ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 611

11/11/2024
Παύλος Φιλίππου... ένας σκηνοθέτης του ελληνικού σινεμά, τον οποίον τιμώ γράφοντας για τρεις ταινίες του (η μία είναι στο εξώφυλλο) στο "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024], που κυκλοφορεί τώρα στα βιβλιοπωλεία...

9/11/2024

Η δική μου μεγάλη Πέμπτη ήταν η προηγούμενη (7 Νοεμβρίου 2024). Θα σας πω άλλη φορά γιατί...
https://www.youtube.com/watch?v=M-iYWKt_i9U

9/11/2024
Ο Καμπανέλλης μάγκες μου, εκεί στην ΕφΣυν, υπήρξε και στιχουργός – και μάλιστα διακεκριμένος. Δεν ήταν μόνο... θεατράνθρωπος, που σαν λέξη μου θυμίζει τον... βατραχάνθρωπο.

Εξάλλου ο συγκεκριμένος στίχος είναι από τραγούδι του Ξαρχάκου, το «Φίλοι κι αδέλφια», που είχε πει ο Ξυλούρης στο Μεγάλο μας Τσίρκο. Και να τον αποκαλέσεις στιχουργό τον Καμπανέλλη, όταν αναφέρεσαι σε τραγούδι του, και όχι... θεατράνθρωπο είναι «μια χαρά».
Το δε Καμπανέλλο... το προσπερνάω, καθότι εντάσσεται στην παράδοση των αγράμματων πολιτικών της «αριστεράς», από Τσίπρα και μετά (το Ιράν είναι αραβική χώρα, κάναμε στροφή 360 μοιρών, Ναόμι Κλάιν-Ναόμι Κάμπελ και άλλα αμέτρητα).
Εξάλλου να μην ξεχνάμε πως τέτοια λάθη (και χειρότερα), που έχουν σχέση με τον πολιτισμό, κάνουν αβέρτα και οι γραφιάδες του πολιτιστικού στα διάφορα μίντια... όχι οι πολιτικοί, που, τέλος πάντων, για άλλα προορίζονται.

9/11/2024
Το “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024], που βρίσκεται τώρα στα κεντρικά βιβλιοπωλεία, δεν είναι ένα στενά κινηματογραφικό βιβλίο, υπό την έννοια πως οι αναφορές του είναι πολυποίκιλες. Λογοτεχνικές, κοινωνικές, πολιτικές, βεβαίως μουσικές, ευρύτερα καλλιτεχνικές (κινηματικές) και άλλα διάφορα. Η μουσική, δε, πρωταγωνιστεί σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο.

Οι μουσικόφιλοι λοιπόν αξίζει να μπουν και σ’ αυτό το μικρό έξοδο, για να δουν κι άλλες διαστάσεις της μουσικής μας, από τα 50s έως και τα 80s, που σχετίζονται και με το ροκ, και με την τζαζ, και με το «έντεχνο», ακόμη και με την αραβική μουσική, το lounge κ.λπ., και να δουν πώς συμπλέκονται αυτές και με την εικόνα, αλλά και με άλλα ζητήματα (αισθητικά κ.λπ.)
Το βιβλίο ζει στον αστερισμό του σινεμά και της μουσικής ταυτόχρονα.

8/11/2024
Σήμερα, κανονικά, δεν αφήνουν παπούτσια στα μπαλκόνια...

8/11/2024

Άμα ακούτε φολκ να αγοράσετε, οπωσδήποτε, τις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]... Τώρα και στα Public...

7/11/2024

Τίμιοι... (1979)

7/11/2024

Τρεις μέρες μαραθώνιος στην Αθήνα, επί Δούκα, με τα καντράν στις στάσεις των λεωφορείων να δείχνουν τα επόμενα στα 39 λεπτά και στα 44. Πού, στην Αθήνα, τρεις μέρες μαραθώνιος, όπου αν πέσει μια καρφίτσα στο κέντρο της πόλης, έτσι όπως έχει καταντήσει, γίνεται το μπάχαλο της αρκούδας.
Μπακογιάννης θα λέμε και θα κλαίμε...

7/11/2024
Τον Νίκο Μητρογιαννόπουλο τον γνωρίζω ως γραφιά αρκετά χρόνια, πολύ πριν γνωριστούμε και από κοντά και εκτιμώ όσα κάνει σε σχέση με το λαϊκό τραγούδι, τον κινηματογράφο, τις ερασιτεχνικές ταινίες, την ποίηση κ.λπ. Υπάρχει αναφορά στο όνομά του στο νέο βιβλίο μου «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024] σε σχέση με την ταινία του Πάνου Κουτρουμπούση «Από Μπουζούκια σε Μπουζούκια» (1962), αλλά δεν του το είπα. Ο Νίκος πήγε από μόνος του και αγόρασε το βιβλίο, είδε την αναφορά και με ευχαρίστησε με αυτά τα πολύ τιμητικά, για μένα, λόγια.
>>Προτείνω το 2024 να θεωρηθεί, έστω στα τελειώματά του, έτος "Φώντα Τρούσα". Με δυο βιβλιάρες να εκδίδονται η μία σχεδόν μετά την άλλη πιστεύω πως άφησε το στίγμα του στα πολιτιστικά δρώμενα της χρονιάς (και όχι μόνο).
Υ.Γ. Φώντα, με συγκίνησε η αναφορά στην ταινία του Κουτρουμπούση (και του Δενέγρη). Δίνεις νόημα στα πράγματα.<<

Τον ευχαριστώ πολύ, λοιπόν, κι εγώ από εδώ. Η φωτό είναι δική του.

6/11/2024
Για τον μεγάλο ηλεκτρικό κιθαρίστα του λαϊκοδημοτικού (και συνθέτη επίσης, και τραγουδιστή) Κώστα Σούκα, που έφυγε σήμερα από τη ζωή, έχω γράψει και στο Δισκορυχείον και στο "Ραντεβού στο Κύτταρο", όπως το έχουμε πει ξανά... Στη μνήμη του...
https://www.youtube.com/watch?v=M6RQAVgH7ck

6/11/2024
Αυτό το περιοδικό, το «Πρόσωπα», το έχω αρκετά χρόνια κι επειδή τον τελευταίο καιρό το χρειάστηκα είπα να γράψω κάτι εδώ.

Το περιοδικό το έβγαζε η ποιήτρια και λογοτέχνιδα Νατάσα Χατζιδάκη (ή και Χατζιδάκι) (1946-2017) και πρέπει να τυπώθηκε μόλις ένα τεύχος, τον Μάρτιο-Απρίλιο του 1972. Στην Wikipedia και αλλού διαβάζεις πως η Χατζιδάκι συνεργαζόταν με το περιοδικό, αλλά στην πράξη δεν ήταν συνεργάτρια ήταν η εκδότρια.
Η ύλη του τεύχους είναι προχωρημένη, με θέματα για την πρωτοπορία, το Kammertheater του Zbigniew Stok, που είχε δώσει τότε (1972) παραστάσεις στην Αθήνα, την αμφισβήτηση και τους έλληνες ποιητές της, το πολιτικό σινεμά, την Angela Davis, τον James Baldwin, την California Newsreel του Σαν Φρανσίσκο, που ήταν μια κινηματογραφική έκφανση της αντικουλτούρας, ενώ στο εξώφυλλο βλέπουμε φωτογραφία από ταινία του Γκοντάρ, τον γάλλο ηθοποιό Laurent Terzieff κ.λπ. Σήμερα τέτοια περιοδικά έχει καθιερωθεί να τα λένε στην Ελλάδα “underground”, αν και η δική μου γνώμη είναι πως ο χαρακτηρισμός είναι τραβηγμένος.
Για την Νατάσα Χατζιδάκι είχα γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο LiFO. gr το 2017 (δείτε το στα σχόλια), παίρνοντας αφορμή από τον τότε θάνατό της. Το άρθρο είχε να κάνει με την δίκη του περιοδικού «Σήμα» (με Τάσο Φαληρέα, Πουλικάκο και άλλους, ως κατηγορούμενους).
Πριν από μερικά χρόνια αυτό το κείμενο μου το είχαν ζητήσει για να μπει σ’ ένα βιβλίο, που είχε ένα κόνσεπτ, μαζί με κείμενα άλλων (γνωστών) γραφιάδων. Το βιβλίο θα έβγαινε από μεγάλο εκδοτικό οίκο – και το να συμμετείχες σ’ εκείνον τον τόμο σού παρουσιαζόταν κάπως σαν τιμή. Τα πάντα είναι τιμή από τη στιγμή που ζητούν τη συμμετοχή σου σε κάτι (και λες πάντα «ευχαριστώ»), αλλά η τιμή χωρίς την οικονομική απολαβή είναι μισή.
Είχα ζητήσει να πληρωθώ μ’ ένα συμβολικό ποσό, θέλω να πω, για το συγκεκριμένο άρθρο, ώστε να το παραχωρούσα –καθώς θα το ξανακοιτούσα κιόλας– κι όταν μου είπαν πως δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη από τον εκδοτικό οίκο αρνήθηκα να το δώσω. Φυσικά, το βιβλίο κυκλοφόρησε χωρίς το δικό μου κείμενο μέσα.
Μου έχουν ζητήσει κι άλλες φορές κείμενα, για διάφορα θέματα. Πάντα αρνούμαι, όταν δεν συζητείται το θέμα της αμοιβής. Είναι άλλο να βοηθήσεις, αν έχεις χρόνο, έναν ερασιτέχνη φανζινά (κάτι που έχω κάνει κάμποσες φορές) και άλλο να παραχωρείς τζάμπα ό,τι σου ζητάνε. Δεν γράφουμε για την ψυχή της μανούλας μας, ούτε για να σκοτώνουμε την ώρα μας, γράφουμε επειδή αυτή είναι η δουλειά μας.

6/11/2024
Γιατί κέρδισε ο Τραμπ; Άμεση ανάλυση... Γιώργος Κατσαρός...

https://www.youtube.com/watch?v=MWvEyZH1wfQ