Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

ΗΤΑΝ ΤΟ ROCK ANTIΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ; ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ…

Ο αναγνώστης Γιώργος με πήγε χθες όχι μόνο σε μια παλιά ανάρτηση, αλλά και στα σχόλιά της, τα οποία είχα λησμονήσει. Αααα… τι ευκαιρία ήταν αυτή για μια επικαιροποίηση και μια ξεχωριστή ανάρτηση!

Έτσι λοιπόν στο ποστ ΤΟ «ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑ» πριν τρία και βάλε χρόνια (7/3/2013) είχα σχολιάσει... (Προσθέτω φυσικά και κάποια καινούρια στοιχεία, διατηρώντας όμως το επιτιμητικό ύφος εκείνων των σχολίων). 

Τι μπούρδες είναι αυτές ρε; Έπρεπε να είχα χρόνο να έγραφα άλλα τόσα…
Ποιο είναι το δίπολο «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού – Ελληνοχριστιανισμού»; Ποιοι ήταν οι «διαφωτιστές» στην Ελλάδα του ’60; Οι Μαστοράκηδες και οι Καρατζαφέρηδες;
Θα πρέπει να ξέρουν ορισμένα κωθώνια πως αυτό που λέμε αντικουλτούρα (κομμάτι της οποίας ήταν και το ροκ του ’60) ήταν σφόδρα ΑΝΤΙ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ. Αν ο διαφωτισμός στηρίχτηκε πάνω στην ανάπτυξη της αστικής τάξης και στις νέες κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις που διαμορφώθηκαν μέσω της τεχνολογίας, η αντικουλτούρα επεδίωξε την καταστροφή αυτού του πλέγματος, που οδηγoύσε την κοινωνία στο ικρίωμα. Όπως έγραφε και ο Herbert Marcuse στο κλασικό βιβλίο του «Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος» [Παπαζήσης, Αθήνα 1971]:
«Με τον τρόπο που οργάνωσε την τεχνολογική της βάση η σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία έχει τάση προς τον ολοκληρωτισμό. Ολοκληρωτισμός δεν είναι μόνο ο τρομοκρατικός πολιτικός ομοιομορφισμός, αλλά και ο μη τρομοκρατικός οικονομικο-τεχνικός ομοιομορφισμός, που λειτουργεί με την χειραγώγηση των αναγκών στο όνομα ενός γενικού ψευτοσυμφέροντος. Ο ολοκληρωτισμός δεν είναι μόνο μια ορισμένη μορφή κυβέρνησης ή κόμματος, είναι ακόμα κι ένα ειδικό σύστημα παραγωγής και διανομής, που εναρμονίζεται απόλυτα με τα ‘πολλά’ κόμματα και τις εφημερίδες, με την ‘διάκριση των εξουσιών’, κ.λπ.».
Μπας και αυτά σας θυμίζουν καθόλου το σήμερα;
Λοιπόν, κωθώνια προσέξτε.
Ο Marcuse (ο πάπας της αμφισβήτησης του ’60) διατυπώνει μέσα σε λίγες γραμμές το πιο ΑΝΤΙ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ μανιφέστο, που θα μπορούσε ποτέ να φανταστούμε. Ουσιαστικά κατακρημνίζει τις μεγάλες προσφορές-κατακτήσεις του Διαφωτισμού (την τεχνολογική πρόοδο, τη δημοκρατία, τη διάκριση των εξουσιών, τα κόμματα, την ελευθερία του Τύπου κ.λπ.) επειδή στην πορεία, όλα τούτα, κατέληξαν συστατικά μιας ανελεύθερης κοινωνίας. Γι’ αυτό και οι hippies π.χ. υπήρξαν τα πιο... αντι-διαφωτιστικά άτομα που πάτησαν στη Γη από την εποχή των Μπογκομίλων (όπως θα ’λεγε και η Gisela Bonn, που κάποιοι βλάκες την έχουν περί πολλού, αλλά ήταν αντιδραστική μέχρι το κόκκαλο). Απαρνήθηκαν τις δομές τής αστικής κοινωνίας, την τεχνολογία της, τα μέσα της, την οργάνωσή της, επανεφευρίσκοντας τα κοινόβια, την κοινοκτημοσύνη, την ισότητα στη βάση, πήγαν στις ανατολικές θρησκείες, θεοποίησαν τα ελαφρά ναρκωτικά (κάνναβη) καθώς το κάπνισμα χασίς αναγορευόταν σε τελετή αντίθεσης προς τον πόλεμο στο Βιετνάμ και ανυπακοής προς το ορθολογικό διαφωτιστικό κατεστημένο υιοθετώντας εν τέλει τα χαρακτηριστικά κάποιων προ-Διαφωτισμού κοινωνιών κ.λπ. 
Ή όπως έγραφε και ο Γιώργης Οικονομόπουλος στο κείμενό του «Ναρκωτικά και Πολιτική» (περιοδικό Τετράδια, έβδομο, Απρίλης '83):  
«Στη δεκαετία του '60 η χρήση των ψυχεδελικών ουσιών και ιδιαίτερα της κάνναβης, πήρε έναν χαρακτήρα άρνησης των κατεστημένων αξιών (σ.σ. ποιες ήταν αυτές; μην τα ξαναλέμε), αμφισβήτησης του συμβατικού τρόπου ζωής (σ.σ. ποιος ήταν αυτός; μην τα ξαναλέμε) και συνδεόμενη με ουμανιστικά και ανατρεπτικά στοιχεία, έγινε σύμβολο της αυτοδιάθεσης. Το αντιπολεμικό και αμφισβητησιακό κίνημα των νέων που εκδηλωνόταν στις ΗΠΑ με την SDS, το κίνημα των γυναικών, οι χίππις, οι μαύροι πάνθηρες και η νέα αριστερά γενικότερα, συνδέθηκαν με τη χρήση των ψυχεδελικών». 
Και γιατί το ροκ απέτυχε, σε κάθε περίπτωση, ν’ αλλάξει την κοινωνία; Γιατί όλα αυτά δεν ήταν εν τέλει αρκετά. Ή όπως έγραφε και ο Οικονομόπουλος για την... ψυχεδέλεια: 
«Φυσικά απ' όλα αυτά δεν βγαίνει αναγκαστικά το συμπέρασμα ότι τα ψυχοδηλωτικά και η κάνναβη είναι κάποια "μαγικά ποτά" για την επανάσταση ή την αλλαγή της κοινωνίας. Κανένα φάρμακο δεν πρόκειται να φέρει την "επικίνδυνη" κοινωνική αλλαγή» (σ.σ. τι να εννοεί άραγε ο Οικονομόπουλος όταν λέει «επικίνδυνη»; για πείτε εσείς κωθώνια μου...).  
Για διαβάστε, αν δεν έχετε ήδη πιάσει το νόημα, γιατί είστε και βόδια, τι γράφει ο R.G. Davis, ο ιδρυτής τού San Francisco Mime Troupe (σ.σ. τα κωθώνια να μάθουν τι ήταν αυτό), στο βιβλίο «Αντικουλτούρα/ η δημιουργία μιας διαφορετικής κοινωνίας/ τόμος πρώτος » [Ερμείας, Αθήνα 1972]: 
«Όσοι είναι έτοιμοι για αλλαγή μπορούν να κάνουν ό,τι κάνουμε κι εμείς, ή να ενταχθούν σε μας. Η σοσιαλιστική μίμηση και η σοσιαλιστική άμιλλα, ο μεγάλος δάσκαλος».
Γι' αυτό σας λέω... Σταματάτε να γράφετε ό,τι σας κατέβει, γιατί το μόνο που καταφέρνετε είναι να γελοιοποιείστε.

Μετά ένας βλάκας με το αστείο ψευδώνυμο… Κουκλίνος (άκου… Κουκλίνος!) έγραψε: «ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ». Του απάντησα... 
Βλάκα, πάρε δρόμο μη σε... διαφωτίσω πρωινιάτικα. Κομμένος ο διάλογος με τους αγράμματους. Όσοι γουστάρουν μπουρδολόγημα να πάνε να κουβεντιάσουν με τους όμοιούς τους. Κάτι… απελευθερωτές της νεολαίας και κάτι… διαφωτιστικά ζωντόβολα.
Ποιος μίλησε για «επιστροφή στη φύση» (κουβέντα άστοχη και ειρωνική); Μίλησα εγώ για «επιστροφή στη φύση»; Μόνον ένας βλαμμένος θα το έγραφε αυτό, ένας αγράμματος (που διαβάζει Marcuse από τη Wikipedia, αφού δεν έχει ούτε ένα βιβλίο σπίτι του), ή ένας επαγγελματίας διαστροφέας, που έχει την ικανότητα να συμπεραίνει ό,τι θέλει, αναποδογυρίζοντας όσα γράφω. Το νόημα τού τι ακριβώς σήμαινε στα sixties «ανακάλυψη της φύσης» (όρα hippies) συνδεόταν άμεσα με τον αγώνα για αλλαγή της κοινωνίας.
«Αυτό που συμβαίνει είναι η ανακάλυψη (ή μάλλον η εκ νέου ανακάλυψη) της φύσης σαν συμμάχου στον αγώνα κατά των εκμεταλλευτικών κοινωνιών, στις οποίες ο βιασμός της φύσης επιδεινώνει τον βιασμό του ανθρώπου. Η ανακάλυψη των απελευθερωτικών δυνάμεων της φύσης και του ζωτικού τους ρόλου στην οικοδόμηση μιας ελεύθερης κοινωνίας γίνεται μια νέα δύναμη στην κοινωνική αλλαγή».
Herbert Marcuse στο κεφάλαιο «Φύση και Επανάσταση» από το βιβλίο «Αντεπανάσταση και Εξέγερση» [Παπαζήσης, Αθήνα Οκτώβριος 1974]

Είναι όμως σίγουρο πως οι αναρχοφασίστες, που κοιμούνται και στον ξύπνιο τους, δεν πρόκειται να καταλάβουν. Αυτοί θα συνεχίσουν να μασάνε το κουτόχορτο τού Ξένοιαστου Παλαβιάρη… εεε… Καβαλάρη ήθελα να πω, την πιο ισχυρή κινηματογραφική αντεπίθεση του «αμερικανικού ονείρου» στα sixties, στην προσπάθειά του να περιφρουρήσει, πανικόβλητο, το είναι του. 
Ή όπως έλεγε κι ο Μarcuse πάλι από το «Αντεπανάσταση και Εξέγερση»: 
«Έχω τονίσει τον απολίτικο, διάχυτο, ανοργάνωτο χαρακτήρα αυτής της δυσαρέσκειας. Η πιθανή μαζική βάση για κοινωνική αλλαγή μπορεί κάλλιστα να γίνει η μαζική βάση για το φασισμό.(…) Η σχέση μεταξύ φιλελεύθερης δημοκρατίας και φασισμού έχει βρει τη συντομότερη και πιο χτυπητή διατύπωση στη φράση: “η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι το πρόσωπο των ιδιοκτητριών τάξεων όταν δεν φοβούνται, ο φασισμός όταν φοβούνται”».

23 σχόλια:

  1. Φώντα γειά σου
    Ασχετο αλλα και σχετικό , ριξε μια ματιά σε αυτο το άρθρο.
    http://www.kathimerini.gr/855381/opinion/epikairothta/politikh/rok-kai-aristera
    Νομίζω ότι αξιζει να κάνεις κάποια ανάρτηση με το τι άλλες μπαρουφες θα διαβάσουμε τωρα που με αφορμη την συναυλία των Stonew στην Αβάνα έγιναν ολοι ειδήμονες
    Γιωργος Μα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπαρούφες για πολλά γέλια, από κάποιον παντελώς άσχετο με το ροκ. Τι θέλουν κι ασχολούνται δεν το καταλαβαίνω… Πάντως αυτόν, που έχει βεβαίως τη μύγα, τον έφαγαν οι… πηγές του. Καλά να πάθει!

      Τι να πω Γιώργο Μα; Τα έχω πει τόσες φορές. Όλα τα σχετικά υπάρχουν κάτω από την ετικέτα «ροκ και αριστερά»… http://diskoryxeion.blogspot.gr/search/label/%CF%81%CE%BF%CE%BA%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC

      Αν βρω χρόνο πάντως, γιατί υπάρχει πίεση, μπορεί να γράψω κάτι…
      Σ’ ευχαριστώ για το link.

      Διαγραφή
  2. Ξυστα τα αρχιδια σου με κασμα για οτι γραφεις και εσυ και οι αλλοι, καλα τραγουδακια να βγαινουν και ολα τα αλλα φατε τα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα μεγάλε;
      Ότι ορισμένοι άχρηστοι, επειδή έχουν διαβάσει πέντε βιβλία άσχετα με το ροκ, κι έχοντας μείνει σε ό,τι ακούγανε στο Γυμνάσιο, νομίζουν ότι μπορεί να γράφουν ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΚ. Τέτοιο είναι το θράσος τους.
      Σ’ εμάς τουλάχιστον, εδώ, μπορεί να μη συμφωνείς ή να αδιαφορείς για τα περιρρέοντα (κακώς φυσικά), αλλά θ’ ακούσεις και καλές μουσικές και θα διαβάσεις για ταινίες με πηγαίο fun, όχι για… ψευτοκαβαλάρηδες.

      Διαγραφή
  3. Φώντα
    Σε συνεχεια των προηγουμενων ψαχνωντας στο internet βρήκα αυτά
    http://www.imerodromos.gr/rock-cuba/

    http://www.toperiodiko.gr/%CF%81%CE%BF%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-salsa-%CE%B3%CF%81%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%83/#.VwOSlXoYHct
    Σε πρωτη φάση φαινονται σαν αποστομωτική απάντηση στο άρθρο που σου έστειλα ,έλα όμως που δεν είναι έτσι και αυτό γιατί τα παραπάνω άρθρα προηγούνται του άρθρου της Καθημερινής τουλάχιστον κατα μια εβδομάδα.
    Τελικά οι ειδήμονες έκτος απο άσχετοι πιάνονται κα αδιάβαστοι καλά δεν ήξεραν , τουλάχιστον δεν ρώταγαν ;
    Τελικά όλοι αυτοι ζουν απο την κρίση και για την κρίση ,και αυτό γιατί σε άλλες εποχες θα έπεφτε χοντρό γέλιο.
    Αυτό που σου στέλνω μπορείς και να μην το δημοσιεύσης ,μπορείς όμως όταν βρεις καιρό να τα χρησιμοποιήσεις κάνοντας μια εδιαφέρουσα (νομίζω) άνάρτηση.
    Αυτά
    Γιώργος Μα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ένα απ’ αυτά τα άρθρα Γιώργο Μα το είχα διαβάσει… και σε κάθε περίπτωση καλά έκανες και τ’ αναφέρεις εδώ. Να τα δουν όσοι ενδιαφέρονται.
      Είχα γράψει μάλιστα κι εγώ κάτι σχετικό πριν καιρό στο cbox, προτείνοντας και ροκ κομμάτια από την Κούβα των sixties. Κάποιοι ανίδεοι, βεβαίως, και τότε στο cbox, είπαν τις βλακείες τους…
      Όταν βρω τον χρόνο πάντως –γιατί πιέζομαι με πολλά κείμενα, αλλά και όχι μόνο με κείμενα– θα πω κι εγώ περισσότερα.

      Διαγραφή
  4. @
    " ορισμένοι άχρηστοι, επειδή έχουν διαβάσει πέντε βιβλία άσχετα με το ροκ, κι έχοντας μείνει σε ό,τι ακούγανε στο Γυμνάσιο, νομίζουν ότι μπορεί να γράφουν ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΚ. Τέτοιο είναι το θράσος τους. "


    Ενώ εσύ που έχεις διαβάσει έξι βιβλία (προσφορές από το Βρυσοσπάστη), το έχεις ζήσει το ροκ μέχρι ταμπούνια, Ξένοιαστε Κνιτάρη...
    Σε λίγο θα μας πείς ότι ήσουν και στις καταλήψεις του Χημείου.

    Μπεεε!!! Κνεεε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω αποφασίσει από τα ΓΕΛΟΙΑ ΣΧΟΛΙΑ που λαμβάνω, τα οποία είναι λίγα, ενώ ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι που τα στέλνουν (και ο νοών νοείτω) –για λόγους δημοκρατικής δεοντολογίας να πούμε– να δημοσιεύω ένα κάθε φορά.

    Ο σοβαρός κόσμος, που μας διαβάζει, να ξέρει (και το ξέρει) πως περιτριγυρίζεται από «ζώα» και ηλίθιους, που λένε ό,τι τους κατέβει, πάντα ανώνυμα, και ποτέ με διάθεση ενός σοβαρού και έντιμου διαλόγου (τον οποίον, εξυπακούεται, είναι ανίκανοι να κάνουν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το γελοίο άρθρο της καθημερινής ήταν ο λόγος που θυμήθηκα το ποστ για το βιβλίο του κατσάπη. Εν τω μεταξύ, αν κάποιος είχε απαγορεύσει το ροκ στην κούβα, αυτός ήταν το στέητ ντηπάρτμεντ. >>>> "Questions remain as to whether American artists -- who under current U.S. regulations can give concerts legally in Cuba only under the guise of a non-profit -- will be allowed to be paid directly as commercial performers. " http://www.billboard.com/articles/columns/latin-notas/6406681/what-united-states-cuba-breakthrough-mean-for-music

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά περί… απαγόρευσης του ροκ στην Κούβα είναι γελοιότητες, για… κοιμισμένους καβαλάρηδες και άλλα διάφορα αναρχοφιλελέδικα ή σκέτο φιλελέδικα ρετάλια.
      Όταν η CIA και οι Αμερικάνοι είχαν σαπίσει τη χώρα στο εμπάργκο, επειδή ο Κάστρο θέλησε να εξοντώσει τη μαφία και τους ρατσιστές, εγκληματίες καπιτάλες, που είχαν καταληστέψει τη χώρα, οδηγώντας τους μαύρους (Κουβανούς) στην απόλυτη ένδεια και ολόκληρο το λαό στην εξαθλίωση, κάποια «ζώα», σήμερα, εγκαλούν τους Κουβανούς γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν, λέει, για το ροκ.
      Και τι σήμαινε ροκ, για την Κούβα του ’63 ή του ’64 ας πούμε; Αυτό ήταν το ζόρι τους; Δεν κατάλαβα… Το είχαν χεσμένο το ροκ. Είχαν δικές τους απίθανες και απίστευτες μουσικές για τα πάντα –για κάθε εκδήλωση της ζωής, και για τη χαρά, και για τη λύπη, και για τον αγώνα– που όταν τις πήραν χαμπάρι οι Δυτικοί, δεκαετίες αργότερα (και οι ροκάδες μαζί, όπως ο Ry Cooder), έτριβαν τα μάτια τους (Buena Vista και τα λοιπά).
      Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδήλωση ρατσισμού και φασισμού από το να θέλεις να περάσεις, δια της βίας, τις όποιες δικές σου αξίες ως υπέρτατα «θέσφατα» σε χώρες και σε λαούς, που δεν τις είχαν και έχουν ανάγκη (επειδή συνήθως έχουν πολύ ισχυρό λαϊκό πολιτισμό). Και δεν ισχύει μόνο για το ροκ αυτό – ισχύει και για πολλά άλλα.
      Παρά ταύτα οι Κουβανοί, όταν έκριναν, δεν αδιαφόρησαν ούτε για το ροκ, ούτε για την τζαζ, ούτε για την αβαντγκάρντ, ούτε για τίποτ’ άλλο. Αυτά είναι γνωστά πράγματα σε όσους ξέρουν και ψάχνουν από παλιά (όχι τώρα). Στα «ζώα», φυσικά, δεν είναι, ούτε θα γίνουν ποτέ.

      Διαγραφή
    2. Ακριβως ετσι....

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα σας αγαπητέ μου. Όντως πολύ ωραίο το blog σας, σάς διαβάζω συχνά. Στάθηκα πολύ προσεκτικά στις παλιές σας κριτικές και βλέπω ότι για κάποιον (όχι πια ακατανόητο σε με λόγο) επανέρχεστε. Έχω την βεβαιότητα ότι δεν έχετε κατανοήσει πολλά πράγματα από όσα διαβάσατε και αυτό δεν το αναφέρω για να σας προσβάλω. Δεν είστε ο μόνος εξάλλου. Κρίμα γιατί θα μπορούσε να υπάρξει ένας εποικοδομητικός διάλογος. Θα σας παρακαλούσα απλώς να παραλείψετε οριακά υβριστικούς χαρακτηρισμούς του τύπου "κωθώνια" και αν έχετε την καλοσύνη, σε μελλοντική αναφορά στο έργο μου να παραπέμψετε το λινκ του ΙΑΕΝ που υπάρχει το πρώτο μου βιβλίο ελεύθερα προσβάσιμο, ώστε οι ενδιαφερόμενοι αναγνώστες σας, προφανώς έξυπνοι άνθρωποι, να μορφώσουν ιδία γνώμη. Κατά τα λοιπά, σας εύχομαι καλή άνοιξη και να είστε πάντα καλά.
    Με τιμή, Κ. Κατσάπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Κώστα Κατσάπη (εγώ θα σου μιλάω στον ενικό και το ίδιο μπορείς να κάνεις κι εσύ εννοείται, όταν απευθύνεσαι σ’ εμένα).
      Κατ’ αρχάς εκείνο που πρέπει να σου πω είναι πως δεν έχω κανένα απολύτως κόλλημα μαζί σου –απορώ πώς το συμπεραίνεις αυτό, όταν γράφεις για έναν «όχι πια ακατανόητο σε με λόγο»– αφού από τις 2500 χιλιάδες και πλέον αναρτήσεις που έχω κάνει μόλις σε 3-4 (και αν…) έχει αναφερθεί τ’ όνομά σου. Μην μου πεις πως αυτό αποτελεί κόλλημα, ή έστω πως δυσαρεστείσαι για κάτι τέτοιο! Δεν θα το πιστέψω…

      Φυσικά, επί του προκειμένου το «κωθώνια» δεν πήγαινε σ’ εσένα (πάντως δεν είναι και τόσο τραγικός χαρακτηρισμός – έχω πει και χειρότερα!). Δεν θα σε αποκαλούσα έτσι. Σέβομαι τη δουλειά που έχεις κάνει – ασχέτως αν έχω τις πολλές διαφωνίες μου.
      Εμμέσως μόνον (πλην σαφώς) αναφέρθηκα, εδώ, στο βιβλίο σου γράφοντας… «πάντως αυτόν, που έχει βεβαίως τη μύγα (εννοούσα τον Μανδραβέλη), τον έφαγαν οι… πηγές του. Καλά να πάθει!».

      Εγώ νομίζω, πως κι εσύ έχεις αντιληφθεί διάφορα πράγματα απ’ αυτά που κατά καιρούς έχω γράψει, κι επειδή σ’ έχω ικανό να τα αντιμετωπίσεις κριτικώς, κάπου θα σου χρειαστούν στο μέλλον. (Τίποτα δεν υπαινίσσομαι).

      Ένα μόνο θέλω από σένα – άμα έχεις όρεξη να το κάνεις. Διάβασε προσεκτικά αυτή την ανάρτηση…

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/09/50s.html

      και πες μου πού οφείλεται η αλλαγή στάσης σου.

      Σ’ ευχαριστώ, επειδή είσαι αναγνώστης του Δισκορυχείου.

      Διαγραφή
  8. κοτζάΜΠαση κουΜΠούρα αραΜΠατζή
    Όταν θα μάθεις να σέβεσαι τον άνθρωπο που του χτυπάς την πόρτα, ζητώντας του να σε φιλοξενήσει στο ηλεκτρονικό σπιτικό του, για όση ώρα χρειαστεί ώστε να κάνεις διάλογο μαζί του, απεμπολώντας και τον ψευτοτσαμπουκά του… αβάφτιστου, τότε θα το προχωρήσουμε το πράμα προς τα όπου θέλεις.
    Μέχρι τότε πες στη μαμάκα σου, στον μπαμπάκα σου και στους δασκάλους σου να σε μάθουν τρόπους σωστής συμπεριφοράς, και όταν θα τους μάθεις σπάσ’ τα και ξαναρίχ’ τα… Εγώ εδώ θα είμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι για ακράτητα γέλια ο παντελώς άσχετος με το ροκ αναρχοφασίστας που… κοιμάται όρθιος. Η μπαρουφολογία του δεν έχει όριο. Θα απαντήσω στο κατωσέντονό του εν καιρώ. Και με το δικό μου τρόπο. Ένα μόνο θα πω, αυτή τη στιγμή, που δείχνει την ποιότητα τού ατόμου – απ’ όλες τις πάντες.
    Δεν του αρέσει ο όρος «δημοσιογράφος» του αναρχοφασίστα και θα προσβαλλόταν, λέει, αν τον αποκαλούσαμε έτσι!!
    Θα πρέπει κάποιος να του πει του ανεκδιήγητου ψευτοροκά πως όποιος δημοσιεύει τη γνώμη του είναι εν δυνάμει δημοσιογράφος – και πως εγώ δεν κάνω τίποτα διαφορετικότερο απ’ αυτό που κάνει εκείνος. Να λέω την άποψή μου δηλαδή μέσα από ένα ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ blog. Αφήνω το γεγονός πως στη δημοσιογραφία υπάρχουν και πραγματικοί-αληθινοί υπηρέτες της, όπως υπάρχουν σε κάθε δουλειά, σε κάθε λειτούργημα. Με τέτοιες σοφιστείες τής πλάκας είναι διαρθρωμένα τα κείμενα του συγκεκριμένου ρατσιστόμουτρου, που αν ήταν τυπωμένα σε χαρτί δεν θα έκαναν ούτε για να σκουπίσουμε τον κώλο μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τί έγινε πάλι ρε Φώντα; Ποιος, πού;

      Διαγραφή
    2. Δεν έγινε απολύτως τίποτα.
      Απλώς –και αυτό το γνωρίζουν οι παλιοί αναγνώστες– σπανίως έως ποτέ δεν παραπέμπω σε κείμενα σε blogs (παραπέμπω εννοείται σε βιβλία). Και δεν παραπέμπω ούτε όταν γράφουν καλά λόγια για μένα (φυσικά και δεν θα το έκανα ποτέ αυτό – δεν είμαι ψώνιο). Πόσω μάλλον, τώρα, όταν αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν τις απόψεις μου (κι αυτό είναι το λιγότερο) ή όταν εκφράζουν, κάτω από έναν ψευτο-προοδευτικό μανδύα, αντικοινωνικές/ προδοτικές, φασίζουσες έως και φασιστικές/ναζιστικές απόψεις (γιατί αυτό είναι τρανό ζήτημα).
      Κατά τα λοιπά ο καθείς είναι ελεύθερος να γράφει ό,τι σκατά θέλει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα γίνει το δισκορυχείον «πλατφόρμα» για να περνά τις ανοησίες του.

      Διαγραφή
    3. Όχι μωρέ, ’ντάξει,. Πλάκα έχει φάση… Ιδίως όταν σκέφτομαι τον Μαρκούζε ν’ αγαλλιάζει με την έλευση του πανκ και τις… μεγάλες αλλαγές που επέφερε αυτό στην κοινωνία!! Ιδίως με τους Nazi-punks, τις σβάστικες κι ολ’ αυτά θα έτριβε τα χέρια του…

      Ό,τι μαλακία θέλεις διαβάζεις πια…

      Διαγραφή
  10. Πήγα και τα διάβασα, και δεν καταλαβαΐνω γιατί δεν θεωρεί και τον χριστιανισμό και τον "μπολσεβικισμό" (αλλά και τον φασισμό), αυθεντικά δημιουργήματα της "δύσης".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ ρε Γιώργο, τι κάθεσαι και ψάχνεις; Ο τύπος είναι ασύστολα χαμένος. Έχει κάνει εικόνισμα για το ροκ τις αηδίες που γράφουν οι μυστικιστές (Ραθιονέρο) και στις οποίες δίνουν αξία πια μόνο οι ναζήδες! Έχει κουτσοδιαβάσει 2-3 βιβλία σχετικά-άσχετα με το θέμα που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα (κι απ’ αυτά δεν μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι), άκουσε όταν πήγαινε σχολείο τους Jethro Tull (μέχρι εκεί), «τσίμπησε» σαν ηλίθιος και από «Ξένοιαστο… Παλαβιάρη» και πάνω σ’ αυτά θέλει να δομήσει και λόγο για το ροκ. Είπαμε… Ούτε για κωλόχαρτο…

      (Σ' αυτά που έγραψα βρίσκεται μάλλον και η απάντηση σ' εκείνο που ρωτάς)

      Διαγραφή
    2. Αυτό. Η αέναη πορεία του ροκ'ν'ρολλ, από τους γνωστικούς στο τζήμερο. Έχει επίσης την εντύπωση (από ψευτοδιαβάσματα πόππερ και καστοριάδη) ότι η νεοφιλελεύθερη ευρώπη είναι όαση αυτονομίας και υπόδειγμα ανοιχτής κοινωνίας. Πρέπει να είναι το αντίστοιχο της ΟΑΚΚΕ στον α/α χώρο.

      Διαγραφή
    3. Η πλάκα μ’ αυτό τον άσχετο είναι πως στην πράξη συμφωνεί σε όλα μαζί μου, αλλά επειδή σωριάστηκε ψάχνει για το… ναι μεν αλλά μπας και διασωθεί. Έτσι, προσπαθεί να κρύψει τον πανικό του πίσω από ψευτοδιανοουμενίστικες διατυπώσεις, μπερδεύοντας όχι μόνο εκείνους που τον διαβάζουν, αλλά ακόμη και τον εαυτό του. Αυτά παθαίνουν όσοι διδάχτηκαν από τα ελληνικά του Veltsou…

      «Ναι… απέρριψε το ροκ κάποιες εκφυλισμένες πλευρές του Διαφωτισμού, αλλά όχι όλες…»… Μπλα, μπλα, μπλα…

      «Αυτό που απέρριψε το underground δεν ήταν ο ορθολογισμός "γενικώς", αλλά ο καρτεσιανός λογοκρατικός εκφυλισμός»… Πάρε και κατάλαβε…

      «Το διεθνές underground κίνημα της δεκαετίας του 1960 δεν απέρριψε συλλήβδην την τεχνολογία, αλλά μόνο τον τεχνοκρατικό ψευδεπίγραφο "ορθολογισμό" της βιομηχανικής κοινωνίας»… Τρέχα γύρευε… Ούτε για χασοδίκης…

      «Το ότι οι χίππυς αμφισβήτησαν κάποιες πλευρές του Δυτικού Πολιτισμού δεν τους καθιστά απαραιτήτως αντιδυτικούς και αντιδιαφωτιστές»… Το «απαραιτήτως» είναι όλα τα λεφτά… Μιλάμε για γέλια πλέον…

      Για δε το τελευταίο «όσοι μιλούν περί "αποτυχίας" της ροκ, μάλλον ήσαν αλλού» του απαντά ξανά ο Μαρκούζε, τον οποίον ο αγράμματος αυτός διαβάζει μόνο όταν κοιμάται όρθιος… όπως, εξάλλου, το συνηθίζει.

      «Το απελευθερωμένο γέλιο των Χίππυς, η ριζική τους ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να πάρουν στα σοβαρά το αιματηρό παιχνίδι της “δικαιοσύνης”, του “νόμου” και της “τάξης”, μπορεί να βοηθήσει να σκιστεί το ιδεολογικό πέπλο, ΑΛΛΑ ΑΦΗΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ ΤΗ ΔΟΜΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΠΛΟ. Η τελευταία μπορεί να συντριβεί μόνο από ’κείνους ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΕ ΕΡΓΑΣΙΑΣ».

      Για να μας καταλαβαίνει ο κόσμος που μας διαβάζει δηλαδή…

      Διαγραφή
  11. Σχόλια από το fb...

    Marios Athanasiou
    Σωστός αν και δεν είναι αγραμματοσύνη, είναι έλλειψη αντίληψης... κι αυτό νομίζω δεν διορθώνεται... Όταν χρειάζεσαι μπάτσο και θεό για να είσαι θετικά διακείμενος προς τον πλησίον, τότε κάποια στιγμή η σύγκρουση συμφερόντων τους θα σε οδηγήσει στο σφαγείο...
    “η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι το πρόσωπο των ιδιοκτητριών τάξεων όταν δεν φοβούνται, ο φασισμός όταν φοβούνται”».

    Maria Dille
    Αν κάτι βγήκε στη Δύση μετά τον ΒΠΠ΄πόλεμο,το οποίο αμφισβήτησε όχι μόνο τον ευρωπαικό διαφωτισμό αλλά και ολόκληρη την κουλτούρα της Δύσης(αλλά και την Δύση νέτα-σκέτα)ήταν το ροκ(και ιδιαίτερα αυτό στα τέλη του'60 η ψυχεδέλεια δηλαδή).Και πολύ καλά έκανε.Αγαπημένο βιβλίο της πιο άγριας και σοβαρής πλευράς της αντικουλτούρας ήταν και αυτό του Φανον<>,όπου αποδομεί πλήρως το δυτικό αφήγημα.Το πόσο σοβαρό ήταν τελικά όλο αυτό ή αν απέτυχε είναι μεγάλη συζήτηση.Το θέμα είναι ότι μόνο ένας άσχετος με το ροκ θα έλεγε ότι είναι το ροκ παιδί του διαφωτισμού.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κλασικό βιβλίο. Του Φραντς Φανόν εννοώ.

    Maria Dille
    Το πόσο σοβαρό ήταν τελικά όλο αυτό ή αν απέτυχε-αναφέρομαι όχι στο βιβλίο αλλά στο κίνημα της εποχής.Το βιβλίο ναι,κλασσικό και ωραία γραμμένο.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ούτε η τέχνη, ούτε η μουσική, ούτε το ροκ μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο. Και δεν τον άλλαξαν ούτε τότε. Είναι αυτό που λέει ο Μαρκούζε στο τέλος του άρθρου πως...ο απολίτικος, διάχυτος, ανοργάνωτος χαρακτήρας μιας δυσαρέσκειας, μπορεί να μετατραπεί σε μια μαζική βάση για το φασισμό. Η συντηρητική αναδίπλωση στις ΗΠΑ, επί Ρήγκαν στα έιτις (από τους... μεταμελημένους hippies βασικά) είναι μια άλφα απάντηση.

    Κόππα Ι. Κάππα
    Πάντως ο Ανδριανόπουλος πού είπε " ξέρετε τι λεφτά έβγαλαν οι Άγγλοι από τή βιομηχανία του ρόκ" , είχε μεγάλο δίκιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή