Ο Julius Lind μας είναι γνωστός ως ο μπασίστας των Νορβηγών Action & Tension & Space, για τα άλμπουμ των οποίων
“Explosive Meditations
(2019) και “Skåredalen Funhouse” (2018) έχουμε γράψει
παλαιότερα στο blog. Τώρα,
ο νορβηγός μουσικός έχει να μας προτείνει ένα δικό του LP, CD και digital, που αποκαλείται “Lights” [Kapitän Platte, 2024]. Στο άλμπουμ αυτό, που είναι ηχογραφημένο στο στούντιο Paradiso του Όσλο,
συμμετέχουν, εκτός του Lind,
που εδώ παίζει κιθάρα και τραγουδά, και οι Richard Myklebust μπάσο, φωνή και Eirik Kirkemyr ντραμς.
Υπάρχει ένα τρίο λοιπόν, το οποίον ασκείται... ψυχεδελικώς. Εννοούμε με αυτό πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα αρκετά old school υλικό, οπωσδήποτε συνθετικώς «εντάξει» και ακόμη καλο-ηχογραφημένο και καλο-τοποθετημένο, που, αν θέλετε, δείχνει και την βαθειά δουλειά, που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες στην νορβηγική ροκ σκηνή (αν και πάντα γινόταν, εδώ που τα λέμε), με τα δυνατά καινούρια συγκροτήματα, τους εξίσου ενδιαφέροντες τραγουδοποιούς και τους ανάλογους δίσκους να εκδίδονται με ρυθμό πολυβόλου. Και όχι μόνο στο ροκ φυσικά, ή γύρω απ’ αυτό.
Το τύπου-psych ιδίωμα, που μας παρουσιάζει εδώ ο Julius Lind, είναι... δισυπόστατο. Από φωνητικής και μελωδικής πλευράς είναι dreamy ας πούμε, ενώ οργανικά ο ήχος είναι βαρύς, με τα ντραμς και το μπάσο να κάνουν θόρυβο, και με τις κιθάρες, που είναι πάντα πειραγμένες, να κάνουν επίσης ωραία και «βαριά» δουλειά – εκμεταλλευόμενες τις πραγματικά καλές συνθέσεις του Νορβηγού.
Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από πολύ καλά κομμάτια (και τα οκτώ ανήκουν στον Lind), τα οποία διακρίνονται για την πίστη τους σ’ αυτόν τον ήχο που κλείνει αισίως 55 (ή και λίγο παραπάνω) χρόνια ύπαρξης.
Δύσκολο λοιπόν να διαλέξεις highlights, από ένα δίσκο, που κυλάει με θαυμαστή ενότητα, δίχως να παρουσιάζει «κοιλιά» σε κανένα σημείο του.
Ακούς με εμπιστοσύνη, η οποία ανανεώνεται από κομμάτι σε κομμάτι.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Υπάρχει ένα τρίο λοιπόν, το οποίον ασκείται... ψυχεδελικώς. Εννοούμε με αυτό πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα αρκετά old school υλικό, οπωσδήποτε συνθετικώς «εντάξει» και ακόμη καλο-ηχογραφημένο και καλο-τοποθετημένο, που, αν θέλετε, δείχνει και την βαθειά δουλειά, που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες στην νορβηγική ροκ σκηνή (αν και πάντα γινόταν, εδώ που τα λέμε), με τα δυνατά καινούρια συγκροτήματα, τους εξίσου ενδιαφέροντες τραγουδοποιούς και τους ανάλογους δίσκους να εκδίδονται με ρυθμό πολυβόλου. Και όχι μόνο στο ροκ φυσικά, ή γύρω απ’ αυτό.
Το τύπου-psych ιδίωμα, που μας παρουσιάζει εδώ ο Julius Lind, είναι... δισυπόστατο. Από φωνητικής και μελωδικής πλευράς είναι dreamy ας πούμε, ενώ οργανικά ο ήχος είναι βαρύς, με τα ντραμς και το μπάσο να κάνουν θόρυβο, και με τις κιθάρες, που είναι πάντα πειραγμένες, να κάνουν επίσης ωραία και «βαριά» δουλειά – εκμεταλλευόμενες τις πραγματικά καλές συνθέσεις του Νορβηγού.
Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από πολύ καλά κομμάτια (και τα οκτώ ανήκουν στον Lind), τα οποία διακρίνονται για την πίστη τους σ’ αυτόν τον ήχο που κλείνει αισίως 55 (ή και λίγο παραπάνω) χρόνια ύπαρξης.
Δύσκολο λοιπόν να διαλέξεις highlights, από ένα δίσκο, που κυλάει με θαυμαστή ενότητα, δίχως να παρουσιάζει «κοιλιά» σε κανένα σημείο του.
Ακούς με εμπιστοσύνη, η οποία ανανεώνεται από κομμάτι σε κομμάτι.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου