Αυτό που κάνει εντύπωση στα καινούρια τραγούδια των Echo Tides, στο άλμπουμ τους «Στον Δρόμο
που Φύτρωναν Φράουλες» [Veego Records, 2024], είναι ο πηγαίος αυθορμητισμός
τους. Αυτό συνέβαινε παλιά στην ελληνική ποπ – και όσο πιο πίσω πάμε, όσο θα διατρέχουμε
τις δεκαετίες προς τα πίσω, τόσο πιο αυθόρμητα τραγούδια θα συναντάμε. Η δική
μου γνώμη είναι πως οι Echo Tides
δανείζονται στοιχεία από τρεις τουλάχιστον δεκαετίες της ελληνικής ποπ (sixties, seventies, eighties, άιντε και λίγο nineties), δημιουργώντας αυτό
το σημερινό αμάλγαμα, που είναι αποκλειστικά δικό τους. Μπορεί να ακούγεται
«εύκολο» αυτό, αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι.
Δηλαδή, αυτό το πράγμα δεν γίνεται να το «μαγειρέψεις». Δεν
γίνεται να πάρεις την αφέλεια, τον δυναμισμό, την αισθαντικότητα και ό,τι άλλο,
και να τα ανακατέψεις βγάζοντας κάτι. Τίποτα δεν θα βγάλεις. Το μόνο που
μπορείς να κάνεις, και να έχει νόημα, είναι, απλώς, να γράψεις κάτι σημερινό,
κάτι δικό σου, που να εμπεριέχει τα ακούσματά σου, τις μνήμες σου και τις
επιρροές σου. Και οι επιρροές, για να το ξαναπούμε αυτό, είναι ό,τι έχει
περάσει από μέσα σου, δίχως να το επιδιώξεις και δίχως να το ξέρεις (πολλές
φορές).
Δεν έχει νόημα λοιπόν να πούμε αν οι Echo Tides έχουν επηρεαστεί από τον άλφα ή τον βήτα, από τον τάδε ή τον δείνα – αρκεί, δε, μόνον τούτο. Τα τραγούδια τους στο «Δρόμο που Φύτρωναν Φράουλες» ακούγονται και είναι ολοκληρωμένα. Με απλές και κατανοητές μελωδίες, στίχους επαρκείς, που βγάζουν ένα νόημα όταν τους διαβάζεις (και όχι μόνον όταν τους ακούς...), με ερμηνείες, που κολλάνε, μ’ αυτό το είδος του pop-rock, που αναπτύσσει το συγκρότημα, και με παραγωγή, που έχει τον τρόπο να αναδεικνύει όλα τα επιμέρους (σαν «ένα» όμως).
Και όταν υπάρχει κάτι ολοκληρωμένο, δεν μπορεί παρά να το αποδεχθείς έτσι όπως είναι, «πακέτο», δίχως να ψάχνεις να βρεις μειονεκτήματα, τι δεν λειτούργησε καλά ενδεχομένως, τι επιδέχεται βελτίωση ίσως κ.λπ. Προσωπικώς, εγώ, αυτό, και σε σχέση με το χώρο της σύγχρονης ελληνικής pop, το θεωρώ κατόρθωμα, δηλαδή το να μην έχω να γκρινιάξω – κι εδώ τελειώνουν όλα τα βασικά, που έπρεπε να πω.
Σχεδόν όλα τα τραγούδια μου άρεσαν ιδιαιτέρως και σίγουρα τα μισά ξεχωρίζουν... πάνω και από το γενικό πολύ καλό επίπεδο. Μπράβο λοιπόν στα παιδιά (Γιώργος Λυγουριώτης ντραμς, συνθέσεις, Καλλιόπη Μητροπούλου φωνές, βιολί, Παναγιώτης Πανταζής σύνθια, sequencers, φωνές, στίχοι, συνθέσεις, Γιάννης Αναγνωστόπουλος μπάσο, σύνθια, κιθάρες, συνθέσεις) και πάντα τέτοια.
Να το πω αυτό; Ας το πω... Θα ήθελα χρώματα στο εξώφυλλο. Δεν πάει το ασπρόμαυρο, ως εικόνα, στα τραγούδια των Echo Tides, ακόμη και όταν οι στίχοι τους μοιάζουν πιο εσωστρεφείς.
Δεν έχει νόημα λοιπόν να πούμε αν οι Echo Tides έχουν επηρεαστεί από τον άλφα ή τον βήτα, από τον τάδε ή τον δείνα – αρκεί, δε, μόνον τούτο. Τα τραγούδια τους στο «Δρόμο που Φύτρωναν Φράουλες» ακούγονται και είναι ολοκληρωμένα. Με απλές και κατανοητές μελωδίες, στίχους επαρκείς, που βγάζουν ένα νόημα όταν τους διαβάζεις (και όχι μόνον όταν τους ακούς...), με ερμηνείες, που κολλάνε, μ’ αυτό το είδος του pop-rock, που αναπτύσσει το συγκρότημα, και με παραγωγή, που έχει τον τρόπο να αναδεικνύει όλα τα επιμέρους (σαν «ένα» όμως).
Και όταν υπάρχει κάτι ολοκληρωμένο, δεν μπορεί παρά να το αποδεχθείς έτσι όπως είναι, «πακέτο», δίχως να ψάχνεις να βρεις μειονεκτήματα, τι δεν λειτούργησε καλά ενδεχομένως, τι επιδέχεται βελτίωση ίσως κ.λπ. Προσωπικώς, εγώ, αυτό, και σε σχέση με το χώρο της σύγχρονης ελληνικής pop, το θεωρώ κατόρθωμα, δηλαδή το να μην έχω να γκρινιάξω – κι εδώ τελειώνουν όλα τα βασικά, που έπρεπε να πω.
Σχεδόν όλα τα τραγούδια μου άρεσαν ιδιαιτέρως και σίγουρα τα μισά ξεχωρίζουν... πάνω και από το γενικό πολύ καλό επίπεδο. Μπράβο λοιπόν στα παιδιά (Γιώργος Λυγουριώτης ντραμς, συνθέσεις, Καλλιόπη Μητροπούλου φωνές, βιολί, Παναγιώτης Πανταζής σύνθια, sequencers, φωνές, στίχοι, συνθέσεις, Γιάννης Αναγνωστόπουλος μπάσο, σύνθια, κιθάρες, συνθέσεις) και πάντα τέτοια.
Να το πω αυτό; Ας το πω... Θα ήθελα χρώματα στο εξώφυλλο. Δεν πάει το ασπρόμαυρο, ως εικόνα, στα τραγούδια των Echo Tides, ακόμη και όταν οι στίχοι τους μοιάζουν πιο εσωστρεφείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου