Κυκλοφορίες της ολλανδικής improv ετικέτας evil rabbit records, που έχει φθάσει
αισίως τα 38 νούμερα, έχουμε παρουσιάσει ξανά στο blog. Πιο συγκεκριμένα έχουμε γράψει για
τα άλμπουμ των Aoa Impro Group “Live at Pariser Platz” (2022) με Έλενα Κακαλιάγκου και Φλώρο Φλωρίδη στο team, για τη συνεργασία Φλώρου Φλωρίδη / Γιώργου
Δημητριάδη στο “Tone Sequence Evaluators”
(2022), για το CD των Fiorenzo Bodrato / Stefano Battaglia / Andrea Massaria / Massimiliano Furia “Bartleby the Scrivener” (2013) και τέλος
για τη συνύπαρξη Ab Baars
/ Meinrad Kneer / Bill Elgart στο “Give no Quarter”
(2013). Τώρα, αυτή η τετράδα θα επεκταθεί με δύο ακόμη (πρόσφατες) κυκλοφορίες.
Να πούμε, επίσης, πως σχεδόν όλα τα covers των κυκλοφοριών της ολλανδικής εταιρείας είναι μαύρα χάρτινα
gatefolds, με gimmix κυκλικά
κοψίματα, που προσφέρουν στην evil rabbit
και μία σχεδιαστική οντότητα.
FLORIDIS / BAUER / HERTENSTEIN: Temporal
Driftness [evil rabbit records, 2024]
Στο πιο νέο CD τής evil rabbit συναντάμε γνωστά μας πρόσωπα. Κατ’ αρχάς τον Φλώρο Φλωρίδη, σε κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, άλτο σαξόφωνο και τον γερμανό κοντραμπασίστα Matthias Bauer (οι δυο τους έχουν συνεργαστεί, δισκογραφικά, και στο παρελθόν), και ακόμη τον γερμανό ντράμερ-περκασιονίστα Joe Hertenstein. Και είναι αυτοί οι τρεις αυτοσχεδιαστές, που ηχογραφούνται τον Φεβρουάριο του 2023 στο Βερολίνο, με το αποτέλεσμά τους να αποτυπώνεται στο CD “Temporal Driftness”.
Το άλμπουμ αυτό διαθέτει έντεκα tracks (όλα ανήκουν στην τριάδα Floridis-Bauer-Hertenstein) και αποτελούν προφανώς αυτοσχεδιαστικές καταγραφές ενός υλικού, που μοιάζει να το αποτελούν κάποιοι πρωτόλειοι οδηγοί. Κατ’ αρχάς εκείνο που παρατηρείται είναι η ρευστότητα του ρυθμικού τμήματος. Οι δύο Γερμανοί, ο Bauer και ο Hertenstein, συνδημιουργούν πολύ συγκεκριμένες δομές, αρκετά συμπαγείς, μα και εύπλαστες ταυτόχρονα, που ρέουν μέσα στο χρόνο. Πάνω σ’ αυτές τις δομές ο Φλωρίδης τοποθετεί τα πνευστά του, προφανώς με μιαν ελευθερία, που γίνεται εμφανέστερη στις αναπτύξεις των θεμάτων. Όταν ο Bauer παίζει με δοξάρι, όπως συμβαίνει π.χ. στο drift 2, έχουμε τρία σολιστικά όργανα, που βασικά συνδιαλέγονται επί ίσοις όροις, «ακούγοντας» το ένα το άλλο, με άλλες συνθέσεις να εμφανίζονται περισσότερο υποβλητικές και ατμοσφαιρικές (drift 8), άλλες ακόμη περισσότερο «ελεύθερες» (drift 7) και άλλες με καταιγιστική εξέλιξη (drift 9).
Γενικώς, το παίξιμο με τους χρόνους, τις αλλαγές, και τις διαρκείς μετατοπίσεις των συνομιλιών προσδίδουν στο “Temporal Driftness”, μιαν αίσθηση αμεσότητας, που δίνει άλλες διεξόδους στην ακρόαση.
VAN HUFFEL / KNEER / DIMITRIADIS: Synomilies
[evil rabbit records, 2024]
Πνευστά, κοντραμπάσο και ντραμς έχουμε και σ’ αυτό το CD, που αποκαλείται “Synomilies” και το οποίο υπογράφουν οι Peter van Huffel άλτο & βαρύτονο σαξόφωνα, Meinrad Kneer κοντραμπάσο και Yorgos Dimitriadis ντραμς, κρουστά. Βασικά, πρόκειται για ένα βερολινέζικο τρίο, αποτελούμενο από έναν Καναδό, έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα μουσικό (o Δημητριάδης μάς είναι γνωστός και από «προσωπικούς» δίσκους και από συνεργασίες), που ηχογραφείται στο Berlinaudio (της ίδιας πόλης) τον Ιανουάριο του 2022 και που μας παρουσιάζει οκτώ συνθέσεις του, κινούμενες άπασες σ’ ένα free περιβάλλον.
Κατ’ αρχάς ο ήχος του van Huffel είναι ένα πρώτο στοιχείο, που ξεχωρίζει – υπό την έννοια πως ο όγκος του αποβαίνει καθοριστικός, για την εξέλιξη της ηχογράφησης. Πίσω, λοιπόν, από τα σαξόφωνα του Καναδού άλλοτε γρυλίζουν το μπάσο με τα ντραμς (όπως συμβαίνει στο υπαινικτικότατο “A tree has a thousand ears”), δημιουργώντας εντελώς υποβλητικές καταστάσεις, και άλλοτε συνοδεύουν από πιο μπροστινές θέσεις, με εξ ίσου ισχυρά παιξίματα όμως (όπως ακούμε στο βαρύ “Beasts and creatures”).
Πάνω σ’ αυτό το μοτίβο, με τα πιο abstract και χαμηλόφωνα κομμάτια να εναλλάσσονται με τα περισσότερο δυναμικά και εξωστρεφή, κινείται ολάκερο το “Synomilies” – ένας δίσκος έντονος, είτε στις κορυφώσεις του είτε στις κοιλάδες του, που σε κρατάει πάντα σε εγρήγορση.
Επαφή: www.evilrabbitrecords.eu
Στο πιο νέο CD τής evil rabbit συναντάμε γνωστά μας πρόσωπα. Κατ’ αρχάς τον Φλώρο Φλωρίδη, σε κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, άλτο σαξόφωνο και τον γερμανό κοντραμπασίστα Matthias Bauer (οι δυο τους έχουν συνεργαστεί, δισκογραφικά, και στο παρελθόν), και ακόμη τον γερμανό ντράμερ-περκασιονίστα Joe Hertenstein. Και είναι αυτοί οι τρεις αυτοσχεδιαστές, που ηχογραφούνται τον Φεβρουάριο του 2023 στο Βερολίνο, με το αποτέλεσμά τους να αποτυπώνεται στο CD “Temporal Driftness”.
Το άλμπουμ αυτό διαθέτει έντεκα tracks (όλα ανήκουν στην τριάδα Floridis-Bauer-Hertenstein) και αποτελούν προφανώς αυτοσχεδιαστικές καταγραφές ενός υλικού, που μοιάζει να το αποτελούν κάποιοι πρωτόλειοι οδηγοί. Κατ’ αρχάς εκείνο που παρατηρείται είναι η ρευστότητα του ρυθμικού τμήματος. Οι δύο Γερμανοί, ο Bauer και ο Hertenstein, συνδημιουργούν πολύ συγκεκριμένες δομές, αρκετά συμπαγείς, μα και εύπλαστες ταυτόχρονα, που ρέουν μέσα στο χρόνο. Πάνω σ’ αυτές τις δομές ο Φλωρίδης τοποθετεί τα πνευστά του, προφανώς με μιαν ελευθερία, που γίνεται εμφανέστερη στις αναπτύξεις των θεμάτων. Όταν ο Bauer παίζει με δοξάρι, όπως συμβαίνει π.χ. στο drift 2, έχουμε τρία σολιστικά όργανα, που βασικά συνδιαλέγονται επί ίσοις όροις, «ακούγοντας» το ένα το άλλο, με άλλες συνθέσεις να εμφανίζονται περισσότερο υποβλητικές και ατμοσφαιρικές (drift 8), άλλες ακόμη περισσότερο «ελεύθερες» (drift 7) και άλλες με καταιγιστική εξέλιξη (drift 9).
Γενικώς, το παίξιμο με τους χρόνους, τις αλλαγές, και τις διαρκείς μετατοπίσεις των συνομιλιών προσδίδουν στο “Temporal Driftness”, μιαν αίσθηση αμεσότητας, που δίνει άλλες διεξόδους στην ακρόαση.
Πνευστά, κοντραμπάσο και ντραμς έχουμε και σ’ αυτό το CD, που αποκαλείται “Synomilies” και το οποίο υπογράφουν οι Peter van Huffel άλτο & βαρύτονο σαξόφωνα, Meinrad Kneer κοντραμπάσο και Yorgos Dimitriadis ντραμς, κρουστά. Βασικά, πρόκειται για ένα βερολινέζικο τρίο, αποτελούμενο από έναν Καναδό, έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα μουσικό (o Δημητριάδης μάς είναι γνωστός και από «προσωπικούς» δίσκους και από συνεργασίες), που ηχογραφείται στο Berlinaudio (της ίδιας πόλης) τον Ιανουάριο του 2022 και που μας παρουσιάζει οκτώ συνθέσεις του, κινούμενες άπασες σ’ ένα free περιβάλλον.
Κατ’ αρχάς ο ήχος του van Huffel είναι ένα πρώτο στοιχείο, που ξεχωρίζει – υπό την έννοια πως ο όγκος του αποβαίνει καθοριστικός, για την εξέλιξη της ηχογράφησης. Πίσω, λοιπόν, από τα σαξόφωνα του Καναδού άλλοτε γρυλίζουν το μπάσο με τα ντραμς (όπως συμβαίνει στο υπαινικτικότατο “A tree has a thousand ears”), δημιουργώντας εντελώς υποβλητικές καταστάσεις, και άλλοτε συνοδεύουν από πιο μπροστινές θέσεις, με εξ ίσου ισχυρά παιξίματα όμως (όπως ακούμε στο βαρύ “Beasts and creatures”).
Πάνω σ’ αυτό το μοτίβο, με τα πιο abstract και χαμηλόφωνα κομμάτια να εναλλάσσονται με τα περισσότερο δυναμικά και εξωστρεφή, κινείται ολάκερο το “Synomilies” – ένας δίσκος έντονος, είτε στις κορυφώσεις του είτε στις κοιλάδες του, που σε κρατάει πάντα σε εγρήγορση.
Επαφή: www.evilrabbitrecords.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου