Ξεφυλλίζω μερικά παλαιά προγράμματα-βιβλία του Φεστιβάλ
Αθηνών (από τα χρόνια του ’60 και του ’70) και μένω άναυδος από το γενικότερο
βάρος του έντυπου υλικού – την αισθητική και την πληροφορία του. Απίθανες
φωτογραφίες, ωραιότατα κείμενα, ύλη πολλή και ενδιαφέρουσα για το πνεύμα και το
μάτι. Τι να πει κανείς, όταν ακόμη και οι διαφημίσεις των εταιρειών και των
προϊόντων της εποχής είχαν νόημα;
Δεν ξέρω αν τυπώνονται σήμερα τόσο αναλυτικά προγράμματα (ο
τόμος για το 1967 έχει 212 σελίδες!), εκείνο που ξέρω είναι πως το Φεστιβάλ
διέπρεπε, ιδίως στα sixties, καταφέρνοντας να «κλείσει» για την Ελλάδα πολύ
μεγάλα ονόματα. Με τον ΕΟΤ να κάνει τρομερή δουλειά σε όλα τα επίπεδα
(θυμηθείτε μόνο τις αφίσες του Βακιρτζή και του Κάραμποτ), το Φεστιβάλ Αθηνών
έλαμπε παντοιοτρόπως, προβάλλοντας μια μεγαλειώδη εικόνα, και μάλιστα άνευ
καλλιτεχνικού διευθυντή.
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου