SKRAUT ένα «δύσκολο» άλμπουμ, για νέι, ηλεκτρονικά και κρουστά

Ένα ελληνικό label, που τα τελευταία έξι χρόνια έχει συνδεθεί με τον πειραματισμό και το avant πνεύμα είναι, οπωσδήποτε και το Underflow (Record Store & Art Gallery). Στο δισκορυχείον θα βρείτε reviews για πολλές κυκλοφορίες του label, κάτι που θα συνεχιστεί τώρα με όσα θα γράψουμε για το LP των Skraut, που έχει τίτλο “Unearthed” (2024). Οι Skraut είναι μία καινούρια ομάδα, που αποτελείται από γνωστούς μουσικούς, δηλαδή τους Χάρη Λαμπράκη (Harris Lambrakis) νέι, Γιώργο Βαρουτά (Giorgos Varoutas) live sound processing και Σίμο Ρηνιώτη (Simos Riniotis) ντραμς, αντικείμενα, που συνεργάζονται σε πραγματικό χρόνο, προκειμένου να ετοιμάσουν το υλικό του “Unearthed”. Πού αποτελείται από τι; Από επτά tracks (τρία και τέσσερα ανά βινυλιακή πλευρά), ηχογραφημένα στο Tadoma Studio, με μείξη από τον Alex Bolpasis και με mastering από τον Taylor Deupree.

Να μην πούμε τι σημαίνει για την παραδοσιακότητα, αλλά και για τις πιο προχωρημένες φόρμες το όνομα του Χάρη Λαμπράκη (προσωπική δισκογραφία, συνεργασίες με Μιχάλη Σιγανίδη, Σαβίνα Γιαννάτου, Ross Daly, Ψαραντώνη και δεκάδες άλλους), όταν τον Γιώργο Βαρουτά τον ξέρουμε από τους Vault of Blossomed Ropes, από διάφορα projects της Underflow και άλλα διάφορα, και τον Σίμο Ρηνιώτη από τους Coal κ.λπ. Λέμε για τρεις μουσικούς, λοιπόν, που παίζουν σε ποικίλα ταμπλώ, έτοιμοι κάθε φορά να προσφέρουν το διαφορετικό ή το κάτι παραπάνω.
Έτσι συμβαίνει και με το “Unearthed” ένα ακόμη «δύσκολο» άλμπουμ, για νέι, ηλεκτρονικά και κρουστά (χονδρικώς), που εξελίσσεται στο δικό του χώρο και χρόνο, επενδύοντας σ’ αυτό τον δύσκολο συνδυασμό παράδοσης και πρωτοπορίας (το λέμε, γιατί είναι άλλες οι αφετηρίες της μιας και της άλλης). Παρά ταύτα μουσικοί με τις πορείες του Λαμπράκη και του Βαρουτά (και του νεότερου Ρηνιώτη) έχουν τον τρόπο να εντοπίζουν τις τομές, τις κοινές διαδρομές και πάνω εκεί να ανοίγουν τα νέα μονοπάτια.
Αυτό που κάνει εντύπωση εδώ είναι, βεβαίως, η επικοινωνία του νέι, με τα ηλεκτρονικά και τα κρουστά. Ένας ήχος, που έχει εντός του αυτό το συγκλονιστικό ηχόχρωμα του αέρα που «σφυρίζει», που δημιουργεί δίνες κ.λπ., το οποίο απλώνεται πάνω από ένα ηπίως θορυβώδες κοντίνουο που υφαίνουν τα ηλεκτρονικά και που χαράζουν εγκάρσια τα γεμίσματα από τα ντραμς (άκου ας πούμε το συναρπαστικό “Aegri somnia”, που κλείνει την Side A, όπως και το “Febris exoticus”, δεύτερο από την δεύτερη πλευρά).
Υπάρχουν, βεβαίως, και tracks, εδώ, που είναι άλλης λογικής, πιο αργά και λιγότερο καταιγιστικά, τα οποία άλλοτε δημιουργούν μια σειρά από αρχέγονες-βουκολικές «εικόνες», όπως συμβαίνει με τα υποβλητικά Β4-Β5 “Return” και “Home”, ενώ άλλοτε ανακαλούν κάτι από τις λογικές του «τετάρτου κόσμου» (με περισσότερη ηλεκτρονική διαχείριση), όπως συμβαίνει με το Α2 “Dendera light”. Φυσικά, μέσα σ’ αυτή την... βραδύτητα ξεχωριστή θέση κατέχει το περισσότερο τελετουργικό “Martyschka”, που ανοίγει την δεύτερη πλευρά.
Γενικώς, θα γράφαμε για ένα περιπετειώδες άλμπουμ, με έντονο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, που κερδίζει πολύ από την βινυλιακή κοπή και την συνακόλουθη εγγραφή και παραγωγή του.
Επαφή: https://underflowrecords.bandcamp.com/album/unearthed