Δεν ήξερε ο Κάστρο, μετά την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων και τα σκατά που παρέλαβε από την εγκληματική φατρία που κυβερνούσε επί δεκαετίες τη διαλυμένη χώρα, να έχει ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ το τύπωμα δίσκων των Beatles!! Εδώ ακόμη και στην Ελλάδα τα πρώτο LP των Beatles βγήκε το ’64 και τα 45άρια προς το φθινόπωρο του ’63 (με καθυστέρηση, που μπορεί να έφθανε μέχρι και το ένα έτος δηλαδή). Και τι να απαγόρευε ο Κάστρο δηλαδή; Τους δίσκους, που ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠΑΡΓΚΟ δεν έφταναν ποτέ στην Κούβα; Να απαγόρευε την ανύπαρκτη δισκογραφία τους; Για να απαγορεύσεις κάτι πρέπει να υπάρχει. Πρέπει να υφίσταται. Όταν δεν υφίσταται τι να απαγορεύσεις, τον αέρα; Και η χούντα απαγόρευε τον Θεοδωράκη, αλλά δίσκοι και τραγούδια του Θεοδωράκη κυκλοφορούσαν στη χώρα χρόνια πριν την 21/4/1967. Αν δεν υπήρχαν οι δίσκοι τι θα απαγόρευε; Τις μεταδόσεις από το ραδιόφωνο των… ανύπαρκτων άλμπουμ; Τα βλακόμετρα ΤΗΣ ροκ αυτά δεν τα σκέφτονται. Γιατί, το ξαναλέω. Είναι τόσο ηλίθιοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σκεφτούν απλά. Και φυσικά, όταν η κατάσταση στην Κούβα ομαλοποιήθηκε σιγά-σιγά και άρχιζε να ξεφυτρώνουν τα πρώτα γκρουπ, το πράγμα πήρε το δρόμο του. Τραγούδια των Beatles έφταναν στη χώρα από το πρώην eastern block, μετά τα μέσα του ’60 (οι Ανατολικογερμανοί όπως είδαμε, που είχαν άριστες σχέσεις με το καθεστώς του Κάστρο, τύπωναν Beatles από το 1964) και κάπως έτσι επηρεάστηκαν και οι Pacificos και όλοι οι υπόλοιποι. Τώρα βέβαια οι μπουρδολόγοι ΤΗΣ ΡΟΚ μπορεί να βγουν και να που πως οι… Pacificos έπαιζαν Beatles από το 1963 (ακούγοντάς τους από ανύπαρκτους δίσκους… μην τα ξαναλέμε) και πως λιντσαρίστηκαν γι’ αυτό. Τόσο κιλά μαλάκες!
Είμαστε και στο facebook εδώ και λίγες μέρες… Όποια ενδιαφέρουσα συνομιλία παρουσιάζεται εκεί και αφορά σε αναρτήσεις του δισκορυχείου θα μεταφέρεται κι εδώ – στο φυσικό της χώρο.
Α μέρος
Θανάσης Γιαννόπουλος Επειδή βαριέμαι να μπαίνω στο μπλογκ με το id μου (μας έχει καταστρέψει το γαμώ φβ) να το πω από εδώ: 1) Ποιος έχει κάποιο χαρτί, ή γενικότερα κάποιο ντοκουμέντο (μέρος από ομιλία κλπ) που να λέει οτι οι Μπητλς ή το ροκ απαγορεύονταν στην Κούβα; Γιατί νομίζω οτι μπερδεύουμε τη στάση του ΚΚΕ στην Ελλάδα με το ΚΚ της Κούβας. 2) Όταν ο Τσε με τον Κάστρο κάνανε περιοδεία στο Αμέρικα και τους αντιμετώπιζαν σαν ροκ σταρς, όταν το πρώτο που ήθελε ο Τσε μετά την επικράτηση της επανάστασης ήταν να φτιάξουν καλύτερη Κόλα από την αμερικάνικη Κόκα Κόλα (και το πέτυχαν οι μπαγάσες!) δε νομίζω να ήταν και τόσο κυνηγημένος ο αμερικάνικος τρόπος ζωής και το ροκ! 3) Το πάρκο Τζον Λένον με το άγαλμα του Λένουν -σε ποια πόλη είναι;
Φώντας Τρούσας Έχουμε σκοτωθεί γι' αυτά στο δισκορυχείον!
Θανάσης Γιαννόπουλος ξέχασα να σου πω και καλώς όρισες... Τέλος πάντων... Το θέμα είναι οτι μου κάνει κάποια παράνοια όλο αυτό. Από τη μια δηλαδή ο Κάστρο που κυνήγαγε το ροκ κι από την άλλη ο Κάστρο που βάζει το άγαλμα του Λένον. Από τη μια ο Κάστρο που κυνήγαγε τους ομοφυλόφιλους κι από την άλλη ο Κάστρο που εντάσσει την εγχείριση αλλαγής φύλου στις επεμβάσεις που γίνονται στα κρατικά νοσοκομεία και αναγνωρίζει την αλλαγή ταυτότητας στους πολίτες του. Η αλήθεια βέβαια βρίσκεται κάπου αλλού και πρέπει κανένας να πάει στην Κούβα για να την ψάξει. Και για να δώσω ένα στοιχείο: στον περίβολο του καθεδρικού ναού της Αβάνας έχουν άγαλμα της πριγκήπισσας Νταϊάνα. Πες το αυτό στους φιλελέδες που τρώνε τους Τραμπ αμάσητους αλλά διυλίζουν τους Κάστρο και ρώτα τους αν ξέρουν τι φράξια ήταν η Νταϊανα -Τρότσκυ; Μαοϊκή; Σταλινική;
Φώντας Τρούσας Λένε ότι το απγόρευσε παλιά, στα sixties - και πως έστελνε τους ροκάδες φαντάρους στην Αγγόλα, για να γλιτώσει από τα συγκροτήματα!! Διάβασε εδώ στα σχόλια...
Θανάσης Γιαννόπουλος εντάξει -το απαγόρευε, από πού προκύπτει αυτό; Υπάρχει κάποια παραπομπή; Μιλάω για αναφορά σε κουβανέζικη πηγή, όχι για το τι έγραφε ο κάθε φίτσουλας στις ΗΠΑ. Επειδή τώρα έτυχε να έχω πάει στην Κούβα γνωρίζω από πρώτο χέρι (από ανθρώπους που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στην Αγγόλα) οτι εκεί πήγαν εθελοντές. Και αυτό ήταν η μαγκιά του Κάστρο (σε σχέση με τους Σαντινίστας) οτι χρησιμοποιούσε παντού εθελοντές (σε αντίθεση με τον Ορτέγκα που επιστράτευε κόσμο) κι αυτός ήταν ο λόγος που πετύχαιναν οι Κουβανέζικες επιχειρήσεις (από το εσωτερικό -Κόλπος των Χοίρων -μέχρι όλη την υφήλιο). Πολλά συγκροτήματα, ειδικά από το ΄90 και μετά -έβγαιναν εκτός Κούβας για να κάνουν διεθνή καριέρα και εκεί πούλαγαν το "δεν μας βγάλανε δίσκο στην Κούβα -είμαστε κυνηγημένοι". Βέβαια κι εγώ με σένα αν πηγαίναμε και ζητάγαμε να μας βγάλουν δίσκο στην Κούβα δεν θα το έκαναν, γιατί είμαστε τσουρούκια από πλευράς μουσικών ικανοτήτων -αυτό τι θα πει; Κλασσική περίπτωση οι Orishas (που παίζουν χιπ χοπ) και έβγαλαν την πρώτη δισκάρα τους στην Κούβα, (στα τραγούδια τους μίλαγαν για τη φτώχεια και την απελπισία των κατοίκων του νησιού, για την καταπίεση που δέχονταν ως μουσικοί από την παραδοσιακή σκηνή της Κούβα κλπ) -μάλιστα τους είχε συναντήσει προσωπικά ο Φιδέλ και τους είχε πει: "εσείς λοιπόν κάνετε τόση φασαρία!" Όταν ο πρώτος δίσκος τους πούλησε και στο εξωτερικό, την έκαναν για Γαλλία, δήλωσαν κυνηγημένοι, μάζεψαν κι ένα Γκράμι και δεν έβγαλαν τίποτα της προκοπής στη συνέχεια. Συγνώμη που δεν τα γράφω αυτά στο μπλογκ σου αλλά βαριέμαι να διαβάσω τόσα σχόλια. Προφανώς οτι θέλεις μπορείς να το χρησιμοποιήσεις, όπου θέλεις -δεν χρειάζεσαι καν την άδειά μου. Και λέω κάτι απλό: Στις ΗΠΑ απαγόρευαν στους μαύρους να κατουράνε στις ίδιες τουαλέτες με τους λευκούς, στην Ελλάδα ψήφιζαν τα δέντρα για να βγει ο "εθνάρχης" και να τον χαστουκίζει η Φρειδερίκη και σε αυτό το σκηνικό κάποιοι περιμένουν να έχει απόψεις 21ου αιώνα ο Κάστρο! Ε, δεν είχε! Το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό. Και κανένας άλλος δεν είχε εκείνη την εποχή. Η διαφορά είναι οτι ο Κάστρο με τα χρόνια προχώρησε ενώ κάποιοι παπάρες με τα χρόνια έχουν γυρίσει πιο πίσω κι από τους προπαππούδες τους τούς γερμανοτσολιάδες. Και ακόμα μια μικρούλα διαφορά είναι οτι ο Κάστρο σηκώθηκε κι έκανε επανάσταση μόνος του με 10 φίλους (μιλάω για την αποτυχημένη εισβολή στο Μονκέδα) κι έχουμε τώρα τον κάθε παπαρίδη που η μεγαλύτερη επαναστατική του πράξη είναι να αλλάζει κανάλι όταν ο Μπογδάνος βάζει διαφημίσεις, και κάνει κριτική. Άσε μας κουκλίτσα μου!
Φώντας Τρούσας Η χοντρή φαγούρα υπάρχει για το πολύ παρελθόν, για τα sixties. Για μετά δεν λένε κάτι... Εντάξει, τους ξεφεύγει και καμμιά παπαρία πού και πού, και για τότε...
Κύριε Τρούσσα ένα από τα πιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό,ακομπλεξάριστο και άκρως διαφωτιστικό.Ήταν και η αιτία να ανακαλύψω το δισκορυχείο.Με τιμή Ματθαίου Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα'στε καλά.
ΔιαγραφήΔεν υπηρχαν πολλα μερη στο πλανητη την ευλογημενη δεκαετια(του εξηντα) που να μην παραξαν ροκ μουσικη με τον ένα η άλλο τροπο,και σε οποιοδηποτε καθεστως.Απλα το ροκ σαν το λουλουδι τραβαει κάθε κοντα του κάθε ζουζουνι.Και όπως θα εχεις καταλαβει εδώ και δεκαετιες στο ελλαντα τραβαει κατά κορον τους ασχετοηλιθιους γραφιαδες που προσθετουν την λαλακια τους στη λιστα της ατελειωτης παπαριαδας.Και δυο παρατηρησεις στο ενδιαφερον και ουσιαστικο σου αρθρο.1.Σχετικα με τον Silvio Rodriguez και τους Βeatles,ας τα ακουνε για πολλοστη φορα ο ενχωριοι πολλα βαρυδες με διπλο καιμακι ροκαδες που πλητουν με τα βαρετα και ανουσια ποπακια τους,και 2.Ως ποτε αυτό το αθλιο απομειναρι που συνεχιζει να αποκαλει εαυτον rolling stones θα περιφερεται σαν περσονα μοντελα στους νεους δρομους που υποδεικνύουν οι US presidents(Από τον Κλιντον μεχρι τον μαυρουκο) τραγουδωντας paint it black?(εδώ εχει γελιο).Καλημερα και συνεχισε τις καλες μουσικες αναφορες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Γιάννη.
ΔιαγραφήΦυσικά και θα συνεχίσω. Πόσω μάλλον όταν απευθύνομαι και σε αναγνώστες που τους ενδιαφέρει να βλέπουν αυτό που είναι. (Ελπίζω να είναι οι περισσότεροι).
Η φωτογραφία με το άγαλμα του Λένον είναι το λιγότερο επιβλητική, γνωρίζοντας που βρίσκεται το αξιοθέατο. Αν δεν μου το'λεγε κάποιος πάντως, θα στοιχιμάτιζα ότι είναι σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, πάντα θα προωθείται ότι πουλάει περισσότερο (είτε αυτό είναι μουσική, είτε άποψη). Πόσο θα ασχολιόταν κάποιος για το αν οι Στόουνς έπαιξαν στην Κούβα (οι οποίοι ενδέχεται να έχουν παίζει και κάτω στους καταρράκτες του Νιαγάρα), αν δε συνδεόταν με την ιστορία της Κούβας.
Πάρα πολύ καλό άρθρο.
Φώντα ξέρεις κάτι για ένα κουβανέζικο γκρουπ των 60s, τους Los Pacificos;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ τι ξέρεις γι' αυτούς; Αυτά που διάβασες από την ό,τι-να'ναι wikipedia, γιατί εγώ ξέρω κι άλλα...
ΔιαγραφήΜα γι΄αυτό σε ρωτάω.
ΔιαγραφήΥποτίθεται ότι εδώ ερχόμαστε για να ακούσουμε το "κάτι παραπάνω".
Μην αρπάζεσαι...
Ωραίααα.
ΔιαγραφήΠες εσύ τι ξέρεις με τ’ όνομά σου και το επώνυμό σου (δίνοντας εν πάση περιπτώσει το «σωστό» ηλεκτρονικό προφίλ σου) κι εγώ τότε θα σου πω το «κάτι παραπάνω», που μάλλον το αγνοείς…
(Έχω το δικαίωμα να ξέρω αν είσαι νουνεχής αναγνώστης του δισκορυχείου, που θέλει να κάνει μια ειλικρινή κουβέντα, και όχι απ’ αυτούς τους λεμέδες, που ξερνάνε διάφορες ύβρεις και αηδίες, κι έπειτα πάνε και κλαίγονται στα βρωμημπλόγκ, επειδή τους «γράφω»…)
Δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσαι αλλά αυτό που κάνεις είναι υποτιμητικό για τους αναγνώστες. Πρέπει να είσαι πολύ ανασφαλής τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγα μη σου φέρω και πιστοπιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Άσ'το καλύτερα. Και συγνώμη για την ενόχληση...
Δεν κάνει τίποτα… Στο καλό…
ΔιαγραφήΕσύ με τη βρωμηά σου κι εγώ με την… ανασφάλειά μου.
Βρήκα αυτό, ψάχνοντας για τους los pacificos. φαίνεται αξιόπιστο συνολικά και περιλαμβάνει το εξής, ελληνικού ενδιαφέροντος: "Los Kents appeared in 1968. **Pashalidis**, the accordionist, became the guitarist when O’Reilly left the group. Carlos Carnero was the drummer and Mario Moro the bassist. A year later, Waldo O’Farril, a member of Dimensión Vertical, joined the band. After Frank Tony, who was the singer for a short time, left the group, Jorge Conde entered – and this remained as its more stable line-up." http://www.cubanow.net/articles/history-rock-cuba
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έχουμε πει, μεταξύ αστείου και σοβαρού, όποια… ροκ πέτρα και να σηκώσεις Έλληνα θα βρεις από κάτω.
ΔιαγραφήLOS PACIFICOS
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=03_3SBk_SKc
&
https://www.youtube.com/watch?v=iXcgjoqjOX0
Σταματήστε ρε κοπαδιασμένοι να μας τα τσουρεκιάζετε με τα ροκοφανή κρατικά μονοπώλια και ξεβουλώστε τ' αυτιά σας με καμια ροκιά που να θερίζει. Και ρίχτε κανα αρθράκι για τίποτα Incredible Hog, Les Variations, Euclid, Highway Robbery, Coloured Balls να γουστάρουμε, ασάλιωτη βαρυμαγκιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε Los Pacifloros, που ανακαλύψατε και ροκ στη Φιντελία και γράφετε σεντόνια για τα ανύπαρκτα.
Εδώ στο δισκορυχείον γράφουμε και για τέτοια πράγματα, άλλοι δεν ξέρουνε που παν τα τέσσερα...
ΔιαγραφήΑφού ψευτοδιάβασαν… Λακάν και Φουκώ βγήκαν οι ανεκδιήγητοι Βρωμηοί να γράψουν άρθρο για το κουβανικό ροκ! Οι θλιβεροί αυτοί καλαμαράδες, που απέκτησαν την ψευτοσυνείδηση του ροκά στο ΒρωμηοΓυμνάσιο, ακούγοντας Led Zeppelin και Jethro Tull, και αφού μάσησαν όλες τις συστημικές καραμέλες για το αμερικάνικο ροκ των sixties (από Monterey και γαϊδουροκαλόκαιρα της αγάπης, μέχρι «Φράουλες και Αίματα» και «Ξένοιαστους… Παλαβιάρηδες»), έχουν το θράσος τώρα να κουβεντιάσουν και για το κουβανικό ροκ! Και από πού αντλούν τα επιχειρήματά τους; Από τη Wikipedia και από τα συγγράμματα των… βρωμηερών (κρατικών) ελληνικών πανεπιστημίων!! Οι κατά τ’ άλλα… αντικρατιστές της πλάκας! Να ήταν τουλάχιστον από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια να πω “ok” –οι Αμερικανοί, όταν είναι ξύπνιοι, και γράφουν για τη μουσικές τους, δεν πιάνονται– αλλά οι Έλληνες με τις παρωπίδες τι να μας πουν για το ροκ (εκείνο το ροκ, το όποιο ροκ) της Σοβιετίας ή της Κούβας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρήκαν τώρα οι ανίδεοι, που μάθανε τον Silvio Rodríguez και τους ICAIC από το δισκορυχείον, το 2016, να γράψουν για κάποιους Los Pacificos και για το τι «υπέστησαν» αυτοί οι κύριοι από τον Κάστρο!
Επειδή είναι ζώα τους πληροφορώ πως το συγκρότημα αυτό έζησε στην Κούβα για κάμποσα χρόνια δίνοντας συχνότατα συναυλίες – δεν έδωσαν ΜΙΑ δηλαδή, και αφού έπαιξαν Beatles, Kinks κ.λπ. … από ’κει και κάτω αγνοείται η τύχη τους (κοινώς… οι κομμουνιστές τους έριξαν στα θηρία). Οι συναυλίες τους, φυσικά επιτρέπονταν από το καθεστώς –γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση το συγκρότημα θα είχε διαλυθεί από τον πρώτο κιόλας μήνα της παρουσίας του δεν θα ζούσε για χρόνια (αυτές τις απλές σκέψεις οι… καμένοι λακανικοί δεν μπορούν να τις κάνουν) – με το «βρετανικό ρεπερτόριο» ν’ αποδεικνύει πως τα συγκεκριμένα τραγούδια ήταν διαθέσιμα στη χώρα, άμα ήθελε κάποιος να τα βρει και να τ’ ακούσει δηλαδή. Όπως τα άκουσε και ο Rodriguez εξάλλου, ήδη από τα sixties (όπως διαβάσαμε και στη συνέντευξή του).
Χρόνια αργότερα βρέθηκαν κάτι ταινίες, λέει, από live των Los Pacificos, και μια πανάγνωστη εταιρεία από το Μαϊάμι, που κανείς δεν ξέρει τι άλλο έχει κάνει (και ξέρετε τώρα τι σημαίνει Μαϊάμι εν σχέσει με την Κούβα, και πόσο βάση μπορεί να δώσει κάποιος σε τέτοιες «πληροφορίες») έστησε το μύθο. Οι κυνηγημένοι Los Pacificos, με τα… δανεικά όργανα και με τον τραγουδιστή και ρυθμικό κιθαρίστα τους Carlos Davila να σκοτώνεται στην Ανγκόλα κάποτε στα seventies (προφανώς, για τους μαλακοκάβληδες, τον είχε στείλει εκεί ο Κάστρο για να τον ξεφορτωθεί…).
Ας δούμε όμως τι γράφουν κάποιοι άλλοι πανεπιστημιακοί, όχι σαν τους Έλληνες και τα βρωμηολιγούρια ΤΗΣ ροκ, που ξέρουν (οι «άλλοι πανεπιστημιακοί») να ψάχνουν και να γράφουν με καθαρό μυαλό…
“Los Pacificos were Cuba’s first Beatles cover band, performing Beatles music in English and WEARING Beatles suits (σ.σ. που τα εύρισκαν;) in a variety of Havana venues (σ.σ. έπαιζαν σε διάφορους χώρους). While they never recorded, at the height of their career (which lasted from 1965 to 1970) a performance at the 5.000 seat Anfiteatro de Marianao was cancelled because of the size of the overflow crowd wanting to hear Beatles music performed live” (σ.σ. για τέτοιους λόγους έχουν ματαιωθεί εκατοντάδες συναυλίες σε κάθε γωνιά του κόσμου).
Αντιλαμβάνονται τα ζώα τι λένε εδώ οι Deborah Pacini Hernandez, Hector Fernandez L’Hoeste και Eric Zolov (του University of Pittsburgh Press) στο βιβλίο τους “Rockin’ Las Americas/ The Global Politics of Rock in Latin/o America”; Είμαι σίγουρος πως ΟΧΙ, αφού το άχυρο έχει πλημμυρίσει τη βοϊδοκεφάλα τους.
Τι απέγιναν τα μέλη των Los Pacificos δεν ξέρω… αν και το πιο πιθανόν είναι το… αιμοσταγές καθεστώς να τους παλούκωσε σε κάποια πλατεία της Αβάνας. Ο leader τους όμως (τραγουδιστής και κιθαρίστας) Pepe Piñeiro, που πρόλαβε και γλίτωσε τον ανασκολοπισμό, εμφανίστηκε στο μεγάλο κονσέρτο που είχε διοργανωθεί στην Αβάνα τον Δεκέμβριο του 1990 στη μνήμη του John Lennon, δίπλα στους Carlos Varela, Santiago Feliu κ.ά.
Το ξέρω. Το αυτί των ηλιθίων δεν θα ιδρώσει…
Η αντικομμουνιστική ροκιά -δεν εννοώ αντισοβιετική- που υπήρξε στην ελλάδα, με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πρέπει να είναι μοναδικό φαινόμενο σε δυτικοευρωπαϊκό επίπεδο. Ήταν σίγουρα κυρίαρχη αντίληψη στην ύστερη μεταπολίτευση που βιώσα εγώ (ως "ροκάς" σπεύδω να διευκρινίσω), αλλά η καταγωγή της είναι μάλλον στα 60'ς (σκέπτομαι τον τουρνά, τον ρόμπερτ ουίλιαμς, ή τον μαστοράκη και τον καρατζαφέρη. Κατά βάθος είχε να κάνει περισσότερο με την μικροαστική αντίληψη περί προόδου, παρά με κάποιο ανατρεπτικό πρόταγμα. Σε αυτό ο κατσάπης μπορεί να έχει δίκιο κατά λάθος. Μπορεί να ήταν μια υπαρκτή αόριστη διαμάχη στο εσωτερικό τους status quo μεταξύ συντηρητικών / "εκσυγχρονιστών". Αυτό κατά κάποιον τρόπο καθιστά το θέμα πρόσφορο και για προβολές στο σήμερα, από διάφορους του ακραίου κέντρου, όπως ο μανδραβέλης, αλλά, λόγω της μεταπολιτευτικής εξέλιξης, και για κάποιους που νομίζουν ότι οι καταλήψεις του 815, το χημείο κλπ έχουν σχέση με τα σημερινά διακυβεύματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήMama Mama είσαι πολύ… συγκινητική, αλλά επειδή είσαι νέα στον blogger θα πρέπει να φας πολλά καρβέλια ακόμη για να με πείσεις για τις προθέσεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η δική μου προσωπική άποψη και όποιος θέλει την αποδέχεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι (Los) Pacificos βάσει των κομματιών που ανθολογούνται σ’ εκείνο το CD της εταιρείας από το Μαϊάμι (πρωτεύουσα των κουβανών αντικαθεστωτικών και των εγκληματιών μισθοφόρων να υπενθυμίσω), είναι ένα καλό συγκρότημα – τόσο… καλό, που θα μπορούσε κάποιος να το περάσει ακόμη και για αμερικάνικο. Τέτοια συγκροτήματα υπήρχαν παντού στον κόσμο στα sixties. Και βεβαίως στην Ελλάδα (ελληνικά συγκροτήματα, εννοώ, που δεν ξεχώριζαν εύκολα από ’κείνα του Texas-punk). Αυτό ήταν το ζητούμενο; Για μένα, ΟΧΙ.
Μπορεί αυτού του τύπου τα γκρουπ να είχαν και να έχουν ακόμη και σήμερα μεγάλο fun, όμως, έτσι όπως εγώ το σκέφτομαι, δεν συγκρίνονται σε αξία μ’ εκείνα τα συγκροτήματα που προσπάθησαν να συνδυάσουν το ροκ (όπως ερχόταν από την Βritish Invasion βασικά) με τα κατά τόπους ηχοχρώματα.
Οι μάγκες ήταν οι Forminx, ας πούμε, που επιχείρησαν και πέτυχαν να διασκευάσουν Χατζιδάκι και «Ματζουράνα», οι Τούρκοι των διαγωνισμών Altin Mikrofon, που συνδύασαν το ροκ με την τουρκική γλώσσα και τις μελωδίες της Ανατολίας, οι Κουβανοί που ανακάτεψαν το ροκ με το son και τα γενικότερα latin ηχοχρώματα κ.λπ. Αυτό είναι το βαθύ νόημα του «ελληνικού ροκ», του «τουρκικού ροκ», του «κουβανικού ροκ» κ.ο.κ. Να κάνεις κάτι δηλαδή, που να σε ξεχωρίζει από τους Αγγλοαμερικάνους και όχι να τους αντιγράφεις (έστω και με ταλέντο). Λες και είσαι ο τελευταίος άποικος.
Δεν πρόκειται να συγκρίνω ποτέ τους κάθε Pacificos με τους Grupo Los Barbas ας πούμε τού “O Bembe O Bamba”…
Κατά τα λοιπά οι αμερικανοί συγγραφείς δεν τα λένε καλά, γιατί μπερδεύουν, λέει, τα ονόματα… πριν λεγόντουσαν αλλιώς οι Pacificos και μετά αλλιώς…
Για κοίτα ρε τους ειδήμονες του κουβανικού ροκ, που ξέρουν και τους Τζαβαδαμαςκούκα της Κούβας, που μετά έγιναν… Play Boys!! Εδώ, μέχρι χθες δεν είχαν ακούσει ούτε τους ICAIC (!!) και τώρα μας το παίζουν επαΐοντες. Αυτό είναι το ατελείωτο θράσος τους!
Αυτοί οι άσχετοι θα πρέπει να ξέρουν πως εκείνο που μετράει, στην περίπτωσή μας, είναι το τι μουσική έπαιζαν τα μέλη του γκρουπ και όχι πώς λέγονταν μέσα στα χρόνια. Και το γεγονός ότι τους επετράπη να ηχογραφήσουν –γιατί τέτοιου τύπου πολύ καλή ηχογράφηση (και μάλιστα live) δεν γίνεται από ερασιτέχνες– οι Βρωμηοί δεν το μετρούν καθόλου. Γιατί είναι πανύβλακες. Ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν, γιατί είναι στούρνοι και άσχετοι, τι τεχνικές προδιαγραφές απαιτούνταν για να ηχογραφήσεις «σωστό ήχο» live στα sixties.
Αν οι ήχοι αυτοί ήταν απαγορευμένοι κανένα καθεστώς δεν θα έστελνε συνεργείο για να γράψει live μια συναυλία, με… αντικαθεστωτικά τραγούδια!! Αφήνω το γεγονός πως μιλάμε πια για μια άλλη, για μια δεύτερη συναυλία, αφού εκείνη στην οποίαν αναφέρονται οι Αμερικανοί δεν έγινε (“cancelled because of the size of the overflow crowd wanting to hear Beatles music performed live”). Δηλαδή το γκρουπ, ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ, υπήρχε για κάμποσα χρόνια, άσχετο από το όποια ονόματά του (αυτό είναι εντελώς αδιάφορο για την ουσία της υπόθεσης), παίζοντας και ξαναπαίζοντας.
Και φυσικά δεν ήταν υποχρεωμένοι να ξέρουν οι αμερικανοί συγγραφείς το κάθε κωλο-CD, που βγήκε 35 σχεδόν χρόνια αργότερα και άρα σωστά λένε “they never recorded” – γιατί όντως δεν υφίσταται επίσημη εγγραφή. Μόνον οι ηλίθιοι θα τους απαξίωναν γι’ αυτό τον λόγο.
Όσον αφορά εκείνο το «παράνομο» με τους Beatles… ε… ’ντάξει οι γρόθοι δεν καταλαβαίνουν πλέον με τίποτα.
Λόγω του εμπάργκο των Αμερικάνων δίσκοι από τη Δύση δεν έρχονταν στην Κούβα. Έρχονταν όμως δίσκοι από το eastern block (αφού εκεί κυκλοφορούσαν Beatles από τα μέσα του ’60). Τι «παράνομες εισαγωγές» και άλλες τέτοιες μαλακίες μάς τσαμπουνάνε οι γρόθοι;
Τώρα για την τύχη του Davila… Θεωρώ εντελώς ανεδαφικό να επιστρατεύτηκε λόγω… Beatles!
Η λογική λέει πως αν ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο θα συνέβαινε πρώτα για τον leader του συγκροτήματος, τον Pepe Piñeiro, και όχι για οποιοδήποτε άλλο μέλος. Εξάλλου, γιατί να μην στέλνονταν και οι τέσσερις στην Ανγκόλα; Ο Κάστρο θα γλίτωνε μια κι έξω μ’ αυτούς τους… παλιο-αντικαθεστωτικούς. Μαλακία έκανε κι αυτός!
Ρε αυτές τις μπούρδες δεν θα τις έλεγαν ούτε οι Μανδραβέληδες!!
Ούτε οι rolling stones στο altamont τέτοιον ήχο live σαν τους los pacificos
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιο λάκκο έχει η φάβα!
ΔιαγραφήΤα ίδια ακριβώς, όμως, ισχύουν ακόμη και αν μιλάμε για στούντιο ηχογράφηση και όχι για live επεξεργασμένο κατόπιν εορτής (στο Μαϊάμι).
Πάλι είναι αδύνατον να εξηγηθεί πώς και γιατί μπήκαν σ’ ένα κρατικό στούντιο οι Pacificos, για να ηχογραφήσουν ολόκληρο σετ με Beatles, Kinks κ.λπ. –καθώς ήταν… στιγματισμένοι– και δεν τους πέταξαν έξω με τις κλωτσιές από τις πρώτες κιόλας νότες.
Αυτές τις απλές ερωτήσεις οι ηλίθιοι ποτέ δεν τις κάνουν στον εαυτό τους. Γι’ αυτό είναι και ηλίθιοι δηλαδή.
Τα βλακόμετρα ΤΗΣ ροκ μιλάνε για τους Beatles στην Κούβα στα μέσα των sixties, ου μην αλλά και στο 1964! Καλά, τόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερε ο Κάστρο, μετά την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων και τα σκατά που παρέλαβε από την εγκληματική φατρία που κυβερνούσε επί δεκαετίες τη διαλυμένη χώρα, να έχει ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ το τύπωμα δίσκων των Beatles!! Εδώ ακόμη και στην Ελλάδα τα πρώτο LP των Beatles βγήκε το ’64 και τα 45άρια προς το φθινόπωρο του ’63 (με καθυστέρηση, που μπορεί να έφθανε μέχρι και το ένα έτος δηλαδή).
Και τι να απαγόρευε ο Κάστρο δηλαδή; Τους δίσκους, που ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠΑΡΓΚΟ δεν έφταναν ποτέ στην Κούβα; Να απαγόρευε την ανύπαρκτη δισκογραφία τους; Για να απαγορεύσεις κάτι πρέπει να υπάρχει. Πρέπει να υφίσταται. Όταν δεν υφίσταται τι να απαγορεύσεις, τον αέρα; Και η χούντα απαγόρευε τον Θεοδωράκη, αλλά δίσκοι και τραγούδια του Θεοδωράκη κυκλοφορούσαν στη χώρα χρόνια πριν την 21/4/1967. Αν δεν υπήρχαν οι δίσκοι τι θα απαγόρευε; Τις μεταδόσεις από το ραδιόφωνο των… ανύπαρκτων άλμπουμ;
Τα βλακόμετρα ΤΗΣ ροκ αυτά δεν τα σκέφτονται. Γιατί, το ξαναλέω. Είναι τόσο ηλίθιοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σκεφτούν απλά.
Και φυσικά, όταν η κατάσταση στην Κούβα ομαλοποιήθηκε σιγά-σιγά και άρχιζε να ξεφυτρώνουν τα πρώτα γκρουπ, το πράγμα πήρε το δρόμο του. Τραγούδια των Beatles έφταναν στη χώρα από το πρώην eastern block, μετά τα μέσα του ’60 (οι Ανατολικογερμανοί όπως είδαμε, που είχαν άριστες σχέσεις με το καθεστώς του Κάστρο, τύπωναν Beatles από το 1964) και κάπως έτσι επηρεάστηκαν και οι Pacificos και όλοι οι υπόλοιποι.
Τώρα βέβαια οι μπουρδολόγοι ΤΗΣ ΡΟΚ μπορεί να βγουν και να που πως οι… Pacificos έπαιζαν Beatles από το 1963 (ακούγοντάς τους από ανύπαρκτους δίσκους… μην τα ξαναλέμε) και πως λιντσαρίστηκαν γι’ αυτό. Τόσο κιλά μαλάκες!
Είμαστε και στο facebook εδώ και λίγες μέρες…
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποια ενδιαφέρουσα συνομιλία παρουσιάζεται εκεί και αφορά σε αναρτήσεις του δισκορυχείου θα μεταφέρεται κι εδώ – στο φυσικό της χώρο.
Α μέρος
Θανάσης Γιαννόπουλος
Επειδή βαριέμαι να μπαίνω στο μπλογκ με το id μου (μας έχει καταστρέψει το γαμώ φβ) να το πω από εδώ: 1) Ποιος έχει κάποιο χαρτί, ή γενικότερα κάποιο ντοκουμέντο (μέρος από ομιλία κλπ) που να λέει οτι οι Μπητλς ή το ροκ απαγορεύονταν στην Κούβα; Γιατί νομίζω οτι μπερδεύουμε τη στάση του ΚΚΕ στην Ελλάδα με το ΚΚ της Κούβας. 2) Όταν ο Τσε με τον Κάστρο κάνανε περιοδεία στο Αμέρικα και τους αντιμετώπιζαν σαν ροκ σταρς, όταν το πρώτο που ήθελε ο Τσε μετά την επικράτηση της επανάστασης ήταν να φτιάξουν καλύτερη Κόλα από την αμερικάνικη Κόκα Κόλα (και το πέτυχαν οι μπαγάσες!) δε νομίζω να ήταν και τόσο κυνηγημένος ο αμερικάνικος τρόπος ζωής και το ροκ! 3) Το πάρκο Τζον Λένον με το άγαλμα του Λένουν -σε ποια πόλη είναι;
Φώντας Τρούσας
Έχουμε σκοτωθεί γι' αυτά στο δισκορυχείον!
Θανάσης Γιαννόπουλος
ξέχασα να σου πω και καλώς όρισες... Τέλος πάντων... Το θέμα είναι οτι μου κάνει κάποια παράνοια όλο αυτό. Από τη μια δηλαδή ο Κάστρο που κυνήγαγε το ροκ κι από την άλλη ο Κάστρο που βάζει το άγαλμα του Λένον. Από τη μια ο Κάστρο που κυνήγαγε τους ομοφυλόφιλους κι από την άλλη ο Κάστρο που εντάσσει την εγχείριση αλλαγής φύλου στις επεμβάσεις που γίνονται στα κρατικά νοσοκομεία και αναγνωρίζει την αλλαγή ταυτότητας στους πολίτες του. Η αλήθεια βέβαια βρίσκεται κάπου αλλού και πρέπει κανένας να πάει στην Κούβα για να την ψάξει. Και για να δώσω ένα στοιχείο: στον περίβολο του καθεδρικού ναού της Αβάνας έχουν άγαλμα της πριγκήπισσας Νταϊάνα. Πες το αυτό στους φιλελέδες που τρώνε τους Τραμπ αμάσητους αλλά διυλίζουν τους Κάστρο και ρώτα τους αν ξέρουν τι φράξια ήταν η Νταϊανα -Τρότσκυ; Μαοϊκή; Σταλινική;
Φώντας Τρούσας
Λένε ότι το απγόρευσε παλιά, στα sixties - και πως έστελνε τους ροκάδες φαντάρους στην Αγγόλα, για να γλιτώσει από τα συγκροτήματα!! Διάβασε εδώ στα σχόλια...
Β μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘανάσης Γιαννόπουλος
εντάξει -το απαγόρευε, από πού προκύπτει αυτό; Υπάρχει κάποια παραπομπή; Μιλάω για αναφορά σε κουβανέζικη πηγή, όχι για το τι έγραφε ο κάθε φίτσουλας στις ΗΠΑ. Επειδή τώρα έτυχε να έχω πάει στην Κούβα γνωρίζω από πρώτο χέρι (από ανθρώπους που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στην Αγγόλα) οτι εκεί πήγαν εθελοντές. Και αυτό ήταν η μαγκιά του Κάστρο (σε σχέση με τους Σαντινίστας) οτι χρησιμοποιούσε παντού εθελοντές (σε αντίθεση με τον Ορτέγκα που επιστράτευε κόσμο) κι αυτός ήταν ο λόγος που πετύχαιναν οι Κουβανέζικες επιχειρήσεις (από το εσωτερικό -Κόλπος των Χοίρων -μέχρι όλη την υφήλιο). Πολλά συγκροτήματα, ειδικά από το ΄90 και μετά -έβγαιναν εκτός Κούβας για να κάνουν διεθνή καριέρα και εκεί πούλαγαν το "δεν μας βγάλανε δίσκο στην Κούβα -είμαστε κυνηγημένοι". Βέβαια κι εγώ με σένα αν πηγαίναμε και ζητάγαμε να μας βγάλουν δίσκο στην Κούβα δεν θα το έκαναν, γιατί είμαστε τσουρούκια από πλευράς μουσικών ικανοτήτων -αυτό τι θα πει; Κλασσική περίπτωση οι Orishas (που παίζουν χιπ χοπ) και έβγαλαν την πρώτη δισκάρα τους στην Κούβα, (στα τραγούδια τους μίλαγαν για τη φτώχεια και την απελπισία των κατοίκων του νησιού, για την καταπίεση που δέχονταν ως μουσικοί από την παραδοσιακή σκηνή της Κούβα κλπ) -μάλιστα τους είχε συναντήσει προσωπικά ο Φιδέλ και τους είχε πει: "εσείς λοιπόν κάνετε τόση φασαρία!" Όταν ο πρώτος δίσκος τους πούλησε και στο εξωτερικό, την έκαναν για Γαλλία, δήλωσαν κυνηγημένοι, μάζεψαν κι ένα Γκράμι και δεν έβγαλαν τίποτα της προκοπής στη συνέχεια. Συγνώμη που δεν τα γράφω αυτά στο μπλογκ σου αλλά βαριέμαι να διαβάσω τόσα σχόλια. Προφανώς οτι θέλεις μπορείς να το χρησιμοποιήσεις, όπου θέλεις -δεν χρειάζεσαι καν την άδειά μου. Και λέω κάτι απλό: Στις ΗΠΑ απαγόρευαν στους μαύρους να κατουράνε στις ίδιες τουαλέτες με τους λευκούς, στην Ελλάδα ψήφιζαν τα δέντρα για να βγει ο "εθνάρχης" και να τον χαστουκίζει η Φρειδερίκη και σε αυτό το σκηνικό κάποιοι περιμένουν να έχει απόψεις 21ου αιώνα ο Κάστρο! Ε, δεν είχε! Το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό. Και κανένας άλλος δεν είχε εκείνη την εποχή. Η διαφορά είναι οτι ο Κάστρο με τα χρόνια προχώρησε ενώ κάποιοι παπάρες με τα χρόνια έχουν γυρίσει πιο πίσω κι από τους προπαππούδες τους τούς γερμανοτσολιάδες. Και ακόμα μια μικρούλα διαφορά είναι οτι ο Κάστρο σηκώθηκε κι έκανε επανάσταση μόνος του με 10 φίλους (μιλάω για την αποτυχημένη εισβολή στο Μονκέδα) κι έχουμε τώρα τον κάθε παπαρίδη που η μεγαλύτερη επαναστατική του πράξη είναι να αλλάζει κανάλι όταν ο Μπογδάνος βάζει διαφημίσεις, και κάνει κριτική. Άσε μας κουκλίτσα μου!
Φώντας Τρούσας
Η χοντρή φαγούρα υπάρχει για το πολύ παρελθόν, για τα sixties. Για μετά δεν λένε κάτι... Εντάξει, τους ξεφεύγει και καμμιά παπαρία πού και πού, και για τότε...