Ένα παλαιότερο CD, που τιτλοφορείται “Twins”, έχουμε τώρα να γυρίζει στο player. Κυκλοφόρησε το 2014, από το Polytropon, και περιλαμβάνει
21 tracks, χωρισμένα σε
ενότητες, της συνθέτριας Έφης Ράτσου (Effie Ratsou).
Η Ράτσου δεν γράφει τραγούδια (τουλάχιστον εδώ δεν υπάρχουν
τέτοια). Συνθέτει ορχηστρικά θέματα, που, στη συντριπτική πλειονότητά τους, είναι...
εφαρμόσιμα. Αφορούν, εννοούμε, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Κυρίως το
θέατρο. Είναι χαρακτηριστικό πως από τα είκοσι ένα κομμάτια του δίσκου της, μόνο
ένα δεν έχει τέτοια αφετηρία. Είναι το “Daisies” (στη θέση 7), που έχει να κάνει με «μια προσωπική
ιστορία για την φιλία» (όπως διαβάζουμε στο ένθετο).
Τα πρώτα τέσσερα tracks αφορούν το θεατρικό «Στα πενήντα της συνάντησε τη θάλασσα» (2006) της Denise Salem, σε σκηνοθεσία Γιώργου Γκασνάκη, που ανέβηκε στο θέατρο Παράθλαση της Θεσσαλονίκης. Βασικά η Ράτσου γράφει για έγχορδα (δύο βιολιά, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, κιθάρα), με το πιάνο να συνοδεύει συνήθως διακριτικά. Αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς εντάσσεται η μουσική στις εκάστοτε παραστάσεις ή ταινίες το σίγουρο είναι πως αυτή διαθέτει πολλά κλασικά, δωματίου και ρομαντικά χαρακτηριστικά, βρίθει λυρικών στοιχείων, είναι σίγουρα περιγραφική, αφήνοντας πίσω της μία κάπως θλιμμένη αύρα.
Αυτά ισχύουν και για το σάουντρακ της μικρού μήκους ταινίας «Φρυκτωρία» (2011) του Βασίλη Τσικάρα (τα tracks 5 & 6), με το πιάνο εδώ να έχει πιο ισχυρό ρόλο (τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι), δημιουργώντας πάντοτε καλαίσθητους συνδυασμούς με τα έγχορδα να «κινούνται», είτε σε πιο αργό είτε σε πιο γρήγορο τέμπο.
Τα κομμάτια 8 & 9 αφορούν την ταινία «Αυθυποβολή» (2008) των Βασίλη Σιαφάκα και Χρύσας Κάλφη. Και σ’ αυτά η Ράτσου στηρίζεται στα έγχορδα, μα και στο σοπράνο σαξόφωνο, δίνοντας στο δεύτερο μια πιο εξωστρεφή προοπτική (καθότι και «χορός»).
Τα 10 & 11 έχουν να κάνουν με το «Κοντσέρτο για ένα πιάνο μια ηθοποιό και δύο φόνους» (2006), μία σύνθεση κειμένων για το θέατρο Νέμεση της Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου. Πρόκειται για δύο κομμάτια για σόλο πιάνο, που οπωσδήποτε έχουν τον τρόπο να υποβάλλουν και να συν-κινούν τον ακροατή.
«Οιδίπους Τύραννος» (2008) του Σοφοκλή, στο θέατρο Νέμεση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαδόπουλου. Και εδώ μουσικές από την Ράτσου, στηριγμένες στα έγχορδα και το σοπράνο, πιο «σύγχρονες» και με κάποια ελαφρά μινιμαλιστικά στοιχεία.
Ακολουθούν τέσσερα κομμάτια για το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε με τον κ. Πιραντέλο» (2003) σε κείμενα Luigi Pirandello και σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου. Και εδώ τα βασικά γνωρίσματα της μουσικής της Ράτσου είναι παρόντα. Πλήρεις μελωδίες, που μπορούν να ολοκληρωθούν σε ένα ή δύο λεπτά.
Λίγο πριν από το τέλος του “Twins” και είναι η σειρά για τις μουσικές από το “Goldbloom” (2004) του Γιώργου Βουζουλίδη, που είχε ανεβεί στο Από Μηχανής Θέατρο της Αθήνας, σε σκηνοθεσία του ιδίου. Ένα σόλο-πιανο track και ένα με τα έγχορδα και πάλι μπροστά (και το σοπράνο) είναι αρκετά για να προβάλλουν, για άλλη μια φορά, την ώριμη μελωδική διάθεση της Ράτσου.
Το CD θα ολοκληρωθεί με δύο θέματα από το «Ακρόαση για ένα συγγραφέα» (1998) της Doris Day, στο Νέμεση, και πάλι σε σκηνοθεσία της Στεφανοπούλου. Και εδώ (στα track 20 και 21) μόνο του το πιάνο έχει τον τρόπο να μεταφέρει, στο ακέραιο, τα ανεξάντλητα μελωδικά vibes μιας συνθέτριας, που δεν σταμάτησε εκεί...
Αν δεν είχατε τσεκάρει αυτό το θαυμάσιο άλμπουμ το 2014 αξίζει να το κάνετε τώρα.
Επαφή: www.polytropon.gr
Τα πρώτα τέσσερα tracks αφορούν το θεατρικό «Στα πενήντα της συνάντησε τη θάλασσα» (2006) της Denise Salem, σε σκηνοθεσία Γιώργου Γκασνάκη, που ανέβηκε στο θέατρο Παράθλαση της Θεσσαλονίκης. Βασικά η Ράτσου γράφει για έγχορδα (δύο βιολιά, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, κιθάρα), με το πιάνο να συνοδεύει συνήθως διακριτικά. Αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς εντάσσεται η μουσική στις εκάστοτε παραστάσεις ή ταινίες το σίγουρο είναι πως αυτή διαθέτει πολλά κλασικά, δωματίου και ρομαντικά χαρακτηριστικά, βρίθει λυρικών στοιχείων, είναι σίγουρα περιγραφική, αφήνοντας πίσω της μία κάπως θλιμμένη αύρα.
Αυτά ισχύουν και για το σάουντρακ της μικρού μήκους ταινίας «Φρυκτωρία» (2011) του Βασίλη Τσικάρα (τα tracks 5 & 6), με το πιάνο εδώ να έχει πιο ισχυρό ρόλο (τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι), δημιουργώντας πάντοτε καλαίσθητους συνδυασμούς με τα έγχορδα να «κινούνται», είτε σε πιο αργό είτε σε πιο γρήγορο τέμπο.
Τα κομμάτια 8 & 9 αφορούν την ταινία «Αυθυποβολή» (2008) των Βασίλη Σιαφάκα και Χρύσας Κάλφη. Και σ’ αυτά η Ράτσου στηρίζεται στα έγχορδα, μα και στο σοπράνο σαξόφωνο, δίνοντας στο δεύτερο μια πιο εξωστρεφή προοπτική (καθότι και «χορός»).
Τα 10 & 11 έχουν να κάνουν με το «Κοντσέρτο για ένα πιάνο μια ηθοποιό και δύο φόνους» (2006), μία σύνθεση κειμένων για το θέατρο Νέμεση της Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου. Πρόκειται για δύο κομμάτια για σόλο πιάνο, που οπωσδήποτε έχουν τον τρόπο να υποβάλλουν και να συν-κινούν τον ακροατή.
«Οιδίπους Τύραννος» (2008) του Σοφοκλή, στο θέατρο Νέμεση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαδόπουλου. Και εδώ μουσικές από την Ράτσου, στηριγμένες στα έγχορδα και το σοπράνο, πιο «σύγχρονες» και με κάποια ελαφρά μινιμαλιστικά στοιχεία.
Ακολουθούν τέσσερα κομμάτια για το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε με τον κ. Πιραντέλο» (2003) σε κείμενα Luigi Pirandello και σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου. Και εδώ τα βασικά γνωρίσματα της μουσικής της Ράτσου είναι παρόντα. Πλήρεις μελωδίες, που μπορούν να ολοκληρωθούν σε ένα ή δύο λεπτά.
Λίγο πριν από το τέλος του “Twins” και είναι η σειρά για τις μουσικές από το “Goldbloom” (2004) του Γιώργου Βουζουλίδη, που είχε ανεβεί στο Από Μηχανής Θέατρο της Αθήνας, σε σκηνοθεσία του ιδίου. Ένα σόλο-πιανο track και ένα με τα έγχορδα και πάλι μπροστά (και το σοπράνο) είναι αρκετά για να προβάλλουν, για άλλη μια φορά, την ώριμη μελωδική διάθεση της Ράτσου.
Το CD θα ολοκληρωθεί με δύο θέματα από το «Ακρόαση για ένα συγγραφέα» (1998) της Doris Day, στο Νέμεση, και πάλι σε σκηνοθεσία της Στεφανοπούλου. Και εδώ (στα track 20 και 21) μόνο του το πιάνο έχει τον τρόπο να μεταφέρει, στο ακέραιο, τα ανεξάντλητα μελωδικά vibes μιας συνθέτριας, που δεν σταμάτησε εκεί...
Αν δεν είχατε τσεκάρει αυτό το θαυμάσιο άλμπουμ το 2014 αξίζει να το κάνετε τώρα.
Επαφή: www.polytropon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου