ALLAN HOLDSWORTH ένας master του SynthAxe

Τον βρετανό κιθαρίστα Allan Holdsworth τον γνωρίζουν όλοι οι φίλοι του βρετανικού progressive rock. Μέλος των Igginbottom, των Nucleus (εμφανίζεται στο “Belladonna” του Ian Carr), των Tempest, των Soft Machine, και ακόμη των New Tony Williams Lifetime, των Gong και των U.K. (στο δεύτερο μισό του ’70), ο Holdsworth είναι ένα... περίπου μυθικό εν ζωή όνομα· κατ’ αρχάς για τους κιθαρίστες της ωδειακής εκπαίδευσης στην Αμερική και, οπωσδήποτε, για τη βιομηχανία της ηλεκτρικής κιθάρας και του SynthAxe. Δύο σχετικώς πρόσφατες επανεκδόσεις άλμπουμ του από την MoonJune μας δίνουν την ευκαιρία να τον θυμηθούμε.

Το “Hard Hat Area” [Polydor, 1993] βρίσκει τον Allan Holdsworth να συνεργάζεται με τους Steve Hunt πλήκτρα, Skúli Sverrisson μπάσο και Gary Husband ντραμς. Το άλμπουμ είναι σφόδρα τεχνοκρατικό (κινούμενο σε fusion μονοπάτια) δίδοντας την ευκαιρία στον Holdsworth να παρουσιάσει τις νέες ακόμη τότε (το ’93), τεχνικές «κατακτήσεις» στο χώρο της κιθάρας και των συνθεσάιζερ, δηλαδή την… κιθάρα-συνθεσάιζερ SynthAxe. Το αποτέλεσμα το ακούμε, και γιατί όχι το απολαμβάνουμε, στο έσχατο track τού “Hard Hat Area” [MoonJune MJR044] που έχει τίτλο “Postlude” και που εμφανίζει τον ήχο της synth guitar του Βρετανού σε… τρισδιάστατο αποτύπωμα. Digitally re-mastered από το 2011, και ξανά στα ράφια ένα σημαντικό άλμπουμ για την πορεία ενός πρωτότυπου κιθαρίστα.

Τα ίδια ακριβώς θα ισχυριστώ και για το επόμενο άλμπουμ τού Allan Holdsworth, το “None Too Soon” [Polydor, 1996], που κι αυτό επανεκδόθηκε προσφάτως από τη νεοϋορκέζικη εταιρεία [MoonJune MJR043]. Με νέα line-up κι έχοντας δίπλα του τον Gordon Beck στα πλήκτρα, τον Gary Willis στο μπάσο και τον Kirk Convigton στα ντραμς, ο Allan Holdsworth παρουσιάζει μία σειρά «ξένων» συνθέσεων, ειδικώς προσαρμοσμένων στην SynthAxe. Κομμάτια των John Coltrane (“Countdown”), Django Reinhardt (“Nuages”), Irving Berlin (“How deep is the ocean”), Joe Henderson (“Isotope”), Lennon/ McCartney (“Norwegian wood”), Bill Evans (“Very early”) και άλλων ερμηνευμένων δίχως γωνίες από ένα… μοντελοποιημένο σχήμα. Το ύφος και τα ηχοχρώματα δεν διαφέρουν στο “None Too Soon” (δεν διαφέρουν εν σχέσει μ’ εκείνα του “Hard Hat Area” εννοώ). Ραφιναρισμένες καταστάσεις, με σημασία στην ηχητική λεπτομέρεια και βεβαίως τόνοι κιθαριστικών ανεβοκατεβασμάτων για σεμινάριο· από τα άπειρα που έχει δώσει –ακόμη και στην Ελλάδα– ο Allan Holdsworth (Άνοιξη του 2006, στο Ωδείο του Γιώργου Φακανά).