ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 621

11/1/2025
Οι "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024] στο flix. gr, στα κινηματογραφικά βιβλία της χρονιάς...

>>Κείμενα του Φώντα Τρούσα που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στη Lifo, συγκεντρωμένα εδώ ως ένα τεκμήριο για τις ταινίες του ελληνικού σινεμά που μπήκαν στο περιθώριο, αλλά μοιάζουν να αξίζουν μιας δεύτερης - και τρίτης - ευκαιρίας. Από χαμένες ταινίες (όπως την «Μικρή Παρέλαση» του Τέου Σαλαπασίδη) μέχρι τον διαρκώς αναθεωρήσιμο «Φόβο» του Κώστα Μανουσάκη ως μια από τις πιο σημαντικές ελληνικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ και από λεπτομέρειες για άγνωστους συντελεστές ελληνικών ταινιών μέχρι τη συνεργασία του Μπράιαν Ινο με τον Κώστα Καραγιάννη, το βιβλίο του Φώντα Τρούσα είναι θησαυρός και απόλαυση μαζί, ένα μικρό χρονικό για την λαϊκή και ποπ κουλτούρα που γεννήθηκε και πέθανε μαζί με μια ολόκληρη εποχή του ελληνικού σινεμά.<<
https://flix.gr/articles/books-to-read.html

10/1/2025
Επειδή κωλοβάραγα σήμερα Παρασκευή από το πρωί, βολτάριζα, γύριζα κ.λπ. –είχε και ωραίο ήλιο, πούλησα και κάτι πράματα, που δεν τα ήθελα, βρήκα κι ένα βιβλίο του Λορεντζάτου, που μ’ ενδιέφερε– επιστρέφοντας στο σπίτι, και συνεχίζοντας το κωλοβάρεμα, τώρα τ’ απόγεμα, είπα να ψάξω λίγο στο ίντερνετ τα περί Καζαντζίδη και Σινάτρα... και το πρώτο που μου βγήκε είναι το άρθρο κάποιου Γιάννη Μπεκιάρη, σ’ ένα blog, από τις 3/11/2011, ο οποίος Μπεκιάρης υποτίθεται πως έκανε έρευνα για να μάθει αν ο Σινάτρα είπε τελικά κάτι για τον Στέλιο.
Η έρευνα, περιττό να το πω, ήταν της πλάκας. Κατ’ αρχάς ο τύπος αυτός λέει ότι είχε αναζητήσει την κόρη του Σινάτρα, την Νάνσυ Σινάτρα και πως του είχε πει εκείνη ότι «δεν γνώριζε κάτι σχετικό με τις “συναντήσεις” του πατέρα της με τον Καζαντζίδη. Αγνοούσε δε, την ύπαρξη του ίδιου του Καζαντζίδη».
Φυσικά, δεν υπάρχει κανένα φωνητικό απόσπασμα της δήθεν συνέντευξης της Νάνσυ στον Μπεκιάρη, πράγμα που σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά μία τέτοια επικοινωνία. Και φυσικά, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτός ο Μπεκιάρης βρήκε τη Νάνσυ και μίλησαν (εγώ δεν το πιστεύω αυτό ούτε με σφαίρες – πιο πολύ πιστεύω ότι ο Σινάτρα είχε μιλήσει με καλά λόγια και για τον Κόκοτα, και για τον Χρηστάκη και για άλλους έλληνες τραγουδιστές, παρά αυτό) από πού κι ως πού θα θυμόταν (η Νάνσυ) μια κουβέντα 40 χρόνια πριν, για έναν έλληνα τραγουδιστή, στην υποθετική πάλι περίπτωση όπου θα της είχε μιλήσει γι’ αυτόν ο πατέρας της; Τρίχες κατσαρές. Άλλη δουλειά δεν είχε Σινάτρα να μιλάει στον έναν και τον άλλον (ακόμη κι αν ο «άλλος» είναι η κόρη του) για το Στέλιο. Αυτές τις μπαρούφες δεν θα τις έλεγαν ούτε οι πιο βαμμένοι «καζαντζιδικοί».
Αφήνω δε το γεγονός ότι ο Μπεκιάρης αγνοεί τη δεύτερη επίσκεψη του Σινάτρα στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του ’71. Γράφει: «Ο Φρανκ Σινάτρα επισκέφτηκε τη χώρα μας τρεις φορές. Δύο φορές το Μάιο του 1962, στα πλαίσια μιας παγκόσμιας περιοδείας, για φιλανθρωπικούς σκοπούς.(...) Τριάντα χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1992, επισκέφτηκε για τρίτη και τελευταία φορά την Ελλάδα, κάνοντας μια εμφάνιση στην Αθήνα». Ο Μπεκιάρης μετράει για δύο φορές το πήγαινε-έλα του Σινάτρα το ’62, και για τρίτη φορά πάει μετά στο ’92. Αγνοεί δηλαδή την επίσκεψη του Σινάτρα στην Ελλάδα του ’71. Από ’κει να καταλάβεις πόσο σοβαρός ερευνητής είναι.
Φωτογραφία του Σινάτρα από το ’71 στην Αθήνα υπάρχει έξω από το εργοτάξιο του Χίλτον, κολλημένη στις λαμαρίνες, ενώ και αυτή η φωτό που βάζω εγώ εδώ είναι επίσης από το ’71 και δείχνει τον Σινάτρα να διασκεδάζει στη νυχτερινή έξοδό του. Από κάποια μικρο-ψαξίματα που έκανα πρέπει να είναι στο καλοκαιρινό Stork, όπου είχε πάει για ν’ ακούσει τη Μαρινέλλα (κατά πάσα πιθανότητα). Η τραγουδίστρια που διασκεδάζει τον Φράνκυ εδώ δεν είναι η Μαρινέλλα φυσικά και δεν ξέρω 100% ποια είναι. Μοιάζει και με Σόφη Ζαννίνου λίγο, αλλά πιο πολύ για μένα είναι η Γιώτα Χρυσικού (για όσους ξέρουν από παλιές τραγουδίστριες).

Η σχέση του Φράνκυ με την Ελλάδα δεν ήταν τυχαία. Και το να του έβαλαν κάποιοι Έλληνες στην Ελλάδα ή την Αμερική ν’ ακούσει Στέλιο, και να εκφράστηκε κάποια στιγμή θετικά γι’ αυτόν (και αφήνω κατά μέρος τα του Άρη Σαν) είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί χίλιες φορές. Δεν κινείται δηλαδή όλο αυτό στη σφαίρα του απίθανου. Αυτό λέω, και ξαναλέω.
Όσοι τώρα το αρνούνται, ότι θα μπορούσε να εκφραστεί σε διάφορες φάσεις ο Φράνκυ για τον Στέλιο –γιατί είναι προκατειλημμένοι με το Στέλιο γενικότερα, όχι για άλλο λόγο– ... χεστήκαμε. Ας το αρνούνται, δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου. Δεν θέλω να πείσω κανέναν για το αντίθετο.
[χαζοσχόλια θα σβήνονται, προειδοποιώ]

10/1/2025
"Kαυτές Διακοπές" (1976) του Ανδρέα Κατσιμητσούλια, με τον Λάκη Κομνηνό και την Όλγα Πολίτου, στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]...

9/1/2025
Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση ένας αληθινά λαϊκός άνθρωπος, με οξυμένο ένστικτο και καθαρή σκέψη, να μιλήσει απαξιωτικά για ανθρώπους, που για να προχωρήσουν στη ζωή θα πρέπει να υπερπηδήσουν όχι μόνο τα εμπόδια που συναντάμε όλοι μας, αλλά ακόμη ένα, που εμάς τους «καθαρούς» δεν μας αφορά, όπως είναι το χρώμα του δέρματος.

Η συνέντευξη αυτή του Στέλιου είναι επί χούντας ακόμη... δύσκολα χρόνια. Παρά ταύτα αυτός δεν θα κωλώσει να βγει μπροστά και να υποστηρίξει ένα τσιγγάνο τραγουδιστή, όχι απλώς λέγοντάς το όνομά του, αλλά αποστομώνοντας και τον δημοσιογράφο, που πήγε να του την πέσει... ότι δήθεν κάποιοι αμφισβητούσαν και-καλά τη γνησιότητα του Χατζή. Τον έβαλε στη θέση του ο Στέλιος στο πι και φι.
Όχι σαν κάτι όνομα-και-μη-χωριό που θα μιλούσαν λίγα χρόνια αργότερα για «αρχιγύφτους», στα 40βάλε τους – λες και ήταν τίποτα παιδάκια του δημοτικού, που παρασύρθηκαν.
Αυτά είναι για να τονιστούν στο Στέλιο. Η μαγκιά του. Να μη μασάει και να λέει εκείνο που έπρεπε να πει, βάζοντας τον εαυτό του μπροστά και ανοίγοντας δρόμους.

9/1/2025
Ο Βάσος Γεώργας άνοιξε καινούριο βιβλιοπωλείο, τον ΤΗΛΕΓΡΑΦΟ, στη Σπύρου Τρικούπη 15 στα Εξάρχεια, πολύ κοντά στην πλατεία και στη βιτρίνα του συμπεριλαμβάνει και το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], στην ίδια σειρά με Μπουνιουέλ, Κάφκα, Γκαίτε και «Μπέτι Μπου». Δε λέω... καλή παρέα. Τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

9/1/2025

Έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες για ταινίες-σειρές που πρόκειται να γυριστούν ή θα ήθελαν κάποιοι να γυριστούν για τον Μιχάλη Μενιδιάτη, τον Μανώλη Αγγελόπουλο και τον Στράτο Διονυσίου.
Μάγκες μου κανενός η ζωή, ακόμη και του Στράτου, λόγω της φυλάκισής του π.χ., ακόμη και του Μανώλη λόγω του ρατσισμού που βίωνε έως και τα τελευταία χρόνια της ζωής του και του ειδυλλίου του με την Αννούλα, δεν έχει το ενδιαφέρον που είχε η ζωή του Στέλιου. Τι να λέμε τώρα...
Η δική μου γνώμη είναι πως πρέπει να γίνει άλλη μία ταινία, τουλάχιστον, για τον Στέλιο, που να πιάνει τα ακόμη πιο ενδιαφέροντα χρόνια του, από το 1975 μέχρι που πέθανε, αλλά αυτό καίει... και δεν θα γίνει ποτέ. Και αν γίνει, θα είναι σαν να μην έγινε...

8/1/2025
Υπάρχει ένα θέμα σε σχέση με το αν ο Sinatra είχε εκφραστεί θετικά για τον Καζαντζίδη (υπάρχει και στην ταινία αυτό). Κάποιοι το απορρίπτουν εντελώς το θεωρούν «αρβύλα», ενώ κάποιοι άλλοι το παρομοιάζουν με την υποτιθέμενη συνάντηση Χιώτη-Hendrix.
Μάγκες μου η συνάντηση Χιώτη-Hendrix δεν μπορεί να συνέβη ποτέ των... ποτών, για λόγους που έχω από χρόνια εξηγήσει. Είναι μύθευμα και αυτό αποδεικνύεται με ατράνταχτα στοιχεία. Εν αντιθέσει με την περίπτωση Sinatra-Καζαντζίδη, για την οποία τίποτα δεν αποκλείεται. Προσωπικά το πιστεύω ότι ο Sinatra είχε υπ’ όψη του τον Στέλιο και είχε εκφραστεί.
Κατ’ αρχάς υπάρχει η προσωπική μαρτυρία του Κυριάκου Διακογιάννη, που λέει ότι ο ίδιος ο Sinatra του το είχε πει αυτό. Εντάξει, εγώ το έβαλα αυτό σαν σχόλιο και σ’ ένα ποστ του Νίκου Σαραντάκου – και είπα από κάτω στο σχόλιο ότι βάζω το λινκ, με την κουβέντα του Διακογιάννη, για τη συζήτηση (στο ποστ). Δεν είπα ότι αυτό είναι ένα ατράνταχτο στοιχείο, και πάει και τελείωσε.
Για μένα ο Διακογιάννης είναι ο άνθρωπος που έχει γράψει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία για τον Καζαντζίδη, σε μια εποχή (1983), που πολλοί νεότεροι και παλιότεροι «καζαντζιδικοί» κοιμόντουσαν με τα τσαρούχια, και υπό αυτή την έννοια δεν τον θεωρώ αναξιόπιστο περί τα «καζαντζιδικά». Δεν λέω –το ξαναλέω– πως αυτό που ισχυρίζεται, όντως συνέβη, ότι μίλησε σε κείνον ο Sinatra για τον Στέλιο, αλλά σε κάθε περίπτωση εγώ το λαμβάνω υπ’ όψη μου.
Πιο πολύ όμως απ’ αυτό λαμβάνω κάτι άλλο υπ’ όψη μου. Πως ο Sinatra ήταν θαμώνας του Sirocco, του νεοϋορκέζικου μαγαζιού, που είχε ανοίξει ο Aris San (αυτό το γράφει μέχρι και η wiki) και ο Στέλιος ήταν κολλητός με τον San (έχουν ηχογραφήσει κιόλας μαζί) και δεν το αποκλείω καθόλου Sinatra και Στέλιος να συναντήθηκαν κιόλας στο Σιρόκο, το 1976, όταν ο Στέλιος συμμετείχε και στο γύρισμα της ταινίας «Κραυγές στον Άνεμο» του Ερρίκου Ανδρέου, που είχε ως βασικό πρωταγωνιστή τον Άρη Σαν.
Για να καταλήξω. Το να πιστεύει κάποιος ότι ο Σινάτρα είχε μιλήσει για το Στέλιο κτλ. δεν είναι φαντασιοπληξία. Είναι κάτι που μπορεί να συνέβη. Προσωπικά, εγώ το πιστεύω. Αυτό δείχνουν τα δεδομένα. Δεν πρόκειται για κοτρώνα τύπου Χιώτης-Hendrix. Να μαθαίνετε να ξεχωρίζετε την κάθε περίπτωση.

8/1/2025
Άνθρωπος που έχει γράψει τέτοιο οχετό δεν μπορεί να θεωρείται φαν του λαϊκού τραγουδιού και καζαντζιδικός. Ας προσέχανε...