QUINCY JONES : Έφυγε από τη ζωή ένας σούπερμαν της μουσικής – Ο Αμερικανός παραγωγός, συνθέτης, ενορχηστρωτής και τρομπετίστας σφράγισε με την προσφορά του το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα

Σήμερα πληροφορήθηκε ο κόσμος την απώλεια ενός κορυφαίου μουσικανθρώπου, του Quincy Jones. Γεννημένος στο Σικάγο, το 1933, ο Jones θα έφευγε από τη ζωή 91 χρόνια αργότερα, στο σπίτι του στο Λος Άντζελες. Μέσα στις ενεργές μουσικές δεκαετίες του ο Jones θα κατάφερνε τόσα πολλά όσο ελάχιστοι άλλοι της εποχής του – και όχι μόνον αφροαμερικανοί, γιατί εκεί υπήρξε πρωτοπόρος και ασυναγώνιστος, και μάλιστα σε πολύ δύσκολες εποχές για την φυλή, όπως ήταν οι δεκαετίες του ’50 και του ’60. 

Ανάμεσα στα πολύ βασικά, που αξίζει κάποιος να θυμάται για τον Quincy Jones, ιδίως από τις παλαιές δεκαετίες, είναι εκείνα που έχουν να κάνουν και με το συνθετικό-ενορχηστρωτικό έργο του, όπως και μ’ εκείνο του παραγωγού, καθώς δουλεύει με Frank Sinatra, Count Basie. Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Peggy Lee και πάμπολλους άλλους και άλλες, ευρισκόμενος πίσω και από πολύ μεγάλες επιτυχίες της εποχής (πάντα ως παραγωγός), σαν το “It’s my party” (1963) της Lesley Gore.
Ο Jones δουλεύει χωρίς σταματημό για την δισκογραφία, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, συνδυάζοντας την τζαζ με κάθε μορφή της ποπ, που θα εμφανιζόταν στο προσκήνιο. Είναι ανακατεμένος δηλαδή σε δουλειές που προβάλλουν την τζαζ μαζί με το lounge, την μποσανόβα, τον ήχο των ποπ-ροκ συγκροτημάτων, τη σόουλ, το φανκ, την ντίσκο κ.λπ. Σε κάθε μορφή της μαύρης μουσικής, και ευρύτερα της ποπ, είναι εκεί για να απλώσει τον δικό του λόγο και τον δικό του ήχο.
Σαν συνθέτης για το σινεμά διακρίνεται ήδη από την εποχή του “The Pawnbroker” (Ο Ενεχυροδανειστής) (1964), της περίφημης ταινίας του Sidney Lumet, με τον Rod Steiger, ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει ταινίες σαν το κατασκοπικό “The Deadly Affair” (1967) ξανά του Lumet, το δράμα “In the Heat of the Night” (1967) του Norman Jewison, το περιώνυμο “In Cold Blood” (Εν Ψυχρώ) (1967) του Richard Brooks, από την νουβέλα του Truman Capote, το γουέστερν «Το Χρυσάφι του Μακένα» (1969) του J. Lee Thompson, την δραματική-κομεντί “Bob & Carol & Ted & Alice” (1969) του Paul Mazursky, που είχε ιδιαίτερη σημασία και μέσα στο χώρο της αντικουλτούρας, το περίφημο “The Getaway” (1972) του Sam Peckinpah ή ακόμη και το “The Color Purple” (1985) του Steven Spielberg – ταινίες με άλλα λόγια, για τις οποίες ο Quincy Jones θα έγραφε σπουδαία και αξιομνημόνευτα σάουντρακ. Ακόμη και η μουσική του στο πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “Roots” (1977), που θα την βλέπαμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα, δεν θα πρέπει να λησμονηθεί ή η παραγωγή του για το “The Wiz” (1978), με Diana Ross, Michael Jackson και τόσα άλλα...
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/quincy-jones-1933-2024-enas-soyperman-tis-moysikis