25/11/2024
Παλιά πατρινά θερινά σινεμά συνέχεια...
Στη συνέντευξη με τον M. Hulot, για το LIFO, που δημοσιεύτηκε τις προάλλες, με αφορμή το βιβλίο μου “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024], αναφέρθηκα σε μερικά παλιά θερινά σινεμά της Πάτρας, στα οποία είδα για πρώτη φορά ταινίες. Έγραψα ήδη για την «Αλάμπρα» και τώρα θα γράψω για την «Κύπρο».
Η «Κύπρος», που είναι κλειστή 50 χρόνια τώρα, βρισκόταν στη
συνοικία της νότιας Πάτρας Τέρμα Σολωμού, Όπισθεν Λαδοπούλου, Χαλκωματά,
Κόπανου ή δεν ξέρω πώς αλλιώς τη λένε σήμερα. Όλα αυτά τα ονόματα «παίζανε»
παλιά και εννοούσαν μια μεγάλη σε έκταση εργατική γειτονιά, που εκτεινόταν πίσω
από τη χαρτοβιομηχανία του Λαδόπουλου (κλειστή κι αυτή εδώ και δεκαετίες). Το
θερινό σινεμά αυτής της γειτονιάς ήταν η Κύπρος.
Εκεί είδα για πρώτη φορά ελληνικές ταινίες το καλοκαίρι του ’71, και την πρώτη ταινία που θυμάμαι να βλέπω στη ζωή μου ήταν το «Διακοπές στο Βιετνάμ» του Πάνου Γλυκοφρύδη με το Θανάση Βέγγο (σίγουρα είχα δει και νωρίτερα, αλλά δεν τις θυμάμαι). Στην Κύπρο είχα δει επίσης, ανάμεσα σε πάμπολλα άλλα ελληνικά έργα, τις κοινωνικές περιπέτειες της Φίνος Φιλμ «Κατάχρησις Εξουσίας» και «Θέμα Συνειδήσεως», για τις οποίες γράφω και στο βιβλίο, είτε κόβοντας εισιτήριο, είτε όχι – γιατί ορισμένες ταινίες δεν ήταν κατάλληλες για παιδιά. Υπήρχαν όμως παρακείμενες ταράτσες και τις βλέπαμε κι αυτές, καθώς δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να μας εμποδίσει.
Η Κύπρος κλείνει το καλοκαίρι του ’74, συμπτωματικά (ή και όχι...) με την εισβολή των Τούρκων στη μεγαλόνησο. Υπήρχε και ποδοσφαιρική ομάδα Α.Ο. Κύπρος στη γειτονιά (που έπαιζε στις χαμηλές τοπικές κατηγορίες), κι έτσι από μικροί μάθαμε να αγαπάμε και την Κύπρο και τους Κυπρίους.
Η φωτό που βλέπετε τώρα εδώ είναι από το google maps. Η
εικόνα αν και περσινή μοιάζει... τριτοκοσμική. Αυτή την οικιστική αναρχία εγώ
τη γουστάρω, εν αντιθέσει ας πούμε με τα καλοβαλμένα προάστια, με τις
περιποιημένες πρασιές και τις αλέες, που μου φαίνονται βαρετά.
Εκεί όπου δείχνω με το κόκκινο βέλος ήταν η καμπίνα του μηχανικού και η οθόνη ήταν απέναντι φυσικά, στο βάθος του οικοπέδου. Αυτή η μπλε πόρτα που βλέπετε δεν υπήρχε, όταν το σινεμά λειτουργούσε. Την φτιάξανε μετά. Μπροστά, εκεί, όπου είναι το πράσινο τώρα ήταν... ζούγκλα, καλαμιώνες και περνούσε ποτάμι. Το οποίο σκεπάστηκε μετά (περνάει κάτω από το δρόμο τώρα). Το καλοκαίρι δεν είχε νερό, αλλά το χειμώνα φούσκωνε κι έκανε και πλημμύρες. Αν υπήρχε πόρτα τότε, εκεί, και έβγαινες, θα έπεφτες κατ’ ευθείαν στο ποτάμι...
Την είσοδο του σινεμά την έχω σε αυτή τη φωτό. Είναι
από την αριστερή μεριά, μέσα σ’ ένα δρομάκι. Σ’ αυτή τη δεύτερη φωτό φαίνονται
ακόμη και τα παλιά ρολά της Κύπρου, όπως και το ταμείο.
Παλιά πατρινά θερινά σινεμά συνέχεια...
Στη συνέντευξη με τον M. Hulot, για το LIFO, που δημοσιεύτηκε τις προάλλες, με αφορμή το βιβλίο μου “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024], αναφέρθηκα σε μερικά παλιά θερινά σινεμά της Πάτρας, στα οποία είδα για πρώτη φορά ταινίες. Έγραψα ήδη για την «Αλάμπρα» και τώρα θα γράψω για την «Κύπρο».
Εκεί είδα για πρώτη φορά ελληνικές ταινίες το καλοκαίρι του ’71, και την πρώτη ταινία που θυμάμαι να βλέπω στη ζωή μου ήταν το «Διακοπές στο Βιετνάμ» του Πάνου Γλυκοφρύδη με το Θανάση Βέγγο (σίγουρα είχα δει και νωρίτερα, αλλά δεν τις θυμάμαι). Στην Κύπρο είχα δει επίσης, ανάμεσα σε πάμπολλα άλλα ελληνικά έργα, τις κοινωνικές περιπέτειες της Φίνος Φιλμ «Κατάχρησις Εξουσίας» και «Θέμα Συνειδήσεως», για τις οποίες γράφω και στο βιβλίο, είτε κόβοντας εισιτήριο, είτε όχι – γιατί ορισμένες ταινίες δεν ήταν κατάλληλες για παιδιά. Υπήρχαν όμως παρακείμενες ταράτσες και τις βλέπαμε κι αυτές, καθώς δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να μας εμποδίσει.
Η Κύπρος κλείνει το καλοκαίρι του ’74, συμπτωματικά (ή και όχι...) με την εισβολή των Τούρκων στη μεγαλόνησο. Υπήρχε και ποδοσφαιρική ομάδα Α.Ο. Κύπρος στη γειτονιά (που έπαιζε στις χαμηλές τοπικές κατηγορίες), κι έτσι από μικροί μάθαμε να αγαπάμε και την Κύπρο και τους Κυπρίους.
Εκεί όπου δείχνω με το κόκκινο βέλος ήταν η καμπίνα του μηχανικού και η οθόνη ήταν απέναντι φυσικά, στο βάθος του οικοπέδου. Αυτή η μπλε πόρτα που βλέπετε δεν υπήρχε, όταν το σινεμά λειτουργούσε. Την φτιάξανε μετά. Μπροστά, εκεί, όπου είναι το πράσινο τώρα ήταν... ζούγκλα, καλαμιώνες και περνούσε ποτάμι. Το οποίο σκεπάστηκε μετά (περνάει κάτω από το δρόμο τώρα). Το καλοκαίρι δεν είχε νερό, αλλά το χειμώνα φούσκωνε κι έκανε και πλημμύρες. Αν υπήρχε πόρτα τότε, εκεί, και έβγαινες, θα έπεφτες κατ’ ευθείαν στο ποτάμι...
23/11/2024
Διαβάζω από δω κι από κει για παγανιστικά, pagan, παγανά και όλα αυτά τ’ ανάλογα σε σχέση με ελληνικά τραγούδια, συγκροτήματα κ.λπ. τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτά που ακούω δεν με πείθουν. Είναι δήθεν. Και κάπου μόδα.
Κανένας Έλληνας δεν μπορεί να συναγωνιστεί του Άγγλους, σε ουσία και ατμόσφαιρα, σε τέτοια θέματα. Ο κανόνας είναι αυτός. Τεράστιο γκρουπ οι Strawbs.
https://www.youtube.com/watch?v=8XlT1jlD-xU
Διαβάζω από δω κι από κει για παγανιστικά, pagan, παγανά και όλα αυτά τ’ ανάλογα σε σχέση με ελληνικά τραγούδια, συγκροτήματα κ.λπ. τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτά που ακούω δεν με πείθουν. Είναι δήθεν. Και κάπου μόδα.
Κανένας Έλληνας δεν μπορεί να συναγωνιστεί του Άγγλους, σε ουσία και ατμόσφαιρα, σε τέτοια θέματα. Ο κανόνας είναι αυτός. Τεράστιο γκρουπ οι Strawbs.
https://www.youtube.com/watch?v=8XlT1jlD-xU
23/11/2024
>>Όλοι μιλούν για τον νέο δίσκο του ΛΕΞ<<
Καλά, κόψτε κάτι... Δεν υπάρχει νέος δίσκος του ΛΕΞ. Δεν υπάρχει ούτε LP, ούτε CD. Υπάρχουν μόνο ψηφιακά αρχεία. Πείτε λοιπόν... κυκλοφόρησαν τα νέα τραγούδια του ΛΕΞ, κι αφήστε τους έρμους τους δίσκους στην ερημιά τους.
>>Όλοι μιλούν για τον νέο δίσκο του ΛΕΞ<<
Καλά, κόψτε κάτι... Δεν υπάρχει νέος δίσκος του ΛΕΞ. Δεν υπάρχει ούτε LP, ούτε CD. Υπάρχουν μόνο ψηφιακά αρχεία. Πείτε λοιπόν... κυκλοφόρησαν τα νέα τραγούδια του ΛΕΞ, κι αφήστε τους έρμους τους δίσκους στην ερημιά τους.
23/11/2024
Όποιοι-ες διάβασαν τη χθεσινή συνέντευξη-συζήτηση με τον M. Hulot, για το LiFO, γύρω από τις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024] θα είδαν τις αναφορές που έγιναν σε διάφορα θερινά σινεμά της ευρύτερης παιδικής γειτονιάς μου, στην Πάτρα, στα οποία είχα δει δεκάδες ταινίες στο τέλος των σέβεντις – συνήθως μαζί με τον αείμνηστο φίλο μου Χρήστο Μ., στον οποίο έχω αφιερώσει και το βιβλίο. Έχω πολλά χρόνια να περάσω απ’ αυτά τα μέρη, αλλά επειδή το google maps δουλεύει για όλο τον κόσμο, τα έχω εντοπίσει αυτά τα σινεμά, όπως είναι σήμερα και θα τα προβάλλω από εδώ.
Θα ξεκινήσω με την «Αλάμπρα» κάπου ανάμεσα στις συνοικίες
Αγία Τριάδα και Πράτσικα (ξέρουν οι Πατρινοί και οι Πατρινές – και όλοι οι
Έλληνες θα πρέπει να ξέρουν τη θρυλική πατρινιά χορογράφο Κούλα Πράτσικα), εκεί
όπου θα έβλεπα για πρώτη φορά τη «Μαύρη Αφροδίτη» του Παύλου Φιλίππου, με την
Ατζίτα Ουίλσον... Η «Αλάμπρα» υπάρχει ακόμη, κλειστή εδώ και δεκαετίες, στην
κατάσταση που τη βλέπετε...
Όποιοι-ες διάβασαν τη χθεσινή συνέντευξη-συζήτηση με τον M. Hulot, για το LiFO, γύρω από τις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024] θα είδαν τις αναφορές που έγιναν σε διάφορα θερινά σινεμά της ευρύτερης παιδικής γειτονιάς μου, στην Πάτρα, στα οποία είχα δει δεκάδες ταινίες στο τέλος των σέβεντις – συνήθως μαζί με τον αείμνηστο φίλο μου Χρήστο Μ., στον οποίο έχω αφιερώσει και το βιβλίο. Έχω πολλά χρόνια να περάσω απ’ αυτά τα μέρη, αλλά επειδή το google maps δουλεύει για όλο τον κόσμο, τα έχω εντοπίσει αυτά τα σινεμά, όπως είναι σήμερα και θα τα προβάλλω από εδώ.
21/11/2024
>>Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο του 1973, αλλά στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα. Η ταινία αυτή προβλήθηκε και σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης το 1973 (οδός Βασ. Όλγας και οδός Μαρτίου)<<
Αυτό το είδα σε όλα τα σάιτ. Ο λόγος για την ταινία
«Βαρθολομαίος» του Μανούσου Μανουσάκη, που πέθανε χθες.
Από τη μία γράφουν ότι η ταινία απαγορεύτηκε από τη χούντα, ενώ από την άλλη λένε ότι προβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973 (ενώ υπήρχε χούντα ακόμη). Πώς προβλήθηκε, ενώ ήταν απαγορευμένη; Κανείς δεν εξηγεί τίποτα...
Θέλω να κάνω ένα κείμενο για τον «Βαρθολομαίο» και αν κάτι με εμποδίζει είναι το γεγονός πως την ταινία, που δεν βρίσκεται πουθενά σήμερα, έχω να την δω πάνω από 30 χρόνια (την είχα δει στο βίντεο, από ιδιωτική κόπια). Και αν μια ταινία δεν την έχω πρόσφατα ιδωμένη δεν μπορώ εύκολα να γράψω, γιατί οι μνήμες είναι ξεθωριασμένες και μπορεί να γίνουν λάθη. Επειδή όμως έχω κάποιο υλικό, ίσως να το επιχειρήσω, καθότι υπάρχουν διάφορα που αξίζει να εξηγηθούν... γι’ αυτή τη μάλλον «τρελή», αλλά καθ’ όλα σοβαρή ταινία.
>>Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο του 1973, αλλά στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα. Η ταινία αυτή προβλήθηκε και σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης το 1973 (οδός Βασ. Όλγας και οδός Μαρτίου)<<
Από τη μία γράφουν ότι η ταινία απαγορεύτηκε από τη χούντα, ενώ από την άλλη λένε ότι προβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973 (ενώ υπήρχε χούντα ακόμη). Πώς προβλήθηκε, ενώ ήταν απαγορευμένη; Κανείς δεν εξηγεί τίποτα...
Θέλω να κάνω ένα κείμενο για τον «Βαρθολομαίο» και αν κάτι με εμποδίζει είναι το γεγονός πως την ταινία, που δεν βρίσκεται πουθενά σήμερα, έχω να την δω πάνω από 30 χρόνια (την είχα δει στο βίντεο, από ιδιωτική κόπια). Και αν μια ταινία δεν την έχω πρόσφατα ιδωμένη δεν μπορώ εύκολα να γράψω, γιατί οι μνήμες είναι ξεθωριασμένες και μπορεί να γίνουν λάθη. Επειδή όμως έχω κάποιο υλικό, ίσως να το επιχειρήσω, καθότι υπάρχουν διάφορα που αξίζει να εξηγηθούν... γι’ αυτή τη μάλλον «τρελή», αλλά καθ’ όλα σοβαρή ταινία.
20/11/2024
Εντάξει... τώρα εγώ τι να πω; Χωριό που φαίνεται... Πόστερ! Εξωφυλλάρα! Αύριο στην έντυπη LiFO, μαζί και με μια πολυσέλιδη συζήτηση με τον Τάσο Μπρεκουλάκη (Μ. Hulot) για τις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024]…
20/11/2024
Εντάξει... τώρα εγώ τι να πω; Χωριό που φαίνεται... Πόστερ! Εξωφυλλάρα! Αύριο στην έντυπη LiFO, μαζί και με μια πολυσέλιδη συζήτηση με τον Τάσο Μπρεκουλάκη (Μ. Hulot) για τις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024]…
Χρησιμοποιήθηκαν πολλές έντυπες πηγές για να γραφτεί το
"Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024], που
βρίσκεται τώρα στα βιβλιοπωλεία (φυσικά καταστήματα και ηλεκτρονικά). Ούτε ο
ίδιος είχα βάλει με το νου τι θα άνοιγα, όταν ξεκινούσα να δίνω σχήμα στα
κείμενα...
Ας πούμε στον "δεκαπενθήμερο Πολίτη" του Άγγελου
Ελεφάντη θα έβρισκα στοιχεία για τον Τέο Σαλαπασίδη, αυτή την ιδιαίτερη μορφή
των ελληνικών γραμμάτων, τα οποία θα αποδεικνύονταν καίρια, για την ολοκλήρωση
του κεφαλαίου για την ταινία του "Μικρή Παρέλαση" (1956).
19/11/2024
Robert Pete Williams, Ροβήρος Μανθούλης, Blues με σφιγμένα δόντια και "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]
18/11/2024
Robert Pete Williams, Ροβήρος Μανθούλης, Blues με σφιγμένα δόντια και "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]
Παραμένει εκπληκτικό 50+ χρόνια αργότερα. Ανατριχιάζω με το
fender rhodes και με τα lush strings στο background. Οδηγούμαι, δε, να πω πως
όποιος δεν ξέρει να χρησιμοποιεί τα έγχορδα δεν ξέρει να κάνει ποπ...
https://www.youtube.com/watch?v=zc7rxcjwwYs
https://www.youtube.com/watch?v=zc7rxcjwwYs
Σχόλια από το fb στο ποστ "Παραμένει εκπληκτικό 50+ χρόνια αργότερα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήMrServo MrServo
Αυτό "ανακάλυψε" ο Quincy Jones και το τερμάτισε...
Ηλίας Ηλιάδης
Ήταν σε δημιουργικό οίστρο τότε ο Stevie, μαζί με τους συνεργάτες του Malcolm Cecil και Robert Marguleff κάνανε θαύματα...
Σχόλια από το fb στο ποστ "Όποιοι-ες διάβασαν τη χθεσινή συνέντευξη-συζήτηση με τον M. Hulot, για το LiFO, γύρω από τις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024] θα είδαν τις αναφορές που έγιναν σε διάφορα θερινά σινεμά"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Γιαννόπουλος
Εμείς πηγαίναμε πότε πότε (1978-1979) στον κινηματογράφο "άνοιξις", ψηλά στη γούναρη (στο περίπου ο εντοπισμός από google maps), που έπαιζε ελληνικές ταινίες, με 20 δρχ εισιτήριο, όπου μπορούσες ακόμα να ακούσεις θεάτριες (κυρίως), δίπλα σου, να προειδοποιούν φωναχτά την πρωταγωνίστρια ότι της λέει ψέμματα ο κακός της υπόθεσης.
Φώντας Τρούσας
Τη θυμάμαι την άνοιξη ήταν όπως ανέβαινες τη Γούναρη αριστερά, αλλά μετά την Ομόνοια, όταν άρχιζε η κατηφόρα, προς Μαρούδα. Είχε κι ένα δισκάδικο εκεί κοντά, επί της Γούναρη,, στην ίδια μεριά του δρόμου, στενό, κι είχα ψωνίσει (πρέπει να είχα πάρει Τουρνά). Στο σινεμά δεν θυμάμαι να είχα πάει, γιατί ήταν μακριά από τη γειτονιά μου.
Γιώργος Γιαννόπουλος
Ναι, αριστερά, πάνω απ' την ομόνοια, που άλλαζε και "πολεοδομικά" το τοπίο στη γούναρη.
Ntinos Sarandopulos
εγώ πήγαινα τα ξαδερφάκια μου στον κήπο της εδέμ, στην κανάρη, και βλέπαμε χαζές παιδικές ταινίες κλπ
Γιώργος Γιαννόπουλος
Και κήπο εδέμ πήγαινα -μια δεκαετία αργότερα- με ένα φίλο, και βλέπαμε ότι είχε. Κάτι πολεμικά. Τρώγοντας πίτσα με το μέτρο που είχαμε αγοράσει από έναν στην παραλία.
Papageorgiou Lily
ακριβώς δίπλα στον φούρνο του τσολιά, που λειτουργεί και σήμερα, υπήρχε μπροστά και το περίπτερο για δεκαετίες αλλά έκλεισε 2-3 χρόνια και το σήκωσαν. και το δισκάδικο που το είχαν ντόπιοι της περιοχής των προσφυγικών, με τα λαϊκά του... τα θυμάμαι μετά το 80
Patritsopoulos Nikos
oskar στην αχαρνων,αθηνα ,πρωτοειδα την αφισσα με την πρωταγωνιστρια,αρχες 80ς με αστερακια και αυστηρως ακαταλληλον
Panagiotis Militsis
Και θα σας ρωτούσα αν έχετε γράψει κάποιο άρθρο σχετικά.... Για τα παλιά σινεμά της Πάτρας που κατοικώ τα τελευταία 25 χρόνια
Vassilis Serafimakis
Αρκεί μιά φωτογραφία από κλειστό θερινό γιά να ανέβει το αίμα μου σε σημείο βρασμού. Η απίστευτη ευκολία με την οποία τα τσογλάνια που κυβερνάνε εδώ και δεκαετίες αφήνουν να χαθούν όλα τα φυσικά & φυσιολογικά συστατικά τής μαγείας αυτού τού τόπου δεν περιγράφεται με λόγια. Ενώ έχουμε την τεράστια τύχη να έχουμε κλίμα και περιβάλλον από τα πιό φιλόξενα τού πλανήτη.
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Όλοι μιλούν για τον νέο δίσκο του ΛΕΞ<<"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτεφ. Σέρελης
Σωστός. Και δεν είναι μόνο ζήτημα ακριβολογιας...
Yannis Papadopoulos
Να σταματήσουμε να λέμε και τα έργα «ταινίες»
Dimitris Zouzoulas
Ρε φίλε, είσαι άσχετος με δίσκους, μην ασχολείσαι.
Φώντας Τρούσας
Κανονικά θα έπρεπε να βρεθεί κάποια άλλη λέξη και γι' αυτά. Το "έργα" ωραία ακούγεται. Πάντως καλύτερα ταινίες παρά φιλμ, που λένε οι Αμερικάνοι.
Yannis Papadopoulos
συγγνώμη κιόλας. Δεν θα επαναληφθεί.
Dimitris Zouzoulas
Αν δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά στην κατανάλωση -και όχι μόνο- μεταξύ αυτών των δύο προϊόντων, καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί.
Yannis Papadopoulos
έγραψα κάτι απόλυτα σοβαρά στον κύριο Τρουσα με τον οποίο συμφωνώ σε αυτό που γράφει και θα έρθετε εσείς που δεν γνωριζόμαστε καν να μου μιλήσετε έτσι; Η αγένειά σας καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί.
Φώντας Τρούσας
Δίσκοι κυκλοφορούσαν και το 1930 και σήμερα. Έργα σε φιλμ πλέον δεν κυκλοφορούν ή τέλος πάντων είναι σπάνιο. Θέλω να πω πως ο δίσκος έχει νόημα να διαχωρίζεται, γιατί υπάρχει ακόμη.
Stathis Nikokavouras
και ποια η διαφορα φωντα?αφου η ταινια φιλμ ειναι και το αναποδο..εκει γινονταν η καταγραφη .το λενε οι αμερικανς παμε να δουμε μουβι.απο το μουβ.κινηση..που καταγραφεται στο φιλμ απο ηθοποιους.
Φώντας Τρούσας
Εντάξει με τις ταινίες. Τις λέμε ταινίες στην Ελλάδα, αλλά και το έργο, γιατί και έργα τις λέγαμε παλιά, είναι μια χαρά. Το φιλμ έχει άλλη έννοια και στο σινεμά, από παλιά. Υπήρχαν οι directors και οι film-makers. Δεν ήταν το ίδιο.
Ελσα Καραγιαννη
συμφωνώ...θα μπορούσαν να γράψουν μουσικό άλμπουμ σε ψηφιακή μορφή...
Γιώργος Δελτα
You Tube στα σίγουρα.Γιατί δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι τύποι και ειδικά της τραπ,τραγουδούσαν και έβγαζαν βινύλια όπως παλιά,πόσα ρημάδια θα πουλούσαν.Στους 12χρονους.Κι άντε ο Λέξ και μερικοί ακόμα έχουν κάτι να πούν
Tasos Brekoulakis
το τελευταιο αλμπουμ που πούλησε στην ελλάδα ειναι το kaguras του sin boy, στα περιπτερα σε 13χρονα. Νουμερα που κανεις δεν τα ξερει γιατι κανεις δεν δινει πλέον νουμερα. Αλλα ηταν τραπ
Γιώργος Δελτα
Κλαίνε ήδη τα λεφτά τους τα 13χρονα
Tasos Brekoulakis
εχουν στεγνωσει τα δακρυα απ το 2019
Γιώργος Δελτα
Ακριβώς.Δεν θα κρίνω εγώ τους στίχους και τη μουσική του είδους αυτού,μη σου πώ αδιαφορώ κιόλας.Η πλειοψηφία των εκπροσώπων του είδους αποπνέουν μια έπαρση.Ακόμα θυμάμαι και εκνευρίζομαι με την ατάκα του υπέρβαρου B.D.Foxmoor,ότι ξερνάει με τους έντεχνους,προτιμάει τους τράπερ.Καημένη ψωροκώσταινα west coast νομίζουν ότι γίναμε
Indie Side
τα 3 προηγούμενα άλμπουμ του Λεξ έχουν κυκλοφορήσει και σε βινύλια και εάν δεν κάνω λάθος εξαντλήθηκαν σε ελάχιστες ώρες. Άρα και βινύλιο και δίσκος και αρκετές πωλήσεις.
Ούτε τσ cd είναι δισκοι. Ψηφιακά αρχεία είναι και αυτά αποθηκευμένα σε ένα άλλο μέσο.
Nickos Ventouras
βυνίλια δεν είναι, δίσκοι παραμένουν ― αφού ο όρος προκύπτει από το σχήμα.
Όχι ότι έχει νόημα η σχετική γκρίνια, Άπειρες λέξεις συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται για κάτι και ας άλλαξε το φυσικό μέσο, ή μορφή, το είδος στο οποίο αναφέρονταν μέσα στο χρόνο και ετυμολογικά δεν στέκουν πια. Οι λέξεις παίρνουν τη σημασία τους από τη χρήση τους, όχι από την όποια (ενίοτε ξεχασμένη στο χρόνο) ετυμολογία τους.
Tasos Brekoulakis
ΔιαγραφήΚυκλοφορησε το νέο αλμπουμ του λεξ, το LP έρχεται σύντομα. Αυτο μαλλον ειναι πιο σωστο. Όλα τα αλμπουμ του κυκλοφόρησαν πέρσι σε βινύλιο κι εξαφανιστηκαν
Φώντας Τρούσας
Ναι τα έβγαλε ο Veego, αλλά πόσα έκοψε;
Maria Pappa
καλά πήγε sold out νομίζω
Φώντας Τρούσας
2000 κόπιες, τώρα το είδα. Καλό νούμερο. Δηλαδή 6000 δίσκοι. Γιατί ήταν τριπλό.
Tasos Brekoulakis
δεν εχω ιδεα, αλλα ποσοι θα μπορουσαν να ακουσουν LP; Δεν εχουν καν CD player, το βινυλιο το παιρνουν οπως θα επαιρναν μια αφισα, σαν gadget
Maria Pappa
επίσης και η Inner Ear πρώτα digital τα βγάζει
Φώντας Τρούσας
Ναι, μάλλον δεν το ακούνε.
Ναι και άλλες εταιρείες, βγάζουν πρώτα τα ψηφιακά, αλλά ο λεξ δεν έβγαζε βινύλια - η veego του τα έβγαλε όλα μαζί πέρσι. Βέβαια έβγαζε CD.
Thomas Triantafyllou
Εδώ έβγαλε ο George Porter Jr σήμερα νέο all instro ''δίσκο'' και μετά την πρώτη αυθόρμητη ενθουσιώδη αντίδραση,συνειδητοποίησα ότι θα πρέπει να πάω να το ακούσω σε spotify k μου πεσαν τα φτερα...
Themis Andreadis
Σχήμα λόγου είναι Φώντα. Ακόμα -κι εμείς οι παλιοί- δε μπορούμε να μπούμε στη ψηφιακή πραγματικότητα.
Aris Kazakopoulos
Δεν ειναι σκορπια κομματια, ειναι πακετο, μια κυκλοφορια ικανης εκτασης ωστε να θεωρηθει album. Το 2024 αυτο θεωρειται αλμπουμ, το format ειναι αλλη συζητηση.
Φώντας Τρούσας
Το άλμπουμ "τρώγεται" και το πακέτο "τρώγεται", ο δίσκος δεν "τρώγεται", όταν είναι ψηφιακή η κυκλοφορία.
Dimitris Panagiotidis
Κοψτε...πολύ
Nick Fysakis
Ακριβώς Φωντα. Δίσκος δεν είναι. Είναι ένα μετανεωτερικο αλμπουμ - προϊόν για stream από κινητά κλπ. Θα είναι άδικο βέβαια να το αναλύσω παραπέρα γιατί δεν θα ήθελα να βάλω στο πλατώ να παίζει "πάρλα " η σε όποιο φορματ ένα θυμωμένο τύπο να τα "χώνει" χωρίς μουσική από πίσω.....
Βασίλης Καμπούρης
μετα- έντεχνο επίσης να το πούμε κι αυτό
Αλλά αυτό πουλάει στην Ελλάδα η μασημένη τροφή έτοιμο ξέσπασμα. Σκέψη διερεύνηση μεταφορά παρομοίωση δεν υπάρχουν πια
Dimitris Gkioulos
Θα κυκλοφορήσει βέβαια σε lp μετά την πρωτοχρονιά.
Kwstas Agas
Πόσο μα πόσο συμφωνώ μαζί σου... Ο αγαπητός (μα πολύ όμως) Θέμης Ανδρεάδης γράφει στο σχόλιο του "εμείς οι παλιοί δεν μπορούμε να μπούμε στην ψηφιακή πραγματικότητα"!!! Εγώ όχι μόνο δεν μπορώ αλλά δεν θέλω , αρνούμαι πεισματικά αυτήν την ψηφιακή πραγματικότητα!! Από το 1999, που βγήκε η πρώτη δισκογραφική δουλειά μου, μέχρι τώρα έβγαλα 9 δίσκους (όλα ανεξάρτητες - εκτός κυκλώματος παραγωγές), ήτοι 6 cd, 2 βινύλια κι ένα διπλό cd !! Από κει και πέρα ΚΑΝΈΝΑ ΜΑ ΚΑΝΈΝΑ τραγούδι μου δεν υπάρχει στο σποτιφάι κι ούτε πρόκειται να υπάρξει!! Και κάπως έτσι ονειρεύομαι να κλείσει η όποια πορεία μου και δραστηριότητα μου (όποια κι αν είναι αυτή, ίσως σημαντική ίσως ασήμαντη) με τη δισκογραφία των προσωπικών τραγουδιών μου : να κλείσω τον κύκλο μου με την έκδοση δύο δίσκων βινυλίου, ένα βινύλιο με τραγούδια για την Αθήνα κι ένα βινύλιο με τραγούδια για τη Θεσσαλονίκη!!! Ούτε σποτιφάι , ούτε άλλα ψηφιακά που αρνούμαι να μάθω ...(Όσον αφορά τον "δίσκο" του ΛΕΞ, αυτό που με συγκίνησε ήταν το γεγονός ότι σε ένα βίντεοκλίπ του είδα τις κούκλες της οικογένειας Σοφιανού με τις οποίες μεγαλώσαμε εμείς που περάσαμε παιδική ηλικία στα 80ς !! Από κει και πέρα, όσο κι αν τον σέβομαι και τον παραδέχομαι για όσα έχει πετύχει - όλα με τις δικές του δυνάμεις - το ύφος του δεν είναι ιδιαίτερα του γούστου μου, την έννοια "τραγούδι" αλλιώς την έχω μάθει και τώρα στα 50βαλε μου δύσκολα να αναθεωρήσω. Από κει και πέρα... Ας ασχοληθούν με τον ΛΕΞ κάτι άλλοι "διορατικοί" συνομήλικοι μου τραγουδοποιοί, που τον έχουν διπλαρώσει , τον εγκωμιάζουν κλπ κλπ μπας και συνεργαστούν μαζί του είτε σε λάιβ είτε σε ηχογράφηση και αρπάξουν κι αυτοί μέρος από το - πλέον πολυπληθές - κοινό του ...) ...
Dimitris Gerasimides
ΔιαγραφήΚαταλαβαίνω τι λες Φώντα και έχεις δίκιο έχει χαθεί το νόημα του δίσκου ως κάτι ολοκληρωμένο με αρχή μέση και τέλος βέβαια ο Λεξ είναι ένας από αυτούς τους 90s καλλιτέχνες που το κρατάνε album είτε βγει ψηφιακά είτε χειροπιαστό
Ευθύμιος Ραγκούσης
πολυ σημαντικη παρατηρηση
Γιαννης Στριγγος
Αν είναι να κάνουν έτσι για την καινούρια κυκλοφορία του Λεξ καταλαβαίνεις σε τι ελεύθερη πτώση έχει μπει το πράγμα εδώ και καιρό. Όχι ότι δεν λέει κάτι γενικά ο ανθρωπος αλλά πέρα από τους στίχους οι οποίοι έχουν ένα ενδιαφέρον, αν και αυτή η "γκρίζα πραγματικότητα" που παρουσιάζουν αρχίζει και κουράζει, η μουσική είναι πραγματικά άθλια.Καθε τραγουδι στο ίδιο ακριβώς στυλ. Και το "ραπαρισμα" του δεν αλλάζει στο ελάχιστο. Με πολυ μέτρια φωνή. Τουλάχιστον οι Active member, που είχαν κάνει έναν κάποιο ντόρο ανάλογο κι αυτοί πριν τριάντα χρόνια είχαν και μελωδίες στα τραγούδια τους.
Marilina Nasiakou
Σωστός
George Galanis
Σημασία έχει το φορμά ή το περιεχόμενο; Επι του περιεχομένου εχουμενα πούμε κάτι, ή δεν το ακούμε μέχρι να υπάχει σε υλικό φορμά, να αποτελέσει Δίσκο και να τον κριτικάρουμε;
Φώντας Τρούσας
Ακούω ό,τι να'ναι, και ψηφιακά και ό,τι θες, αλλά reviews γράφω μόνο για φυσικές μορφές, που φθάνουν στα χέρια μου. Για να σου απαντήσω.
Stamatis Tsolelis
Ναι.Δεν χτιζεται Δισκορυχειο χωρις δίσκους, ειναι λογικό.
Jimi Sokratis
Στο youtube δεν το βρίσκω φαντάζομαι στο σπότιφαι θα είναι. Εκεί δεν έχω λογαριασμό οπότε γλίτωσα από την περιέργεια μου να το κάνω ένα γρήγορο πέρασμα. Μέχρι να βγει στο τιουμπ θα το έχω ξεχάσει οπότε θα γλιτώσω τις αργόσυρτες ..... τζούρες ρεαλισμού.
Magos Gisspor
Δεν είναι τελείως άστοχο. Θέλει προσαρμογή από μέρους των 40+. Διαβάζουνε όλοι ebooks, τα λέμε κι αυτά ψηφιακά βιβλία. Γιατί όχι ψηφιακό άλμπουμ; Οι εταιρείες ψηφιακής διανομής δίνουν τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να ανεβάσει στις πλατφόρμες LP, EP, singles κλπ. Δεν είναι δίσκος αλλά είναι...
Σχόλια από το fb στο ποστ "Διαβάζω από δω κι από κει για παγανιστικά, pagan, παγανά και όλα αυτά τ’ ανάλογα σε σχέση με ελληνικά τραγούδια"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανταζιδης
Τούτοι εδώ οι σύγχρονοι Καναδοί που μπλέκουν 60'ς folk με 70'ς hard rock & proto heavy metal αξίζουν ακροάσεων σε όσους άρεσε αυτό ή ότι ανάλογα κοντά σε αυτό που ποσταρες.
https://youtu.be/UZtH9h7fje4?si=6qtDeiunFGQMyxsf
Blood Ceremony – Witchwood
Ευθύμιος Ραγκούσης
και τεζα η παγανή κυριακή Heo Tsop
Nikos Athanassiu
Έχεις απόλυτο δίκιο.θυμαμαι το σχόλιο του Q για τις Τρύπες.....
Aris Karampeazis
Born again pagans, που έλεγαν και οι Coil.
το Κουτοί μη Τόποι
Zorba the Greek (1964)
Vassilis Serafimakis
Κι εδώ, κατά την ταπεινή μου, ιστορία και περιβάλλον επηρεάζουν και διαμορφώνουν τέχνη. Εμείς έχουμε την τεράστια μας δημοτική μουσική, με ένα σωρό βαλκάνια στοιχεία. Και μ'αναφορές στιχουργικές εντελώς διαφορετικές από αυτές τών sassenachs και γενικά τού νησιού, όπου οι ντόπιοι θρύλοι είναι άλλου είδους, ρομαντικού και παγανιστικού. Με νεράϊδες, ξωτικά, gnomes, κ.ά.π. (Κάτι 12θεϊστικά που γίναν εδώ ψιλοτής μοδός είναι γιά γέλια.)
"There just behind a ledge
There was a man he leapt to and fro
Clipping away at a hedge.
Suddenly I heard a ringing singing
But he was nowhere to be seen"
https://www.youtube.com/watch?v=gmFO8-rbEok
Hello Hello (BBC Session - Top Of The Pops 19/08/70)
με υποχρεώνει το θέμα (κι οι αναφορές σου) να θυμίσω και το εκπληκτικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας τού Roger Zelazny AND CALL ME CONRAD που είχε κυκλοφορήσει εδώ από τις εκδόσεις Εψιλον με τίτλο EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΓΗ.
Η γή έχει καταστραφεί από πυρηνικό πόλεμο κι έγινε αποικία τών Βεγανών. Αρχηγός τής αντίστασης κρυφά ένας Ελληνας, γνωστός ως Καραγκιόζης. Εχει μέσα Ερυμάνθιο κάπρο, ένα δίμετρο ζόμπι, καλλικάντζαρους, τριακοσίων ετών ηλικίας πατέρα, και πολλή ραδιενέργεια. Μετάφραση, εξώφυλλο Πάνος Κουτρουμπούσης.
Vassilis Bas Athanassiadis
αυτό μάλιστα.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Παλιά πατρινά θερινά σινεμά συνέχεια..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήYorgos Mouzakitis
Νομιζω Ελληνις λεγοταν πανω στην διασταυρωση του τραινου με την Εθνικη στα Ροίτικα τελος παραλιας Πατρων μεδα στις βιλες των βιομηχανων..
Τα καλοκαιρια στις διακοπες η ατμοσφαιρα ηταν σχεδον Αμερικανικη..με πολλα παιδια απο τα τοτε μεσσια στρωματα.
Φώντας Τρούσας
Ναι δίπλα στις γραμμές. Πολύ μακριά από τη δική μου γειτονιά, αλλά το σινεμά το θυμάμαι.
Yorgos Mouzakitis
Ιδια εποχη..
Αλλα το τοπ ηταν ενα κοντα στην Κατω Αχαγιά που ειχε ενα κοτετσι μεσα στον χωρο.
Στα διαλειματα περνουσε η γυναικα του ιδιοκτητη με μια γαβαθα και προσφετε κομματοα ψητου κοτοπουλου.
Ετσι αποφευγαν το ξυλο γιατι ηταν η πιο αθλια προβολη που ειχα δει στην ζωή μου..