GABRIELA MARTINA μια φωνή που ξεχωρίζει

Τραγουδίστρια και τζαζ τραγουδοποιός γεννημένη στην Ελβετία, αλλά εγκατεστημένη από χρόνια στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, η Gabriela Martina έχει πρόσφατο ολοκληρωμένο άλμπουμ, που τυγχάνει να είναι και το πρώτο της. Και τούτο παρά το γεγονός πως η δισκογραφική της παρουσία ανιχνεύεται, πίσω, στο 2004. Ανεξάρτητη παραγωγή είναι το “No White Shoes” (2016), ένα όχι ακριβώς συνηθισμένο jazz CD, που έρχεται να μας συστήσει για τα καλά μια «περίπτωση», που μπορεί να γράψει πολύ περισσότερο στο μέλλον. Alex Bailey ντραμς, Kyle Miles μπάσο, Jiri Nedoma πιάνο, Jussi Reijonen κιθάρα, συν οι guests Andrew Halchak σοπράνο και Tareq Rantisi κρουστά είναι τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην ηχογράφηση τού “No White Shoes”, και βεβαίως πάνω απ’ όλα ή μάλλον μπροστά απ’ όλα η φωνή τής Gabriela Martina, που κερδίζει μεγάλο μέρος των εντυπώσεων.

Δεν είμαι σίγουρος αν τα τραγούδια της Martina, στην πρωτόλεια μορφή τους, είναι απ’ αυτά που θα μας μείνουν αξέχαστα, εκείνο που ξέρω είναι πως η διαμόρφωση, η ενορχήστρωση και η παραγωγή τους είναι ό,τι τα κάνει εντελώς ξεχωριστά. Εννοώ πως, εδώ, έχουμε κατ’ αρχάς πολύ εύπλαστες συνθέσεις, πάνω στις οποίες ακουμπούν έξοχα παιξίματα. Και στα παιξίματα συμπεριλαμβάνω και τη φωνή (καθότι όργανο κι αυτή). Η Martina έχει ωραία mezzo φωνή, αρκετά γυμνασμένη όχι μόνον γύρω από το scat και τον γενικότερο βοκαλιστικό αυτοσχεδιασμό, αλλά και γύρω από τις «παραξενιές» του yodel, που άκουγε μικρή (υποθέτω) στα ελβετικά λιβάδια. Αυτά τα δύο διαφορετικά, εν πολλοίς, φωνητικά «ακροβατικά» στοιχεία τα συνδυάζει με έξοχο τρόπο στο κλασικό “A night in Tunisia” (του Dizzy Gillespie) –μία από τις δύο μόλις versions του άλμπουμ, η άλλη είναι το “Witch hunt” του Wayne Shorter– πετυχαίνοντας να στήσει (και με τη βοήθεια των μουσικών της) μια έξοχη στιγμή, με ξέχειλα pop, jazz και rock στοιχεία. Αληθινή έκπληξη! Εξαιρετική είναι δε και στο τελευταίο track του CD, το 8λεπτο “Thirsty flower” (με το περιγραφικό σοπράνο του Halchak και τους φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς σε πρώτο πλάνο) και πολύ ενδιαφέρουσα (ως τριπλή παρουσία – ερμηνεία, στίχοι, φωνή) σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα.

(Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ έχει τίτλο “Narcissus”. Ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός πως η Gabriela Martina κρύβει το ωραίο πρόσωπό της, στο εξώφυλλο, πίσω από έναν καθρέφτη...).
Επαφή: www.gabrielamartina.com