RUBBER SOUL QUARTET featuring STINA STENERUD:
Taxman [Losen Records, 2024]
Το τρίτο «μπητλικό» άλμπουμ του Rubber Soul Quartet είναι γεγονός. Έτσι, μετά το “Blackbird” (2020) και το “Something” (2022) έχουμε τώρα να στρίβει στο πλατό το “Taxman”, που διαφέρει από τα προηγούμενα δύο εξαιτίας του γεγονότος πως είναι περισσότερο τραγουδιστικό – ενώ τα άλλα δύο ήταν κυρίως ορχηστρικά. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο προβάλλεται και η τραγουδίστρια στο εξώφυλλο του CD, η θαυμάσια Stina Stenerud, που αποδίδει το σχετικό ρεπερτόριο με απαράμιλλη άνεση και χάρη.
Πίσω λοιπόν από την Stenerud στέκονται τα βασικά μέλη του Rubber Soul Quartet, δηλαδή οι Bård Helgerud ηλεκτρική
κιθάρα, φωνητικά, Håvard Fossum τενόρο
& βαρύτονο σαξόφωνα, Andreas Dreier κοντραμπάσο & ηλεκτρικό μπάσο και Torstein Ellingsen ντραμς,
κρουστά, με τους guests,
την Stenerud και τον Anders Aarum
στο fender rhodes,
να συμπληρώνουν το σχήμα.
Περιττό να το πω πως οι versions των Rubber Soul Quartet στα τραγούδια των Beatles είναι ευφάνταστες. Και το γεγονός πως δεν είναι ούτε στενά pop, ούτε rock, ούτε jazz, τους δίνει επιπρόσθετο ενδιαφέρον. Τέλος πάντων είναι κάτι απ’ όλα αυτά οι versions του νορβηγικού γκρουπ, το οποίο ενδιαφέρεται πρωτίστως να μην προδώσει όχι μόνο αρμονικά τα κομμάτια των Beatles, κάνοντάς τα αγνώριστα, αλλά ούτε και ως προς το feeling τους. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Να μπορείς να απολαμβάνεις, εννοούμε τις διασκευές, δίχως να δυσανασχετείς και δίχως να τις πολύ-σκέφτεσαι.
Εν ολίγοις θα θεωρούσα την «άποψη» των Rubber Soul Quartet «τέλεια», με το funky που πέφτει συχνά στα tracks να είναι άψογο από αισθητικής πλευράς, ενώ και η Stenerud με τη φωνάρα της (γιατί έτσι θα πρέπει να το πούμε τελικώς) είναι εκείνη που πρέπει να είναι.
Ένα κι ένα τα κομμάτια (“I want to hold your hand”, “Taxman”, “While my guitar gently weeps”, “Can’t buy me love”, “Strawberry fields forever”, “Get back” κ.λπ.), με το “Taxman” να κυλάει... νεράκι.
PERICOPES+1: Good Morning World! [Losen Records,
2024]
Οι Pericopes+1 είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύγχρονα ιταλικά τζαζ σχήματα. Το λένε οι απανταχού κριτικές και το λένε, βεβαίως, και οι δίσκοι τους, που είναι αισίως οκτώ στον αριθμό. Εδώ, στο blog, έχουμε γράψει μόνο για τον προηγούμενό τους, το “Up” [Losen, 2020], ενώ τώρα θα πούμε τα σχετικά και για το πιο πρόσφατο, που τιτλοφορείται “Good Morning World!”.
Στο άλμπουμ αυτό, που είναι ηχογραφημένο κάπου στο Udine, τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2024, ακούγονται κατ’ αρχάς οι Emi Vernizzi τενόρο σαξόφωνο, ηλεκτρονικά, Claudio Vignali πιάνο, fender rhodes, ηλεκτρονικά και Ruben Bellavia ντραμς, με τους guests Anaïs Drago βιολί και Rosa Brunellο κοντραμπάσο να συμπληρώνουν τη line-up.
Από το εξώφυλλο, ήδη, αντιλαμβάνεσαι το concept. Γιατί υπάρχει concept εδώ, που είναι φουτουριστικό και που αφορά μια μελλοντική μορφή ανθρώπου – κάπως σαν αυτό το πλάσμα, που βλέπουμε στο cover.
Με αναφορές σε πλείστα όσα τζαζ ιδιώματα ή και μη-τζαζ (σύγχρονη μουσική, avant, pop, rock, prog, contemporary jazz, electro, folk κ.λπ.), οι Pericopes+1 υφαίνουν ένα σχετικά παράδοξο αφήγημα, που έχει τον τρόπο ανά φάσεις (στις κορυφώσεις του) να σε καθηλώνει.
Πιθανώς η περίοδος της covid-19 να ήταν εκείνη, που έδωσε την αφορμή στους Ιταλούς για να επεκταθούν σ’ αυτόν τον μελλοντικό χωροχρόνο, συνθέτοντας για έναν μετα-άνθρωπο, άλλοτε περιγράφοντας, άλλοτε κραυγάζοντας και άλλοτε... προσευχόμενοι, για αυτή τη νέα πραγματικότητα και τις άγνωστες προοπτικές της. Έτσι, αντιστοίχως, περνάμε από κομμάτια χαλαρά και ήρεμα, σε περισσότερο δυναμικά και εκρηκτικά, και από κομμάτια υπαινικτικά και υποχθόνια, σε περισσότερο εξωστρεφή ή και χορευτικά (με τα electro και τα funky vibes να κυριαρχούν).
Όλα αυτά συνηγορούν προς ένα απολύτως εύγλωττο τζαζ άλμπουμ, που ακούγεται με οξυμένο ενδιαφέρον.
Επαφή: www.losenrecords.no
Το τρίτο «μπητλικό» άλμπουμ του Rubber Soul Quartet είναι γεγονός. Έτσι, μετά το “Blackbird” (2020) και το “Something” (2022) έχουμε τώρα να στρίβει στο πλατό το “Taxman”, που διαφέρει από τα προηγούμενα δύο εξαιτίας του γεγονότος πως είναι περισσότερο τραγουδιστικό – ενώ τα άλλα δύο ήταν κυρίως ορχηστρικά. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο προβάλλεται και η τραγουδίστρια στο εξώφυλλο του CD, η θαυμάσια Stina Stenerud, που αποδίδει το σχετικό ρεπερτόριο με απαράμιλλη άνεση και χάρη.
Περιττό να το πω πως οι versions των Rubber Soul Quartet στα τραγούδια των Beatles είναι ευφάνταστες. Και το γεγονός πως δεν είναι ούτε στενά pop, ούτε rock, ούτε jazz, τους δίνει επιπρόσθετο ενδιαφέρον. Τέλος πάντων είναι κάτι απ’ όλα αυτά οι versions του νορβηγικού γκρουπ, το οποίο ενδιαφέρεται πρωτίστως να μην προδώσει όχι μόνο αρμονικά τα κομμάτια των Beatles, κάνοντάς τα αγνώριστα, αλλά ούτε και ως προς το feeling τους. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Να μπορείς να απολαμβάνεις, εννοούμε τις διασκευές, δίχως να δυσανασχετείς και δίχως να τις πολύ-σκέφτεσαι.
Εν ολίγοις θα θεωρούσα την «άποψη» των Rubber Soul Quartet «τέλεια», με το funky που πέφτει συχνά στα tracks να είναι άψογο από αισθητικής πλευράς, ενώ και η Stenerud με τη φωνάρα της (γιατί έτσι θα πρέπει να το πούμε τελικώς) είναι εκείνη που πρέπει να είναι.
Ένα κι ένα τα κομμάτια (“I want to hold your hand”, “Taxman”, “While my guitar gently weeps”, “Can’t buy me love”, “Strawberry fields forever”, “Get back” κ.λπ.), με το “Taxman” να κυλάει... νεράκι.
Οι Pericopes+1 είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύγχρονα ιταλικά τζαζ σχήματα. Το λένε οι απανταχού κριτικές και το λένε, βεβαίως, και οι δίσκοι τους, που είναι αισίως οκτώ στον αριθμό. Εδώ, στο blog, έχουμε γράψει μόνο για τον προηγούμενό τους, το “Up” [Losen, 2020], ενώ τώρα θα πούμε τα σχετικά και για το πιο πρόσφατο, που τιτλοφορείται “Good Morning World!”.
Στο άλμπουμ αυτό, που είναι ηχογραφημένο κάπου στο Udine, τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2024, ακούγονται κατ’ αρχάς οι Emi Vernizzi τενόρο σαξόφωνο, ηλεκτρονικά, Claudio Vignali πιάνο, fender rhodes, ηλεκτρονικά και Ruben Bellavia ντραμς, με τους guests Anaïs Drago βιολί και Rosa Brunellο κοντραμπάσο να συμπληρώνουν τη line-up.
Από το εξώφυλλο, ήδη, αντιλαμβάνεσαι το concept. Γιατί υπάρχει concept εδώ, που είναι φουτουριστικό και που αφορά μια μελλοντική μορφή ανθρώπου – κάπως σαν αυτό το πλάσμα, που βλέπουμε στο cover.
Με αναφορές σε πλείστα όσα τζαζ ιδιώματα ή και μη-τζαζ (σύγχρονη μουσική, avant, pop, rock, prog, contemporary jazz, electro, folk κ.λπ.), οι Pericopes+1 υφαίνουν ένα σχετικά παράδοξο αφήγημα, που έχει τον τρόπο ανά φάσεις (στις κορυφώσεις του) να σε καθηλώνει.
Πιθανώς η περίοδος της covid-19 να ήταν εκείνη, που έδωσε την αφορμή στους Ιταλούς για να επεκταθούν σ’ αυτόν τον μελλοντικό χωροχρόνο, συνθέτοντας για έναν μετα-άνθρωπο, άλλοτε περιγράφοντας, άλλοτε κραυγάζοντας και άλλοτε... προσευχόμενοι, για αυτή τη νέα πραγματικότητα και τις άγνωστες προοπτικές της. Έτσι, αντιστοίχως, περνάμε από κομμάτια χαλαρά και ήρεμα, σε περισσότερο δυναμικά και εκρηκτικά, και από κομμάτια υπαινικτικά και υποχθόνια, σε περισσότερο εξωστρεφή ή και χορευτικά (με τα electro και τα funky vibes να κυριαρχούν).
Όλα αυτά συνηγορούν προς ένα απολύτως εύγλωττο τζαζ άλμπουμ, που ακούγεται με οξυμένο ενδιαφέρον.
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου