VANGELIS κάνε τ’ όνειρο να κρατήσει…

Ένα από τα πιο ουσιαστικά βιβλία, αν όχι το πιο ουσιαστικό που κυκλοφόρησε ποτέ στη χώρα μας γύρω από τα γεγονότα του παρισινού Μάη είναι εκείνο των Πάτρικ Σίηλ και Μωρήν Μακκόνβιλ «Η Γαλλική Επανάσταση του 1968», που πρωτοεκδόθηκε επί χούντας, το 1971 (εκδ. Νέοι Στόχοι), για να επανατυπωθεί από τις εκδόσεις Θεωρία ένδεκα χρόνια αργότερα (1982). Οι ανταποκριτές του Observer, που έζησαν από κοντά τα γεγονότα εκείνου του Μάη, τελειώνουν το βιβλίο τους με τις παρακάτω φράσεις:
«Παρόλα αυτά, η επανάσταση του Μάη είχε μία πλευρά πολύ θετική. Ελευθέρωσε έναν χείμαρρο κριτικής ενέργειας, που σε μια στιγμή έκανε το γραφειοκρατικό σύστημα να τρέμει και απογύμνωσε όλους τους αυτοκράτορες. Έκανε να γεννηθεί η ελπίδα ότι η εξυπνάδα και η φαντασία θα μπορούσαν μια μέρα ν’ αλλάξουν στ’ αλήθεια τον κόσμο, αν δοθεί σ’ αυτές η δυνατότητα».
Αυτή ακριβώς η «εξυπνάδα» και η «φαντασία», για την οποία μιλούν ο Σίηλ και η Μακκόνβιλ, παρουσιάζεται με τον πιο άμεσο τρόπο στα συνθήματα που άφησε παρακαταθήκη ο γαλλικός Μάης. “Fais que ton reve sois plus long que la nuit” ή επί το ελληνικότερον «κάνε το όνειρο να κρατήσει πιο πολύ από τη νύχτα». Ένα σύνθημα γραμμένο πιθανώς, ή προφανώς, σε κάποιο παρισινό τοίχο· ένα από τα δεκάδες που ταρακούνησαν την κυβέρνηση του στρατηγού De Gaulle, λίγο πριν την παλινόρθωσή της.
Με τον ίδιον ακριβώς τίτλο, τέσσερα χρόνια αργότερα (1972), θα κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με το όνομα του Βαγγέλη Παπαθανασίου στο εξώφυλλο (Vangelis Papathanassiou). Ως γνωστόν, ο Παπαθανασίου με τον Ντέμη Ρούσσο και τον Λουκά Σιδερά είχαν φθάσει στο Παρίσι τον Μάιο του 1968, προφανώς λίγο πριν το ξέσπασμα των μεγάλων απεργιών στις 13 εκείνου του μήνα. Με μπλοκαρισμένα τα αεροδρόμια – γιατί αρχικός στόχος ήταν η μετάβαση στη Βρετανία – οι τρεις φίλοι θα παραμείνουν στο Παρίσι, πέφτοντας, έτσι, μέσα στη δίνη των γεγονότων. Οι ηχογραφήσεις με τις φωνές και τα τραγούδια των φοιτητών στα οδοφράγματα, οι ήχοι από τους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις, οι κουβέντες και τα συνθήματα που ακούγονται στο “Fais que ton reve sois…” καταγράφηκαν από τον Luc Perini (μουσικός επιμελητής, συνθέτης γαλλικών OST) και χρησιμοποιήθηκαν ως βασικό ηχητικό συστατικό του άλμπουμ, το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε από τη γαλλική Reprise [54009] το 1972. Στο άλμπουμ περιλαμβάνονταν ακόμη χορωδιακά κομμάτια επεξεργασμένα στο στούντιο και βεβαίως ορχηστρικά θέματα ερμηνευμένα από τον Παπαθανασίου (keyboards) και κάποιους ακόμη μουσικούς, με μερικά γνωστά ονόματα ανάμεσά τους, όπως τον Χάρη Χαλκίτη ή τον Michel Ripoche (βιολιστής των Zoo και συνεργάτης των Ελλήνων εκείνα τα χρόνια στη Γαλλία – συμμετέχει στο “666”, στο “Fire and Ice” του Ντέμη Ρούσσου κ.ά.).
Το άλμπουμ, που, ως άκουσμα, δεν έχει άμεση σχέση με τις άλλες δουλειές του Βαγγέλη Παπαθανασίου της ίδιας εποχής, παρότι υπάρχουν κάποιες αναφορές στο “666” ας πούμε (το τρίτο κομμάτι του CD, μετά το πρώτο λεπτό, μου φέρνει στο νου την εισαγωγή από το “Aegean sea”) λειτουργεί άψογα ως ένα ηχογραφικό ντοκουμέντο, το οποίο, στη Γαλλία τουλάχιστον, δεν πέρασε απαρατήρητο (ξανακυκλοφόρησε μάλιστα με αλλαγμένο εξώφυλλο το 1979, πάλι από τη Reprise). Στην Ελλάδα τυπώθηκε σε CD ως “Paris May 1968” από την Universal Music [άνευ αριθμού] κι είχε μοιραστεί με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο της 31/5-1/6 του 2008. Πρώτη φορά, όμως, είχε βγει σε βινύλιο στα μέσα της δεκαετίας του ’70 από τη Philips [9112 003] με το αυθεντικό έμπροσθεν μέρος του εξωφύλλου της πρώτης γαλλικής έκδοσης. Κάποιοι μάλιστα είχαν, τότε, τη χαζή ιδέα να τυπώσουν πάνω στο cover μία στάμπα που έγραφε «Μάιος 68» (έτσι ακριβώς), συγχέοντας προφανώς τον… Μάιο του γνωστού προσχολικού τραγουδιού («Ο Μάιος μας έφθασε εμπρός βήμα ταχύ…») με τον ένα και μοναδικό Γαλλικό Μάη.

Υ.Γ.1 Μία πρώτη μορφή του κειμένου είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό ZOO, τεύχος 9, Μάιος-Ιούνιος 1998.
Y.Γ.2 Άλλες αναρτήσεις για τον Μάη… http://is.gd/u6Kgxj, http://is.gd/pPMfpC