ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ απαλλαγμένοι ήχοι

Η ετικέτα organized music from thessaloniki υφίσταται από το 2007 – την τρέχει ο Κωστής Κηλύμης – εστιάζοντας σε ηχητικές καταστάσεις που συνδυάζουν ηλεκτρακουστικούς ήχους, αυτοσχεδιαστικές πρακτικές, ηλεκτρονικές επεξεργασίες και τα ανάλογα. Έως σήμερα έχει δώσει στη δημοσιότητα 15 κυκλοφορίες (CD-R, CD, 7ιντσα, MC), για κάποιες εκ των οποίων έχω γράψει και στο παρελθόν (Cranc, Άγγελος Κυρίου). Εδώ, θα μας απασχολήσουν μερικές ακόμη.Υπό το όνομα Syndromes o Κηλύμης έχει ηχογραφήσει ένα CD-R το 2009 (“another daily bummer”) κι ένα κανονικό CD τον προηγούμενο Οκτώβριο. Το “Temporary Perspectives”, που είναι μία περιορισμένη έκδοση 300 αντιτύπων, βρίσκει τον Κηλύμη, να πειραματίζεται με field recordings, κιθάρες, μικρόφωνα, ημιτονικές, ετοιμάζοντας λούπες και προετοιμάζοντας ένα ηχητικό πλαίσιο που αναπτύσσεται, κατά τα ειωθότα, ανάμεσα στην ησυχία και το θόρυβο. Το σκηνικό άλλοτε είναι φυσικό, άλλοτε τείνει προς το βιομηχανικό – με το background να καλύπτεται από ήχους, ηχογραφημένους επί τόπου –, και άλλοτε προς το αυστηρώς ηλεκτρονικό, με τις ημιτονικές να πρωταγωνιστούν, σε συνδυασμό με βόμβους και κενά κοψίματα. Η 42λεπτη διάρκεια συντείνει, και αυτή, προς την ακροαματική ολοκλήρωση. Στο “Stroke by Stroke” (κυκλοφόρησε σε CD τετρακοσίων αντιτύπων τον Ιούλιο που πέρασε) η Dimitra Lazaridou-Chatzigoga δημιουργεί ένα έργο ακουστικού και καθημερινού προβληματισμού, υπό την έννοια ότι εκτός από το zither και τα ποικίλα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για ν’ αλλοιωθεί ένας ήχος φυσικός, παρεμβάλλονται θόρυβοι από γεγονότα του δρόμου, που εξελίσσονταν ταυτοχρόνως με τις ηχογραφήσεις (Αθήνα, 6/2010-4/2011) και οι οποίοι (θόρυβοι) σκοπίμως δεν διαγράφτηκαν. Από τα 21 tracks του άλμπουμ δύο έχουν ολοκληρωθεί με τη βοήθεια του Μιχάλη Κυρατσού, ενώ στα υπόλοιπα 19 – η διάρκεια των οποίων ποικίλει από λίγα δευτερόλεπτα έως και 4 λεπτά – η Χατζηγώγα κατορθώνει να δημιουργήσει ένα συναρπαστικό ηλεκτρονικό συνεχές, δίχως εφφέ, overdubbing και επεξεργαστές (όπως η ίδια σημειώνει στο εξώφυλλο), που δεν είναι άμοιρο ευθύνης τού mastering (το έχει επιμεληθεί ο ισπανός πειραματιστής Ferran Fages, συνεργάτης του Νίκου Βελιώτη και άλλων). Sister Overdrive είναι το παρωνύμιο του ηλεκτρονικάριου Γιάννη Κοτσώνη. Ο Κοτσώνης, όπως διαβάζω, έχει δώσει στίγμα μέσα από δουλειές του για το θέατρο, το σύγχρονο χορό, τον κινηματογράφο, λοιπά δρώμενα και εγκαταστάσεις, εστιάζοντας σε μία περιβαλλοντική ανάδειξη του ηχητικού δεδομένου, μέσα, πάντα, από την προσωπική του ηλεκτρακουστική προσέγγιση. Το “Honey”, που κυκλοφορεί σε ωραία συσκευασμένη κασέτα 100 αντιτύπων, είναι ένα καθαρώς μουσικό έργο (εννοώ πως έχει μιαν αυθυπαρξία, αφού δεν έχει γραφεί για να συνοδεύσει κάτι άλλο), το οποίο, αν και χωρίζεται αναγκαστικώς σε δύο μέρη (η πρώτη πλευρά διαρκεί 17:47, ενώ η δεύτερη 20:10) διατηρεί μιαν ενότητα ύφους και αφήγησης (παρότι η b side είναι πιο… υποδόρια και εσωστρεφής). Το ακουστικό συνεχές, που αποδίδεται άψογα και ανθρώπινα από την ταπεινή MC (με μηδενικό bias και το play trim στο max νομίζω πως πιάνω max), αποτυπώνει μιαν ηχητική περιπέτεια, ένα ακουστικό σενάριο αύταρκες και αυτοδύναμο, που φανερώνει όχι μόνον το αισθητικό εύρος της σκηνής, αλλά και την αποφασιστικότητα τού διαχειριστή. Επαφή: www.thesorg.noise-below.org